ΞΥΠΝΗΣΑΝ ΜΝΗΜΕΣ...
( Για το Λογοτεχνικό Σάββατο της Βερόνικας Μαρσά)
Δεν ξέρω τελικά, αν ήμουν για τα πανηγύρια...πάντως ένα είναι το σίγουρο!
Τα ευχαριστιόμουν κάθε χρόνο στις καλοκαιρινές διακοπές των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων, όσο τίποτε άλλο!
Το καλοκαίρι, όλα τα χωριά του Πηλίου γιορτάζοντας την γιορτή του Αγίου της κεντρικής τους εκκλησίας, έχουν και λαϊκό πανηγύρι που κρατάει συνήθως ένα τριήμερο!
Κείνο το καλοκαίρι, ήταν ένα απ'εκείνα που ...χαράσσονται στην μνήμη ανεξίτηλα!
Υπήρχε διάχυτο κέφι στην παρέα που είχε μεγαλώσει πολύ απο ντόπιους και παραθεριστές που είχαν δέσει δημιουργώντας μια "ομογάλακτη" συντροφιά.
Το πανηγύρι γινόταν στο γειτονικό χωριό του Άη-Βλάση, οπότε γεννήθηκε το πρόβλημα της μεταφοράς.
Δύο ΙΧ. αυτοκίνητα δεν θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν όλο εκείνο... τον "εκδρομικό όμιλο" που είχε συγκεντρωθεί για το πανηγύρι.
Οπότε επιστρατεύθηκαν και τα αγροτικά-φορτηγά με τις καρότσες τους και έτσι λύθηκε το πρόβλημα.
Εκείνη την εποχή δεκαετίας '70 έπαιρναν και έδιναν τα "pyzamas parties".
Η ιδέα λοιπόν ενός "προχω" της παρέας ήταν να ντυθούμε όλοι με τις πυτζάμες μας μικροί-μεγάλοι, να καβαλήσουμε όλοι τις καρότσες των φορτηγών,να προμηθευτούμε καρπούζια για δροσιστικό επιδόρπιο για την επιστροφή και να ξεκινήσουμε για τον Αη-Βλάση.
Η ιδέα κέρδισε αμέσως την πλειοψηφία και η μεγάλη βραδυά ξεκίνησε...
Τα γέλια, τα πειράγματα, οι ερωτικές-πονηρές ματιές που προκαλούσαν, οι αντίθετες, οι ζηλόφθονες της ετοιμοπόλεμης γλωσσοκοπάνας και του ζηλιάρη με τα περιττά κρέατα απόκτημα της ανέραστης ζωής του, είχαν αρχίσει!
Το κομβόι με τους "πανηγυριώτες" θύμιζε ταινία Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ στο:
Ωραία που ναι η Κυριακή
μα να ταν πιο μεγάλη...
μα να ταν πιο μεγάλη...
γιατί περνάει γρήγορα
κι αργεί να έρθει η άλλη!
κι αργεί να έρθει η άλλη!
Η κεντρική πλατεία οριοθετημένη απο τον γερο-πλάτανο, είχε μετατραπεί σε πίστα χορού.
Στην εξέδρα και σε περίοπτη θέση, η πανηγυριώτικη ορχήστρα, με το κλαρίνο να σου τρυπά το μεδούλι...ενώ τα νταούλια και οι ζουρνάδες να σου ξεσηκώνουν τα εσώψυχά σου.
Κυκλικά τα τραπέζια στημένα και στρωμένα με την θρυλική λαδόκολλα,το κοψίδι στο κέντρο του τραπεζιού να δεσπόζει, έχοντας την απαραίτητη μαρουλοσαλάτα για να κρατά τα ίσια του!
Ο οίνος να ρέει συντονισμένος με τον ήχο της κοντινής πηγής, και τα πουλιά ξενυχτισμένα στις ρεματιές απο το λαικό νταβαντούρι των ανθρώπων, είχαν ξεκινήσει το δικό τους ρεπερτόριο...
Η εμφάνιση της ομάδας των πυτζαμάτων σόκαρε τους ντόπιους, οι οποίοι δεν γνώριζαν για το "κίνημα της πυτζάμας" και απέδωσαν το φαινόμενο σε πρόωρο ερχομό του Τριωδίου...
΄Ολα και όλοι συμμετείχαν σ'αυτό το εκστασιακό γλέντι, που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες!
Η επιστροφή όμως επεφύλλασσε στην παρέα "περιπέτειες"!
Στις στροφές του Πηλίου, δίπλα απο τον ποταμό "Κουφάλα" με τις πέστροφες, το ένα απο τα δύο φορτηγά έπαθε λάστιχο, ρεζέρβα δεν υπήρχε, οπότε οι μισοί συνέχισαν και έφυγαν με το πρώτο φορτηγό και οι υπόλοιποι περίμεναν να πάει και να γυρίσει για δεύτερο αγώι.
Οσοι ξέμειναν πίσω να περιμένουν(μέσα στους τυχερούς ήμουν κι'εγώ) τραγούδισαν με το αστέρι της νύχτας τον Αυγερινό, μέσα απο τεράστια πλατάνια και πανήψυλες οξιές, τρώγοντας παγωμένο καρπούζι βαφτισμένο στα νερά της πηγής και χορεύοντας: