Ήθελα εκτός απο τα ιστορικά βιβλία που δώριζα για να διαβάσουν, με κάποιο τρόπο να κεντρίσω και να στρέψω το ενδιαφέρον τους προς την Ιστορία του τόπου τους...
Τα παιδιά για να αποκτήσουν ενδιαφέροντα και γνώσεις πρέπει να εμπνευστούν,να παρακινηθούν με κάποιο τρόπο!
Ξέρω ακούγεται ίσως ακραίο, για πολλούς θα φανεί μακάβριο να ξεκινώ με μικρά παιδιά να πάω βόλτα στο Νεκροταφείο, αλλά εγώ έχω μια διαφορετική άποψη για τον "τόπο των αοράτων" και προσπάθησα μ'ενα σμπάρο να κτυπήσω δυο τρυγόνια, δηλαδή απο την μια εξοικείωση με τον θάνατο και απο την άλλη ζωντάνεμα όλων των προσώπων που σημάδεψαν την ιστορία και τον πολιτισμό αυτής της χώρας!
Τα παιδιά πραγματικά ενθουσιάστηκαν όταν βρέθηκαν μπροστά απο μνήματα ηρώων, μεγάλων ποιητών, ηθοποιών, πολιτικών που χάραξαν με το πέρασμά τους την ιστορία της Νεότερης Ελλάδας.
Αυτή η βόλτα έχει παραμείνει στην μνήμη τους δυνατή έως σήμερα!
Θυμούνται όμως εξίσου δυνατά, ότι στο βιβλίο της Ιστορίας που περιδιαβήκαμε έλειπε μια λαμπρή σελίδα! Αυτή του Αρη Βελουχιώτη!
Συναντήσαμε μνήματα αντιστασιακών ακόμα και του στρατηγού Ν. Ζέρβα, μα για τον Άρη ούτε μια πετρούλα να γράφει πάνω το όνομά του... Ξεχασμένος και εδώ!
Την περίοδο εκείνη κυκλοφόρησε η Ιστορική Βιογραφία: ΑΡΗΣ Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΤΑΚΤΩΝ του Διονύση Χαριτόπουλου.
Το δίτομο βιβλίο αγοράστηκε, και η μελέτη του ξεκίνησε για το μεγάλο αυτό κεφάλαιο της Νεότερης Ιστορίας μας, που λέγεται Θανάσης Κλάρας ή Άρης Βελουχιώτης!
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ" Ο ΑΡΗΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΤΑΚΤΩΝ" ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ
Η Ελλάδα έκανε μαζί του, για πρώτη φορά, ασκήσεις ελεύθερων αναπνοών στα βουνά μα αυτός συνήθιζε να λεει στους αποχωρισμούς του: "Καλή Αντάμωση στα γουναράδικα!"(Εννοούσε εκεί που θα μας σκοτώσουν ,εκεί που θα μας πάρουν το τομάρι όπως των λύκων και των αλεπούδων)
ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΛΑΡΑΣ: Ήρθε στον κόσμο στις 27 Αυγούστου του 1905 στην Λαμία, για να γίνει ένας διαρκής πονοκέφαλος για τους γύρω του. Η συμπεριφορά του και οι νεανικές παρέες του με τα φτωχά παιδιά των μαχαλάδων της Λαμίας, ήταν όνειδος για την εύπορη και ευυπόλυπτη οικογένειά του.
Όμως αυτός αισθάνεται ντροπή σχεδόν για την άνετη ζωή του .Στο σχολείο τον ανέχονται ως το σχολαρχείο και λόγω διαγωγής του τον αποκλείουν απο το Γυμνάσιο. Μόλις που κατορθώνει να αποφοιτήσει απο Αβερώφειο Μέση Γεωπονική Σχολή της Λάρισας.
Στο Δημόσιο όπου τον διορίζουν οι δικοί του ως γεωπόνο το 1922, έρχεται σε σύγκρουση με κανονισμούς, νοοτροπία και πρόσωπα και δεν αντέχει για πολύ. Αρνείται να δεχτεί μια σοβαρής έκτασης γεωργική επιχείρηση, που ετοίμαζε προνοητικά για αυτόν ο πατέρας του, εγκαταλείπει την Λαμία για να γνωρίσει την περιπέτεια της Αθήνας. Εκεί κάνει ότι δουλειά τύχει για να επιβιώσει και συνδέεται με τον συμπατριώτη του και πολιτικό του μέντορα Τάκη Φίτσιο, που τον μυεί στις ΙΔΕΕΣ της Οκτωβριανής Επανάστασης. Με τον Φίτσιο συχνάζουν στους κύκλους των νέων διανοούμενων με παρόμοιες κοινωνικές ανησυχίες, τους Βάρναλη, Κατηφόρη,Βουτυρά, Ταγκόπουλο κ.ά.
Το 1925 καλείται για τη στρατιωτική του θητεία. Επιλέγεται στην Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών. Εκεί μαθαίνει στην πράξη την καταδυνάστευση και βία. Εξοικιώνεται με το ξύλο και το πειθαρχείο,ρίχνεται άρρωστος στο παγωμένο ποτάμι...προς ίαση και ποτίζει τηλεγραφόξυλα για να ανθίσουν... όταν απολύεται γυρίζει για λίγο στην Λαμία και μετά φεύγει πάλι για την Αθήνα, όπου κυνηγά πάντα την μεγάλη περιπέτεια. Δεν τον ενδιαφέρει μια προδιαγεγραμμένη άνετη ζωή όσο θελκτική κι'αν παρουσιάζεται. Ξέρει πως χωρίς ρίσκο, η ζωή θάναι χωρίς ενδιαφέρον! Και το μεγάλο ρίσκο της εποχής είναι η ιδέα της Επανάστασης στην οποία σχεδόν αμέσως προσχωρεί.
Ο Κλάρας μπαίνει μαχητικά στην ΟΚΝΕ και το 1929 γίνεται μέλος του κόμματος. Γίνεται εργάτης, ντύνεται σαν εργάτης μιλάει σαν εργάτης σκέφτεται σαν εργάτης... Εξαιτίας της συνεχούς αναφοράς του στην μιζέρια που μαστίζει τους ανθρώπους ,του κολλάνε το ψευδώνμο "Μιζέριας" που χρησιμοποιεί μέσα στο κόμμα. Γνωρίζεται προσωπικά με τον Ζαχαριάδη, που του προσφέρει ακόμη περισσότερη δράση. Σχεδιάζει και πραγματοποιεί κομματικές αποστολές που απαιτούν τόλμη και ψυχραιμία. Το ΚΚΕ ΄δεν είναι ανοιχτό, όπως ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα και διαθέτει πολλές ασφαλιστικές δικλείδες για την επιλογή και πειθάρχηση των μελών του. Δεν σέβεται κανένα απο τα θέσφατα και κατά τον γκουρούτης κομματικής ορθοδοξίας Γ.Ιωαννίδη είχε μια τάση στην ΑΛΗΤΕΙΑ!
"Πάντα είχε το αλήτικο στοιχείο πάνω του. Αντιθέτως οι σύντροφοί του στην καθημερινή κομματική δουλειά του τον θαυμάζουν και τους εντυπωσιάζει το χιούμορ και η ψυχραιμία του!
Σε μια απο τις πρώτες συλλήψεις του για παράνομες εφημερίδες, οδηγείται μαζί με άλλους στην Ασφάλεια: O διοικητής αρχίζει ήρεμα:
-Πες μας με το καλό πού την βρήκες αυτή την εφημερίδα;
-Να σας πω πώς! Περνούσα απο τους στύλους του Ολυμπίου Διός και βρίσκω ένα δεματάκι με την εφημερίδα μέσα!
-Εμείς ρε γιατί δεν βρίσκουμε τέτοια δέματα στο δρόμο;
-Εσείς δεν είστε τυχεροί! Τότε βέβαια ο Διοικητής δεν άντεξε την ειρωνία του και του εκσφενδόνισε το μελανοδοχείο που τον βρήκε στο φρύδι και τον πήραν τα αίματα...
Φυλακίζεται στην Αίγινα και απ'εκει στην Κέρκυρα, όπου κρατείται και ο Ζαχαριάδης. Ο Κλάρας δεν ηταν απο την στόφα των Χριστιανοκομμουνιστών μαρτύρων για ν'αφήσει να τον φάνε τα λιοντάρια και η φυματίωση στα μπουντρούμια. Χωρίς δράση δεν αναπνεέι...προτιμά τον ελιγμό και υπογράφει δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ και αποφυλακίζεται. Επιστρέφει στην Αθήνα Δηλωσίας, απομονωμένος απο τον μόνο κόσμο που του ταιριάζει τους επαναστάτες.
Ο Ψυχισμός του όμως δεν αντέχει! Καταρρέει και καταφεύγει στο ποτό . Βυθίζεται τόσο που μόνο η κήρυξη του πολέμου θα τον συνεφέρει για να γίνει ξανά ο παλιός του εαυτός!
ΤΕΛΟΣ Α΄ΜΕΡΟΥΣ
24 σχόλια:
ΦΟΒΕΡΗ ΕΜΝΕΥΣΗ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΗΡΩΩΝ!!!!!!
ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΤΕ!!!!
ΤΩΡΑ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΝ ΑΡΗ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ.
ΦΟΒΕΡΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ!!
ΟΠΟΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ-ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΔΕΞΙΑ, ΚΕΝΤΡΩΑ ( ΑΧ... ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΩΡΑ)- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΡΩΤΙΣΜΟ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ.
Πόση σοφία εμπεριέχει αυτή η διδαχή!
Ποιος σκέφτεται να εκπαιδεύσει έτσι τα παιδιά του;
Να μη μείνουν στη στείρα απομνημόνευση που θα σβήσει γρήγορα.
Οσο για το βιβλίο του Χαριτόπουλου, υπέροχο!
Σε αυτούς που λησμονούν και απαξιώνουν αφιερώνω το βιβλίο του ίδιου συγγραφέα:
Εγχειριδιον Βλακείας.
Καλησπέρα
Ανώμαλα χρόνια ,πονεμένη ιστορία,οικογένειες χωρισμένες στα δύο δεξιοί ,αριστεροί.Δύσκολα χρόνια.Το ερώτημα:Πέραν από τη λεβεντιά που περιγράφεις,γιατί αγωνίστηκε αυτός ο άνθρωπος?Θα γράψεις το β΄μέρος και από εκεί ίσως απαντηθεί το ερώτημα.
Πολύ δύσκολο θέμα έπιασες Καρυάτιδά μου. Και επειδή τυχαίνει να επιμένω να διαβάζω σε σχέση με αυτά τα θέματα πρέπει να σου πω ότι ή που θα περάσει ασχολίαστο ή που θα ξεσηκώσει θύελλα διαφωνιών. Ελπίζω να διαψευστώ...
@Minimarket:Προσπαθούσα με κάθε τρόπο, και με διαφόρους μεθόδους να τραβήξω το ενδιαφέρον των παιδιών που ήσαν μικρά! Αν προσπαθούσαν στο ελάχιστο και οι εκπαιδευτικοί μας τα παιδιά θα αγαπούσαν το σχολείο και δεν θα ήταν μια περίοδος γι'αυτά μόνο άγχους και μονοτονίας όπως είναι το σχολειό στην Ελλάδα.. Αλλά αυτά όλα είναι ψιλά γράμματα!
@Γιαγιά Αντιγόνη:A! γιαγιά Αντιγόνη ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση που κάνεις με το καταπληκτικό βιβλίο του Χαριτόπουλου!
Εχεις δίκιο! Συμφωνώ και γώ μαζί σου! Να τους το αφιερώσουμε μαζί λοιπόν!:))
kariatida62 στο πρωτο και στου ζωγραφου εχω παει και με τα δυο παιδια μου μικρα, καθως και στα μικρα κοιμητηρια της αιγινας[αγ.ασωματων] και στο κορθι,οσο ομως και να προσπαθεις να εξοικιωθεις και να εξοικιωσεις με τον θανατο τον αναποφευκτο, το πνευμα αντιδρα, αυτα τα μαθηματα ζωης επρεπε να διδασκονταν στα σχολεια απο τις μικρες ηλικιες, θα ημαστε ολοι πιο ηρεμοι και θα αναζητουσαμε την πεμπτουσια της ζωης ΤΟ ΜΕΤΡΟ. Τωρα για το αλλο θεμα επειδη διαβασα το καλοκαιρι του 2006 το βιβλιο στο κορθι , μπορουμε να συζηταμε μεχρι και να..... πεθανουμε 1= αποκατασταθηκε απο το κ.κ.ε το ονομα του, 2=η μαλβινα του τα ειχε ''χωσει''του χαριτοπουλου[ητανε ο ερωτας της] για το πως το εγραφε,3=τι να κρινεις, εδω θελει παραγραφο, παραγραφο να πας και να σου αντιπαραβαλλει ο καθενας δικες του μαρτυριες[ εκει που λεει για την ο.π.λ.α του γκυζη , ο θειος μου ο τακης, εχει αλλη εντελως αποψη και ο θειος μου , ητανε ''εκει''.Αυτα τα βιβλια και αυτες οι βολτες για να ''εξηγηθουν'' χρειαζεται ηρεμια, κρασι, μεζεδες και αγαπη μεταξυ των συνδετιμονων, οταν σε χαρακτηρισα αρχισυντακτη δεν επεσα εξω, βαζεις θεματα που ειναι μπροστα στα ματια μας αλλα δεν τα ''βλεπουμε''.Παντα τετοια!
@akentavrou:Σκληρά-άπονα χρόνια πράγματι! Την ταινία "ψυχή βαθειά" την είδες; Αξίζει να την κατεβάσεις αν σου ξέφυγε... Το δίτομο έργο του Χαριτόπουλου είναι μια ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη βιογραφία του Άρη...εγώ διαλέγω τα πλέον αντιπροσωπευτικά κομμάτια του βιβλίου, που περισσότερο αναφέρονται στον άνθρωπο Θανάση Κλάρα.
Μια πρόταση κάνω για αγορά του βιβλίου μέσα απο την ανάρτηση αυτή..
Καλησπέρα και απο μένα...
Υ.Γ. Κάτι έγινε με το μπλόγκ σου και δεν βλέπω την τελευταία σου ανάρτηση:(
@Kαημός: Βρε Καημέ, τι κακό μ'εμένα πάντα να με έλκουν τα δύσκολα!!! Δεν τα πετυχαίνω πάντα τις περισσότερες φορές τρώω τα μούτρα μου άσχημα αλλά εκεί εγώ ...
Δεν θέλω να ξύσω πληγές και η ανάρτηση δεν πρόκειται να είναι προκλητική..αλλά αν ακουστούν διαφωνίες καλό θάναι, κουβέντα θα κάνουμε! Αν πάλι θα περάσει απαρατήρητο το θέμα για μια ακόμη φορά θα απογοητευτώ!
Προς το παρόν όπως βλέπεις το πηγαδάκι άρχισε να σχηματίζεται...μόνο που ζητώ στην παρέα μας και νέα παιδιά που αυτά φοβάμαι ότι μόλις διαβάσουν τον τίτλο θα προσπεράσουν...η χαζή αλλιώς έπρεπε να το γράψω αφού το ξεκίνησα με το Νεκροταφείο!
Μήπως θάπρεπε να το συνδυάσω κάπως με τους ΕΜΟ?:))
@DIMITRIS:Φίλε Δημήτρη έχεις δίκιο! Όπως εξήγησα και στους φίλους παραπάνω δεν έχω σκοπό να ξύσω πληγές και ν'ασχοληθώ με λεπτομέρειες που ίσως έκριναν εκείνη την εποχή τα γεγονότα! Τον άνθρωπο θέλω να προβάλω σαν έναν μεγάλο αγωνιστή που θυσίασε την ζωή του όλη για μιά Ιδέα! Να παρακινησω νέους ανθρώπους να διαβάσουν και ν'ασχοληθούν με την ιστορία της πατρίδας τους ...δύσκολο το εγχείρημα αλλά κάτι νάχουμε και μεις να λέμε εδώ στον κόσμο τον αόρατο, γιατί στον ορατό τον πραγματικό δεν ασχολείται κανείς με τέτοια θέματα! Πρώτον γιατί δεν προλαβαίνουμε και δεύτερον γιατί είναι παρωχημένα πια! Γι'αυτό γεμίσαμε Δραγώνες και Ρεπούσηδες! Αυτό δεν το αντέχω!!
Το βιβλίο το έχω διαβάσει και μέσα από μια ομάδα (και όχι λέσχη) ανάγνωσης που έχουμε εδώ, συζητήσαμε και με δύο ηλικιωμένους κυρίους που τον είχαν γνωρίσει μέσω συγγενών τους. Πάντως είναι μια πολύ καλή ανάρτηση...
@to alataki:Χαίρομαι που έχεις διαβάσει τα βιβλία με την βιογραφία του και που κατάφερες νάχεις και διηγήσεις ανθρώπων που τον γνώρισαν! Εγώ αυτούς τους γεράκους τους ονομάζω ζωντανή ιστορία! Ευτύχημα που τους συναναστράφηκες.. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
πέρα και με όλα αυτά η ώρα πλησιάζει πέντε και έχεις ταξίδι αύριο (σήμερα). ;)))
πολύ καλό σου ξημέρωμα!
kariatida62 στο ζεστο σου ''σπιτι''και μ'εσενα ''νοικοκυρα'' αν οι πληγες εχουν κακοφορμισει δεν πειραζει ας τις ξυσουμε, καλο θα κανουμε,στο ''σπιτι'' σου , ουτε ακροαματικοτητες ζητας, ουτε πεδιο μαχης μπορει να γινει , με τετοια ''νοικοκυρα'' και μια κουβεντα παραπανω να γραφτει, ας γραφτει , που ξερεις μπορει αυτος ο εμφυλιος , που τον εστησαν οι αγγλοαμερικανοι, εδω με τον διαλογο να φερει κοντα ανθρωπους , που απο ιστοριες που ειχανε ακουσει στα σπιτια τους εχουν την σωστη η λαθος αποψη , για το μεγαλο θεμα του αλληλοσπαραγμου, αλλωστε η ιστορια με τους οποιουσδηποτε πρωταγωνιστες , δεν σταματαει ποτε στο ''τοτε'',προσθετει κεφαλαια συνεχεια, αν μπορουμε ολοι μας να συνεισφερουμε ενα τοσο δα λιθαρακι καλο θα ειναι, την σκεψη αυτη μου την ''εβαλε'' στο μυαλο το ιστολογιο καυμος, πρεπει σε τετοια θεματα να παιρνουμε θεση,ουτως η αλλως με τετοιες αναρτησεις γραφεις ιστορια.
Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.
Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος
σ' όλες τις καρδιές,
σ' όλα τα χείλη,
έτσι να λέμε πια
τα σύκα-σύκα
και τη σκάφη-σκάφη.
Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".
Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου,
απ' τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο.
Ααα, με είχε πάει ο πατέρας μου επίσκεψη στο Πρώτο,είναι όντως καλό μάθημα...Όσο για το ποιος είναι ποιος και από που και με τί και γιατί, ποτέ δεν το κατάλαβα με τα κόμματα...
Τί κουλαμάρα κι αυτή να διεκδικούν/κατηγορούν/λοιδωρούν νεκρούς ανθρώπους...
καλημέρες...
Και έκανες πολύ καλά που πήγες τα παιδιά στο Νεκροταφείο. Πιστεύω οτι τα παιδιά αποκτούν πολύ καλύτερη παιδεία και γνώσεις με επισκέψεις σε μουσεία, σε ιστορικούς χώρους, σε εκθέσεις ζωγραφικής, βιβλίων κτλ. Πέρα απο την εξοικίωση με το θάνατο, υπάρχουν θαυμάσια αγάλματα και φυσικά μνήματα όπως λες σημαντικών ανθρώπων.
Έχω προ πολλού διαβάσει το βιβλίο που αναφέρεις για τον Άρη και άλλα πολλά για τον εμφύλιο. Όλα πολύ ενδιαφέροντα άλλά και διδακτικά.
@basnia:Όλα τα βλέπει όλα τα διαβάζει το μάτι σου..;)
@dimitris: Συμφωνώ μ'όσα αναφέρεις..και το τραγούδι κόλλησε μια χαρά! Έχεις πιάσει τον σφυγμό των αναρτήσεων μου!:)
@Artanis:Όλοι είχαν την δική τους Ιστορία και έτσι ή αλλιώς επηρρέασαν τα γεγονότα της Ιστορίας του τόπου! Καλό είναι να τα ερευνούμε, όσο μπορούμε, με αντικειμενικότερη ματιά πάντα λαμβάνοντας υπ'όψιν τις συνθήκες που επικρατούσαν την χρονική περίοδο που εξελίσσονταν! Η αλήθεια της γνώσης της Ιστορίας είναι μαθήματα απόκτησης κρίσεως και εκτίμησης για το μέλλον!
@Leondokardos: Χαίρομαι που συμφωνείς,όπως και άλλοι της παρέας μας, με τις μεθόδους μου και δεν με βρήκες ακραία!
Το βιβλίο του Χαριτόπουλου και γώ το βρήκα πολύ καλό, γι'αυτό εξ'αλλου το προτείνω..
Καλη-νύχτα νάχεις!
kariatida62 και για εσενα αλλα και τους επισκεπτες σου ''μπηκα'' μεσω γιαγιας αντιγονης σε ιστολογιο με πολυ ''ψυχη'' κατα την ταπεινη μου αποψη αξιζει καποιος να ''μπει'' να παρει μαθηματα ζωης ειναι το tweety.'' ΤΟ ΠΑΛΕΥΕΩ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ !!''.
@dimitris: Tην παρακολουθώ καιρό τώρα! Απο την μια την χαίρομαι για την δύναμή της και το κουράγιο της να αγωνίζεται,αλλά απο την άλλη καίγεται η ψυχή μου όταν την διαβάζω!
Δεν μπορώ να την βοηθήσω και μόνο παπαριές τις γράφω για υπομονή και τέτοια! Ειλικρινά δεν ξέρω πως μπορεί κάποιος να της απαλύνει τον πόνο της!!!
To βρήκα Καρυάτιδά μου. Ευχαριστώ που το επεσήμανες στο σχόλιο, στην άλλη ανάρτηση.
Έχω μανία με την ιστορία, διαβάζω διάφορα πράγματα από πολλές πηγές για να έχω όσο το δυνατον σφαιρική άποψη!
Και πάλι ευχαριστώ.
Δημοσίευση σχολίου