bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ΔΥΝΑΜΩΣH -ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ-

29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1863-29 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1933 ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
θέλω να σας αφιερώσω  ένα απο τα πολύ όμορφα ποιήματά του που γράφτηκε με σκοπό να  δυναμώνει  συνειδήσεις, τις ζωές και τους σκοπούς των ανθρώπων!

ΔΥΝΑΜΩΣΙΣ
Οποιος το πνεύμα του ποθεί να δυναμώσει
να βγει απ'το σέβας κι'απο την υποταγή!
Απ'τους νόμους μερικούς θα τους φυλάξει
αλλά το περισσότερο θα παραβαίνει
και νόμους κ'έθιμα κι'απ'την παραδεγμένη
και την ανεπαρκούσα ευθύτητα θα βγεί!
Απο ταις ηδοναίς πολλά θα διδαχθεί
Την καταστρεπτική δεν θα φοβάται πράξη
το σπίτι το μικρό πρέπει να γκρεμισθεί ...
έτσι θ'αναπτυχθεί ενάρετα η γνώση!

Λίγα λίγια για τον ποιητή μας : ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Π. ΚΑΒΑΦΗ
Ο Καβάφης δεν είναι μόνο ο πιο δημοφιλής ποιητής μας αλλά αυτός που κατάφερε να βγάλει πρώτος την ελληνική ποίηση έξω απο τα σύνορά της. Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σ'όλον τον κόσμο και οι καβαφικές σπουδές θεωρούνται πλέον αναπόσπαστο κομμάτι πολλών πανεπιστημίων.
Η άνοδος και  η παρακμή ,η ελευθερία και η θρησκεία, ο έρωτας και η ενοχή είναι τα κύρια στοιχεία της ποίησής του.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου,στις 29 Απριλίου τυ 1863 και πέθανε σε ηλικία 70 ετών. Ανήκε σε αστική οικογένεια μεγαλεμπόρων με βυζαντινές ρίζες, γεγονός που άσκησε ιδιαίτερη επίδραση στην ποίησή του. Το 1872 η οικογένειά του μετακομίζει στην Αγγλία, όπου παραμένει 6 χρόνια. Λόγω όμως οικονομικών προβλημάτων αναγκάζεται και πάλι να επιστρέψει στην Αλεξάνδρεια, ενώ στην συνέχεια κατά την διάρκεια της αιγυπτιακής εξέγερσης μεταβαίνει στην Κωνσταντινούπολη.
Η τριετής παραμονή του Καβάφη στην πόλη αποδεικνύεται ιδιαίτερα σημαντική, καθώς εκεί άρχισε να ασχολείται πιο συστηματικά με την τέχνη της ποίησης. 'Οταν η οικογένειά του αποφασίζει για μια ακόμη φορά να γυρίσει στην Αλεξάνδρεια, ο Καβάφης αναγκάζεται να εργασθεί ως υπάλληλος σε εταιρεία φτάνοντας στον βαθμό του υποτμηματάρχη. Αφήνει την τελευταία του πνοή στην γενέτειρά του στις 29 Απριλίου του 1933, την ημέρα των γεννεθλίων του.
Η αξία του κατά ένα μέρος υποτιμήθηκε απ'τους συγχρόνους του, λόγω της ιδιαιτερότητας των ερωτικών του επιλογών! Ο Στρατής Τσίρκας και ο Ι.Μ. Χατζηφώτης υποστήριξαν την πολύ ενδιαφέρουσα άποψη ότι το «πάθος» του Καβάφη δεν ήταν η ομοφυλοφιλία του αλλά ο αυνανισμός και ο αλκοολισμός. Ηταν πολύ ντροπαλός (όπως εξάλλου ομολογείται απ' όλους) ο ποιητής για να προχωρήσει σε κάτι περισσότερο από το «μοναχικό» πάθος του, υποστηρίζει ο Ι.Μ. Χατζηφώτης. Ετσι τα ερωτικά ποιήματα του Καβάφη κινούνται - σύμφωνα με τη γνώμη των δύο λογοτεχνών - στα όρια της φαντασίας και του απραγματοποίητου. Είχε τις προθέσεις ο Καβάφης αλλά δεν τις έκανε πράξη...

Τετάρτη 28 Απριλίου 2010

Ο ΜΙΚΗΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΤΑΙ...

ΔΗΛΩΣΗ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Με τον κοινό νου που διαθέτω, δεν μπορώ να εξηγήσω και ακόμα περισσότερο να δικαιολογήσω την ταχύτητα με την οποία κατρακύλησε η χώρα μας από τα επίπεδα του 2009 σε τέτοιο σημείο, ώστε με το ΔΝΤ να απολέσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας και να τεθούμε σε καθεστώς κηδεμονίας.
Και είναι περίεργο ότι κανείς έως τώρα δεν ασχολήθηκε με το πιο απλό, δηλαδή την οικονομική μας διαδρομή με αριθμούς και στοιχεία από τότε έως τώρα, ώστε να καταλάβουμε κι εμείς οι αδαείς τους πραγματικούς λόγους αυτής της πρωτοφανούς και ιλιγγιώδους εξελίξεως, που έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της εθνικής μας αυτοτέλειας και μαζί της την διεθνή ταπείνωση....Ακούω για το χρέος των 360 δισεκατομμυρίων, όμως συγχρόνως βλέπω ότι τα ίδια και μεγαλύτερα χρέη έχουν πολλές άλλες χώρες. Άρα δεν μπορεί να είναι αυτή η βασική αιτία της κακοδαιμονίας. Επίσης με προβληματίζει το στοιχείο της υπερβολής στα διεθνή χτυπήματα με στόχο την χώρα μας, μαζί με ένα τόσο καλά εναρμονισμένο συντονισμό εναντίον μιας ασήμαντης οικονομικά χώρας, που καταντά ύποπτος. Έτσι οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι κάποιοι μας ντρόπιασαν και μας φόβισαν, για να μας οδηγήσουν στο ΔΝΤ, που αποτελεί βασικό παράγοντα της επεκτατικής πολιτικής των ΗΠΑ και όλα τα άλλα περί ευρωπαϊκής αλληλεγγύης ήταν στάχτη στα μάτια μας, για να μη φανεί ότι πρόκειται για μια καθαρά αμερικανική πρωτοβουλία, για να μας ρίξει σε μια εν πολλοίς τεχνητή οικονομική κρίση, ώστε να φοβηθεί ο λαός μας, να φτωχύνει, να χάσει πολύτιμες κατακτήσεις και τέλος να γονατίσει, έχοντας δεχθεί να τον κυβερνούν ξένοι. Όμως γιατί; Για να εξυπηρετηθούν ποια σχέδια και ποιοι στόχοι;
Παρ’ ό,τι υπήρξα και παραμένω οπαδός της ελληνοτουρκικής φιλίας, εν τούτοις πρέπει να πω ότι με φοβίζει αυτή η αιφνίδια σύσφιξη των κυβερνητικών σχέσεων, οι επαφές υπουργών και άλλων παραγόντων, οι επισκέψεις στην Κύπρο και η έλευση του Ερντογκάν. Υποψιάζομαι ότι πίσω απ’ αυτά κρύβεται η αμερικανική πολιτική με τα ύποπτα σχέδιά της, που αφορούν τον γεωγραφικό μας χώρο, την ύπαρξη υποθαλάσσιων κοιτασμάτων, το καθεστώς της Κύπρου, το Αιγαίο, τους βόρειους γείτονές μας και την αλαζονική στάση της Τουρκίας, με μόνο εμπόδιο την καχυποψία και την εναντίωση του ελληνικού λαού.
Όλοι γύρω μας, ποιος λίγο ποιος πολύ, είναι δεμένοι στο άρμα των ΗΠΑ. Η μόνη παραφωνία εμείς, που από την επιβολή της Χούντας και την απώλεια του 40% της Κύπρου ως τους εναγκαλισμούς με τα Σκόπια και τους υπερεθνικιστές Αλβανούς, δεχόμαστε συνεχώς χτυπήματα δίχως να βάλουμε μυαλό.
Θα έπρεπε λοιπόν να καταργηθούμε ως λαός και αυτό ακριβώς γίνεται σήμερα. Καλώ τους οικονομολόγους, πολιτικούς, αναλυτές να με διαψεύσουν. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άλλη λογικοφανής εξήγηση παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια διεθνής συνωμοσία, στην οποία συμμετείχαν και οι Ευρωπαίοι φιλοαμερικανοί τύπου Μέρκελ, η ευρωπαϊκή Τράπεζα, ο διεθνής αντιδραστικός τύπος, που όλοι μαζί συνωμότησαν για το «μεγάλο κόλπο» της υποβάθμισης ενός ελεύθερου Λαού σε υποτελή. Τουλάχιστον εγώ δεν μπορώ να δώσω καμμία άλλη εξήγηση. Παραδέχομαι όμως ότι δεν διαθέτω ειδικές γνώσεις αλλά μιλώ βασισμένος στον κοινό νου. Ίσως και πολλοί άλλοι να σκέφτονται όπως εγώ κι αυτό ίσως το δούμε στις μέρες που θα ‘ρθουν.
Πάντως θα ήθελα να προετοιμάσω την κοινή γνώμη και να τονίσω ότι εάν η ανάλυσή μου είναι ορθή, τότε η οικονομική κρίση (που όπως είπα μας επεβλήθη) δεν είναι παρά μόνο το πρώτο πικρό ποτήρι στο λουκούλειο γεύμα που θα ακολουθήσει και που αυτή τη φορά θα αφορά ζωτικά και κρίσιμα εθνικά μας θέματα, που δεν θα ήθελα ούτε να φανταστώ πού θα μας οδηγήσουν.
Μακάρι να έχω άδικο.
Αθήνα, 27.4.2010
Μίκης Θεοδωράκης

 Ας του απαντήσει κάποιος απο τους κυβερνώντες! Τα ερωτήματα του Μίκη είναι τα ερωτήματα ολόκληρου του Λαού!

Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Ο ΛΟΡΔΟΣ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΕ ΤΗΝ KOΡΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Διακόσια χρόνια έχουν περάσει που ένας νεαρός Άγγλος αριστοκράτης,λόρδος, ρομαντικός ποιητής έφτασε στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα.
Ήταν Χριστούγεννα του 1809. Ζήτησε ένα ήσυχο και άξιο των αναγκών του κατάλλυμα να μείνει. Επιλέχθηκε το σπίτι της κυρίας Μακρή ως το καταλληλότερο. Η κυρία Μακρή, ήταν μια γνωστή κοσμική χήρα των Αθηνών που είχε και μια ωραία κόρη ονόματι Τερέζα-Θηρεσία.
Στον έρωτα λοιπόν της όμορφης Τερέζας, παραδόθηκε ο νεαρός μας λόρδος που δεν ήταν άλλος απο τον Μπάιρον! (Για την αγάπη της γράφτηκε το 1809 το ποίημα: κόρη των Αθηνών.)Ο έρωτάς του για την Τερέζα της Αθήνας και αργότερα για την ανάσταση της  Ελλάδας στάθηκε ισχυρός ώστε να προσφέρει για τον αγώνα των Ελλήνων όλη  την περιουσία του και στο τέλος ακόμα και αυτή την ίδια του την ζωή!
Ο νεαρός φιλέλληνας ποιητής μας χάρισε όχι μόνο την ζωή του αλλά και λίρες για την πληρωμή διαφόρων μισθοφόρων που υπεράσπισαν την Επανάσταση και το Μεσολόγγι. Λίρες, επίσης, που απο τότε αρχίζαμε να δανειζόμαστε, και αντί να τα δίνουμε όλα για τις κρατικές υποθέσεις, τις τρώγαμε τις περισσότερες μεταξύ μας. Τότε λοιπόν στα 1824, ξαναζητήσαμε δάνειο(καληώρα), αλλά δεν μας δίνανε, διότι δεν ξέρανε ακριβώς ποιος θα τα φάει...
Μεσολάβησαν τότε ο Μπάιρον και ο Ευνάρδος, ένας άλλος φιλέλληνας Ελβετός και πήραμε στο τέλος τα χρήματα.
Παλιά μας τέχνη κόσκινο δηλαδή! Τώρα θα μου πείτε, τόσα πήρε στο παρελθόν η Δύση απο εμάς. Να μη μας δώσει και πέντε δεκάρες άτοκες παραπάνω; Tα χειρόγραφα μόνο του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα και των Πατέρων να βάλεις που τάκλεψαν απο το Βυζάντιο, είναι όλος ο προυπολογισμός του Ντομινίκ-Στρος-Κάν! Και όπως χαρακτηριστικά έλεγε και ο αγαπημένος Μακρυγιάννης: δώσαμε στους δυτικούς χρυσάφι(τον πολιτισμό μας) και πήραμε πίσω τενεκέδες!" Μάλλον λοιπόν μας χρωστούν παρά τους χρωστάμε!
Ας γυρίσουμε πίσω λοιπόν στον ιδιαίτερο ποιητή μας να τον γνωρίσουμε μέσα απο τον καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεοδόση Πελεγρίνη, ο οποίος έκανε μια πρωτότυπη ομιλία για τα ερωτικά πάθη του Μπάιρον.
"Ο Μπάιρον ήταν ακόλαστος κατά μία έννοιαν...είχε τον διάβολο μέσα του, όπως σχεδόν όλοι οι μεγάλοι άντρες. Είχε διάφορες σχέσεις, ομοφυλοφιλικές, παιδοφιλικές,αιμομεικτικές-μέχρι και την ετεροθαλή αδελφή του έκανε ερωμένη του. Η κοινωνία της Αγγλίας δεν τον δεχόταν. Και γι'αυτό ήρθε στην Ελλάδα. Κι'εμείς....τον ξεκάναμε; Όχι, πέθανε έχοντας επίγνωση. Και οι Έλληνες, που γι'αυτόν ήταν θρυλικοί ήρωες, είχαν την πρόνοια να κρατήσουν την καρδιά του και να την θάψουν κάτω απο ένα δένδρο στο Μεσολόγγι, όταν οι Άγγλοι δεν ήθελαν καν να κηδέψουν το υπόλοιπο σώμα του!"
Η φωνή του Λόρδου Μπάιρον ήταν αυτή που ακούστηκε δυνατά τις ιστορικές στιγμές μέσα απο το ερειπωμένο Μεσολόγγι: " Η  Ελλάδα είναι τώρα αντιμέτωπη με τρεις λύσεις, να κατακτήσει την ανεξαρτησία της ή να γίνει κτήση των ηγεμόνων της Ευρώπης ή τουρκική επαρχία! Τώρα μπορεί να διαλέξει ανάμεσα στις τρεις, τώρα θα αποφασίσει αν θέλει να γίνει για πάντα ελεύθερη, αληθινή και ανεξάρτητη!"

Ο Λόρδος είχε δει απο τότε πως θα μπορούσαμε να έχουμε ένα κράτος εξαρτημένο και όχι ελεύθερο! Και αυτό γιατί δεν είχαμε χρήματα,όπως ακριβώς στις μέρες μας! Ποια πολιτική ελευθερία μπορεί κάποιος νάχει όταν χρωστάς παντού; Kακά τα ψέματα ελεύθερη Ελλάδα, έτσι όπως την εννοούσαν ο Μπάιρον ή ο  Καποδίστριας (ο οποίος έδινε τον μισθό του στο κράτος και έγραφε σ'ένα μικρό γραφειάκι) δεν υπάρχει πια!
Ξεκίνησε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και για την οικονομική στήριξη των οπλαρχηγών του Μεσολογγίου, διέθεσε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του που του είχε απομείνει απο την πώληση ακινήτων στην Αγγλία, ενόσω βρισκόταν στην Βενετία. Ενα κομμάτι είχε ξοδέψει για την κάλυψη των προσωπικών του χρεών, ένα άλλο κομμάτι για την αγορά όπλων των  Καρμπονάρων  και το υπόλοιπο για την Ελληνική επανάσταση.
Ενώ σχεδίαζε με τον Μαυροκορδάτο επίθεση στο φρούριο του Λεπάντο,(στην Ναύπακτο) ασθένησε σοβαρά απο κρυολόγημα (ή σηψαιμία ή ελονοσία) και απεβίωσε στις 19 Απριλίου του 1824

"Maid of Athens, ere we part "

by George Gordon, Lord Byron (1809)

Maid of Athens, ere we part,
Give, oh, give back my heart!
Or, since that has left my breast,
Keep it now, and take the rest!

Hear my vow before I go,
Zoë mou sas agapo.
By those tresses unconfined,
Wooed by each Aegean wind;
By those lids whose jetty fringe
Kiss thy soft cheeks' blooming tinge;
By those wild eyes like the roe,
Zoë mou sas agapo.

By that lip I long to taste;
By that zone-encircled waist;
By all the token-flowers
that tell What words can never speak so well;
By love's alternate joy and woe,
Zoë mou sas agapo.

Maid of Athens! I am gone:
Think of me, sweet! when alone.
Though I fly to Istambol,
Athens holds my heart and soul:
Can I cease to love thee?
No! Zoë mou sas agapo.
Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ:

Η Κόρη των Αθηνών ή κατά κόσμον Τερέζα (ή Θηρεσία) Μακρή
Κόρη των Αθηνών
Κόρη γλυκιά των Αθηνών,
σε τούτη δω του αποχωρισμού την ώρα,
δώσε , ώ! δώσε πίσω την καρδιά μου,
π'αποχωρίστηκε από το στήθος το δικό μου
ή πάρε ό,τι απόμεινε και κράτησέ το.
Πριχού να φύγω άκουσε τον όρκο τον δικό μου:
-Ζωή μου, σας αγαπώ!
Μα τα μαλλιά τ΄ατίθασα ,
τα γλυκανεμισμένα 'πο τον αγέρα του Αιγαίου,
Μα τα βλέφαρά σου που με τα κατάμαυρα ματόκλαδα αγγίζουν
τα τρυφερά τα μάγουλα τα ροδοβαμμένα.
Μα τα ελαφίσια τ' 'αγριωπά τα μάτια σου,
-Ζωή μου, σας αγαπώ!

Μα τα χείλη σου, που λαχταρώ με πόθο,
Μα τη λιγνή τη μέση σου, που 'ναι σα δαχτυλίδι.
Μα τα λουλούδια που μιλούν κάλλιο από κάθε λέξη.
Μα της αγάπης τη χαρά, που γίνεται μαζί και λύπη :
-Ζωή μου, σας αγαπώ!

Κόρη γλυκιά των Αθηνών,
Σ΄ αφήνω γεια και φεύγω, μα μη με ξεχνάς
Σαν είσαι μοναχή να με συλλογάσαι.
Τι κι αν πηγαίνω μακριά κι αν φεύγω για την Πόλη
μου ΄χει η Αθήνα την καρδιά και την ψυχή σκλαβώσει.
Αγάπη τέτοια σώνεται;
-Ζωή μου, σας αγαπώ!

Στην περιοχή του Ψυρρή γράφτηκε στα 1809 η πολύ τρυφερή ιστορία αγάπης μεταξύ των δύο νέων.

Το ρομαντικό ειδύλλιο ανάμεσα στον διάσημο ποιητή και φιλέλληνα λόρδο Βύρωνα και τη μικρή κόρη του Προκοπίου Μακρή, προξένου τής Αγγλίας, τη Θηρεσία Μακρή.
Λίγο πιο πέρα από την πλατεία 'Ηρώων, την πλατεία Ψυρρή, στην Οδό Αγυιάς, σήμερα 'Αγ. Θέκλας, βρισκόταν το σπίτι του Μακρή. Στην πραγματικότητα ήταν δύο κα­τοικίες που χωρίζονταν με μεσότοιχο, αλλά επικοινωνούσαν μεταξύ τους.
Τότε, που τα σπίτια ήταν λίγα στην Αθήνα, στη μια από τις δυο κατοικίες εφιλοξενούντο ξένοι περιηγητές για λίγες ημέρες.
Ανάμεσα στους φιλοξενούμενους ήταν ο Λόρδος Βύρων και ο φίλος του Χόμπχαουζ.
Όταν ο Βύρων, στα τέλη του Δεκέμβρη του 1809, είδε την δωδεκάχρονη Θηρεσία ή Τερέζα Μακρή (είχε γεννηθεί το 1791) κεραυνοβολήθηκε. Ενοιωσε μεγάλο θαυμασμό και είπε στο φίλο του:
- Κοίτα, Ρόμπερτ, μία από τις Καρυάτιδες ζωντάνεψε!
Όσο περνούσαν οι μέρες τόσο ο έρωτας του Βύρωνα για την μικρή σπιτονοικοκυρά του μεγάλωνε.
Ο φίλος του Ρόμπερτ, του συνέστησε να φύγουν το γρηγορότερο.
Όμως ο Βύρων ήθελε να την παντρευτεί. Μα φοβό­ταν μήπως η δωδεκάχρονη κόρη δεν καταλάβαινε τον έρωτά του.
Ετσι αποφάσισε να μιλήσει στη μητέρα της.
Βέβαια, και η μικρή Θηρεσία, όταν αντάμωσε το βλέμμα του, ένοιωσε την καρδιά της να φτερουγίζει. Μα απέκλεισε μέσα της οτιδήποτε, αφού ο Βύρων είχε τέτοια καταγωγή.
Μια μέρα, όμως, που βρέθηκαν οι δυο τους στο χαγιά­τι του σπιτιού, ο ευγενής φιλέλληνας της έπιασε το χέρι. Η νέα το τράβηξε και του είπε στα Γαλλικά:
"- Είμαι ορφανή κοπέλα και δεν έχω δικαίωμα να μι­λάω με άνδρες….."
Τότε ο Λόρδος γονάτισε μπροστά της και της φίλησε τα κρινοδάχτυλα των χεριών της.
- Ζωή μου, σ' αγαπώ, της είπε με αληθινό πάθος. Πες μου, θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;
Πλημμυρισμένη από ευτυχία η Θηρεσία του είπε:
"- Φοβάμαι, Νοέλ.."
Φοβόταν πως η αγάπη, η μεγάλη αυτή αγάπη, θα περ­νούσε σύντομα.
"- Ταξίδεψε, συνέχισε κι αν η αγάπη σου μείνει ζωντα­νή, τότε έλα πάλι!"
Τρελός από ευτυχία ο Βύρων έγραψε το γνωστό ποίημα για την κόρη των 'Αθηνών, που κάθε στροφή του τελειώνει με το «ζωή μου, σ' αγαπώ».
Όταν, όμως, επρόκειτο να φύγει, η Θηρεσία του υπενθύμισε ότι ένας ποιητής πρέπει να μένει ελεύθερος.
Ο ποιητής έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι και δεν ξα­ναγύρισε.
Λίγο αργότερα η Θηρεσία έκλαψε το θάνατό του.
Στα 1829 παντρεύτηκε τον πρόξενο της Αγγλίας στο Μεσολόγγι, γνωστό Φιλέλληνα Ιάκωβο Μπλακ, και από κει και πέρα έζησε στην Αγγλία, αφήνοντας πίσω της την πλατεία του Ψυρρή.
Όταν πέθανε, στα 1876, οι «κουτσαβάκηδες» ήταν στις δόξες τους γύρω από το πατρικό της σπίτι.
Η μορφή της Κόρης των Αθηνών, (ή κατά κόσμον Τερέζας Μακρή), μια μορφή αγγελικά πλασμένη μέσα από τους φλογερούς στίχους βγαλμένους από τον έρωτα που έτρεφε ο Μπάϋρον για εκείνην, ενέπνευσε ποιητές, ζωγράφους και λοιπούς καλλιτέχνες για να περάσει για πάντοτε στα Ηλύσια της ποίησης και του θρύλου.
Το σπίτι της οδού Θέκλας(στου Ψυρρή) εκεί όπου γεννήθηκε ο έρωτας του Μπάϋρον για την πανέμορφη Τερέζα δεν υπάρχει πια.....
Κατεδαφίστηκε το 1974.....

Κυριακή 25 Απριλίου 2010

ΠΟΣΟ ΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ;

Το γκάτζετ άλλαξε δίπλα και φιλοξενεί τον μεγάλο σατυρικό ποιητή Γ.ΣΟΥΡΗ ΣΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΛΛΑΣ.

Ένα είναι σίγουρο ότι εδώ και δύο τουλάχιστον αιώνες οι Έλληνες δεν έχουμε αλλάξει στο παραμικρό! Ιδού πώς μας σκιαγραφούσε, ο απολαυστικός σατυρικός ποιητής μας Γ.Σουρής:
(Επέλεξα τρία ποιήματά του και τ'αντέγραψα ακριβώς με την ορθογραφία της εποχής και με νοσταλγική διάθεση για όλες τις ξεχασμένες ψιλές και δασείες και  τις παραχωμένες οξείες και περισπωμένες...)
Ἀρχηγοί
Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι,
κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό·
ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ
τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ.
Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,
μόνον αὐτὸς πρωθυπουργός, μόνον αὐτὸς ἀφέντης.

Τί ἀρχηγῶν κατακλυσμός! ... κι᾿ οἱ ἕλληνες ἐκεῖνοι,
ποὺ τὸν καφφέ των βερεσὲ εἰς τὰ Χαυτεῖα πίνουν,
ἂν ἀρχηγίαν ἔξαφνα κανένας τοὺς προτείνῃ,
δὲν θὰ διστάσουν βέβαια καὶ Ἀρχηγοὶ νὰ γίνουν.
Κι᾿ αὐτὸς ὁ ἕσχατος Ρωμηὸς γιὰ ὅλα κάτι ξέρει,
ἕλληνος τράχηλος ποτὲ ζυγὸν δὲν ὑποφέρει.

Ἰδοὺ νταῆς φουστανελλᾶς μὲ φέσι καὶ σελάχι!
ποιὸς ξέρει ἂν Πρωθυπουργὸς δὲν γίνῃ καμμιὰ ᾿μέρα;
ποιὸς ξέρει πόσα σχέδια καὶ ἀπαιτήσεις θἄχη,
καὶ ἂν τὴν διπλωματικὴ δὲν συνταράξῃ σφαῖρα;
Ὤ! ναί! ποτὲ τὸν ἕλληνα μὴ θεωρῆτε πτῶμα...
σ' ὅλους θὰ ἔλθη ἡ σειρὰ νὰ κυβερνήσουν κόμμα.

Μᾶς λείπει ἕνας ἀρχηγός;... πενήντα ξεφυτρώνουν,
τὸ ἕνα κόμμα χάνεται;... θὰ ἔβγουν ἄλλα δέκα·
ὅλοι γιὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ ἀρχηγοῦ μαλώνουν,
κι᾿ ἴσως ἀργότερα μᾶς βγῇ ᾿στη  μέση καὶ γυναίκα.
Ἀλλὰ κι᾿ ἐγὼ ὁ ἀφανὴς τῶν Ἀθηνῶν πολίτης
ἐλπίζω πὼς καμμιὰ φορὰ θὰ γίνω Κυβερνήτης.

Ἐμπρός! μὲ πόζα ἀρχηγοῦ καθένας ἂς προβάλλη,
ἀπ᾿ ὅλους ἂς κυβερνηθῆ ἡ προσφιλὴς Ἑλλάς·
ἂς γίνῃ ὁ Ἡμέτερος, ἂς γίνουν ὅμως κι᾿ ἄλλοι,
ἂς γίνῃ κι ὁ Κατσικαπῆς κι᾿ αὐτὸς ὁ Μπουλελᾶς.
Ἂς πλημμυρίσῃ μ᾿ ἀρχηγοὺς τὸ ἔθνος πέρα πέρα,
ἂς μᾶς σηκώσῃ ἔξαφνα καὶ ἡ Ροζοῦ παντιέρα.
Μονάχα ἕνας βασιλεὺς μὴ μένη  στὸ Παλάτι,
πενῆντα δυὸ τουλάχιστον ἂς ἦνε βασιλεῖς,
ὅλοι ἂς ἔβγουν κύριοι  στῶν ἄλλων τὸ γεινάτι,
κι᾿ ὀγδόντα πέντε Πρόεδροι ἂς γίνουν τῆς Βουλῆς.
Ὅλοι τρανοὶ πολιτικοί, κανένας ἰδιώτης,
ὅλοι ποζάτοι στρατηγοί, κανένας στρατιώτης!

Ὁ Ῥωμηός
Στὸν καφενὲ ἀπ᾿ ἔξω σὰν μπέης ξαπλωμένος,
τοῦ ἥλιου τὶς ἀκτῖνες ἀχόρταγα ρουφῶ,
καὶ στῶν ἐφημερίδων τὰ νέα βυθισμένος,
κανέναν δὲν κοιτάζω, κανέναν δὲν ψηφῶ.

Σὲ μία καρέκλα τὅνα ποδάρι μου τεντώνω,
τὸ ἄλλο σὲ μίαν ἄλλη, κι ὀλίγο παρεκεῖ
ἀφήνω τὸ καπέλο, καὶ ἀρχινῶ μὲ τόνο
τοὺς ὑπουργοὺς νὰ βρίζω καὶ τὴν πολιτική.

Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί οὐρανὸς ! τί φύσις !
ἀχνίζει ἐμπροστά μου ὁ καϊμακλῆς καφές,
κι ἐγὼ κατεμπνευσμένος γιὰ ὅλα φέρνω κρίσεις,
καὶ μόνος μου τὶς βρίσκω μεγάλες καὶ σοφές.

Βρίζω Ἐγγλέζους, Ρώσους, καὶ ὅποιους ἄλλους θέλω,
καὶ στρίβω τὸ μουστάκι μ᾿ ἀγέρωχο πολύ,
καὶ μέσα στὸ θυμό μου κατὰ διαόλου στέλλω
τὸν ἴδιον ἑαυτό μου, καὶ γίνομαι σκυλί.

Φέρνω τὸν νοῦν στὸν Διάκο καὶ εἰς τὸν Καραΐσκο,
κατενθουσιασμένος τὰ γένια μου μαδῶ,
τὸν Ἕλληνα εἰς ὅλα ἀνώτερο τὸν βρίσκω,
κι ἀπάνω στὴν καρέκλα χαρούμενος πηδῶ.

Τὴν φίλη μας Εὐρώπη μὲ πέντε φασκελώνω,
ἀπάνω στὸ τραπέζι τὸν γρόθο μου κτυπῶ...
Ἐχύθη ὁ καφές μου, τὰ ροῦχα μου λερώνω,
κι ὅσες βλαστήμιες ξέρω ἀρχίζω νὰ τὶς πῶ.

Στὸν καφετζῆ ξεσπάω... φωτιὰ κι ἐκεῖνος παίρνει.
Ἀμέσως ἄνω κάτω τοῦ κάνω τὸν μπουφέ,
τὸν βρίζω καὶ μὲ βρίζει, τὸν δέρνω καὶ μὲ δέρνει,
καὶ τέλος... δὲν πληρώνω δεκάρα τὸν καφέ.

Ὁ Ῥωμηὸς στὸν Παράδεισο
                                                 Θεούλη μου, τί σοῦ ῾λθε νὰ μ᾿ ἁγιάσεις;
νομίζεις πῶς θὰ μ᾿ ἔμελλε καθόλου,
ἂν ἤθελες κι ἐμένα νὰ κολάσεις
καὶ μ᾿ ἔστελνες παρέα τοῦ διαβόλου;
Μ᾿ ἀρέσει ὁ Παράδεισος, ἀλήθεια,
χωρὶς δουλειὰ σκοτώνω τὸ καιρὸ
βλέπω ἁγίους γύρω μου σωρό,
διαβάζω συναξάρια, παραμύθια,
κι ἀκούω καὶ τραγούδια θεϊκά,
μά, ἔλα ποὺ δὲν ἔχετε συνήθεια,
νὰ λέτε κι ἕνα δυὸ πολιτικά!
Σὺ κυβερνᾷς γιὰ πάντα μὲ γαλήνη
κι ὥρα ἀπ᾿ τὸ θρόνο σου δὲ πέφτεις...
Ἂς ἦταν δυνατὸν Θεὸς νὰ γίνει
καὶ ἄλλος σὰν ἐσένα, λίγο ψεύτης,
νὰ μοιρασθεῖ τῶν οὐρανῶν τ᾿ ἀσκέρι,
νὰ πᾶνε καὶ μ᾿ ἐκεῖνον οἱ μισοί,
νά ῾ρχεται αὐτός, νὰ πέφτεις σύ,
νὰ γίνεται λιγάκι νταραβέρι...
Μὰ ὅλα ἐδῶ εἶναι τακτικά,
ὁ οὐρανὸς Θεὸ ἐσένα ξέρει,
καὶ δὲ μιλοῦν πολιτικά!
Ἐδῶ ποὺ μ᾿ ἡσυχία ὅλοι ζοῦνε,
γιὰ μένα εἶναι κόλαση μεγάλη,
πολιτικὰ τ᾿ αὐτιά μου ἂς ἀκοῦνε,
κι ἂς εἶμαι καὶ στὴ κόλαση, χαλάλι!
Ἂν εἶχες εἰς τὸ νοῦ νὰ μὲ κολάσεις,
καὶ μ᾿ ἔφερες κοντά σου γιὰ ποινή,
νά! κόλαση γιὰ ῾μὲ ἀληθινή...
Μά, φθάνει πιά, Θεέ μου, μὴ μὲ σκάσεις,
καὶ διῶξε με στὸ λέω παστρικά,
γιατὶ ἀλλιῶς στιγμὴ δὲ θὰ ῾συχάσεις...
Μονάχος θὰ μιλῶ πολιτικά!
Λίγα λόγια για τον ποιητή
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ (1852-1919)


Ο Γεώργιος Σουρής γεννήθηκε στη Σύρο και καταγόταν από τη μεριά του πατέρα του από τα Κύθηρα και από τη μεριά της μητέρας του από τη Χίο. Η οικογένειά του φιλοδοξούσε να σπουδάσει ο Γεώργιος Θεολογία, οι οικονομικές συνθήκες ζωής τους όμως δεν το επέτρεψαν. Παρακολούθησε εγκύκλια μαθήματα στη γενέτειρά του και μαθήματα γυμνασίου στην Αθήνα ως το 1870, οπότε τέλειωσε το σχολείο και έφυγε για τρεις μήνες στο Ταγκαρόγκ της Ρωσίας για να εργαστεί ως υπάλληλος σιτεμπόρου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα στράφηκε προς το χώρο του θεάτρου, συμμετέχοντας σε παραστάσεις ερασιτεχνικών θιάσων (σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων είχε συμμετάσχει σε μια παράσταση τραγωδίας στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού). Η ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία ξεκίνησε γύρω στο 1872, όταν δημοσίευσε ποιήματα στο περιοδικό Φως. Ακολούθησε το 1873 η έκδοση της ποιητικής συλλογής Συλλογή Λυρικών Ασμάτων και της κωμωδίας:" Από γαμβρός παράνυμφος" ενώ σταθμός στην πορεία του υπήρξε η έκδοση της σατιρικής ποιητικής συλλογής του "Τα τραγούδια μου", που τιμήθηκε με έπαινο στο Βουτσιναίο διαγωνισμό το 1876. Το 1879 ξεκίνησε μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας, από την οποία δεν κατόρθωσε όμως να αποφοιτήσει, ενώ παράλληλα αρθρογραφούσε σε περιοδικά και εφημερίδες (Αριστοφάνης, Ραμπαγάς, Αρχίλοχος).
Το 1881 παντρεύτηκε τη Μαρία Κωνσταντινίδου. Το σπίτι τους στην οδό Πινακωτών 15 (σημερινή Χαρ.Τρικούπη) υπήρξε ένα από τα γνωστότερα αθηναϊκά φιλολογικά σαλόνια. Συνέχισε να δημοσιεύει και να εκδίδει ποιήματα ως το 1902, από τα οποία αξίζει να αναφερθούν οι σατιρικές συνθέσεις του Φασουλής φιλόσοφος και Δον Ζουάν που ανήκουν στην εξάτομη ποιητική συλλογή του Ποιήματα (1882-1902). Το πιο γνωστό έργο του Σουρή ωστόσο είναι η έκδοση του έμμετρου εβδομαδιαίου σατιρικού περιοδικού Ο Ρωμηός, που πρωτοκυκλοφόρησε στις 2 Απριλίου του 1883 και διήρκεσε με δύο προσωρινές διακοπές ως τις 17 Νοεμβρίου του 1918. Στο Ρωμηό έγραφε σχεδόν αποκλειστικά μόνο ο Σουρής (εξαίρεση αποτέλεσαν κάποια άρθρα του Δημητρίου Κόκκου στα πρώτα φύλλα). Η σάτιρα των άρθρων του στρεφόταν κατά πάντων, ακόμη και ισχυρών κοινωνικών και πολιτικών παραγόντων. Ενδεικτική είναι η δίωξη που υπέστη ο Σουρής το 1897 με αφορμή σατιρικούς του προσώπου της βασίλισσας Όλγας στίχους του. Το 1886 παρασημοφορήθηκε από τον Χαρίλαο Τρικούπη και το 1906 προτάθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων για το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Το 1915 τιμήθηκε με το βασιλικό μετάλλιο των Γραμμάτων και των Τεχνών. Παράλληλα δεν έπαψε να ασχολείται με το θέατρο. Έγραψε έμμετρα θεατρικά έργα, κάποια από τα οποία (όπως η Χειραφέτησις, η Περιφέρεια και το Δεν έχει τα προσόντα) παραστάθηκαν με επιτυχία και πραγματοποίησε μια έμμετρη μετάφραση της κωμωδίας του Αριστοφάνη Νεφέλαι, η οποία ανέβηκε στο Δημοτικό Θέατρο Αθηνών το 1900 και στην Αίγυπτο το 1901 με δική του σκηνοθεσία. Στο τεράστιο σε όγκο έργο του περιλαμβάνονται επίσης άρθρα και δημοσιεύματα στα Ημερολόγια του Ρωμηού. Ο Γεώργιος Σουρής υπήρξε πολύ δημοφιλής στο πλατύ κοινό, λόγω του ευφυούς ευθυμογραφικού περιεχομένου των κειμένων του και της γλώσσας του, που αποτελεί μείγμα δημοτικής με τύπους της καθαρεύουσας. Η κριτική, σύγχρονή του και μεταγενέστερη διχάστηκε σε αμφισβητίες (όπως οι Παλαμάς και Ψυχάρης) και υποστηρικτές του (όπως ο Ξενόπουλος και ο Μάρκος Αυγέρης).
(. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τα δημοσιεύματα Βαλέτας Γ.Μ., «Σουρής Γεώργιος», Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια22. Αθήνα, Πυρσός, 1933, Γιαλουράκης Μανώλης, «Σουρής Γεώργιος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας12. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ. , Μερακλής Μ.Γ., «Γεώργιος Σουρής», Η ελληνική ποίηση· Ρομαντικοί – Εποχή του Παλαμά - Μεταπαλαμικοί· Ανθολογία – Γραμματολογία, σ.406-409. Αθήνα, Σοκόλης, 1977 και Σολωμού Αλίκη «Σουρής Γεώργιος», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό9α. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1988.)


Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

ΟΤΑΝ ΝΙΩΘΕΙΣ.."ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΕΛΛΗΝΑΣ" ΚΑΙ ΣΑΝ ΤΗΝ" ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΕΙ!"

Ένας απο τους αγαπημένους μου  Έλληνες συγγραφείς είναι ο Μένης ΚΟΥΜΑΝΤΑΡΕΑΣ.
Μιλά με έντονες εικόνες, καταφέρνει ν'αποτυπώσει άψογα με λέξεις την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής που αφηγείται.
Ο συγγραφέας γνωρίζει πολύ καλά τις ψυχές των ανθρώπων και τις αποκαλύπτει μέσα απο τα έργα του.
Διαβάζοντάς τον  ξεχνιέμαι και  έχω την εντύπωση πολλές φορές, ότι ο συγγραφέας είναι γυναίκα ή συμβουλεύεται την σκέψη και τα συναισθήματα μιας γυναίκας!
Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα. Φοίτησε στην Φιλοσοφική και στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών,χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Ασχολήθηκε με το θέατρο και την δημοσιογραφία, όμως το ίδιο άδοξα.
Εργάστηκε επί σειρά ετών σε γραφεία, δουλειές άσχετες, που του επέτρεψαν να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Το 1975 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας. Από το 1982 ασχολείται αποκλειστικά και μόνο με το γράψιμο. Στη διάρκεια της δικτατορίας δικάστηκε γιά το Αρμένισμα και πήρε μέρος στα 18 κείμενα. Μετέφρασε Κάρσον, Μακ Κάλλερς, Φώκνερ, Λιούις Κάρολ, Μέλβιλ, Πόε, Χεμινγουαίη, Φιτζέραλντ.
Διάβασα  τρία εξαίρετα βιβλία που σας τα συνιστώ ανεπιφύλακατα για τους μήνες διακοπών που περιμένουμε:
ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΕΛΛΗΝΑΣ: Η χρονική περίοδος που μεταφέρεται στις σελίδες του υπέροχου αυτού βιβλίου είναι η σύγχρονη  απο το 1949 έως και το 1990, οπότε το ενδιαφέρον είναι μεγάλο για τα χρόνια που όλοι μας λίγο - πολύ έχουμε ζήσει ή έχουμε ακούσει απο τους γονείς μας!
Ο Ευγένιος Ζαφειρίδης είναι ο ήρωας που μέσα απ'αυτόν θα διασχίσουμε τον χρόνο.
Ένας διορθωτής, η γυναίκα του, κι ένας αλφαμίτης οι άνθρωποι που θα ζήσουμε...
Ενας ποδοσφαιρικός αγώνας "αγώνας τιμής"της Εθνικής  Ελλάδος στην Λεωφόρο, εναντίον της Εθνικής Τουρκίας, μια παράσταση Αριστοφάνη στην Μακρόνησο, μια διάλεξη του Άγγελου Σικελιανού και μια κατοχική Μπερέτα που καταλήγει σ'ένα πάρτυ με τριπάκια, περιτριγυρισμένα όλα απο τυπογραφεία, σπίτια και δρόμους της Αθήνας, θα σας μαγέψουν ευχάριστα όσο θα διαρκέσει η ανάγνωση του βιβλίου! Ο χρόνος είναι ένα παιχνιδάκι και γυρνά σε μια Αθήνα που βρίσκεται σ'όλες τις σελίδες!

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΠΕΤΑΕΙ: Εντεκα ιστορίες, έντεκα πετάγματα!
Τα χιόνια του Δεκέμβρη παραμονεύουν πάντα,ο Διάολος έχασε το κινητό του, ο Αρης, Μαραμπού και Χούντα, τα Κουδούνια,Κουαρτέτο, η νύχτα με τους μετεωρίτες,Τόμπυ και Λόλυ, Θυμάμαι τη Μαρία, Παντός Ελεήμονος, η γυναίκα που πετάει: είναι οι τίτλοι των έντεκα ιστοριών.
Γυναίκα που πετάει είναι η γιαγιά Αγγελική, που απο την διήγηση  του εγγονού της μαθαίνουμε την ιστορία του άτυχου γάμου της με τον συνταγματάρχη Αριστείδη.
Με την φωνή της πετάει και η Μαρία Κάλλας στη σύντομη επίσκεψή της στην Αθήνα το καλοκαίρι του 1957.
 Γυναίκες που πετάνε στον ύπνο τους η Μπρόνια, η Ροβένα, η Μάγια και η Ναταλία, οι 4 μετανάστριες που ονειρεύονται τις πατρίδες τους. Η κυρία Βικτωρία πετάει κι'αυτή μαζί με τους μετεωρίτες μιας καλοκαιρινής νύχτας.
 Γυναίκα που πέταξε πια και η μάνα του Άρη στο ομότιτλο διήγημα.
Φυσικά υπάρχουν κι'άντρες σ'αυτές τις έντεκα ιστορίες: απο τον Δανό μυστηριώδη βιολιστή και τα δίδυμα ανάπηρα αγόρια ως τον ταξιτζή με το χαμένο κινητό. Αυτοί όμως δυσκολεύονται να πετάξουν..!

Η ΚΥΡΙΑ ΚΟΥΛΑ: Ένα μικρό ευκολοδιάβαστο βιβλίο, που περιγράφει μια  ανθρώπινη, αληθινή και συγκινητική ιστορία!
 Μια ιστορία που τα τελευταία χρόνια την συναντούμε ή την ακούμε συχνότερα...
Πώς γίνεται να γνωριστούν δύο άγνωστοι μέσα στον Ηλεκτρικό; Πώς γίνεται να ερωτευθούν; Όταν, μάλιστα, η μία είναι γυναίκα ώριμη, συντηρητική, κι ο άλλος νέος, τρελούτσικος φοιτητής; Τί είναι αυτό που τους ενώνει στη διαδρομή από Θησείο ως Κηφισιά, με ενδιάμεσες στάσεις το Μοναστηράκι, όπου ανεβαίνει η Κούλα, και τον Άγιο Νικόλαο, όπου διατηρεί γκαρσονιέρα ο Μίμης; Και πώς τάχα οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι συμβαίνει να χωρίσουν ξαφνικά, όπως ξαφνικά γνωρίστηκαν;

Τρίτη 20 Απριλίου 2010

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΕΙΤΕ ΟΧΙ!!!

Το πρωτοείδα στο ΜΠΟΓΚ AΛΕΠΟΥ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ αναρτημένο ατο τον φίλο Αριστοφάνη.
Πιστεύω ότι πρέπει να κάνει τον γύρο όλων των blogs  για την επέκταση της δημοσίευσής του!
Η πραγματική ολοκληρωμένη  και όχι ελεγχόμενη ενημέρωση πλέον θα γίνεται μέσω διαδικτύου!


Κυριακή 18 Απριλίου 2010

ΑΝΓΚΕΛΑ ΜΕΡΚΕΛ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΚΑΡΥΑΤΙΔΑΣ



Άνοιξη μπήκε και οι Ελληνίδες νοικοκυρές, άρχισαν σιγά-σιγά τις οικιακές εποχιακές εργασίες!
Ξέρετε μαζέματα χαλιών, πλύσιμο χειμωνιάτικων κλινοσκεπασμάτων, μπουφάν και όλα τα συναφή..!
Με το άνοιγμα του καιρού και προβολής  του ανοιξιάτικου ήλιου, ό,τι επισκευή και εργασία συντήρησης του σπιτιού είχε απο τον Χειμώνα προγραμματιστεί, αρχίζει να υλοποιείται.

Σ' ένα παρόμοιο πρόγραμμα έχει μπει και η γνωστή σας Καρυάτις, που της κόλλησε ότι πρέπει ν'ανακαινίσει την κουζίνα του σπιτιού της! Καλά να πάθει, που θέλησε να δοκιμάσει τις αντοχές της, με ό,τι πρόκειται την επόμενη εβδομάδα να περάσει, αλλά το αποφάσισε και πισωγυρίσματα δεν κάνει!
 Σήμερα λοιπόν μαζεύτηκαν τα χαλιά, καθαρίστηκαν, και απλώθηκαν όλα τα χειμωνιάτικα στο μπαλκόνι που βρίσκεται απο την πλαινή όψη του διαμερίσματος, ώστε να στεγνώσουν γρήγορα με τον υπέροχο ζεστό ήλιο και να μαζευτούν γρήγορα, ώστε ν'αρχίσουν οι βαριές οικοδομικές επισκευές, την εβδομάδα που μας έρχεται!
Δεν υπολόγισε όμως την συγκάτοικο Μέρκελ που μένει ακριβώς απο κάτω της,(μερικούς μόνο μήνες του χρόνου ,μετά τον θάνατο του Έλληνα γιατρού συζύγου της, που της άφησε κληρονομιά το διαμέρισμα στην Αθήνα)
Η κυρία Μέρκελ λοιπόν το απόγευμα κάλεσε ευγενέστατα την Καρυάτιδα να κατέβει για λίγο στο διαμέρισμά της για να της δείξει ότι ο η άκρη του παπλώματος που είχε απλώσει στα κάγκελα του μπαλκονιού της,  δεν της έβρεχε βέβαια μεν τίποτα, διότι ήταν πολύ προσεχτικά στιμμένο, είχε όμως κατέβει 5 εκατοστά χαμηλότερα απο το όριο του δικού της μπαλκονιού και αυτό  την ενοχλούσε!
-Κυρία Μέρκελ μου, συγνώμη δεν ήξερα ότι σας ενοχλούσε τόσο πολύ, αλλά όπως διαπιστώνετε και σεις η ημέρα ήταν η κατάλληλη για να στεγνώσω τα χειμερινά κλινοσκεπάσματα και να τα μαζέψω έγκαιρα πριν αρχίσουν οι επισκευές! Λίγη υπομονή και μέχρι το βράδυ θα τα μαζέψω. Θα περίμενα να φύγετε πρώτα και μετά θα τα άπλωνα αλλά σας είπα ότι με βιάζουν οι χρόνοι των εργασιών...
-Ξέρετε, συνεχίζει ευγενέστατα πάντα, στο Berlin δεν απλώνουμε τίποτα στα μπαλκόνια μας!(πού να τα βρούν τα μπαλκόνια!), τα στεγνώνουμε όλα στα στεγνωτήρια!
-Α! της λέω, το ξέρω γιατί εσείς δεν έχετε λαμπερούς ήλιους για να τα στεγνώσετε, ενώ εμείς κάθε χρόνο οι νοικοκυρές πλένουμε, καθαρίζουμε απλώνουμε,αερίζουμε τα ρούχα και τα μαζεύουμε απαλλαγμένα απο μικρόβια και σκόνες ώστε να τ'αποθηκεύσουμε καθαρά και αρωματισμένα για τον επόμενο Χειμώνα!
-Μα Καρυάτιδα, μου απαντά αυτό δεν είναι ευρωπαικό στυλ! Είστε Ευρώπη τώρα και πρέπει ν'αλλάξετε τις κακές συνήθειες!
ΩΩΩ! Αυτό αρκούσε για να γυρίσει το μάτι της Καρυάτιδας ανάποδα και να συνεχίσει εις την διεθνή γλώσσα της υφηλίου, την Αγγλική, που ευγενέστατα πάλι της ζήτησε να συνομιλούν η Μέρκελ, για να διευκολύνεται, λέει, καλύτερα στην έκφρασή της γιατί τα Ελληνικά εξακολουθούν να την δυσκολεύουν!
-Αγαπητή μου Μέρκελ, αυτή δεν είναι Βορειοευρωπαική συνήθεια, είναι όμως Νοτιοευρωπαική συνήθεια! Στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, που έχουν λαμπρό ήλιο σαν κι'αυτόν εδώ, που εσείς ποτέ μα ποτέ δεν θα αποκτήσετε, συνηθίζουν να πλένουν και να απλώνουν έξω στα μπαλκόνια τους για να δει ο ευεργέτης ήλιος τα ρούχα και να τα στεγνώσει φυσικά! Αν αγαπητή μου  Μέρκελ είχαμε κοντά μας τώρα τον μακαρίτη Έλληνα γιατρό σύζυγό σας, θα σας εξηγούσε ότι αυτό χαρίζει Υγεία!
-Μα εδώ είναι πόλη δεν είναι χωριό! αποκρίνεται με απορία στα μάτια, η Μέρκελ!
-Κάνετε λάθος στα χωριά δεν υπάρχουν πολυκατοικίες σαν αυτές που έχει η πόλη και είναι ο ένας πάνω στον άλλον! Στα δικά μας χωριά υπάρχουν ωραίες άνετες μονοκατοικίες με τεράστια μπαλκόνια και αυλές και εκεί οι κάτοικοι κάνουν ότι θέλουν! Εδώ στην Αθήνα, όλοι μένουμε δίπλα ο ένας τον άλλον και προσπαθούμε όλοι να βολευτούμε! Γι'αυτό μην είστε πολύ απαιτητική γιατί αν δεν τόχετε καταλάβει ακόμα, ζείτε σε διαμέρισμα πολυκατοικίας!
-Καρυάτιδα συγνώμη, κυρία Καρυάτιδα,ήθελα να πω, εμείς λέμε κυρία...όχι σκέτο Καρυάτιδα..
-Σας παρακαλώ να με φωνάζετε σκέτο Καρυάτιδα γιατί εμείς τις γειτόνισσές μας που τις γνωρίζουμε κοντά 10 χρόνια, όπως καληώρα γνωριζόμαστε εμείς, δεν χρησιμοποιούμε το κυρία!
-Επιμένω γιατί έτσι εγώ το ξέρω, κυρία Καρυάτιδα, εγώ δεν χωρίζω την Ευρώπη  σε Βόρεια και Νότια, την θεωρώ μία και πρέπει να γίνουμε όλοι ίδιοι! Ν'αλλάξετε λοιπόν...αν θεωρείτε και σεις την χώρα σας κομμάτι της Ευρώπης!
-Ποιος σας είπε ότι για να υπάρχει ενιαία Ευρώπη πρέπει ν'αλλάξουν συνήθειες οι κάτοικοί της και να τις προσαρμόσουν  σύμφωνα με  τις δικές σας;
 Όταν εγώ έρχομαι στο Berlin σέβομαι και ακολουθώ τον δικό σας τρόπο, όμως όταν έρχεστε εσείς στον Αθήνα οφείλετε να ακολουθήσετε τις δικές μας συνήθειες, εαν βέβαια επιθυμείτε την προσαρμογή σας στην χώρα μας! Όμως, θα ήθελα να σας ρωτήσω όταν λείπατε και  επι 3 χρόνια μου ζητούσατε να ρίχνω το λάστιχο κάτω στο μπαλκόνι σας για να ποτίζω τις γλαστρούλες σας, ήταν συνήθεια Ευρωπαική  ή όχι;
-Μα γι'αυτό φρόντισα να βάλω σύστημα αυτόματου ποτίσματος!
-Ναι βάλατε το αυτόματο πότισμα, όταν είχατε ήδη εξυπηρετηθεί 3 ολόκληρα χρόνια με το αυτόματο λάστιχο της Καρυάτιδας  και στο τέλος σας πρότεινα  την σωστότερη για σας λύση! Τέλος πάντων, η επιθυμία σας θα γίνει σεβαστή απο μένα, θα φροντίσω να μην ξεπερνά η άκρη των απλωμένων ρούχων μου τα όρια του μπαλκονιού μου, αλλά και σεις μη μου ξαναχαρακτηρίσετε τις συνήθειες της χώρας μου μη ευρωπαικές γιατί ειλικρινά θα χάσω ό,τι Ευρωπαικό χαρακτηριστικό, διαθέτω στην συμπεριφορά μου!
 Aντίο  κυρία Μέρκελ και καλό σας ταξίδι!
-
-

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΤΙΜΙΟΙ..!

Νιώθω ότι έχω  την "υποχρέωση" να σας διηγηθώ το χθεσινό παραλίγο πάθημά μου, που θα μου στοίχιζε εκτός απο ένα σεβαστό για τις ημέρες μας χρηματικό ποσό και μια πραγματική οδύσσεια για την έκδοση καινούργιων πιστοποιητικών και άλλων ταυτοτήτων μου!
Αυτό το καιρό κάποιες ανειλημμένες υποχρεώσεις, με αναγκάζουν σε "ταξίδια αστραπή".
Σ'ένα απο αυτά ήταν και το χθεσινό που στις 6.45π.μ η Καρυάτιδα βρισκόταν στο μεγαλύτερο Λιμάνι αυτής της χώρας για να μπει στο πλοίο της γραμμής.
Αφηρημένη ως συνήθως και μονίμως αγχωμένη με τον χρόνο(τι  ανίατη κι'αυτή αρρώστια), βγάζοντας το εισιτήριό της σ'ένα απο τα γνωστά εκδοτήρια της ακτής Καλλιμασιώτη, το πορτοφόλι της δεν το ξανάβαλε στην μεγάλη και χαοτική...τσάντα της παρά το κρατούσε στα χέρια της, μαζί με τον φάκελλο με τα εισιτήρια! Έτσι δεν ήθελε και πολύ, απο την μια όπως είπαμε η χαοτική τσάντα, απο την άλλη το μικρό πάνινο τσαντάκι με τον netbookaki της μέσα για να της κρατήσει  παρεούλα στις ώρες του ταξιδιού, η τσάντα με τα σουσαμένια κουλουράκια που της αρέσουν για την "βούτα" του πρωινού καφέ, ήταν αρκετό ν'αφήσει απο τα χέρια της το πολύτιμο πορτοφόλι  που είχε... την ζωή της σχεδόν όλη, περιεχόμενό του!
Τι αστυνομικές ταυτότητες, τι διπλώματα οδήγησης, τι τραπεζικές κάρτες, χίλια ευρωπουλάκια για να προκαταβάλει σε μια αγορά, μα το κυριότερο φωτογραφίες απο πρόσωπα αγαπημένα που πλέον δεν βρίσκονται κοντά της!
Αυτό λοιπόν το πολύτιμο πορτοφόλι, έχασα στην Ακτή Καλλιμασιώτη και μία κυρία που ο φύλακας άγγελός μου την έστειλε, πέρασε απο το σημείο αυτό το βρήκε και το μάζεψε!
Όμως η κυρία αυτή που ακόμα δεν γνωρίζω ούτε το όνομά της δεν αρκέστηκε στο να το μαζέψει και να ψάξει τον ιδιοκτήτη του άλλη μέρα, όταν θα γύριζε απο το ταξίδι που και εκείνη είχε προγραμματίσει το  ίδιο πρωινό.
Προφανώς διαπίστωσε την αξία του, βρήκε απο τις ταυτότητες τα στοιχεία μου και αναζήτησε το τηλέφωνό μου  στο 11888!
Έτσι λοιπόν 4 λεπτά πριν αναχωρήσει το πλοίο με την "αλλού για αλλού" επιβάτιδα Καρυάτιδα , το τηλέφωνο χτύπησε και η ευγενέστατη κυρία με καθησύχαζε ότι το πορτοφόλι μου τόχει εκείνη και πού ακριβώς βρισκόμουν για  να μου το παραδώσει πριν φύγει με το highspead.
Δεν προλάβαινα να αγχωθώ, να ξε-ιδρώσω απο τον πρώτο κιόλας κρύο ιδρώτα που αμέσως με περιέλουσε μόλις συνειδητοποίησα την απώλεια, να συγκεντρωθώ να κατέβω στην προβλήτα , να τρέξω με την ψυχή στο στόμα να την βρώ, να την ευχαριστήσω και να επιστρέψω στο πλοίο που σε λίγα λεπτά σήκωνε την σκάλα!!!
Τι κατοστάρι έριξα, απο την μια μεριά της προβλήτας στην άλλη που βρισκόταν το highspead της άγιας αυτής γυναίκας, δεν μπορώ να σας περιγράψω!  Είμαι σίγουρη πως αν μ'εβλεπε η Θάνου θα ζήλευε: εκκίνηση,σπριντάρισμα και τερματισμό..!
Περιττό να σας πω ότι για να συνέλθω απο το τρέξιμο και την γενική ταραχή χρειάστηκε μία ολόκληρη ώρα να περάσει!
Όταν πραγματικά ηρέμησα συνειδητοποίησα, απο τι κυκεώνα η τίμια, έξυπνη και πονόψυχη αυτή γυναίκα μ'έσωσε και ένιωσα τόσο μα τόσο ευγνώμων απέναντί της!
Ευτυχώς φίλοι μου,  υπάρχουν ακόμα σ'αυτή την χώρα της διαφθοράς και λαμογιάς, άνθρωποι που κάνουν άνω κάτω ένα λιμάνι για να βρούν τον ιδιοκτήτη ενός απωλεσθέντος πορτοφολιού και να του το  παραδώσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ακέραιο όπως ακριβώς το βρήκαν!
Έναν απ'αυτούς του σπάνιου πια είδους ανθρώπων, συνάντησα χθες και θέλω να  χιλιοευχαριστήσω, μέσα απο τον κόσμο του διαδικτύου!

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

TO ΜΟΥΣΙΚΟ ΑΣΤΕΡΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΚΡΙΑ...

Αφιερωμένο στην μνήμη του αγαπημένου μας Μάνου Ξυδούς, που ανεπάντεχα μας έφυγε χθες πιθανότατα απο ανακοπή της καρδιάς! Διαβάσαμε στον τύπο:
"Ο Μάνος Ξυδούς, ένα από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος των Πυξ Λαξ, έφυγε αιφνίδια από τη ζωή το βράδυ της Τρίτης. Σύμφωνα με πληροφορίες, η σορός του έχει μεταφερθεί στο Τζάννειο Νοσοκομείο, προκειμένου να διαπιστωθούν τα ακριβή αίτια του αιφνίδιου θανάτου του. Οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν ότι ο τραγουδιστής κατέρρευσε κατά την διάρκεια πρόβας στο Νέο Φάληρο, πιθανότατα από ανακοπή καρδιάς."Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, ένας αυθεντικός ροκάς, ένας ποιητής δεν είναι πλέον μαζί μας.  Ο Μάνος Ξυδούς γεννήθηκε στις 15 Μαΐου του 1953 στους Αγίους Αναργύρους Αθηνών. Φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών, ενώ παράλληλα με τις σπουδές του στο μάρκετινγκ, έπαιζε μουσική ως DJ στις Καρυάτιδες της Πλάκας. Εργάστηκε στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ ως διευθυντής μάρκετινγκ και ως παραγωγός κέρδισε αρκετούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους.Με τους Dreamer and the fool moon και το τραγούδι Sambrina, σε αγγλικο στίχο, είχε ανέβει στις πρώτες θέσεις των καταλόγων πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Συμμετείχε στην παραγωγή του πρώτου και του τρίτου δίσκου των «Πυξ Λαξ» και έγινε μέλος του συγκροτήματος γράφοντας στίχους, μουσική και κάνοντας φωνητικά. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος ακολούθησε τη δική του πορεία, συνεργαζόμενος με πλήθος καλλιτεχνών, όπως τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τους Όναρ και τους αδελφούς Κατσιμίχα. «Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το μετά. Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά».Δούλεψε ως κλητήρας (εξωτερικές δουλειές) στην τότε Columbia στην Ριζούπολη, ενώ έπαιζε μπάσκετ στον ?Ιωνικό? Νέας Φιλαδέλφειας. Έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Ανωτάτη Σχολή Οικονομικών Επιστημών και όταν τελείωσε τη σχολή σπούδασε marketing. Τα ίδια χρόνια έβαζε μουσική ως DJ στις ?Καρυάτιδες? της Πλάκας. Συνέχισε να εργάζεται στην ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ απεσταλμένος στην Κρήτη ως πωλητής. Έμεινε εκεί τρία χρόνια και απέκτησε μεγάλη εμπειρία, η οποία του έδωσε τη δυνατότητα να αντιληφθεί με ποια κριτήρια αγοράζει ο κόσμος τους δίσκους, πράγμα που αποδεικνύεται μεγάλο προτέρημα όταν ασχολείται αργότερα με παραγωγές και marketing."
O τελευταίος του δίσκος: "T'αστέρια θάναι πάντα μακριά"  τα τραγούδια "Φθινόπωρο" και "στο πουθενά"  κάνουν την διαφορά...
Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας ροκά!... Καλή αντάμωση στις σκηνές του Παραδείσου!!!

Τρίτη 13 Απριλίου 2010

ΨΙΛΗ ΚΟΥΒΕΝΤΟΥΛΑ ...

Διαβάζω  στον σημερινό τύπο :
ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΠΙΤΑΚΙ ΜΟΥ...ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΛΕΡΟΥΝΗ

Στιγμές ξεκούρασης στην κατοικία του στην Αθήνα απολαμβάνει πλέον απο το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου ο 54χρονος καθηγητής ηλεκτρονικός Θανάσης Λερούνης, για πρώτη φορά μετά απο επτά μήνες ομηρείας στα χέρια των Ταλιμπάν, στον Αφγανιστάν. Δήλωσε συγκινημένος:
"Είμαι πολύ χαρούμενος που πατάω ελληνικό έδαφος ύστερα απο μήνες. Ένα μεγάλο συγνώμη για την αναστάτωση κι ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους του Πακιστάν που με θεωρούσαν δικό τους,καθώς και στην Ελληνική κυβέρνηση και στον Πρωθυπουργό, για το προσωπικό ενδιαφέρον του, καθώς έδρασε ως άνθρωπος και όχι ως πολιτικός. Το φέρω, ωστόσο και βαρέως γιατί υπήρξαν και θύματα για την απελευθέρωσή μου..." Συνεχίζει: Mε την Πακιστανή και Ελληνική κυβέρνηση κάποια στιγμή θα ήθελα να γυρίσω στο Πακιστάν για να συνεχίσουμε το έργο μας για την φυλή των ΚΑΛΑΣ. Δεν μπορώ να το αφήσω έτσι αυτό, όχι..¨"
Δηλώσεις απο έναν άνθρωπο που δεν λυγίζει  στη έκθεση της  προσωπικής του ασφάλειας, και προτάσσει την ίδια του την ζωή αντίσταση στην τρομοκρατία των Ταλιμπαν. Εκφράζει την  επιθυμία του να επανέλθει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα κοντά στο μεγάλο έργο του!
Τι άλλο απο θαυμασμό και σεβασμό μπορεί η προσωπικότητα του Θανάση Λερούνη να προκαλέσει;!
Yποκλινόμαστε στην δύναμη της ψυχής του!

Η ΜΥΡΤΙΣ


Το πρόσωπο που της χάρισε η γονιδιακή έρευνα. Το ιμάτιο. Η κορδέλα στα μαλλιά. Η κορασίδα του Κεραμεικού που αισθανόμαστε σαν ένα κομμάτι απο τον εαυτό μας. Η μικρή Μύρτις ή Μυρτώ όπως σήμερα θα την φωνάζαμε.  Η επιστημονική έρευνα πιστοποιεί με βεβαιότητα μονάχα το αίτιο του θανάτου της: τον λοιμό "τυφοειδής πυρετός" που σκότωσε μαζί με την Μυρτώ και χιλιάδες άλλους πολιορκημένους Αθηναίους, στον ολέθριο εμφύλιο πόλεμο.
΄Αμποτε να αναστήσει η γονιδιακή έρευνα τους νεκρούς μας ή να τους κάνει ολογράμματα στους τοίχους και τους δρόμους. Να περπατάμε αναμεσά τους να μας ψιθυρίζουν στο αυτί, να προλαβαίνουν τα στραβοπατήματά μας. Και ας μην μπορούμε να φωνάξουμε το όνομά τους ούτε αυτοί το δικό μας. Όμως θα νιώθαμε λιγότερη μοναξιά...
Η ευχή του συγγραφέα  Ρούσσου Βρανά, μ' αναστατώνει! Αλήθεια πόσο θα μας άρεσε και θα μας ενδιέφερε,  αν  μας δινόταν ποτέ  η δυνατότητα, να αναζητήσουμε και να αντικρύσουμε τα πρόσωπα των προγόνων μας που ποτέ δεν γνωρίσαμε!
1ος Ευρωπαίος μαθητής ο 9χρονος Ιωαννίδης!

Μεγάλη επιτυχία απο έναν μικρό σκακιστή ! Ο εννιάχρονος Ευγένιος Ιωαννίδης, παίκτης της Σκακιστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης¨"Γαλαξίας" αναδείχτηκε πρωταθλητής στο Σχολικό Πρωτάθλημα Ευρώπης κάτων των 11 ετών. Ο Ιωαννίδης γεννημένος στι 12/1/2001 σημείωσε 8 νίκες και 1 ήττα(απο τον Ρώσο δευτεροαθλητή Ντριγκάλοφ)και τερμάτισε μόνος πρώτος με 89%!
Τούτη η επιτυχία ήταν η μεγαλύτερη, αλλά όχι η μοναδική για τα ελληνικά χρώματα. 
Άλλο ένα Ελληνόπουλο με ιδιαίτερο ταλέντο αναδεικνύεται σε διεθνή  διαγωνισμό  με την βοήθεια της σκακιστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης!
Ευχή μας να πολλαπλασιαστούν παρόμοιες ακαδημίες και σ'άλλα μέρη της χώρας!

Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

 Ο χορός είναι για μένα έκφραση ζωής! Είναι τρόπος αντίστασης στα αδιέξοδα γύρω μας, ένα πέταγμα ψυχής και μια απόδραση απο την ρουτίνα της καθημερινότητας.
Και για τους περισσότερο πρακτικούς  μια έξυπνη μέθοδος  άσκησης του σώματος!
Η Άνοιξη πάντα φέρνει καλοκαιρινές προσμονές: θάλασσα, ήλιο, ξεγνοιασιά, αγάπη και  έρωτα!
Οι λάτιν χοροί θεωρούνται οι πλέον ερωτικοί χοροί, χοροί που ταιριάζουν σε Καλοκαιρινό περιβάλλον.
Ας μιλήσουμε για έναν απ'αυτούς που ξυπνά κοιμισμένες αισθήσεις:

RUMBA
Οι ρίζες της κίνησης του χορού της Ρούμπα λέγεται ότι προέρχoνται από το βάρος των σακιών, που κουβαλούσαν οι σκλάβοι στη Κούβα όλη μέρα στην πλάτη τους.  Ήταν η αιτία να δημιουργηθεί η έντονη κίνηση στους γοφούς . Έπειτα από εξαντλητική δουλειά στις φυτείες, οι σκλάβοι μαζεύονταν γύρω από την φωτιά και διασκέδαζαν χορεύοντας. Η Ρούμπα προέκυψε στην Αβάνα την δεκαετία του 1890 και συγκεκριμένα ως χορός της παντομίμας .
Η σημερινή του μορφή προέρχεται από την συγχώνευση 2 βασικών τύπων Ρούμπας (του Danzon και του Son Montuno).Η Ρούμπα είναι ιδιαίτερα ερωτικός και σεξουαλικός χορός, όχι επειδή αναδυκνύει με μοναδικό τρόπο τις γραμμές της γυναίκας αλλά και λόγω του ρυθμού,των εκφραστικών κινήσεων αλλά και των συναισθημάτων που πηγάζουν από τα σώματα των χορευτών. Απαγορευόταν συχνά και περιορίστηκε αρκετά επειδή αντιμετωπίστηκε ως επικίνδυνος και άσεμνος χορός. Για τους λιγότερο εξοικιωμένους η συγκεκριμένη μελωδία μοιάζει με πολλά μπλουζ της δεκατίας του 1980 και 1990 και δεν είναι τυχαίο που είναι τόσο δημοφιλής και αποτελεί έναν από τους πιο αγαπητούς χορούς. Υπάρχουν πολλά είδη και μορφές Ρούμπας και η πιο γνωστή είναι το Guaguanco. Επίσης αναφέρεται σε έναν από τους 5 βασικούς Λάτιν χορούς στο διεθνή ανταγωνισμό χορών (International).
Αποτελεί τον πιο αργό από τους υπόλοιπους 4 Λατιν χορούς (Samba. Chacha, jive, paso doble). Η παραπάνω έκδοση της Ρούμπας αποτελεί ένα πιο ήπιο είδος της κουβανέζικης ρούμπας και το οποίο λέγεται son. Η ονομασία Rumba έχει πολύ γενική έννοια και αναφέρεται και σε άλλα είδη με τον παρόμοιο ρυθμό ( πχ Danzon, Son, Naningo, Guagira, Guaracha) είδη που προέρχονται από το γρουπ των νησιών West Indian. Στο κάθε νησί οι έννοιες βέβαια διαφέρουν. Η καταγωγή της έχει 2 χώρες , η μία είναι η Αφρική και η άλλη η Ισπανική. Είναι βέβαια σημαντικό να πούμε πως ο ρυθμός κυρίως εξελίχθηκε στην Κούβα αλλά σε μεγάλο βαθμό στην εξέλιξη της Ρούμπας έπαιξαν και η Καραϊβική και γενικότερα η Λατινική Αμερική. Η ρούμπα είναι μια αναπαράσταση σε όρθια θέση της σεξουαλικής πράξης μεταξύ των χορευτών με έντονη κίνηση στους γοφούς και την λεκάνη, με τον άνδρα σε θέση επίθεσης ενώ η ντάμα σε θέση άμυνας. Τα κυρίως όργανα που συοδεύουν το συγκεκριμένο ρυθμό αποτελούνται κυρίως από τα maracas, τα claves τα marimbola και τα τύμπανα.
Ένας σημαντικός διαχωρισμός μετάξύ των ειδών της Ρούμπας είναι ο εξής, το Son είναι χορός κυρίως της μεσαίας κοινωνικής τάξης, ενώ το Danzon χορευόταν από την πλούσια κοινωνία της Κούβας.
Επικρατούν τα πολύ μικρά βήματα, με τις γυναίκες να δίνουν έμφαση σε μια λεπτή κλίση των γοφών τους με διαδοχική κάμψη και τέντωμα των γονάτων. Τέλος, η αμερικάνικη σημερινή μορφή της Ρούμπας είναι η τροποποιημένη έκδοση του Son. Μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι πως θεωρείται ο χορός του έρωτα, λόγω των έντονων κινήσεων της λεκάνης και του έντονου ερωτισμού που εκπέμπει ο ρυθμός.

 

Χαρακτηριστικά της Rumba
Είδος χορού: Latin,Χώρα προέλευσης : Κούβα-Ισπανία-Αφρική,Περιγραφή: Ο χορός της αγάπης κ του έρωτα,Χαρακτηριστικα: Κουβανέζικη κίνηση, έντονη κίνηση λεκάνης και  γοφών, ήπιος και  μαγευτικός χορός ,Μουσικά μέτρα: Αργά, γρήγορα,γρήγορα,Ρυθμός: 4/4 ,Συγγενείς Χοροί: Mambo - chachacha.

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

ΣΤΟ ΒΟΥΝΟ ΤΩΝ ΚΕΝΤΑΥΡΩΝ...

Αγαπημένοι Ιντερνετικοί μου  Φίλοι!
Ενα άλμπουμ επιλεγμένων φωτογραφιών σας ετοίμασα απο το "Βουνό των Κενταύρων" μοναδικό στην Ελλάδα, ίσως και στον κόσμο για την εξαιρετική ομορφιά του, που επισκέφθηκα για μία ακόμη φορά,στις ημέρες του Πάσχα! Ήταν μια μαγεία που δεν περιγράφεται με λόγια, οι φωτό θα μιλήσουν και θα την αναδείξουν  μόνες τους! Καλή διασκέδαση:
Ο δρόμος για την ανάβαση σε προδιαθέτει για ό,τι σε περιμένει στα χωριά του
Το πράσινο χρώμα εναλλάσσεται συνεχώς με το μπλε

Τα πλατάνια έχουν προωθήσει αυτή την εποχή την θέση τους στις ροζ-μωβ αμυγδαλιές
Τα Πηλιορείτικα σπίτια ονομαστά για τον ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ρυθμό τους
Το αναζητήσαμε και το περπατήσαμε ως τα μέσα της διαδρομής του
Υπάρχουν και γιοφύρια μόνο για νερά...
Τους μικρούς φυσικούς καταρράκτες τους συναντάς σε κάθε στροφή...
Αυτή είναι η εποχή ζευγαρώματος και ερωτικών οργίων... 
του Κισσού μετά των Πλατάνων!!!
 
Λίγο  ξαποστάσαμε για ευφρανθούμε  την  γλύκα του αρώματος απο το καστανάκι και κεράσι γλυκό!
Χαιρετίσαμε τα ξωκλήσσια π'αγναντεύουν τον Παγασητικό
Σταθήκαμε για να θαυμάσουμε πίνακες ζωγραφικής ...σαν αυτούς!


Και σαν αυτούς..!

Παρατηρήσαμε ότι στο Πήλιο οι καρότσες των ΝΙSSAN κουβαλάνε μόνο Καμέλιες και Γαρδένιες και οι νεόχτιστες μεζονεττούλες ξεπετιούνται στην σειρά σε πείσμα της οικονομικής και οικοδομικής κρίσης..!
Ήπιαμε κρύο καθαρό νεράκι απο πετρόχτιστη βρυσούλα μία απο τις δεκάδες του Πηλίου..... και σταθήκαμε κάτω απο τον γεροπλάτανο της πλατείας της Μακρυνίτσας!

Στην συνέχεια κατηφορίσαμε για τον Λόφο της Γορίτσας, (είναι ας πούμε ο Λόφος Λυκαβηττού του Βόλου)
 Απ' εκεί πάνω κοιτάξτε τι μας περίμενε!!!

Η Παναγίτσα του Λόφου είχε την τιμητική της! Οι καμπάνες της χτύπησαν δυνατά και έστειλαν χαρμόσυνα αναστάσιμα μηνύματα σ'όλη την Μαγνησία!





Φτάσαμε ως επάνω στο Πολυβολείο των Γερμανών και σκύψαμε πάνω απο τα αρχαία πηγάδια του Λόφου!



Νιώσαμε την μυστηριακή ατμόσφαιρα των μαγνητικών πεδίων των σπηλαίων του Λόφου της Γορίτσας...

Απο την δεξιά ματιά σου ανοίγεται η πλαγιά με τα χωριά της και απο τη αριστερή  η Πόλη του Βόλου το  Λιμάνι του και το γήπεδό του

Η γαληνεμένη ομορφιά μας κράτησε ώρες εκεί ψηλά, καθισμένους σ'αυτό το προνομιούχο παγκάκι

Περπατήσαμε στα τείχη της αρχαίας άγνωστης πόλης χτισμένη σε σχήμα ανάποδου Ε
Καμαρώσαμε απο ψηλά τον καινούργιο περιφερειακό οδικό άξονα του Βόλου


Και η βόλτα τελείωσε  στο παραθαλάσσσιο γραφικό χωριό "Κάτω Γατζέα", όπου παιδικές και νεανικές καλοκαιρινές αναμνήσεις ξαναζωντάνεψαν!!
Εδώ στην αγκαλιά της  μαρίνας   της Γατζέας και στην ψαροταβέρνα του Σκουριά...
Καταλήξαμε στους τσιπουρομεζέδες του Μπόκου  στην Ν. Ιωνία και ιδού τα αποτελέσματα!!!

Τιμήσαμε τον οβελία και το πατροπαράδοτο κοκορετσάκι  την Κυριακή του Πάσχα...
Και καληνυχτίσαμε το βουνό των Κενταύρων αφήνοντας στην μνήμη τα φωτάκια απο τα χωριά του, τρεμάμενα αστέρια πάνω στο μαύρο του πέπλο!