Ήρωας του Τρωικού πολέμου και γιος του Τελαμώνα βασιλιά της Σαλαμίνας και της Ησιόνης κόρης του βασιλιά της Τροίας Λαομέδοντα. Ήταν αδερφός του Αίαντα. Κατά την παράδοση καταγόταν από την Αττική. Ο Όμηρος τον παρουσιάζει ως περίφημο τοξότη και φίλο του Αγαμέμνονα. Μετά τον Τρωικό πόλεμο, επειδή κατά την επιστροφή στην πατρίδα του δεν τον δέχτηκε ο πατέρας του, πήγε στην Κύπρο, ίδρυσε την πόλη Σαλαμίνα και παντρεύτηκε την κόρη του Κύπρου Έννη. Μ` αυτόν ασχολήθηκαν οι τραγικοί ποιητές, όπως ο Σοφοκλής και αργότερα ο Λατίνος Πακούβιος στην τραγωδία του Τeucer.
ΝΙΚΑΝΔΡΑ
Η τελευταία Πυθία του Μαντείου των Δελφών.
Οι πληροφορίες λένε ότι όλοι οι χρησμοί του Μαντείου των Δελφών -όπως και των άλλων Μαντείων- καταγράφονταν σε ειδικά βιβλία, τα λεγόμενα "Χρησμολόγια". Πολλούς τέτοιους χρησμούς διασώζει ο φιλόσοφος και ιερεύς του Απόλλωνος, Πλούταρχος (2ος αι. μ.χ.) Ως γνωστόν, μετά την τελική επικράτηση του Χριστιανισμού, που έγινε τον 6ο μ.χ., στα χρόνια του Ιουστινιανού, όλα σχεδόν τα ιερατικά κείμενα των Ελλήνων κατεστράφησαν ολοσχερώς. Ο ευρέως -και επίτηδες- διαδεδομένος δήθεν "χρησμός" του τύπου:"Είπατε τώι βασιλεί:Χαμαί πεσε δαίδαλος αυλά, ουκέτι Φοίβος έχει καλύβην, ου μάντιδα δάφνην, ου παγάν λαλέουσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ" που σημαίνει:Πείτε στον βασιλέα (Ιουλιανό): Χάμω έπεσε η πολυδαίδαλη αίθουσα (την γκρέμισαν), ο Φοίβος δεν έχει πιά καλύβα (την έκαψαν), ούτε η Μάντιδα δάφνη (την έκοψαν), ούτε κελαρυστή πηγή (κατέχωσαν με πέτρες την Κασταλία), έσβησε το νερό που πριν κελάρυζε...δεν είναι παρά μια κατασκευή των φανατικών Χριστιανών, που αποσκοπούσε να μεταδώσει κλίμα ηττοπάθειας στους Έλληνες μετά τα χρόνια του Ιουλιανού (4ος αι. μ.χ.). Αν τον μελετήσει κανείς προσεκτικά, θα διαπιστώσει ότι κατ΄ουσίαν αποτελεί μια παραποίηση ενός Υπομνήματος που οι υπεύθυνοι ιερείς του Μαντείου παρέδωσαν στον ιατροφιλόσοφο Ορειβάσιο, απεσταλμένο και φίλο του Ιουλιανού, για τις καταστροφές και τις ζημιές που είχαν προκαλέσει οι Χριστιανοί στο Ιερό των Δελφών και οι οποίες έχρηζαν άμεσης αποκαταστάσεως. Ιαλυσσός
ΑΝΤ

Στην ελληνική μυθολογία με το όνομα Αντήνορας (Αντήνωρ) αναφέρεται κυρίως ένας Τρωαδίτης, γιος της Κλεομήστρας και του Αισυήτη ή του Ικετάονα ή και του βασιλιά Λαομέδοντα.
Η αμφιλεγόμενη αυτή προσωπικότητα είχε σύζυγο την πριγκήπισσα Θεανώ, ιέρεια της ΑΘηνάς και κόρη της βασίλισσας Εκάβης. Μαζί είχαν πολλά αγόρια (11 κατά τον Όμηρο), τα περισσότερα από τα οποία σκοτώθηκαν στον Τρωικό Πόλεμο. Για τους Τρώες ήταν ό,τι ο Νέστορας για τους Έλληνες (Συμπόσιο του Πλάτωνα 221c), δηλαδή ένας συνετός γέροντας που έδινε συμβουλές, υπερασπιστής του δικαίου. Στην Ιλιάδα αποκαλείται «πεπνυμένος» (σώφρονας). Συμβούλευσε τους Τρώες να επιστρέψουν στους Ατρείδες την Ωραία Ελένη και τους θησαυρούς της (Ιλιάδα Η 350-351, Γ 205 κ.ε.). Ο Αντήνορας και ο Πρίαμος πήγαν στο στρατόπεδο των Αχαιών πριν τη μονομαχία Μενελάου και Πάρη για διαπραγματεύσεις. Κατά τη «Μικρή Ιλιάδα» του Λέσχη, ο Οδυσσέας κατά τη νυχτερινή μάχη για την άλωση της Τροίας αναγνώρισε τον τραυματισμένο γιο του Αντήνορα και τον τράβηξε ζωντανό μακριά από τη μάχη.
Οι νεότεροι μύθοι εμφανίζουν τον Αντήνορα ως προδότη της πατρίδας του, της Τροίας. Αναφέρουν ότι, μετά την άλωση της Τροίας, ο Αγαμέμνονας θυμήθηκε τη φιλική στάση του Αντήνορα και κρέμασε στη θύρα του σπιτιού του ένα δέρμα από λεοπάρδαλη ως σημάδι ότι το σπίτι δεν έπρεπε να πειραχθεί. Στους Δελφούς ο Πολύγνωτος είχε ζωγραφίσει την οικογένεια του Αντήνορα να ετοιμάζεται για αποδημία: τον Αντήνορα, τη Θεανώ, τρία από τα παιδιά τους (τον Γλαύκο, τον Ευρύμαχο και την Κρινώ) μαζί με υπηρέτες που φόρτωναν κιβώτιο σε υποζύγιο. Λέγεται ακόμα ότι ο Αγαμέμνονας του έδωσε τα μισά κτήματα του Πριάμου και ανέθεσε τη βασιλεία της Τροίας σε ένα γιο του. Επίσης, ότι σε συννενόηση με την Ελένη άνοιξε στον Νεοπτόλεμο τις Σκαιές Πύλες, άνοιξε τον Δούρειο Ίππο και έδωσε στον Οδυσσέα και τον Διομήδη το ιερό Παλλάδιο, που προστάτευε την Τροία. Συνακόλουθα, στη «Θεία Κωμωδία» του Δάντη, η Antenora είναι ο κύκλος της Κολάσεως που προορίζεται για τους προδότες.
Οι γιοι του Αντήνορα, οι Αντηνορίδες, πήγαν με την Ελένη στην Κυρήνη, όπου εγκαταστάθηκαν, ή στη Θράκη, ή στην Ιλλυρία και τη βόρειο Ιταλία, μέχρι την Ιβηρική Χερσόνησο. Νεότερες παραδόσεις ωστόσο αναφέρουν ότι παρέμειναν στην Τροία και ίδρυσαν νέο κράτος, αλλά διώχθηκαν από τον Αινεία.
Αντήνορας ονομαζόταν και ένας Ζακύνθιος μνηστήρας της Πηνελόπης, καθώς και ο δολοφόνος του τυράννου της Κεφαλληνίας Προμνήσου και διάδοχός του στην εξουσία
ΤΗΛΕΓΟΝΟΣ
Γιος του Οδυσσέα και της Κίρκης ή της θεάς Αφροδίτης. Αυτός ο Τηλέγονος αναφέρεται ότι ίδρυσε την πόλη Πραίνεστο (τη σημερινή Παλεστρίνα). Μόλις ο Τηλέγονος ενηλικιώθηκε, η Κίρκη τον έστειλε να βρει τον Οδυσσέα, που είχε πια επιστρέψει στην Ιθάκη. Ο Τηλέγονος έφθασε εκεί και άρχισε να λεηλατεί το νησί νομίζοντας ότι ήταν η Κέρκυρα. Ο Οδυσσέας και ο μεγαλύτερος γιος του ο Τηλέμαχος υπερασπίσθηκαν την πόλη τους, οπότε ο Τηλέγονος σκότωσε άθελά του τον ίδιο του τον πατέρα, του οποίου το πρόσωπο δεν είχε αντικρύσει ποτέ στη ζωή του, με το δηλητηριώδες κεντρί (άκανθα) της ουράς ενός σαλαχιού. Στη συνέχεια ο Τηλέγονος πληροφορήθηκε πού βρισκόταν και ποιον είχε σκοτώσει. Τότε μετέφερε το σώμα του Οδυσσέα στο νησί της Κίρκης μαζί με την Πηνελόπη και τον Τηλέμαχο. Η Κίρκη τους έκανε αθάνατους και παντρεύτηκε τον Τηλέμαχο, ενώ ο Τηλέγονος πήρε την Πηνελόπη ως σύζυγό του, με την οποία απέκτησαν ένα γιο, τον Ιταλό.
Αυτή η ιστορία αναφέρεται στην «Τηλεγονία», ένα πανάρχαιο έπος-συνέχεια της Οδύσσειας το οποίο σώζεται μόνο σε περίληψη και αποδίνεται στον Ευγάμμονα. Παραλλαγές απαντώνται σε μεταγενέστερους ποιητές: π.χ. σε μια χαμένη τραγωδία του Σοφοκλέους («Οδυσσεύς ακανθόπληξ»), ο Οδυσσέας ενημερώνεται εγκαίρως από χρησμό ότι θα σκοτωθεί από τον γιο του. Υποθέτει όμως ότι ο χρησμός εννοεί τον Τηλέμαχο, τον οποίο και εξορίζει σε γειτονικό νησί. Ο Τηλέγονος , φθάνοντας στην Ιθάκη, πλησιάζει τη βασιλική κατοικία του Οδυσσέα, αλλά οι φρουροί δεν του επιτρέπουν να δει τον πατέρα του. Ακολουθεί συμπλοκή και ο Οδυσσέας, νομίζοντας ότι επέστρεψε ο Τηλέμαχος, επιτίθεται στον Τηλέγονο, ο οποίος και τον σκοτώνει.
Στην ιταλική και ρωμαϊκή μυθολογία ο Τηλέγονος (Telegonus) μνημονεύεται ως ιδρυτής της πόλεως Tusculum, στα νοτιοανατολικά της Ρώμης διαφορετική από την Παλεστρίνα, που επίσης βρίσκεται στην ίδια περιοχή. Οι λατίνοι ποιητές χρησιμοποιούσαν συχνά φράσεις όπως «τείχη του Τηλεγόνου» (π.χ. Προπέρτιος, 2.32) ή «Κίρκεια τείχη» για την πόλη αυτή (το Tusculum).
ΕΦΙΑΛΤΗΣ
Ο Εφιάλτης ήταν αρχαίος Έλληνας γιος του Ευρυδήμου. Όπως αναφέρει ο Ηρόδοτος παρουσιάστηκε στον Ξέρξη και του υπέδειξε τη στενή διάβαση που έφερνε από το όρος Καλλίδρομο στις Θερμοπύλες και ανέλαβε να οδηγήσει από κει τους Πέρσες για να χτυπήσουν έτσι από τα νώτα τους Σπαρτιάτες του Λεωνίδα (480 π.Χ.).
Για την κυκλωτική κίνηση των Περσών επιλέχθηκαν οι 10.000 επίλεκτοι φρουροί του βασιλιά, γνωστοί και ως "Αθάνατοι", με αρχηγό τους τον Υδάρνη. Οι Πέρσες ακολούθησαν τον Εφιάλτη με τη δύση του ηλίου. Όλο το βράδυ ακολούθησαν το μονοπάτι που τους οδηγούσε ο Έλληνας προδότης. Το όνομα αυτού του στενού περάσματος ήταν Ανοπαία Ατραπός και, επειδή και οι ελληνικές δυνάμεις του βασιλιά Λεωνίδα γνώριζαν την ύπαρξη του, είχαν θέσει ως φρουρούς του περάσματος 1.000 Φωκείς.
Οι Πέρσες απώθησαν τους Φωκείς και κύκλωσαν τους Έλληνες. Ο Εφιάλτης είχε εκπληρώσει το ρόλο του. Για τη πράξη του αυτή ο Πέρσης αυτοκράτορας του έδωσε μια μεγάλη χρηματική ανταμοιβή. Η Δελφική Αμφικτυονία, όταν οι Πέρσες νικήθηκαν και έφυγαν από την Ελλάδα, τον επικήρυξε έναντι χρηματικής αμοιβής και γι' αυτό ο Εφιάλτης,αυτοεξορίστηκε σε μέρος κρυφό αλλάζοντας όνομα και χαρακτηριστικά ώστε να μην αναγνωρίζεται.
ΦΟΙΒΗ
Η γυναίκα του Εφιάλτη.
Μετά την καταδίκη και την επικήρυξή του ατο την Αμφικτυονία, η Φοίβη απομονώθηκε απο τις κοινότητες της Αντίκυρας, της Ανθήλης και της Τραχίνας. Ο Εφιάλτης εξαφανίστηκε και η σύζυγός του έμεινε μόνη σε ηλικία είκοσι ετών. Ο Αθηνάδης διατάχθηκε απο την Γερουσία της Σπάρτης σε μυστική αποστολή να ανακαλύψει και να σκοτώσει τον Εφιάλτη. Ευχαρίστως ανέλαβε το καθήκον που του ανατέθηκε, μετανάστευσε στη Μαλίδα, την περιοχή του Εφιάλτη, πλησίασε την Φοίβη, η οποία δέθηκε γρήγορα με δεσμά αγάπης και ευγνωμοσύνης!
Νυμφεύθηκε μαζί του, μετά απο τα τρία χρόνια της εξαφάνισης του Εφιάλτη, εφ'όσον με την τότε νομοθεσία θεωρήθηκε πεθαμένος και τα δεσμά του γάμου λύθηκαν. 'Ομως ο παλιός έρωτάς της με τον προδότη άντρα της δεν έσβησε και τελικώς η Φοίβη(άθελά της) έγινε η παγίδα για τον Εφιάλτη, ο οποίος εντοπίστηκε και δολοφονήθηκε απο τους Σπαρτιάτες διώκτες του.
ΔΙΑΓΟΡΑΣ:
Ήταν ο πιο γνωστός, ο πιο δημοφιλής Ολυμπιονίκης της Αρχαίας Ελλάδας. Καταγόταν απο την Ρόδο και απο βασιλικό γένος.ήταν όπως λένε, πελώριος άντρας,ψηλός 2.20μ., ευγενής και καταδεκτικός μ'όλους. Είχε την φήμη του καλύτερου Έλληνα πυγμάχου και είχε κερδίσει άπειρες νίκες στην Ολυμπία,στους Δελφούς, στην Νεμέα, στον Ισθμό της Κορίνθου, στα Μέγαρα και στην Αθήνα και οπουδήποτε αλλού γίνονταν αθλητικοί άγώνες. Τον έλεγαν ευθυμάχο γιατί αγωνίζονταν πάντα με όρθιο το κεφάλι, χωρίς να το στρέφει δεξιά ή αριστερά το σώμα του, χωρίς να οπισθοχωρεί. Πάντα νικούσε. Οι τρείς γυιοί του Δαμάγητος, Ακουσίλαος και ο Δωριέας έγιναν μεγάλοι και αυτοί Ολυμπιονίκες και η παράδοση συνεχίστηκε απο τα εγγόνια του.
Γνωστό είναι το τέλος του που ήρθε απο την μεγάλη χαρά και υπερηφάνεια, όταν είδε να στέφονται με κότινο Ολυμπιονίκες οι δύο γυιοί του Δαμάγητος και Ακουσίλαος, οι οποίοι τον σήκωσαν στους ώμους και έκαναν μαζί του στο στάδιο τον γύρο του θριάμβου τους!
Τότε κάποιος φώναξε απο το πλήθος και η φωνή του ακούστηκε σ'όλο το στάδιο: - Πέθανε τώρα Διαγόρα! Ανέβηκες τόσο ψηλά που δεν σου μένει τίποτε άλλο παρά ν'ανεβείς στον Όλυμπο!
Και ο Διαγόρας, σα να περίμενε αυτή την προτροπή, έγειρε το κεφάλι του και άφησε την τελευταία του πνοή στην αγκαλιά των παιδιών του, στεφανωμένος με δυο κότινους, μέσα στην αποθέωση του κόσμου... Ήταν ο πιο ευτυχισμένος Θάνατος!!!