ΤΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟ

Ένα απο τα τελευταία βιβλία που διάβασα πρόσφατα, είναι το "Ευχαριστημένο ή Οι δικοί μου άνθρωποι" της Μαρίνας Καραγάτση (κόρης του συγγραφέα Μ.Καραγάτση και της ζωγράφου Νίκης Καραγάτση.), το οποίο μου κράτησε συντροφιά στις καλοκαιρινές διακοπές μου και μ'ευχαρίστησε όσο τίποτα άλλο!

Το βιβλίο είναι η ιστορία της οικογένειάς της και εξελίσσεται την δεκαετία του '50.
Η Μαρίνα Καραγάτση δανείζεται τα λόγια των προσφιλών της προσώπων και τους ξαναδίνει ζωή και φωνή.
Με Τρείς παράλληλους μονόλογους και ένα θεατρικό μονόπρακτο, η συγγραφέας αναπλάθει βιώματα και ενδόμυχους συλλογισμούς του πατέρα της Καραγάτση (του αντιπροσωπευτικότερου συγγραφέα της γενιάς του),

 της Λασκαρώς καρτερικής και δυνατής υπηρέτριας και κουβερνάντας του σπιτιού, της γιαγιάς Μίνας μιας αρχόντισσας της Άνδρου και έπονται ως δεύτεροι συμπληρωματικοί ρόλοι αυτοί του τρυφερού και ήσυχου παππού Λεωνίδα και του θείου Αντώνη ενός ρομαντικού-ιδεολόγου και καταπιεσμένου νέου!

Έντονη παντού η παρουσία της σιωπηλής Νίκης Καραγάτση, η μητέρα που θυσίασε το ταλέντο της για να επιλέξει μια θέση δίπλα στο έρωτά της που έγινε και σύντροφός της (Μ.Καραγάτσης) και δίπλα στο παιδί τους, παραμένοντας ωστόσο ευαίσθητη και άνθρωπος "χαμηλών τόνων"! Μορφή πάντα επίκαιρη!


Το τέλος δίνεται όχι απο την ζωή αλλά απο την ίδια την συγγραφέα,σ'ενα προσκλητήριο ψυχών μέσα στο Αυλιδάκι του σπιτιού της Άνδρου, τόπος αγαπημένος όλης της οικογένειας!
Εκεί κλείνεται και το ραντεβού της συγγραφέως με τ'αγαπημένα της πρόσωπα για την ημέρα της συνάντησής τους στο "Κόσμο των Αοράτων..."




Μέσα απο την ιστορία αυτής της οικογένειας ξαναζωντανεύει μια ολόκληρη εποχή... είναι σίγουρο ότι φέρνει μνήμες στους παλαιότερους  και γνωρίζει μια Αθήνα, που έφυγε για πάντα... στους νεότερους!