bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Κυριακή 22 Νοεμβρίου 2009

Ο ΠΑΜΠΛΟ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΙΟΣ ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ

ΤΟ GADGET ME TOΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΑΛΛΑΞΕ...
«Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.


Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.


Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.


Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.


Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας».





(Πάμπλο Νερούντα, «Αργοπεθαίνει...»)



Χιλιανός ποιητής, από τις σημαντικότερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας.



Ο Νεφταλί Ρικάρδο Ρέγιες Μπασσάλτο – όπως ήταν το πραγματικό του όνομα – γεννήθηκε το 1904 στο Παρράλ της Χιλής.
Αργότερα το 1946 άρχισε να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Νερούντα, το οποίο δανείστηκε από τον ποιητή Γιαν Νερούντα. Από παιδί έγραφε ποιήματα σε εφημερίδες ενώ για χάρη της ποίησης εγκατέλειψε τις σπουδές του στη γαλλική φιλολογία. «Το βιβλίο της Δύσης» και «Τα είκοσι ερωτικά ποιήματα και ένα απελπισμένο τραγούδι» είναι τα έργα της νιότης του που τον έκαναν ευρύτερα γνωστό.
Παράλληλα με την συγγραφική του πορεία υπηρέτησε στο διπλωματικό σώμα της Χιλής και ταξίδεψε σε πολλές χώρες, (χώρες της Ασίας, στο Μπουένος Aιρες , τη Μαδρίτη, το Παρίσι, κ.α.).
Επόμενο ποίημα του Η Ισπανία στην Καρδιά, με διαφορετικό εντελώς θέμα, καθώς ο Νερούντα δεν μπορούσε να σταθεί αδιάφορος στα γεγονότα του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου και στην εκτέλεση του φίλου του Λόρκα..
Χωρίς να εγκαταλείψει την ποίηση άρχισε να ασχολείται με την πολιτική. Εντάχθηκε στους κόλπους του Κομμουνιστικού Κόμματος και αρκετά χρόνια αργότερα εκλέχτηκε γερουσιαστής.
Το 1948 το Κομμουνιστικό Κόμμα κηρύχτηκε παράνομο με αποτέλεσμα ο Νερούντα να ταξιδέψει αρχικά στην Αργεντινή και αργότερα στη Σοβιετική Ένωση. Επέστρεψε στη Χιλή τέσσερα χρόνια αργότερα και το 1953 του απενεμήθη το Βραβείο Λένιν.
Η φήμη του Χιλιανού ποιητή είχε απλωθεί σε όλο τον κόσμο και το 1971, περίοδος που ο Νερούντα ήταν πρεσβευτής στη Γαλλία, του απονέμεται ένα ακόμη βραβείο το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Aλλα έργα του ποιητή είναι : Η τρίτη κατοικία, Κάντο Χενεράλ (έργο που μελοποιήθηκε στην Ελλάδα από το Μίκη Θεοδωράκη), Το αλλοπρόσαλλο βιβλίο, Εκατό ερωτικά σονέτα, Γήινη κατοικία, κ.α.
Πέθανε το 1973 σε ηλικία 69 ετών και η κηδεία του ήταν το πρώτο ξέσπασμα των Χιλιανών εναντίον της δικτατορίας.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ:
TODO EL AMOR - ΟΛΗ Η ΑΓΑΠΗ
ΓΕΝΙΚΟ ΑΣΜΑ ΤΟΜΟΙ Α-Β-Γ'
EΙΚΟΣΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΙ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟ
ΕΚΑΤΟ ΕΡΩΤΙΚΑ ΣΟΝΕΤΑ
Η ΖΩΗ ΜΟΥ, ΝΙΞΟΚΤΟΝΙΑ
ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΡΕΚΑΒΑΡΡΕΝ ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΛΕΝΙΝ
ΤΡΙΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΩΔΩΝ
ΥΨΗ ΤΟΥ ΜΑΤΣΟΥ ΠΙΤΣΟΥ
ΧΟΑΚΙΝ ΜΟΥΡΙΕΤΑ

ΜΕΡΙΚΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ:

ΔΕ ΣΕ ΘΕΛΩ ΠΑΡΑ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΘΕΛΩ

Δε σε θέλω παρά γιατί σε θέλω,
μα απ' το θέλω στο δε σε θέλω πέφτω
κι απ' το καρτέρα, όταν δε σε προσμένω,
περνώ απ' το παγερό στο πυρωμένο.

Σε θέλω μόνο γιατί εσένα θέλω,
σε μισώ μα γι' αγάπη σου προσπέφτω,
κι είν' της αθώας αγάπης μου το μέτρο
σαν τυφλός που αγαπά να μη σε βλέπω.

Το σκληρόψυχο του Γενάρη φέγγος
την καρδιά μου θα σιγολιώσει εφέτος,
ανοίγοντάς μου στα κρυφά το στέρνο.


Μόνος στην ιστορία αυτή πεθαίνω
και πεθαίνω απ' αγάπη αφού σε θέλω,
σε θέλω, αγάπη, ως το αίμα κι ως το τέλος.

Η ΛΗΣΜΟΝΙΑ

Ολος ο έρωτας σε ένα κύπελλο          
πλατύ σαν τη γη,
τον έρωτα με αστέρια και αγκάθια
σου έδωσα, αλλά περπάτησες
με μικρά πόδια, με βρώμικα τακούνια
στη φωτιά, σβήνοντάς τη.
Μεγάλε έρωτα, μικρή αγαπημένη!


Δεν σταμάτησα τον αγώνα.
Δε διέκοψα την πορεία μου για τη ζωή,
για την ειρήνη, για το ψωμί όλων,
αλλά σε σήκωσα στα μπράτσα μου
και σε καθήλωσα με τα φιλιά μου
και σε κοίταξα όπως ποτέ
ανθρώπινα μάτια δεν θα γυρίσουν να σε κοιτάξουν.
Μεγάλε έρωτα, μικρή αγαπημένη!


Τότε δε μέτρησες το ανάστημά μου,
και τον άντρα που για σε απομάκρυνε
το αίμα, το σιτάρι, το νερό
ταύτισες
με το μικρό έντομο που έπεσε στο φουστάνι σου.
Μεγάλε έρωτα, μικρή αγαπημένη!


Μην ελπίζεις να σε παρατηρώ από απόσταση
προς τα πίσω μείνε
με αυτό που άφησα σε σένα, περπάτα
με την προδομένη φωτογραφία μου,

εγώ θα συνεχίσω να περπατώ,
ανοίγοντας πλατείς δρόμους αντίθετα στη σκιά, κάνοντας
γλυκιά τη ζωή, μοιράζοντας
το αστέρι σε όποιον έρχεται.


Μείνε στο δρόμο
Για σένα έφτασε η νύχτα.
ίσως την ανατολή
θα ιδωθούμε πάλι.
Μεγάλε έρωτα, μικρή αγαπημένη!

Η ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ

Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου                          

κοντά στη θάλασσα, στο νησί.
Ησουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο
ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.


Ισως πολύ αργά
ενώθηκαν τα όνειρά μας,
στα ψηλά ή στα βαθιά,
στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος,
στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.

Ισως το όνειρό σου
χωρίστηκε από το δικό μου
και στη σκοτεινή θάλασσα
με έψαχνε
όπως πρώτα
όταν δεν υπήρχες ακόμα,
όταν χωρίς να σε διακρίνω
έπλεα στο πλάι σου,
και τα μάτια σου έψαχναν
αυτό που τώρα
- ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό -
σου δίνω με γεμάτα χέρια,
γιατί εσύ είσαι το κύπελλο
που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.


Κοιμήθηκα μαζί σου
όλη τη νύχτα, ενώ
η σκοτεινή γη γυρίζει
με ζωντανούς και νεκρούς,
και σαν ξύπνησα ξάφνου
καταμεσής στη σκιά
το μπράτσο μου τύλιγε τη μέση σου.
Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος
μπόρεσαν να μας χωρίσουν.


Κοιμήθηκα μαζί σου
και ξύπνησα με το στόμα σου
βγαλμένο από τον ύπνο
να μου δίνει τη γεύση από τη γη,
από τη θάλασσα, από τα φύκια,
από το βάθος της ζωής σου,
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο από την αυγή
σαν να έφθανε
από τη θάλασσα που μας περιβάλλει.

12 σχόλια:

logia είπε...

καλημέρα kariatida62
ο ποιητής της επανάστασης της νιότης μου...

σε ευχαριστώ

kariatida62 είπε...

Καλημέρα Νelly μου!
Έχω πιάσει τους σφυγμούς σου ...και αναρτώ ανάλογα...χαχαχαχα
Εγώ σ'ευχαριστώ

roadartist είπε...

Πολύ ωραίος ο Νερούντα. Και αυτό το "αργοπεθαίνει" ύμνος της σύγχρονης εποχής.. (ή μήπως κ όλων των εποχών..; Σίγουρα πάντως της δικής μας) .. Καλημέρα! Πολύ ωραίος!@

kariatida62 είπε...

Καλώς την καλλιτέχνιδα! Πράγματι το ποίημά του απευθύνεται, όσο κανένα άλλο, στην εποχή μας!
Μα είναι και πολύ ερωτικός ο άτιμος...και μ'αρέσει!

roadartist είπε...

Βρε τον ατιμούλι :)))
Καλημέρες σου πολλές!

Aristodimos είπε...

Παντα διαχρονικός και επίκαιρος !!!!

Αρης

"Αισθηματική ηλικία" είπε...

Ειχα ανάγκη να ξαναδιαβασω το ΑΡΓΟΠΕΘΑΙΝΕΙ τπυ Νερούντα σήμερα μια μέρα νεας αρχής για μένα και γι αυτό σε ευχαριστώ.

kariatida62 είπε...

@ Aristodimos: Γειά σου Άρη! Ναι γι'αυτό μ'αρέσει και μένα
@Αισθηματική Ηλικία: Εύχομαι η νεα σου αρχή να σου φέρει ότι καλύτερο!!! Ευχαριστώ και γω για το πέρασμα.

leondokardos είπε...

Πόσο υπέροχος είναι αυτός ο Άνθρωπος.Έχω εδώ και καιρό εκτυπώσει εκείνα τα λόγια του (αργοπεθαίνει....) έτσι, να τα έχω μπροστά μου, να τα διαβάζω συχνά. Σ΄αυτά κρύβεται πραγματικά όλο το νόημα της ζωής, της ζωής που θα άξιζε να ζήσουμε.

kariatida62 είπε...

@leondokardos: Πράγματι,όλοι μας θα έπρεπε να έχουμε τυπώσει τα λόγια του ποιήματος να τα βλέπουμε κάθε μέρα... γιατί πολλές φορές καταπιανόμαστε περισσότερο με τα υλικά αγαθά και χάνουμε την ζωή μας!
Καληνύχτα φίλε μου!

b|a|s|n\i/a είπε...

ναι ζωή δεν είναι τελικά μόνο μία αναπνοή.
καλησπέρα σου.

kariatida62 είπε...

@BASNIA: Πού είσαι βρε Βασίλη τόσες μέρες ...μου έλειψες!