bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Kάρυ: Mαμούνι,  Σαββατόβραδο απόψε! Οι Έλληνες γλεντούν! Έτσι πάντα συνήθιζαν και θα εξακολουθούν να κάνουν!
Πιάσε το μπουζουκάκι σου και τραγούδησέ μας καλό Ελληνικό Λαικό Τραγούδι να σ'ακούσουμε και να χορέψουμε!
Ανοιξε και τα παράθυρα να ακουστείς σ'όλη την μπλογκογειτονιά!!!


http://www.greektube.org/content/view/85181/2/




Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου
                                                           Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου
Έχω δυο χιλιάρικα στην τσέπη
Έχω κι ένα ρέμπελο σκοπό
Κι ένα μόρτη που μου επιτρέπει
Μ' ένα μπουζουκάκι να γλεντώ



Μάγκες στην άκρη, χορεύει η μικρή
στο ζεϊμπεκάκι την άκρη της να βρει
Έχω ένα ζεϊμπέκικο στα πόδια
κι ένα ταξιμάκι στην καρδιά
Τράβηξε ρε φίλε τα καλώδια
Να γίνει ρεμπέτικη η βραδιά
Έχω ένα ζεϊμπέκικο στα πόδια
Κι ένα ταξιμάκι στην καρδιά



Μάγκες στην άκρη, χορεύει η μικρή
στο ζεϊμπεκάκι την άκρη της θα βρει
Δυο μπατίρια φτιάχνουν ιστορία
Τι ζητάει ο άνθρωπος θαρρείς
Χαμογελαστή φωτογραφία
Στη ζωή να δείχνεις αν μπορείς
Χαμογελαστή φωτογραφία
Στη ζωή να δείχνεις αν μπορείς




Μουσική - Μίκης Θεοδωράκης

Στίχοι - Τάσος Λειβαδίτης
Ερμηνεία - Στέλιος Καζαντζίδης

-Μοσχοβολούν οι γειτονιές
βασιλικό κι ασβέστη,
παίζουν τον έρωτα κρυφά
στις μάντρες τα παιδιά.



Σαββάτο βράδυ μου έμορφο
ίδιο Χριστός Ανέστη,
ένα τραγούδι του Τσιτσάνη
κλαίει κάπου μακριά.



Πάει κι απόψε τ' όμορφο
τ' όμορφο τ' απόβραδο,
από Δευτέρα πάλι
πίκρα και σκοτάδι.
Αχ, να 'ταν η ζωή μας
Σαββατόβραδο
κι ο Χάρος να 'ρχονταν
μια Κυριακή το βράδυ.



Οι άντρες σχολάν' απ' τη δουλειά
και το βαρύ καημό τους
να θάψουν κατεβαίνουνε
στο υπόγειο καπηλειό.



Και το φεγγάρι ντύνει, λες,
με τ' άσπρο νυφικό του
τις κοπελιές που πλένονται
στο φτωχοπλυσταριό.
Πάει κι απόψε τ' όμορφο
τ' όμορφο τ' απόβραδο



Στίχοι: Γιάννης Ρίτσος


Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα

κακιά σκουριά δεν πιάνει

μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού

και στ' αγεριού το πόδι

Εδώ το φως εδώ ο γιαλός

χρυσές γαλάζιες γλώσσες

στα βράχια ελάφια πελεκάν

τα σίδερα μασάνε


Στίχοι& μουσική: Άκης Πάνου.


Πρώτη εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού, δίσκος 45 στροφών, 1969.

Άλλες ερμηνείες: Ελευθερία Αρβανιτάκη.
Δεν κλαίω που φεύγεις
δεν κλαίω για τώρα
δεν κλαίω την ώρα
του αποχωρισμού

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
κλαίω την ώρα του σπαραγμού
κλαίω για την ώρα που δε θα 'χω πια
ψυχή να σου πω σ' αγαπώ


Κλαίω την ώρα του γυρισμού
με τα σημάδια του χαλασμού
κλαίω για την ώρα που δε θα 'χω πιa
ψυχή να σου πω σ' αγαπώ
Δεν είναι από ζήλεια
που σφίγγω τα χείλια
και κλαίω μπροστά σου
χωρίς να ντραπώ

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
κλαίω την ώρα του σπαραγμού
κλαίω για την ώρα που δε θα 'χω πια
ψυχή να σου πω σ' αγαπώ

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
με τα σημάδια του χαλασμού
κλαίω για την ώρα που δε θα 'χω πια
ψυχή να σου πω σ' αγαπώ.



Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά

και στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
εκείνος που δεν ξέρει και δεν αγαπά
σάμπως φταις κι εσύ καημένη
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι


Η πιο γλυκιά πατρίδα
είναι η καρδιά
Οδυσσέα γύρνα κοντά μου
που τ' άγια χώματα της
πόνος και χαρά



Κάθε ένας είναι ένας
που σύνορο πονά
κι εγώ είμαι ένας κανένας
που σας σεργιανά

Αχ Ελλάδα σ' αγαπώ
και βαθιά σ' ευχαριστώ
γιατί μ' έμαθες και ξέρω
ν' ανασαίνω όπου βρεθώ
να πεθαίνω όπου πατώ
και να μην σε υποφέρω

Αχ Ελλάδα θα στο πω
πριν λαλήσεις πετεινό
δεκατρείς φορές μ' αρνιέσαι
μ' εκβιάζεις μου κολλάς
σαν το νόθο με πετάς
μα κι απάνω μου κρεμιέσαι

Στίχοι: Μανώλης Ρασούλης

Μουσική: Βάσω Αλαγιάννη

Εκτέλεση: Νίκος Παπάζογλου






ΤΙΝΟΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΖΕΙΝ? ΜΕΛΛΟΝ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!


Κάρυ: Mαμούνι μου, μετά την επίσκεψή μας στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, θα σε παρακαλούσα πάρα πολύ, το βράδυ που θα βρεις χρόνο να κάτσεις ν'ακούσεις μία μεγάλη  Ελληνίδα Καθηγήτρια -Πρύτανη Πανεπιστημίου της Ευρώπης την  Ελένη-Γλύκατζη Αρβελέρ, η οποία στις 24/11 μίλησε στους "Διαλόγους των Αθηνών" που έλαβαν μέρος στο Διεθνές Συνέδριο για τον Πολιτισμό στο Ωνάσειο Ίδρυμα.

Είμαι σίγουρη πως αν καταφέρεις ν'ακούσεις τον λόγο της μέχρι το τέλος, που είναι απλός και κατανοητός (δεν θα σε κουράσει) θα καταλάβεις τι ανεκτίμητος θησαυρός είναι η σωστή γνώση της Ελληνικής μητρικής σου γλώσσας και  θα αγαπήσεις το  μάθημα της Ιστορίας που τόσο πολύ σε βασανίζει για να το διαβάσεις!
Μαμούνι: Kάρυ δεν μ'ενδιαφέρει ν'ασχολούμαι συνεχώς  με το τι έκαναν οι πρόγονοί μας , ποιοί και πότε σκότωσαν ποιους και γενικά τι κατάφεραν εκείνοι!
Τα διάβασα μια φορά-δυο φορές μου αρκεί!
Το παρόν  και το μέλλον μου μ'ενδιαφέρει!  Με προβληματίζει περισσότερο που αύριο μεθ'αυριο θα τελειώσω το σχολείο, το Πανεπιστήμιο και θάμαι ένας πτυχιούχος άνεργος!
Μ'ενδιαφέρουν οι θετικές επιστήμες που προχωρούν τον άνθρωπο μπροστά και όχι πίσω!
Κάρυ: Mαμούνι μου, αν δεν έχουμε την πείρα του παρελθόντος μας δεν θα αποκτήσουμε ποτέ την ικανότητα να στηρίξουμε και να προγραμματίσουμε το μέλλον!

Το βήμα στην ΑΛΗΘΕΙΑ θα γίνει με την υποστήριξη του παρελθόντος!
Η  συνέχεια του μέλλοντος έρχεται ΜΟΝΟ μέσα απο το παρελθόν!
Επιβάλλεται  να γνωρίζουμε  την πραγματική ιστορία. Όχι αυτή που συγγράφεται με  σκοπιμότητες επιχειρώντας ν' αλλάξει  πρόσωπα και  γεγονότα για κάθε είδους ίδια οφέλη!
 Χρειάζεται κριτική σκέψη και συνεχή  μελέτη!
Να μελετάς και ν'ακούς όλους τους επιστήμονες που κάτι έχουν να προσθέσουν στην προσωπική σου γνώση! Μόνο τότε θα είσαι ολοκληρωμένο και σκεπτόμενο Μαμούνι για ν'ανταπεξέλθεις σε συμπληγάδιες δυσκολίες όμοιες μ'αυτές που περνά σήμερα η Πατρίδα μας!
Ακου λοιπόν με προσοχή και υπομονή ότι έχει να σου πει η αξιοθαύμαστη αυτή κυρία!
http://www.athensdialogues.org/el/webcast-el
ΠΡΟΣΕΞΕ ΘΑ ΠΑΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΘΑ ΠΑΣ:" ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑ ΠΑΤΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ENAΡΚΤΗΡΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΕΛΛΟΝ? ΕΛΕΝΗ -ΓΛΥΚΑΤΖΗ ΑΡΒΕΛΕΡ
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΑΚΟΥΣ ΓΑΛΛΙΚΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΥΣΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΑΡΒΕΛΕΡ ΝΑ ΣΟΥ ΜΙΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

Υ.Γ. Ευχαριστώ το Ξωτικό και τον a-Kενταύρου για την τιμητική ανάθεση αυτής της ανάρτησης!

Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2010

ΠΑΜΕ ΜΟΥΣΕΙΟ???

ΚΑΡΥ: Mαμούνι,σήκω,πλύσου ντύσου πάρε και την φωτογραφική σου μηχανή μαζί και φύγαμε!
ΜΑΜΟΥΝΙ:Aλήθεια Κάρυ μου, θα πάμε βόλτα?!?!?! Πού θα με πάς?
ΚΑΡΥ:Θα επισκεφθούμε το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο!

ΜΑΜΟΥΝΙ:Στο Μουσεεεεεεεείοοοοοοοο???????
Ρε Κάρυ δεν το αφήνουμε για μια άλλη φορά? Πρέπει να μαζέψω  λίγο τον χώρο μου, έχω και μελέτη με το μπουζουκάκι μου....άστο καλύτερα πάμε την άλλη εβδομάδα!
ΚΑΡΥ: Ποιά άλλη εβδομάδα, σήμερα θα πάμε να συναντήσουμε και την Μύρτιδα!
ΜΑΜΟΥΝΙ:(Kακό που έχω πάθει μ'αυτή την τρελλάρα την Κάρυ ποια Μύρτιδα θα μου κουβαλήσει πάλι μαζί μας? Όλα τα κάρα θα πάμε Μουσείο! Αχ να την δουν να την κρατήσουν εκεί μέσα να απαλλαχτώ Θεούλη μου!)Ποια είναι πάλι αυτή η Μύρτιδα βρε Κάρυ?
ΚΑΡΥ: Eτοιμάσου γρήγορα και θα στα πω στο δρόμο!
-------------------
ΚΑΡΥ:Mαμούνι μου, αυτό το μεγαλοπρεπέστατο κτίριο στην οδό Πατησίων 44 είναι το Εθνικό μας Αρχαιολογικό Μουσείο.

Το κτίριο είναι διατηρητέο μνημείο, θεμελιώθηκε το 1866 σε οικόπεδο που δώρισε η Ελένη Τοσίτσα. Η κατασκευή του βασίστηκε σε σχέδια των αρχιτεκτόνων L.LANGE και Π.Κάλκου. Την τελική διαμόρφωση της πρόσοψης του κτηρίου επιμελήθηκε ο Ε.ZILLER,ο οποίος είχε και την επίβλεψη έως το 1889, οπότε περατώθηκε η δυτική πτέρυγα. Η ολοκλήρωση του Μουσείου, όπως έχει σήμερα, έγινε σταδιακά μέσα στον 20 αιώνα με προσθήκες στην ανατολική πλευρά.
Στις αίθουσές του προβάλλεται η μακρά εξέλιξη του αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού. Οι συλλογές του με ευρήματα απο την 7η χιλιετία Π.Χ.έως τον 5ον αιώνα Μ.Χ.(προιστορική,γλυπτών,αγγείων και Μικροτεχνίας, Χαλκών και Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων) κατατάσσονται στις πλουσιότερες του κόσμου!
Στην Προιστορική Συλλογή θα δούμε μοναδικά έργα τέχνης, αντιπροσωπευτικά των μεγάλων πολιτισμών που άνθησαν στον αιγαιακό χώρο απο την 7η χιλιετία έως το 1050 π.χ.
 Θα αντικρίσουμε έργα της νεολιθικής εποχής, της πρώιμης και της μέσης εποχής του Χαλκού απο την ηπειρωτική Ελλάδα, τα νησιά του Αιγαίου και την Τροία. Τα σημαντικότερα εκθέματα είναι οι θησαυροί των βασιλικών τάφων των Μυκηνών, τα περίφημα κυκλαδικά μαρμάρινα ειδώλια και οι θαυμάσια διατηρημένες τοιχογραφίες της Θήρας, που αποτελούν μεγάλες εικονιστικές συνθέσεις. Αυτά τα έργα θα τα βρούμε στις αίθουσες 3-6 του ισογείου και στην αίθουσα 48 του ορόφου.
Την Συλλογή των Γλυπτών που παρουσιάζει την εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής γλυπτικής απο τον 8ον αιώνα Π.Χ. έως τα τέλη του 4ου αι.Μ.Χ. την απαρτίζουν πολλά απο τα οποία είναι αριστουργήματα και αποτελούν σταθμούς στην ιστορία της τέχνης! Προέρχονται απο την Αθήνα, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Κρήτη και νησιά Αιγαίου.


Σ'αυτή την συλλογή Μαμούνι, θα θαυμάσουμε τα μεγαλύτερα παγκοσμίως σύνολα πρωτότυπων έργων πλαστικής, όπως αυτά της αρχαικής εποχής με σημαντικότερη την ομάδα των Κούρων, καθώς και το μοναδικό σε αριθμό και ποιότητα σύνολο επιτύμβιων αναγλύφων της κλασικής εποχής, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγονται οι περίφημες στήλες της Ηγησούς, της Σαλαμίνας και του Ιλισού.
Ο θησαυρός των έργων της πλαστικής ξετυλίγεται σε 30 αίθουσες του ισογείου, διατρέχοντας σε κυκλική πορεία την περίμετρο του παλαιού κτηρίου. Η περιήγησή μας θ'αρχίσει απο την αίθουσα 7 με τα πρωιμότατα έργα και θα την ολοκληρώσουμε στην αίθουσα 33 με τα τελευταία-χρονικά-γλυπτά της ύστερης αρχαιότητας.
ΜΑΜΟΥΝΙ:(.....Ωχ!!! κακό που με βρήκε Μ.Παρασκευή θα γίνει η βόλτα μου, θα με ξεποδαριάσει η μουρλέγκω!)
ΚΑΡΥ:Σε βλέπω Μαμούνι μου, έχεις ενθουσιαστεί!!!
ΜΑΜΟΥΝΙ:Μα τι λες τώρα Κάρυ, ανυπομονώ να φτάσουμε!!!! γκρ... γκρ... γκρ..

ΚΑΡΥ:Μετά Μαμούνι θα πορευτούμε στις αίθουσες 49 έως 59 του πρώτου ορόφου για να θαυμάσουμε αγγεία αμφορείς όπως ο μνημειώδης γεωμετρικός αμφορέας του Διπύλου και η υδρία του Αναλάτου.

 Όλα αυτά τα εκθέματα προέρχονται απο ανασκαφές σε νεκροταφεία όπως του Κεραμεικού και της Βάρης σε ιερά, όπως των Ηραίων του Άργους, της ορθίας Αρτέμιδος στην Σπάρτη, της Ακροπόλεως των Αθηνών και του Καβειρίου των Θηβών.



Ω!!! Μα εκεί που θα μείνεις έκθαμβο Μαμούνι μου είναι στην συλλογή των Χαλκών, που είναι μία απο τις πλουσιότερες του κόσμου. Φημίζεται κυρίως για τα μεγάλα πρωτότυπα χάλκινα αγάλματα όπως ο Ποσειδών ή Δίας του Αρτεμίσιου, το παιδί του Μαραθώνα, ο έφηβος των Αντικυθήρων, ο "κελητίζων παις" του Αρτεμισίου, αλλά και για μικρότερα έργα όπως ο γνωστός μηχανισμός των Αντικυθήρων(ένα αρχαίο τέχνασμα που πιστεύεται ότι ήταν ένας μηχανικός υπολογιστής και όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων, που παρουσιάζει ομοιότητες με πολύπλοκο ωρολογιακό μηχανισμό), ειδώλια και αγγεία.



 Τα περισσότερα απ'αυτά ήσαν αναθήματα σε μεγάλα ελληνικά ιερά(του Διός στη Δωδώνη, της Αθηνάς στην Ακρόπολη, του Διός στην Ολυμπία,του Απολλωνα στο Πτώον Βοιωτίας, του Θαυλίου Διός στην Θεσσαλία κ.ά) Σε αυτά τα μικρών διαστάσεων έργα, που εκτίθενται στις αίθουσες 36-39 του ισογείου, παρουσιάζεται η εξέλιξη της ελληνικής τέχνης απο την γεωμετρική έως και την ρωμαική εποχή.
Ακόμα θα επισκεφθούμε τις αίθουσες 40-41 του ισογείου για να θαυμάσουμε έργα του Αιγυπτιακού πολιτισμού, απο την αρχή των προδυναστικών χρόνων(5000 π.χ) έως και τους χρόνους της ρωμαικής κατάκτησης(30 π.χ.-395 μ.χ)
Στην αίθουσα 42 του ισογείου θα δούμε την συλλογή Σταθάτου και τα 970 έργα που την συγκροτούν. Αυτά είναι κυρίως μικροτεχνήματα απο ποικίλα υλικά και καλύπτουν το μακρό χρονικό διάστημα απο την μέση εποχή του Χαλκού έως τους μεταβυζαντινούς χρόνους!
ΚΑΡΥ:Μαμουουουουουουουύνιιιι!!! Τι φωτογραφίζεις εκεί βρε, .... θα σου βγάλω το τσουλούφι!
ΜΑΜΟΥΝΙ:  Ε!!!Να μην το θαυμάσω, βρε Κάρυ!!! Τέτοια απεικόνιση σφριγηλότητας ανδρικού σώματος, δεν την βρίσκεις εύκολα...

ΚΑΡΥ:Έλα τώρα απο δω, θα δούμε την Μύρτιδα

Η Μύρτις είναι ένα 11χρονο κορίτσι, που έζησε για λίγο και πέθανε πριν 2.500 χρόνια!
Ενα απο τα πολλά θύματα του τυφοειδούς πυρετού που αφάνισε το ένα τρίτο του πληθυσμού της Αθήνας στο τέλος του 5ου αι. π.Χ. και μαζί τον αγαπημένο μου, σπουδαίο Αθηναίο πολιτικό Περικλή.!Ηταν μόλις 11 ετών όταν έχασε τη ζωή της και τάφηκε βιαστικά σε έναν ομαδικό τάφο μαζί με ακόμη 150 ανθρώπους.

Το κρανίο της, που διατηρήθηκε σε άριστη κατάσταση, αποκαλύπτει το πρόσωπό της.
 Έτσι γίνεται το πρώτο παιδί που ανακτά τη φυσιογνωμία του με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, ενώ μας φέρνει πιο κοντά στην εικόνα των κατοίκων της αρχαίας Αθήνας.

Ποια ήταν όμως πραγματικά η Μύρτις; "Ενα από τα χιλιάδες ανώνυμα θύματα του φοβερού λοιμού που έπληξε την Αθήνα στις αρχές του Πελοποννησιακού Πολέμου»,μας επισημαίνει η αρχαιολόγος Εφη Μπαζιωτοπούλου-Βαλαβάνη, η οποία και ανέσκαψε τον ομαδικό τάφο που βρέθηκε η Μύρτις. «Φαίνεται πως το παιδί αυτό υπήρξε ένα απλό, ανώνυμο παιδί, που γεννήθηκε γύρω στο 440 π.Χ., πρόλαβε να αντικρύσει τον Παρθενώνα που μόλις είχε τελειώσει αλλά έζησε και την αρχή του πολέμου. Ηταν ένα κορίτσι που έτρεχε ανέμελο και ξυπόλητο μαζί με τα άλλα παιδιά στους χωμάτινους, στενούς δρόμους της πόλης. Την ονομάσαμε Μύρτιν». Γιατί όμως επιλέχθηκε αυτό το όνομα για την 11χρονη μικρή; «Επιλέξαμε ένα όνομα δισύλλαβο και εύηχο, που επιπλέον υπάρχει ακόμα με διαφορετική κατάληξη»
Το κοριτσάκι αυτό είχε μεγάλο μέτωπο και πιθανόν καστανά μάτια και μαλλιά. Στην ανάπλαση του προσώπου της Μύρτιδος έπαιξε βασικό ρόλο ότι διατηρούνται η άνω και κάτω γνάθος και όλα τα δόντια του παιδιού, τα μόνιμα και μερικά από τα νεογιλά, κάτι σπάνιο, σύμφωνα με τον κ. Παπαγρηγοράκη, που ασχολείται 30 χρόνια με την έρευνα αρχαίων κρανίων. Οι πληροφορίες που τους πρόσφερε ως ανασκαφικό εύρημα η Μύρτις, προέρχονται από την οδοντοστοιχία της, η οποία κατά τη στιγμή του θανάτου της βρισκόταν στο τελευταίο στάδιο μικτής οδοντοφυΐας.
Η ανασύνθεση του προσώπου της Μύρτιδος έχει ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια. Πρώτος σταθμός ήταν το θεραπευτικό ινστιτούτο «Εγκέφαλος», όπου ο ακτινολόγος Παναγιώτης Τούντας πέρασε το κρανίο από αξονικό τομογράφο.
Τα στοιχεία του αξονικού τομογράφου εστάλησαν στο ΤΕΙ Κρήτης, όπου η ομάδα των κ. Μαραβελάκη και Αντωνιάδη δημιούργησε σε ψηφιακή μορφή αρχικά και στη συνέχεια ένα ακριβές αντίγραφο του αρχαίου κρανίου.
Πάνω σ' αυτό το πρόπλασμα, το οποίο παρέλαβε ο γλύπτης Οσκαρ Νίλσον στη Σουηδία, «χτίστηκε» σε οκτώ μήνες η μορφή της Μύρτιδος. Ο ίδιος έχει κατασκευάσει και το πρόσωπο του Φιλίππου του Β'.»
Τι μαθαίνουμε λοιπόν για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο βλέποντας την Μύρτιν; «Δεν έχουμε αλλάξει σχεδόν καθόλου εδώ και 4.000 χρόνια στην περιοχή του σπλαγχνικού κρανίου (σ.σ. πρόσωπο), έχει όμως αλλάξει ο προσανατολισμός της ανάπτυξης του εγκεφαλικού κρανίου.
 Οσο περνούν τα χρόνια, το κρανίο μας έρχεται πιο μπροστά, ενώ το πρόσωπό μας μικραίνει.
 Πρέπει όμως να διευκρινίσουμε πως δεν γνωρίζουμε αν η Μύρτις ήταν Αθηναία, μπορεί να ήταν και δούλη από άλλη περιοχή, οπότε έχουμε μπροστά μας μια νεαρή κάτοικο της Αθήνας, όχι μία μετά βεβαιότητος Αθηναία».


Το κρανίο της Μύρτιδος δεν επελέγη τυχαία μεταξύ οκτώ παιδικών κρανίων. Ηταν το καλύτερα διατηρημένο, χωρίς oστικές απώλειες, και επιπλέον είχε ατόφια την κάτω γνάθο και όλα τα δόντια.


 Το φύλο της μαρτυράται από το πιγούνι της, που δεν είναι τόσο έντονο όσο των αγοριών, τα «μαλακά» τόξα στην περιοχή των φρυδιών και τη διάμετρο των κυνοδόντων της που είναι μικρότερος σε σχέση με τον αγοριών. Οσο για την ηλικία της; «Μίλησαν» η ανατολή των μόνιμων δοντιών και η μορφολογία των ακρορριζίων τους.



ΜΑΜΟΥΝΙ: Αυτά εδώ τι είναι Κάρυ?

ΚΑΡΥ: Αυτά Μαμούνι μου είναι τα απαραίτητα και βασικά εργαλεία του αρχαιολόγου! Μ'αυτά φέρνει στην επιφάνεια και στο φως του ήλιου, όλους αυτούς τους  αρχαιολογικούς θησαυρούς που βρίσκονται θαμμένοι βαθειά  μέσα στην γη !
Ολα αυτά τα υπέροχα εκθέματα που είδαμε και θαυμάσαμε στο Εθνικό μας Μουσείο!
Στο οποίο θα πρέπει να σου πω,  πως  πριν 30-40 χρόνια έξω στα τραπεζάκια τα υπαίθρια του κήπου του, μαζεύονταν όλη η Αθηναική νεολαία! Ηταν το στέκι τους, ο τόπος συνάντησής τους!
ΜΑΜΟΥΝΙ: Κάρυ, μπορεί να κουράστηκα 3 ώρες μέσα στο Μουσείο, αλλά πραγματικά άξιζε το ξεποδάριασμα που μούκανες! 
 Όλοι θάπρεπε να προγραμματίσουν μια επίσκεψη σ'αυτό! Έχει τόσους θησαυρούς να μας δείξει...κι'αν παλαιότερα τόχαν κάποιοι επισκεφθεί καιρός είναι να το ξαναεπισκεφθούν γιατί δεν θάχουν δει πολλά απο τα καινούργια αρχαιολογικά ευρήματα  που έχουν ανακαλυφθεί και προστεθεί!

 
 Eδώ θα ενημερωθείτε για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα  παιδιών ηλικίας 10-13 ετών στο  Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο http://www.namuseum.gr/museum/pressreleases/2010/pressrelease_myrtis_edu-gr.html

Τρίτη 23 Νοεμβρίου 2010

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ

-Απόψε Μαμούνι μου θα σου διαβάσω το ημερολόγιο μιας Αθηναίας κόρης, που έπεσε στα χέρια μου πριν απο 120 χρόνια! Έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί  εκτός του ότι θα σε γυρίσει σε μια  Αθήνα στα τέλη του 18ου αιώνα,θα σου θυμίσει ένα πρόσωπο που δόξασε την χώρα μας και δίδαξε  ότι η δύναμη της αγάπης χαρίζει κυριολεκτικά φτερά στα πόδια !...
Κάτσε εδώ κοντά μου, θα ανάψουμε το τζάκι και άφησε τη φαντασία σου να ταξιδέψει στα χρόνια της Αθήνας του 1895.


 Αθήναι 24 Σεπτεμβρίου 1895
Αγαπητόν ημερολόγιον,
Είμαι πολύ χαρούμενη διότι σε εγκαινιάζω. Δεν θα έπρεπε βεβαίως ως η οποία μόλις προ εβδομάδων ετέλεσεν τους γάμους της να κρατώ ημερολόγιον, όμως είναι ο μοναδικός τρόπος δια να ημπορώ να καταγράψω τα βαθύτερα συναισθήματα και τας σκέψεις μου χωρίς να έχω τον φόβον ότι εις κάποιους δεν θα είμαι αρεστή εάν τας ομολογήσω. Δεν λέγω, έχω την καλήν μου φίλην Νιόβην, εις την οποίαν έχω απόλυτον εμπιστοσύνην. Αλλά δεν αρκεί! Απο τότε που υπανδρεύθην τον Κωνσταντίνο συμβαίνουν παράδοξα πράγματα,τα οποία δεν δύναμαι να ομολογήσω ούτε εις την πιστήν μου Νιόβην. Ο μοναδικός τρόπος δια να νοιώσω μίαν κάποια έστω ανακούφισιν είναι να τα εξομολογηθώ εις εσένα,αγαπητόν ημερολόγιον. Κάμνω αρχήν λοιπόν απο την χθεσινήν νύκτα, κατά την οποίαν επέρασα εν ακόμη μαρτύριον. Περί τας ένδεκα και αφού εδειπνήσαμεν εγώ και ο Κωνσταντίνος εις την βεράνταν με τα γιασεμια και τας πικροδάφνας, ο σύζυγός μου μου ανεκοίνωσεν ότι περί τα μέσα Οκτωβρίου θα αναχωρήση δια την Ευρώπην και ότι, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα επιστρέψη πριν το τέλος του Νοεμβρίου. Έμεινα εμβρόντητη. Είμεθα μόλις δύο εβδομάδων σύζυγοι. Δεν έχομεν ακόμη πραγματοποιήσει τον μήνα του μέλιτος όπως ξεύρω πως κάμνουν όλοι πλούσιοι και πτωχοί όταν νυμφεύωνται. Βαίνομεν προς τον γλυκύν Οκτώβριον και εκείνος αντί να με υπόσχεται εν ωραίον ταξείδιον, ανακοινώνει πως θα φύγη και με αφήση να περάσω μόνη τους πρώτους  Φθινοπωρινούς μήνας εις τας Αθήνας, όταν θα γίνωνται τόσαι εκδηλώσεις και θα έρχωνται τόσαι προκλήσεις, εις τας οποίας πώς θα ανταποκρίνομαι; Ως σύζυγος άνευ συζύγου; Διότι βεβαίως τώρα πλέον οι προκλήσεις θα απευθύνωνται, ως είθισται,εις την οικογένειαν Αδαμοπούλου!
Αγαπητόν ημερολόγιον αφού απεφάσισα ν'ανοίξω την καρδίαν μου, θα το πράξω καθ'όλοκληρίαν.
Δεν είναι μόνον πως δεν έχομεν κάμει τον μήνα του μέλιτος μετά του Κωνσταντίνου, το σπουδαιότερον είναι και ερυθρώ να το γράψω,το σπουδαιότερον λοιπόν είναι πως δεν έχομεν γίνει ακόμη....σύζυγοι! Εννοώ ότι εξακολουθώ να παραμένω κόρη! Τουτέστιν ο Κωνσταντίνος δεν έχει εκπληρώσει τα συζυγικά του καθήκοντα. Καθ'εκάστην νύκτα ζω εν μαρτύριον. Παρά το ότι ο Κωνσταντίνος ουδέποτε με είλκυσεν ιδιαιτέρως ως άνδρας ούτε υπήρξα ερωτευμένη μετ'αυτού, ό,τι συμβαίνει μ'έχει τουλάχιστον αναστατώσει. Εκάστη νύκτα λοιπόν, μη εξαιρουμένης και της πρώτης του γάμου μας, ο Κωνσταντίνος περιμένει να κατακλιθώ εις το νυφικό μας κρεββάτι και αμέσως μετά ενδύεται, με ασπάζεται εις το μέτωπον και εξέρχεται μες  στα μαύρα σκότη. Όταν τον ρωτώ πού πηγαίνει, εκείνος προσποιείται εν συσεξήγητον νεύμα, λέγων "Κοιμήσου καλό μου κοριτσάκι και εγω επιστρέων θα σε φέρω τα πιο ωραία γλυκίσματα δια το πρωινόν"  Και όντως αγαπητόν μου ημερολόγιον επιστρέφει όταν χαράζη,με γλυκίσματα τα οποία συντρώγομεν με το πρωινό μας. Πού πηγαίνει; Πού καταναλώνει τόσας ώρας; Απο πού αγοράζει τα γλυκίσματα τα χαράματα; Είμαι πλέον βεβαία πως ο Κωνσταντίνος διάγει διπλήν ζωήν. Διατί όμως επιδεικνύει τόσην απέχθειαν προς εμέ, όταν ειρήσθω εν παρόδω, εκείνος επίεσεν προς την κατεύθυνσιν του γάμου μας, εκείνος εζήτησεν με επιμονήν την χείρα μου και εβιάσθη επιπλέον να ορίσωμεν την ημερομηνίαν της τελέσεώς του; Πότε επρόλαβεν να χάση τα λογικά του μ'άλλην γυναίκα;
Aγαπητό ημερολόγιον, αδυνατώ να κατανοήσω την αλλόκοτον συμπεριφοράν του συζύγου μου. Και ως να μη έφτανεν όλο αυτό το προσβλητικόν θέατρον, λέγει τώρα πως μ'αφήνει. Τι να πράξω; Mήπως πρέπει τελικώς να ομιλήσω εις την Νιόβην; Eις την μητέρα ούτε το συζητώ...
Αλλά τώρα πρέπει να διακόψω διότι ακούω και την φωνήν του Κωνσταντίνου. Θα επιστρέψω συντόμως, αγαπητόν ημερολόγιον.
- Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία της Αθηναίας κόρης που μου διαβάζεις Κάρυ μου!
Κάτσε να βάλω και γω μουσική της εποχής  και συνεχίζεις το διάβασμα....



Αθήναι 10 Οκτωβρίου 1895
Αγαπητόν ημερολόγιον,
΄Οπως  είχον σημειώσει ο σύζυγός μου έφυγεν. Είμαι πλέον μόνη. Η μητέρα, προ ημερών, όταν με είδεν κατηφή, παρά το ότι δεν της έχω αποκαλύψει τίποτε απο την απερίγραπτον συμπεριφοράν του Κωνσταντίνου, με είπεν:" ΄Eτσι είναι οι άνδρες , κόρη μου. Θα τους εννοήσης νε την πάροδον του χρόνου" "Μα αν ήτο ωσάν τον Κωνσταντίνον οι άνδρες εσκέφθην εγώ θα έπρεπε να τρέξωμεν όλαι μαζί αι σύζυγοι ες το Φάληρον να πνιγώμεν! Τα είπα όμως εις την Νιόβην και συνήλθα. Ας είναι ολόκληρη η εντροπή ιδική του. Κι έτσι σήμερα επήγαμεν με την Νιόβην να ψωνίσωμεν, διότι ο καιρός αλλάζει, το Φθινόπωρον είναι προ των πυλών και πρέπει βεβαίως να ανανεώσωμεν την γκαρνταρόμπαν μας. Εν τω μεταξύ-φευ- ήρχισαν να έρχωνται και αι πρώται προσκλήσεις δια το ζεύγος Αδαμοπούλου!
Α επεράσαμεν εξαίσια! Ο Οκτώβριος συνήθως χαρίζει εις τας Αθήνας ημέρας γεμάτας γλυκύτητα και συνάμα ελαφράν μελαγχολίαν ή όπως έλεγεν τις προάλλες ένας φίλος του πατρός μου ποιητής" ο Οκτώβριος είναι ο μήνας των ποιητών" Εγώ τον Οκτώβρον αρέσκομαι να κάμνω την βόλταν μου εις τον κήπον του Ζαππείου ή εις την οδόν Αμαλίας, όπου συχνά συναντώ και τους βασιελείς. Η βασίλισσα Όλγα είναι πάντοτε κομψοτάτη, έχω μάλιστα την πεποίθησιν πως αυτή και η κυρία Μαρία Παπαρρηγοπούλου είναι αι κομψότεραι κυρίαι των Αθηνών. Ο δε βασιλεύς Γεώργιος δεν αποχωρίζεται εις την βόλταν, ούτε στιγμήν το σκυλάκι του. Σήμερα όμως δεν επήγαμεν βόλταν δότι ο σκοπός της εξόδου μας ήτο άλλος. Απο την οδόν Αμαλίας εκατηφορίσαμεν προς την Πλατείαν του Συντάγματος. Με φαίνεται πως αυτή είναι η ωραιτοτέρα περιοχή των Αθηνών. Ρίχνω πάντα βλέμματα θαυμασμού εις τα κομψά ξενοδοχεία το "Grand Hotel" aριστερά, την "Μεγάλη Βρεττανίαν" δεξιά και εις το μέσον τα Μέγαρα του Βούρου και του Σκουλούδη, τα οποία πίστευσέ με, δεν έχουν εις τίποτε να ζηλέψουν απο τα ευρωπαικά. Δεν δύναμαι όμως να κρύψω πως σήμερα καθώς τα επροσπερνούσα όλα αυτά τα ωραία και μεγαλοπρεπή μέγαρα, ησθάνθην δι'ελάχιστον μίαν θλίψιν. "Αχ" εσκέφθην ενυμφεύθην και εγώ δια να ημπορώ να παρευρίσκομαι εις τας χοροεσπερίδας και τας άλλας εκδηλώσεις αι οποίαι γίνονται εκεί. Αλλά οποίον σύζυγον έλαβα; Εναν απόντα και απο την κλίνην μου και απο την ζωήν μου" Ευτυχώς την ώραν εκείνην εσυναντήσαμεν έναν απο τους πλέον ευυπόληπτους πολίτας αυτής της χώρας, φίλον του πατρός μου , ο οποίος πλειστάκις μας έχει πεισκεφθεί. Τον αξιοτιμον κύριον Δημήτριον Βικέλαν.Κομψά ενδεδυμένον, όπως πάντα, με το σκούρο του κοστούμι, το παπιγιόν του ανυπερθέτως και ημίψηλόν του.
 Μόλις μας είδεν μας εχαιρέτησεν θερμώς."Πώς είσθε, αγαπητή νεαρά κυρία;" μ'ερώτησεν με τον κάπως βαρύν τόνον του." Πώς είναι ο σύζυγός σας;" και ευτυχώς αμέσως μετά:" o φίλος πατήρ σας, η ακόμη φιλτάτη μήτηρ σας;" Tου απαντούσα εις όλα "Καλά καλά"όταν ενεθυμήθην την τιτάνιαν προσπάθειάν του να τελεσθώσιν οι Ολυμπιακοί Αγώνες το επόμενον έτος εις τας Αθήνας και είπα : "Συγχαρητήρια κύριε Βικέλα, συγχαρητήρια δια τους Ολυμπιακούς Αγώνας. Όλοι εις το σπίτι είμεθα πολύ υπερήφανοι δια το κατόρθωμά σας διότι περί κατορθώματος πρόκειται" Όταν απεμακρύνθη μειδιών καταφανώς ευχαριστημένος απο τα σχόλιά μου είπα εις την Νιόβην τι έκαμεν αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος και τόσον γλυκύς επιπλέον δια την μικρήν μας χώραν. Αυτός ο "Λονδρέζος" όπως τον αποκαλεί με θαυμασμόν η μητέρα μου εκίνησεν γην και ουρανόν και τελικώς τα εκατάφερεν. Ενθυμούμαι ένα βράδυ, οπού είχεν έλθει να επισκεφθή τον πατέρα μουκαι επήγαινα κάθε τόσο δια τα κεράσματα, εδιηγείτο πώς έπεισεν κάμποσους ξεροκέφαλους Ευρωπαίους εις εν διεθνές αθλητικόν συνέδριον εις το Παρίσι πριν απο δύο έτη ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες πρέπει να γίνουν εις τας Αθήνας. Τα λόγια τα οποία τους είπεν έχουν εντυπωθεί εις την μνήμην μου. "Μην ξεχνάτε κύριοι, ότι αν προχωρήτε συμφώνως με το αρχαίον ελληνικόν πνεύμα ημείς οι Έλληνες το κατέχομεν άμεσα. Αν είστε εγγονοί της κοινής προγόνου, ημείς είμεθα οι υιοί" "Ακούς Νιόβη;" είπα της φίλης μου. Τι ωραία λόγια . Μα μόνον αυτός θα ημπορούσε να τα είπη! Είναι ποιητής, πεζογράφος λόγιος απο τους πρώτους που έχομεν. Τον εκτιμούν πολύ και εις την Ευρώπην, όπου έζησεν πολλά έτη. Αλλά απ'ότο έλεγεν εις το πατέρα μου, εκείνο το βράδυ, το πλέον δύσκολον ήτο να πείση την κυβέρνησιν του Χαριλάου Τρικούπη. Δια τον λόγο άλλωστε αυτόν έχεν σπεύσει να συναντήση τον πατέραν μου. Να ζητήση την συμπαράστασιν του." Να πιέσετε κι εσείς αγαπητέ φίλε. Όσοι περισσότεροι πιέζομεν τόσο ευνοικότερα αποτελέσματα θα έχωμεν. Δεν πρέπει με τίποτε να χάσωμεν αυτήν την χρυσήν ευκαιρίαν η οποία μας δίδεται να ακουσθή η χώρα μας εις όλην την Υφήλιον"
"Αχ Νιόβη μου" είπα "αναμένω με αγωνίαν αλλά και χαράν τους Ολυμπιακούς Αγώνας. Επιτέλους θα νοιώσωμεν και εμείς ολίγον Ευρωπαίοι" Και ακριβώς την στιγμήν κατά την οποίαν εξεστόμισα αυτήν την φράσιν, αγαπητόν ημερολόγιον, ησθάνθην εν φρικτόν συναίσθημα. Θα έχη άραγε αλλάξει
φερσίματα ο σύζυγός μου έως τότε ή θα εξακολουθήσω να είμαι μία σύζυγος άνευ συζύγου;


Aχ, παρά το ότι έφθασεν ο Οκτώβριος, δεν έχει βρέξει καθόλου, έτσι η σκόνη σηκώνεται σύννεφα εις τους δρόμους των Αθηνών. Όταν μάλιστα έχης την ατυχίαν να περνά και εκείνο το ιππήλατον τραμ, τότε δεν ξεύρεις πού να κρυφτής. Εγώ συνήθως αρχίζω να βήχω χωρίς να δύναμαι να σταματήσω. Θεέ μου αι Αθήναι θα ημπορούσαν κάλλιστα να χρησθούν ως η Πόλις της Σκόνης, κατ'αντιδιαστολήν με το Παρίσι, το οποίο ονομάζουν  Πόλιν του Φωτός. Ευτυχώς επρολάβαμεν και εψωνίσαμεν τα απαραίτητα.
Η οδός Ερμού απο το σπίτι μας δεν απέχει πολύ. Διότι εκεί κυρίως επήγαμεν.   Οτιδήποτε θελήση κανείς ημπορεί να το εύρη εις τα καταστήματα της οδού Εμού. Επεράσαμεν απο το κατάστημα του κ.Καριοφίλλη. Εκτός του ότι προμηθεύεται τα πιο καλόγουστα υφάσματα, τα πιο κομψά ενδύματα απ'ευθείας απο την Ευρώπη απο το Παρίσι μάλιστα, μ'ευχαριστεί ιδιαίτερως η συμπεριφορά του υπαλλήλου του, του κ.Αλεξανδράκη. Είναι τόσον ευγενής, τόσον λεπτός εις τους τρόπους του, τόσον πρόθυμος να ικανοποιήση και την παραμικρήν παραξενιά σου, ώστε να αδύνατον να φύγης απο το κατάστημα χωρίς να έχης αγοράση όχι έν αλλά δύο και τρία ενδύματα! Εν συνεχεία επεράσαμεν απο του Παπαγιάννη δια να ενημερωθώμεν δια τα καινούργια καπέλλα. Και βεβαίως δεν εξεχάσαμεν την βαλεριάναν της μητέρας, την οποία ηγόρασα απο το φαρμακείο του κ. Λεοντίδη.
Ηγόρασα κι'εν υπέροχον αποστράπτον μελανοδοχείον κι έναν κομψότατο κονδυλοφόρον, για να συνεχίσω να σου γράφω αγαπητόν ημερολόγιον. Με επληροφόρησαν δε πως τώρα πωλούν και μελάνην ποικιλόχρωμον, αλλά δεν ετόλμησα να αγοράσω. Εν πάσει περιπτώσει δεν εξεχάσαμεν το παραμικρόν. Δεν μένει να ορίσω την ημερομηνίαν δια το ράψιμον των φθινοπωρινών ενδυμάτων. Ο κ.Αλεξανδράκης με άφησεν να κοιτάξω τα γαλλικά περιοδικά μόδας τα οποία προμηθεύεται απο το Παρίσι. Διαπίστωσα λοιπόν ότι η μόδα αλλάζει γίνεται περισσότερον άνετη και πρακτική. Αλλά διατί να ράψω; Ποίος θα με χαρή; Εκείνος λείπει. Ωστόσο αρκετά εσκοτίστηκα δι'εναν σύζυγο μη σύζυγον! Ας περάσω εν ευχάριστον Φθινόπωρον και δια τα υπόλοιπα βλέπομεν τον Νοέμβριον, όταν επιστρέψη ο ...σύζυγός μου!
-Κοιμήθηκες μωρέ Μαμούνι;
-Νύσταξα Κάρυ μου...τραγούδαγα  όλη μέρα σήμερα.. και αυτή η ψιλομπερδεμένη γλώσσα της μανταμίτσας κόρης με κοίμησε...κουράστηκα πια έκλεισαν τα μάτια μου!
-Καλά άντε να ξαπλώσεις τώρα και αύριο σου διαβάζω  την συνέχεια.


Της Έλενας Χουζούρη
Σκηνοθετική επιμέλεια: Kάρυ
Επιμέλεια σεναρίου: Kάρυ
Μουσική επιμέλεια: Mαμούνι

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2010

ΤΟ ΜΑΜΟΥΝΙ ΒΡΗΚΕ ΣΤΕΓΗ

Κάποτε ένα μικρό έκθετο... βρέθηκε πεταμένο στα μπλογκοσκουπίδια....όποιοι περνούσαν και το έβλεπαν έτσι μικρό και μαλλιαρό που στεκόταν στην άκρη, το λυπόντουσαν και τούριχναν στην αρχή μια ματιά με ενδιαφέρον!
Το πλησίαζαν το χάιδευαν μα γρήγορα απομακρύνονταν...γιατί αυτό το μικρόσωμο έκθετο μπλογκομαμούνι  κουβαλούσε ένα κουσούρι! Ήταν απροσδιορίστου φύλου και  ηλικίας!
 Μεγάλο ελάττωμα αποφαίνονταν ο κόσμος που περνούσε και το περιεργαζόταν!
-"Μα είμαι καλό" ...φώναζε εκείνο, έχω και ωραία φωνή ακούστε με, έλεγε  και άρχιζε να τραγουδά κάθε φορά και άλλο τραγούδι σ'όσους στέκονταν και το κοίταζαν!


-Πώς σε λένε? το ρωτούσαν δύσπιστα...
Αυτό το καυμένο, τότε δεν ήξερε τι να τους πει, δεν γνώριζε το όνομά του, το σπίτι  απο το οποίο προερχόταν ούτε καν πώς βρέθηκε σ'εκείνη την γειτονιά!
-Αβάπτιστο είμαι είπε τότε χωρίς να χάσει καθόλου το θάρρος του!
Μια καλή κυρία που είχε όψη   doperman, κάπνιζε  SANTE, και την φώναζαν Ελίτσα, 
άκουσε την όμορφη φωνή του και πλησίασε για να γνωρίσει το πραγματάκι αυτό που τραγουδούσε τόσο χαρούμενα!
Το λυπήθηκε έτσι μικρό και μαλλιαρό που ήταν και γυρνώντας στο φίλο της που την συνόδευε στον απογευματινό της περίπατο, του λέει:
Δεν το μαζεύουμε απο δω χάμω να το πάρουμε στο σπίτι σου να το βαφτίσουμε τουλάχιστον βρε Ιοnna??? Έτσι μικρό άσχημο χωρίς σπίτι και λοιπά στοιχεία ποιός θα του δώσει σημασία? Τουλάχιστον να αποκτήσει έστω ένα όνομα μήπως και μπορέσει και σταθεί στα πόδια του και προσέξουν όλοι την όμορφη φωνούλα του? Κρίμα είναι τέτοια φωνή να πάει χαμένη...
Είσαι σίγουρη βρε Ελίτσα? Πού το ξέρουμε, και θα το πάρουμε εμείς στο σπίτι μας να του χαρίσουμε ένα όνομα!
Μα  η Ελίτσα άρχισε να επιμένει σε τέτοιο σημείο που ο φουκαράς ΙonnKorr υποχώρησε  και για να μη ακούει την γκρίνια της το άρπαξε και τόχωσε για λίγες ώρες κάτω απο την στέγη του και φώναξε γρήγορα να φέρουν κολυμπήθρα και να το βαφτίσουν εκείνη την στιγμή!
Και το όνομα αυτού MAMOYNI φώναξε η Ελίτσα

Και έτσι εκεί κάτω στου Ιοnna και με συνοπτικές διαδικασίες το έκθετο απόκτησε όνομα!

Δεν πρόλαβε το καυμένο ούτε τα δώρα της νονάς ν'αποκτήσει, βρέθηκε στο δρόμο ξανά περιπλανώμενο!
  Ο Θείος Ιonn το πέταξε έξω απο το σπίτι του γρήγορα... γνώριζε πως το απροσδιόριστο ΜΑΜΟΥΝΙ, τί κι'αν είχε ένα όνομα πλέον, θα συνέχιζε να φοβίζει τον κόσμο που μπαινόβγαινε στο σπίτι του, έτσι  μαλλιαρό και άσχημο όπως ήταν, χωρίς σπίτι και δουλειά!
"-Αντε καλό μου τώρα, άντε στο καλό...πάρε το ονοματάκι σου και τράβα στην ευχή της Παναγίας, να βρεις την τύχη σου!" είπε ο θείος Ιοnn και τόβγαλε έξω απο την πόρτα!
Εκείνο δεν τόβαλε κάτω, χαρούμενο εκ φύσεως όπως ήταν, τώρα μάλιστα κατέχοντας και ένα περίεργο όνομα, άρπαξε την κιθαρούλα, δώρο της  νονάς του(αντί σταυρού) και άρχιζε να σεργιανίζει τα σπίτια της γειτονιάς!
Ακουγε το στόρυ του κάθε σπιτιού και αμέσως έβρισκε το κατάλληλο τραγούδι να τους αφιερώσει!
Ετσι κέρδιζε τον καθημερινό επιούσιο και ζούσε πολύ ευχαριστημένο!
Όλοι το καλοδέχονταν γιατί άρεσε πολύ η καλίφωνη φωνή του αλλά και γιατί επέλεγε πάντα το σωστό τραγούδι ν'αφιερώσει στον καθένα ξεχωριστά!
Βέβαια υπήρξαν και πολλοί που δεν τους άρεσε καθόλου η παρουσία του στο σπίτι τους!
Εβρισκαν μια δικαιολογία όπως "δεν μ'αρέσει η μαλλιαρή όψη σου", ή "το όνομά σου μου θυμίζει ενοχλητικά και σιχαμερά έντομα" ή "μ'ενοχλεί που δεν ξεχωρίζει το φύλο σου...εγώ θέλω μπλογκάνθρωπο σωστό  με φύλο, ηλικία που νάχει ταυτότητα, σπίτι και δουλειά" !
Α! αυτό ήταν!!! Το σπίτι! Τα υπόλοιπα θα τα βόλευε.. Μία πλαστή κάρτα παραμονής θα κατάφερνε να βρει, ως δουλειά θα δήλωνε "αοιδός",οπότε το μόνο που παρέμενε άλυτο πρόβλημα ήταν η εύρεση μόνιμης στέγης!
Σκέφτηκε λοπόν  το μαμούνι πως το πρώτο πράγμα που θάπρεπε να ψάξει να βρεί ήταν  ένα όμορφο σπίτι! Γιατί  μόνο τότε οι μπλογκάνθρωποι θα του εμπιστεύονταν την ψυχαγωγία τους, θα το επικέπτονταν και θα ήταν καλοδεχούμενο παντού!

Ναι αλλά πώς ν'αποκτήσεις  το σπίτι τώρα, μ'αυτή την οικονομική κρίση? Με τους Τροικανούς και την Μέρκελ απο πάνω σου να ζητούν την κεφαλή σου επι πίνακι;
Στάματησαν τα στεγαστικά δάνεια και δεν κινείται τίποτα στο realestate, σκέφτηκε το Μαμούνι μας.
΄Ασε που δεν θα βρίσκω έστω κι' ένα μικρό σπιτάκι  χωρίς ημιυπαίθριους χώρους...κι'αν τελικά καταφέρω και το αγοράσω, κάθε τόσο που θα αδειάζουν τα ταμεία τους  θα με θυμούνται πως αγόρασα σπίτι με ημιυπαίθριο και θα μου ζητούν να πληρώνω φόρο για την  διατήρησή του!
Ουφ!!! δύσκολη υπόθεση, φαντάζει "όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό" την σήμερον ημέρα η απόκτηση ενός μπλογκοσπιτιού μονολόγησε δυνατά καθώς έκανε να καθήσει σε μια πέτρα.
Τότε συνειδητοποίησε πως βυθισμένο στις σκέψεις του, είχε πάρει τον δρόμο που  ανέβαινε ψηλά στο λόφο της γειτονιάς εκεί πάνω στα Αρχαία !


Εκεί λοιπόν ξαπόστασε και άφησε για πρώτη φορά να το πάρει το παράπονο! Μα ακόμα και στο κλάμα η κλαψιάρικη φωνούλα του, ακούστηκε τόσο μελωδική, που ως εκ θαύματος, ανέστησε μια αρχαία μαρμάρινη κόρη που στέκονταν ακίνητη με τις δίδυμες αδελφές της και κρατούσαν στο κεφάλι τους όλες μαζί την στέγη του ναού!
 -Μαμούνι  μη κλαίς  άλλο καλό μου! Μου ράγισες την καρδιά  με το παραπονάκι σου!
Γιατί έχεις ανάγκη τόσο πολύ ένα μπλογκόσπιτο?
Εσύ μ'αυτή την όμορφη φωνή που διαθέτεις άνετα θα φιλοξενείσαι κάθε βράδυ και σ'άλλο σπίτι της γειτονιάς! Και ποιός δεν θα σε καλεί για να του τραγουδάς??? Τι το θες το μπλογκόσπιτο??? Ξέρεις πόσα έξοδα θάχεις για να το συντηρείς? Θα πρέπει για να  βγάλεις πέρα με τους  λογαριασμούς του  Τραπεζοδάνειου- ΔΕΗ-ΕΥΔΑΠ-ΟΤΕ,κοινόχρηστα, πετρέλαιο, να τραγουδάς μέρα νύχτα μέχρι να πεθάνεις!
-Καλή μου Καρυατιδα, μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα!   Το αδοκίμαστο και το απ'αλλού φερμένο δεν το αντέχουν οι άνθρωποι!
Καλύτερα λοιπόν  να τραγουδώ νυχθημερόν, και νάχω ένα κεραμίδι πάνω απο το κεφάλι μου,φίλους που να με νοιαζονται και να μ'αγαπούν παρά περιφερόμενο και μοναχό!
-Είσαι σίγουρο ότι στέκονται καχύποπτοι απεναντί σου οι μπλογκάνθρωποι  και δεν σε θέλουν?
-Βεβαίως και είμαι! Βλέπεις δεν έχω φύλο, είμαι ακαθορίστου ηλικίας και δεν μπορώ να δηλώσω τίποτα για μένα! Αυτοί λοιπον με φοβούνται γιατί λένε πως είμαι αλλόκοτο απροσδιόριστο και ποιος ξέρει τι μπορεί να κουβαλώ πάνω μου!!!
-Βρε Μαμούνι τι είναι αυτά που μου λες???
 Οι μπλογκάνθρωποι δηλαδή  που  δηλώνουν όσα εσύ δεν μπορείς  να δηλώσεις για τον εαυτό σου, είναι όλα  πραγματικά και αληθινά??? Ποιοί μας βεβαιώνουν γι' αυτό??? Οι ίδιοι??? Ας γελάσω..!
Βρε κουτό, το γεγονός ότι δεν έχεις φύλο, ηλικία, οποιαδήποτε ιδιότητα, και γενικώς μια προιστορία είναι προνόμιο για να σταθείς σε μια μπλογκογειτονιά!
Κανείς δεν θα σε ειρωνευτεί, αμφισβητήσει ή στιγματίσει γιατί δεν θα ξέρει πού να σε κατατάξει!
Δεν θα γνωρίζει τις δυνατότητες και την ιστορία σου, οπότε θα αρκείται μόνο στην όμορφη φωνή σου!
Λοιπον άκου τι θα κάνουμε! Εγώ εκεί στην γειτονιά που πήγες έχω χτίσει εκείνο το διώροφο σπιτάκι με την κούνια στην αυλή του...το βλέπεις?
-Ναι Καρυάτιδα μου, το βλέπω είναι εκείνο που κοιτά προς την θάλασσα!
- Αυτό ακριβώς! Ε! λοιπόν, θα πάμε θα το ανοίξουμε θα σου παραχωρήσω τον πρώτο όροφο και τον άλλο θα τον κρατήσω εγώ!
Θα μαγειρεύουμε μαζί τα θέματα, εγώ θα βάζω το κείμενο και συ την μουσική.
Εσύ θ'αναλάβεις το στούντιο  ! Θα γίνεις ένας μικρός  TIESTO- FAMOUS DJ της μπλογκογειτονιάς!!!χαχαχαχα
Θα εκπέμπουμε απο τον ίδιο μπλογκοραδιοφωνικό σταθμό που θα στέγαζεται στο σπίτι μου!
Τι λες συμφωνείς???
-Αν συμφωνώ λέει!!! Είσαι η καλή   μου τύχη  Καρυάτιδα ! Να σε φιλήσω!!!
-Ε καλά μη κάνεις έτσι!
Ξέρεις σ'εμένα δεν αρέσουν πολύ τα φιλιά γιατί δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω απ'εκείνα του Ιούδα...όταν μάλιστα συνοδεύονται με τριχάρες όμοιες σαν τις δικές σου....παίρνω δρόμο!!!

"Ελα πάμε πρέπει να το ανοίξουμε το σπίτι να το αερήσουμε έχει 3 μήνες κλειστό, και να το ετοιμάσουμε με το καλύτερο  τρόπο!"
....είπε η Καρυάτιδα και κατηφόρισε αγκαλιά με τον σύντροφό της το Μαμουνάκι !!!


Στο δρόμο μάλιστα έπιασαν και το τραγούδι, συντόνισαν τις φωνές τους και ....


Μετά το Μαμούνι έπιασε άλλο σκοπό με το μπουζουκάκι του  και
 
H κόρη μεράκλωσε και εκεί στην μέση του δρόμου, έπιασε απο τον ώμο το Μαμούνι και τόριξαν στο χασάπικο!
-Γειά σου Μαμούνι μου!
-Γειά σου Κόρη -Αρχόντισσα
-Να σκάσουν οι οχτροί μας και πάλι φίλοι μας να γίνουν...χαχα!


Και μέσα σε δυνατά γέλια το Μαμούνι και η Καρυάτιδα κατηφόρισαν για την μπλογκογειτονιά ...


...... για να δεχτούν και να προσφέρουν παρηγοριά!!! ....ΟΠΑ ΕΙΠΑ ΛΕΩ!!!

To τραγούδι που επέλεξε το Μαμούνι για την επανέναρξη του μπλογκ, ειναι αποκλειστικά  αφιερωμένο στην ΕΛΙΤΣΑ ΜΑΣ!