ΚΑΛΗ ΝΥΧΤΑ ΗΛΙΕ, ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ!!!

 Την απαγόρευση χρήσης του έργου του πατέρα της, Μάνου Λοϊζου ανακοινώνει με επιστολή της στην κυβέρνηση η κόρη του μουσικοσυνθέτη. Με την συμβολική - όπως η ίδια την σχολιάζει- αυτή κίνηση θέλει να δείξει ότι το ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν ήταν μέρος του λαού και πως οι αξίες του δεν έχουν καμία σχέση με τα όσα πρεσβεύει και θέλει να πει το «Καλημέρα Ήλιε» καθώς επέβαλλαν έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής και δημιούργησαν σκλάβους.

  Ολόκληρη η επιστολή της Μυρσίνης Λοΐζου έχει ως εξής:

"Ανοιχτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής: Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου Λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν. Αφού αυτός ο Λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη Δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου Δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες.

Τα Δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την Παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον Δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη. Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το "Καλημέρα Ήλιε" στις Κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι. Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του Λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.

Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. 

Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του Λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε. Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει".

Μυρσίνη Λοΐζου

Εν αναμονή...

Μετά πολλών εμποδίων αλλά αισίως μέχρι στιγμής, φτάσαμε στην 23η μέρα του Ιούνη, το Καλοκαιράκι προχωρά με βήμα ταχύ και εμείς καλά-καλά ακόμα δεν τόχουμε συνειδητοποιήσει, αλλά  να μου πείτε πού μυαλό για σκέψεις ανάλαφρες και καλοκαιρινές...

Παρακολουθήσαμε μ' ενδιαφέρον  τις συνεδριάσεις της Βουλής,  τις τοποθετήσεις-ομιλίες των αρχηγών των κομμάτων και μερικών απ'τους  300 λεβέντες και λεβέντισσες  εκπροσώπους  μας, εν'όψει της ψήφου εμπιστοσύνης που ζήτησε ο Πρωθυπουργός της χώρας,
κυριαρχούσης  της "μπεστ-σέλερ" -Παγκαλιάδας σειράς,(αυτόν πότε θάχω την τιμή και χαρά να τον τρατάρω μία ειδικά κατασκευασμένη υπερπαραγωγική τούρτα?),
θαυμάσαμε για μία ακόμη φορά την αγωνιώδη προσπάθεια που κάνουν όλοι τους προς εύρεση λύσης μέσω εθνικής ομοψυχίας( εδώ καράβια χάνονται...οι βαρκούλες μας αρμενίζουν), επιβεβαιώσαμε ότι λειτουργουν σωστά όλοι οι θεσμοί της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας στην πατρίδα μας, εφ'όσον  καμαρώσαμε την απαγόρευση κατάθεσης στεφάνου στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη απο τους πεζοπόρους- διαμαρτυρόμενους

  Σπαρτιάτες, που κατάφεραν να διανύσουν με τα πόδια την απόσταση Σπάρτη-Αθήνα μέσα σε τέσσερεις μέρες(!)
και ήσυχοι πλέον και γεμάτοι αισιοδοξία για το αύριο αναμένουμε....

Εν αναμονή λοιπόν των καλοκαιρινών μας διακοπών, που δεν ξέρω τελικά πόσοι απ'εμάς θα μπορέσουν ν'απολαύσουν φέτος και της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου που θα καθορίσει τις ζωές τις δικές μας και των επόμενων γενεών, θέλω να σας αφήσω κάποιες μελωδίες τραγουδιών που το Μαμούνι επέλεξε αποκλειστικά για σας!

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΕΤΑΝNΟΗΣΑΝ ΠΙΚΡΑ:


ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΜΑΣ...ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ:


ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΖΗΤΟΥΝ ΠΟΛΛΑ!


ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΝ, ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΜΟΥΝΙ:



ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ ΝΑ ΤΑ ΛΕΝΕ...ΑΝΤΙΚΡΥΣΤΑ!


 Υ.Γ. Η εξεταστική της σχολής του Μαμουνιού  και ο δικός μου φόρτος εργασίας (πραγματικά παράδοξος για την τρέχουσα εποχή), δεν μας  αφήνουν ελεύθερο χρόνο για πολλές αναρτήσεις την περίοδο αυτή!
Ελπίζουμε να σας ξαναδούμε σύντομα!
Μέχρι τότε  έχετε τα φιλιά και την αγάπη μας...

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΡΑΤΣΑ...

 Χίλια φεγγάρια σου θυμάμαι

να φέγγουν πάνω απο τα φύλλα της κληματαριάς

αχ πόσο απόψε νοσταλγώ
μια στάλα απ’ τ’ άρωμά  των λουλουδιών σου! 

 Σε νοσταλγώ , νοσταλγώ τον καλοκαιρινό ουρανό σου

την άπλωσιά  σου, την Ολύμπια  θέα σου

 το χάδι του ανέμου σου, το θρόισμα στα φύλλα

και προσμένω να μου ξαναφανερωθείς

στα ορφανά καλοκαιρινά  όνειρά μου

Απ’ της αγάπης τον ανθό

της γαρδένιας είχα μεθύσει

και καρτερούσα εκεί για να  δοθώ 

ερωτικό τρόπαιο στο τέλος της ημέρας

ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΟΝΤΟΣ ΣΚΟΤΟΥΣ..!

Για μας η Φουκουσίμα είναι ραδιενεργά ανακοινωθέντα,φόβος για τα εισαγόμενα ιαπωνικά προιόντα και συμπάθεια εκ του μακρόθεν...

Για τον Ιάπωνα όμως Κένζι Χιγκούτσι είναι η κορύφωση ενός δραματικού έργου που βλέπει και φωτογραφίζει εδώ και 38 χρόνια.

Οι φωτογραφίες του, που αποθανάτιζαν τους εργάτες που δουλεύουν στα πυρηνικά εργοστάσια της χώρας του και εκτίθενται στη ραδιενέργεια, γίνονταν ενοχλητικές υπενθυμίσεις στο ιαπωνικό οικονομικό θαύμα.
Ενα  οικονομικό θαύμα, που όπως αποκάλυπτε ο Κένζι  ήταν στημένο πάνω σε φτηνά και αναλώσιμα εργατικά χέρια!
Οι φωτογραφίες του λοιπόν ενοχλούσαν σε τόσο μεγάλο βαθμό που άρχισε να λαμβάνει υβριστικές επιστολές και απειλές.

 Ο Χιγκούτσι, μια ζωή φωτογράφιζε τα θύματα του ιαπωνικού οικονομικού θαύματος, ιδίως τους εκτεθειμένους σε ραδιενέργεια εργάτες των πυρηνικών εργοστασίων.

Γεννήθηκε το 1937 απο μια αγροτική οικογένεια δούλεψε ως χειριστής μηχανών σε χαλυβουργία, μέχρι που η τύχη του τον έφερε μπροστά απο μία έκθεση φωτογραφίας του πολεμικού φωτορεπόρτερ Ρόμπερτ Κάπα και απο τότε ανακάλυψε το νόημα της ζωής του. Φοίτησε σε σχολή φωτορεπορτάζ και έκτοτε εργάστηκε ως φωτορεπόρτερ. Το 1977 οι φωτογραφίες του κυκλοφόρησαν διεθνώς και έκαναν μεγάλη αίσθηση. Ο Χιγκούτσι συνέχισε να φωτογραφίζει την αθέατη, για τους πολλούς, δολοφονική πλευρά της οικονομικής ανάπτυξης της Ιαπωνίας. Σήμερα διδάσκει στο Ινστιτούτο Φωτογραφίας της Ιαπωνίας και αλλού, έχει δημοσιεύσει 19 βιβλία και έχει συμμετάσχει στο συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ Nuclear Ginza.

Aπο την συνέντευξη που έδωσε στο ΕΨΙΛΟΝ μέσω e-mail, επέλεξα να σας αναδημοσιεύσω μερικές πολύ σημαντικές και επεξηγηματικές απαντήσεις που έδωσε ο Χιγκούτσι αποκαλύπτονας τα "παρασκήνια" της περιβόητης οικονομικής ανάπτυξης της Ιαπωνίας.

Ερώτηση: Tα πυρηνικά εργοστάσια φέρνουν στο μυαλό μας εικόνες τεχνολογικού θαύματος, όμως έχετε πει ότι στην πραγματικότητα οι συνθήκες εργασίας εκεί είναι προ-νεωτερικές. Τι εννοείτε;

Aπάντηση: Κοροιδεύουμε τον εαυτό μας, αν νομίζουμε ότι τα πυρηνικά εργοστάσια λειτουργούν με υπολογιστές. Λειτουργούν, στην πραγματικότητα, με την χειρωνακτική εργασία υπενοικιαζόμενων εργατών χωρίς αυτήν δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ούτε μέρα! 

Καθημερινά γίνονται εργασίες ρουτίνας:σφουγγάρισμα του δαπέδου για ν'απομακρυνθεί η ακτινοβολία, καθαρισμός του νερού που έχει διαρρεύσει μερικές φορές ακόμη και συγκολλήσεις σωλήνων την ώρα που λειτουργεί το εργοστάσιο. Και όποτε συμβαίνει ατύχημα ή όποτε γίνεται ο ετήσιος προγραμματισμένος έλεγχος, περίπου 1000-2000 υπενοικιαζόμενοι εργάτες κάνουν επιθεωρήσεις, επιδιορθώσεις, συγκολλήσεις σωληνώσεων, σφουγγάρισμα ραδιενεργού μάζας, μεταφορές μηχανών και άλλες χειρωνακτικές εργασίες που φτάνουν συνολικά τις 300.

Οι εργάτες αυτοί βρίσκονται στον πάτο της κοινωνικής διαστραμάτωσης του πυρηνικού εργοστασίου.

Πριν απ'αυτούς βρίσκονται απο την κορυφή προς τα κάτω: τα πυρηνικά εργοστάσια που ανήκουν σε εννέα εταιρείες ηλεκτρισμού. Οι μεγαλοεργολάβοι, δηλαδή μεγάλες εταιρείες όπως η Τοσίμπα, η Χιτάτσι και η Μιτσουμπίσι, που κατασκευάζουν το εργοστάσιο, οι υπεργολάβοιτων υπεργολάβων, οι υπεργολάβοι των υπεργολάβων των υπεργολάβων, οι μεσάζοντες που βρίσκουν εργάτες και τους στέλνουν στα εργοστάσια, κάτι που το κάνει μερικές φορές η Γιακούζα, η γιαπωνέζικη μαφία!

Αυτή η δουλειά απαιτεί μόνο φυσική δύναμη, δεν χρειάζονται εξειδικευμένοι εργάτες. Οι χειρώνακτες εργάτες βρίσκονται στον πάτο της διαστρωμάτωσης όχι μόνο του πυρηνικού εργοστασίου αλλά ολόκληρης της κοινωνίας. Είναι αγρότες, ψαράδες,χωρικοί που τους έχουν κάνει στην άκρη, πρώην ανθρακωρύχοι, άνεργοι απο μεγάλες πόλεις, άστεγοι! Αντιμετωπίζουν επομένως πολλές διακρίσεις. 

Αυτό σημαίνει η φράση "προ-νεωτερικές συνθήκες εργασίας σήμερα στην Ιαπωνία"

Ερώτηση: Δεν υπάρχουν καλοπληρωμένοι εργαζόμενοι στα πυρηνικά εργοστάσια;

Απάντηση: Aυτοί που πληρώνονται καλά είναι οι υπάλληλοι των εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας και των κατασκευαστικών εταιρειών. Οι εργάτες που δουλεύουν μέσα στο εργοστάσιο και εκτίθενται στη ραδιενέργεια παίρνουν κάπου 10 χιλιάδες γεν την ημέρα(γύρω στα 85 ευρώ), περίπου όσα δηλαδή θα έπαιρναν δουλεύοντας οκτάωρο σ'ένα εστιατόριο. Μάλιστα ένα μέρος απο τα ημερομίσθιά τους παρακρατείται ως προμήθεια προς τους υπεργολάβους! Το κυριώτερο δεν έχουν καμμία ασφάλιση!

Όταν αρρωστήσουν, τους πετούν σαν τα σκουπίδια.

Ερώτηση: Γιατί πάνε τότε σ'αυτή την δουλειά;

Aπάντηση: Διότι παρ'όλο που η Ιαπωνία θεωρείται πλούσια χώρα, ύστερα απο την ύφεση του 1991 δεν υπάρχει δουλειά στις μικρές πόλεις. Η δουλειά στο πυρηνικό εργοστάσιο είναι απλή, χειρωνακτική εργασία, που μπορεί να κάνει ο καθένας. Δεν έχουν, άλλωστε την κατάλληλη ενημέρωση και δεν γνωρίζουν τον κίνδυνο. Για να δουλέψεις σε πυρηνικό εργοστάσιο πρέπει να πάρεις μαθήματα ασφαλείας. Ωστόσο αν οι εργαζόμενοι μάθουν για την ακτινοβολία και τους κινδύνους της, οι περισσότεροι δεν θα πάνε να δουλέψουν. Γι'αυτό και τα μαθήματα που παίρνουν αφορούν γενικά ζητήματα ασφαλείας ενός κανονικού εργοστασίου, όχι όμως ενός πυρηνικού εργοστασίου.

Ερώτηση: Γιατί είναι δύσκολο να αποδειχτεί στο δικαστήριο η άμεση σύνδεση των ιατρικών συμπτωμάτων των εργαζομένων στα πυρηνικά εργοστάσια και της έκθεσής τους στη ραδιενέργεια;

Aπάντηση: Γιατί η πυρηνική ενέργεια αποτελεί εθνική πολιτική της Ιαπωνίας.

Αν το δικαστήριο αποδεχόταν τη σύνδεση, το πιθανότερο είναι ότι θάπρεπε να μπει τέλος στην πολιτική της πυρηνικής ενέργειας. Η λέξη "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ" ΔΕΝ υπάρχει στην Ιαπωνία!

Το πρόβλημα είναι ότι η Ιαπωνία έχει βάλει πρώτη της προτεραιότητα τον πλούτο και αγνοεί τις συνέπειες. Οι ελίτ παίρνουν τα κέρδη και οι εργάτες στα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα θυσιάζονται! Η τραγική πραγματικότητα της οικονομικής ανάπτυξης είναι η νόσος της Μιναμάτα, μια νευρολογική ασθένεια που προκλήθηκε στην περιοχή Μιναμάτα λόγω των αποβλήτων υδραργύρου που έριχνε στη θάλασσα για λόγους οικονομίας μία βιομηχανική μονάδα και η νόσος Ιτάι Ιτάι, που προσβάλλει τα οστά και τις αρθρώσεις που προκαλείται απο δηλητηρίαση απο κάδμιο. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την βιομηχανία των πυρηνικών.

Μετά απ' αυτή την αποκαλυπτική συνέντευξη του Ιάπωνα φωτορεπόρτερ Χιγκούτσι, ένας αδιόρατος πανικός για το μέλλον της ανθρωπότητας  έντονα με κυρίευσε.
Αστραπιαία πέρασαν σαν εικόνες απο τα μάτια μου, όλες οι φυσικές ομορφιές της πατρίδας μου και με την σκέψη πως μπορούν αυτές να χαθούν μονομιάς, αν ποτέ  η Ελλάδα  στηρίξει την οικονομική της ανάπτυξη στην πυρηνική ενέργεια στην βαρειά βιομηχανία ή ακόμα και σ'αυτή την εξώρυξη του μαύρου χρυσού που κρύβει όπως λέγεται, κάτω απ' τους υδάτινους πυθμένες της,με πανικόβαλλε!

 Ενα μεγάλο ΜΑΚΑΡΙ, θέλω να ευχηθώ, τούτος εδώ ο πανέμορφος και ευλογημένος τόπος  να  μην επενδύσει και να μην ποντάρει ποτέ πουθενά αλλού εκτός  απο τον πολιτισμό και την παιδεία του!

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ

 Εφ'όσον δεν υπάρχει περίπτωση για σύνθεση κυβέρνησης εθνικής Σωτηρίας απο τους πολιτικούς μας
κατεβάζω  την  μπλογκογειτονιά εθνικής Σωτηρίας για να σώσει την Χώρα!!!

Πρωθυπουργίνα: Κάρυ!
Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης: To Mαμούνι!
Υπουργός Εξωτερικών:Mαχαίρης!
Υπουργός Εθνικής Αμύνης: ΜΙΝΙΜΑΡΚΕΤ!
Υπουργός Οικονομικών: Α-Κενταύρου!
Υπουργός Εργασίας: Dimitris!
Yπουργός Υγείας: IAMATICUS!
Υφυπουγός Υγείας-  Τμήμα Πρόνοιας και Ψυχικής Υγείας: Το κόκκινο φουστάνι !
Υπουργός Παιδείας: Coula!
Yπουργός Πολιτισμού: ROADARTIST!
Υπουργός Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης: Δρ Απαράδεκτος!
Yπουργός Απόδημου Ελληνισμού(το επαναφέρουμε): Δήμητρα και Άλι!
Υπουργός Αιγαίου:Μargo και Ζoyzoy!
Yπουργός Μακεδονίας και Θράκης: Magda!
Yπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής: Γιαγιά Αντιγόνη!
Υπουργός Δημόσιας Τάξης:Elitsa!
Κυβερνητικός εκπρόσωπος: Reflection!
Υπουργός Τουρισμού: Xριστόφορος!
Υπουργός Έρευνας και Τεχνολογίας: Iοnnkorr!
Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων: Μιχάλης Μελιδόνης!
Υπουργός Δικαιοσύνης: AnD!
Υπουργός Yποδομών Μεταφορών και Δικτύων: JK Skroutzakos!
Yπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας: Alataki!
Yπουργείο Τύπου και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης: Oneiremata!
Διευθυντής Τράπεζας Έλλαδος: GIP!

Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων: MΑΙΡΗ!

Αλλάζουμε και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και χρήζουμε τον: Τeleytaio!

 Tην ορκωμοσία της κυβέρνησης θα την κάνει ο Άθεος και την φωτογράφηση αυτής θα την αναλάβει ο bilsot!
H Άστρια, το Ξωτικό και η ΙΛΥΣ του Χρόνου ειδικοί σύμβουλοι της πρωθυπουργού!
Διευθύντρια του γραφείου της πρωθυπουργού: Frezia!


Είμαστε για τα πανηγύρια!!!  Ας γελάσουμε πικρά με τα χάλια μας...

ΔΩΡΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ...

 Ανάμεσα Σύρο και Τζιά

μικρή φυτρώνει νερατζιά

η μικρή μου κοπελιά

πόχει τις ρίζες στο βυθό

 και τα κλαδιά στον ουρανό

το κορίτσι π'αγαπώ
 

 Σκίζει η πλώρη τα νερά

κι αντηχάνε τα βουνά

 Ντούκου ντούκου το μηχανάκι

ντούκου το παλιό μεράκι

 Τρίτη Πέμπτη και Σαββάτο

μες στης θάλασσας τον πάτο

Ποιός θα ρίξει ποιος θα πάρει

τ'ασημένιο το φεγγάρι

Μισοφέγγαρο ασημί

βγαίνει μες στο γιασεμί

Τα κορίτσια το κοιτάν

απ'τους κήπους του Ισπαχάν

Εσείς του κόσμου οι σοφοί

για δώστε απόκριση σωστή:

Ποιός έχει το χρυσό κλειδί

οπού ανοίγουν οι ουρανοί

Μάγισσες ρίχτε τα χαρτιά

και μελετήστε τα καλά

Ποιός έχει το χρυσό κλειδί

οπού ανοίγουν οι ουρανοί;

 Βρε κορίτσι βρε κορίτσι θα μας φάει η άβυσσο

άνοιξέ μας άνοιξέ μας λίγο τον Παράδεισο

 Εχει μια θάλασσα με φάρους

που ανάβουν μόνο για τους γλάρους

 

 Πουλάω το όχι και το ναι

κι όσα ποτέ δεν είδανε

Στη Λειλά στη Λεϊλέ

πουλάω το ροζ και το βιολέ

 Μια στιγμή στο δειλινό

ρίχνω χρώμα γαλανό

 Υστερα πάνω απ'ατα κάστρα

πάω να καρφώσω τ'άστρα

Είναι μέρες που  θέλω να το πω πως  είμαι εδώ μονάχη στα σοκάκια να περπατώ

Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεται
Σε ταβέρνες, πλατείες κι αλάνες

Απο τους χρόνους τους παλιούς

τόχω βαθύ μεράκι

να βγω στις πέρα θάλασσες

να βρω το Μαγισσάκι

 Τ'άπιαστο σαν αερικό

στην εμορφιά του Μάης

 που αν κάνεις να τον μυριστείς

αλίμονό σου εκάης

 Σαν το καράβι που άνοιξε

τ'άρμενα κι αλαργεύει

Θωρώ να χάνονται οι στεριές

κι ο κόσμος λιγοστεύει

Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική

 Καμάρα τ'ουρανού με τ'άστρα

 Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή

Κάθομαι ώρες και κοιτάζω το νερό στις πλάκες ώσπου, τέλος

γίνεται πρόσωπο που μου μοιάζει και φέγγει απ'όλη την περασμένη

μου ζωή.

Κάθε φεγγάρι ομολογεί και μες στα δέντρα κρύβεται μην

και το καταλάβεις

 έχεις αναστατώσει τόσο τους καιρούς που μήτε ο ίδιος ξέρεις

απο πού το μήνημα θα λάβεις

 Στον τοίχο που ανατρίχιασε κι'όλη μου την αφή γύρισε πίσω

ιστορημένη σε άλογο κόκκινο άκουγα τον καλπασμό τλακ-τλακ

μέσα στον άλλο κόσμο.

 Ω τι ωραία που είσαι

Καθώς ξυπνάς τον μύλο των ανέμων

 Και γέρνεις την φωλιά σου αριστερά

Για να μην πάει χαμένος τόσος έρωτας

 Για να μην παραπονεθεί ούτε μια σκιά

Στην ελληνίδα πεταλούδα που άναψες

Δεν ξέρω πια την νύχτα φοβερή ανωνυμία θανάτου

Στον μυχό της ψυχής μου αράζει στόλος άστρων

Έσπερε φρουρέ για να λάμπεις πλάι στο ουρανί

Αεράκι ενός νησιού που μ'ονειρεύεται

Ν'αναγγέλω την αυγή απο τα ψηλά του βράχια

τα δυο μάτια μου αγκαλιά σε πλέουνε με το άστρο

Της σωστής μου καρδιάς: Δεν ξέρω πια της νύχτας

 Που μονάχη ολόισια βρίσκει την καρδιά

Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα

 Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε ...

  Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα

Βαθύ γαρίφαλο ακρωτήρι

 Το χέρι σου έφευγε με το νερό

Να στρώσει νυφικό το πέλαγος

Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό

 

       Εκεί στης Υδρας τ'ανοιχτά και των Σπετσώ

νάσου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο

Μωρέ του λέω πού ν'το μεσοφόρι σου

έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ'αγόρι σου;

Αγόρι εγώ δεν έχω μου αποκρίνεται

βγήκα μια τσάρκα για να δω τι γίνεται

 Και πώς λυγάς τις φοινικιές όταν τρελαίνεται ο γαρμπής

Και σούρνει άμμους και βότσαλα!

Εύκολα που περνώ απ'τα μάτια σου στον ουρανό

Απ' το μανίκι του νερού στο πρόσωπο της θάλασσας

Απ'το μικρό σου δάχτυλο στου ζαφειριού το αστέρι

Ελπιση φήμη του φωτός έχταστη απέραντη

Ότι κοιτάω με τη ματιά με θρέφει

 Τ'άκουσε ο ήλιος κι έφριξε

το φως το κόκκινο έρριξε

Πήραν να καίγονται οι κορφές

κι όλες οι πάνω γειτονιές

 Ομορφη και παράξενη πατρίδα

Ωσαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος

ναναι ήμερος νάναι άκακος...

Ο Ήλιος ο ηλιάτορας

ο πετροπαιχνιδιάτορας

Το φως οπού σηκώνω και τον έρωτα

έννοια σας μήτ'εγώ δεν τάχω  απλέρωτα

 Επεσα για να κολυμπήσω

κι άφησα την καρδιά μου πίσω

 Αφησα την καρδιά μου χάμω

σαν το κοχύλι μες στην άμμο

Την αγάπη μια τη λες

την ντύνεσαι τη γδύνεσαι

Όσο  που γίνονται πολλές

και πάλι σ'όλες δίνεσαι

Ενα κύμα μέσα σ'όλα

έγια λέσα έγια μόλα

Πήρε τα κρυφά μας λόγια

να τα κάνει κομπολόγια

 Αυτό που λέμε "σ'αγαπώ"

στα δέντρα θα το ρίξω

Με τον αέρα να σ'το πω

και να σου το φυσήξω...

 Λένε πως κατιτίς κοιμάται

μέσα στης θάλασσας τον πάτο

Κάποια που πια δεν το θυμάται

μ'έχασε σαν σταυρό εκεί κάτω.

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί

 Απαράλλαχτο εσύ κι 'ενα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεββάτι μεγάλο και πόρτα μικρή

Εχω ρίξει μες στ'άπατα μιαν ηχώ

Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Ετσι σ'εχω κοιτάξει που μου αρκεί

Νάχει ο χρόνος όλος αθωωθεί

Μες στο αυλάκι που το πέρασμά σου αφήνει

Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν'ακολουθεί

Και να παίζει με τ'άσπρο και το κυανό η ψυχή μου!

 Στα νερά ένα ένα , μ'ακούς

Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ'ακούς

Και είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησιά, μ'ακούς

όπου κάποτε οι φιγούρες

Των Αγίων

Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ'ακούς

Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά μ'ακούς

Ενα πέρασμα βαθύ να περάσω

Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς

Πουθενά δεν πάω μ'ακούς

Η κανείς ή κι οι δυο μαζί μ'ακούς

Η Πούλια πόχει εφτά παιδιά

μες'απ'τους ουρανούς περνά

 κάποτε λίγο σταματά

στο φτωχικό μου και κοιτά

Y.Γ. Αναμένοντας τις πολιτικές εξελίξεις, σας φέρνω δώρα μερικούς στίχους του ποιητή δεμένες με  εικόνες ενός καλοκαιριού που εύχομαι να μη κάψει τις ζωές μας...