Το 1912 εγγράφεται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Φιλοσοφική Σχολή αρχικά και στη Νομική αργότερα, χωρίς ποτέ να πάρει πτυχίο, λόγω της συμμετοχής του στους αλλεπάλληλους πολέμους που διεξάγει η Ελλάδα εκείνα τα χρόνια.
Θα λάβει μέρος ως εθελοντής και στους δύο βαλκανικούς πολέμους (θα τραυματιστεί στη μάχη του Κιλκίς-20.6.1913) και λίγο αργότερα ως επίστρατος στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο και στη μικρασιατική εκστρατεία μέχρι το 1922.
Το 1923 επιστρέφει μετά αποδέκα χρόνια πολέμου, στην Μυτιλήνη όπου εκδίδει την εφημερίδα ΚΑΜΠΑΝΑ, στην οποία θα δημοσιευτεί σε 42 συνέχειες "Η ζωή εν τάφω."
Το 1932 εγκαθίσταται μονίμως με την οκογένειά του στην Αθήνα. Το 1956 εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Πεθαίνει στις 19 Ιουλίου 1969.
Ο Στράτης Μυριβήλης ( και όχι Στρατής όπως λανθασμένα τον αποκαλούν, διότι το όνομά του δεν προέρχεται απο το Ευστράτιος αλλά απο το Αρχιστράτηγος-Μιχαήλ, στην ντοπολαλιά κόπηκε το στράτηγος σε Στράτς) είναι ένας απο τους κυριότερους εκπροσώπους της "γενιάς του΄'30", μας έδωσε ορισμένα απο τα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής πεζογραφίας του εικοστού αιώνα!
Στα κείμενά του συλλαβίζουμε την αγωνία της ελληνικής κοινωνίας να βρεί τον εαυτό της και τη θέση της, στον σύγχρονο κόσμο μετά την μικρασιατική καταστροφή και διαβάζουμε τις πνευματικές και ιδεολογικές ζυμώσεις της εποχής..
Τελειώνω αφήνοντας ένα απόσπασμα απο άρθρο του σχετικά με τις "παραδόσεις του γένους" που τo βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρον και επίκαιρο!:"..Όμως ένας άνθρωπος, ένας λαός, ένα έθνος, δεν εξαφανίζεται μονάχα με τη φωτιά και με το σίδερο. Δεν εξαφανίζεται μονάχα με το χάσιμο της ζωής του. Εξαφανίζεται πιο σίγουρα, πιο τελειωτικά με το χάσιμο της ψυχής του της ψυχής του της ατομικής, της ψυχής του της ομαδικής. Χάνω την ψυχή μου θα πει: χάνω την ουσιαστική μου ύπαρξη. Χάνω την αίσθηση της ατομικής μου τέλειας ψυχοπνευματικής σύνθεσης, που αποτελεί ένα μόριο από την μεγάλη, την πλατειά κοινωνική και εθνική σύνθεση, από την οποία αντλώ και ανανεώνω αδιάκοπα τα φυσιογνωμικά στοιχεία του πνεύματος μου και της ψυχής μου. Kαι αυτή η εθνική φυλετική ιδιομορφία της ψυχής μου είναι ακριβώς εκείνη που με εντάσσει φυσιολογικά μέσα στην πανανθρώπινη κοινωνική σύνθεση. Αλλά για να μη χάσω τον εαυτό μου, πρέπει να γνωρίσω τον εαυτό μου. Το «γνώθι σαυτόν» είναι η πλουταρχική πηγή της γνώσεως. Αυτό λοιπόν πρέπει να είναι η βάση της γενικής παιδαγωγικής προσπάθειας Έθνους, του οποίου εντολοδόχος είναι το Kράτος και η Εκκλησία. Όργανα γι' αυτή την συνειδητοποίηση είvaι το Υπουργείο Παιδείας, ο Κλήρος, ο Τύπος, ο καλλιτέχνης που εκφράζει την εθνική ψυχή και ολόκληρη η τάξη των διανοουμένων, που είναι υπεύθυνη για την πνευματική συγκρότηση του λαού. "
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΥΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΜΗΜΑΤΙΚΑ! ΕΜΠΡΟΣ ΠΙΣΩ- ΠΙΣΩ ΕΜΠΡΟΣ
Το "Η ζωή εν τάφω" άρχισε να σχεδιάζεται μέσα στα χαρακώματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, στην προκάλυψη του Μοναστηριού της Σερβίας. Ένα κεφάλαιο κιόλας δημοσιεύτηκε από τότε στην εφημερίδα "Νέα Ελλάδα", που 'βγαινε στη Θεσσαλονίκη το 1917. Μετά από τη Μικρασιατική Καταστροφή, το πρώτο σύνολο μπήκε, όπως αναφέρω και παραπάνω σαν επιφυλλίδα στη βδομαδιάτικη "Καμπάνα της Μυτιλήνης". Το ανάτυπο από εκείνη την επιφυλλίδα (1924) στάθηκε η πρώτη έκδοση του βιβλίου.
Από τότε το "Η ζωή εν τάφω" παραμένει πάντα επίκαιρο μέσα στις τρικυμιώδεις πολιτικές περιπέτειες, τους ενθουσιασμούς και τις παρεξηγήσεις...
Οι στρατιώτες περνούν ατέλειωτα μερόνυχτα, όλο στερήσεις και κακουχίες μέσα στη λάσπη, ζωντανοί-νεκροί, χωρίς στην πραγματικότητα να πολεμούν. Το κλασικό αντιπολεμικό αυτοβιογραφικό έργο του Στράτη Μυριβήλη περιγράφει με μαεστρία τον παραλογισμό και τη ματαιότητα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, του "πολέμου των χαρακωμάτων".
Είχε γυριστεί και σε τηλεοπτική σειρά στην ΕΡΤ το 1979 με τους:Χρήστος Βαλαβανίδη, Τιτίκα Βλαχοπούλου, Τάνια Τσανακλίδου, Νικήτα Τσακίρογλου, Μαρία Μαρμαρινού, Κώστα Τσιάνο, Κάτια Δανδουλάκη, Ειρήνη Ιγγλέση, Γιώργο Λουκάκη, Γιάννης Φέρτη, Βασίλη Τσάγκλο
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ:
O Λεωνής γυρίζει στο νησί του την Μυτιλήνη, μετά την μικρασιατική καταστροφή, με τραυματικές εμπειρίες κυρίως ψυχικές και ελαφρώς σωματικές.
Τον υποδέχονται συγγενείς φίλοι και συγχωριανοί με αγάπη και σεβασμό.
Συναντά την Σαπφώ, δασκάλα χήρα γυναίκα του αδικοσκοτωμένου λοχία και φίλου του, που έκλεισε τα μάτια του στο διπλανό κρεββάτι του άθλιου νοσοκομείου όπου νοσηλεύονταν και οι δύο, για να της παραδώσει τα φτωχά προσωπικά αντικείμενα του άτυχου συζύγου της!
Μα συναντά τα απίστευτα χρυσά της μάτια !
Μια ιστορία τρυφερής αγάπης εξελίσσεται μεταξύ τους κάτω απο τα αδηφάγα αντρικά βλέμματα του χωριού και τα ζηλόφθονα γυναικεία της τότε τοπικής συντηρητικής κοινωνίας!
Μα πάνω απ'όλους το φάντασμα του αδικοπεθαμένου συζύγου Βρανά που θυσίασε την ζωή του για την πατρίδα, θα τους κυνηγά ανελέητα!
Θα νικήσει άραγε η αγάπη ζωντανούς και πεθαμένους;
Σας συνιστώ να διαβάσετε το βιβλίο για να μάθετε το τέλος του αλλά πολύ περισσότερο για να απολαύσετε τις εικόνες της απίθανης περιγραφής της θάλασσας, του ήλιου, των αρωμάτων της υπαίθρου και των λουλουδιών του νησιού που πετυχαίνει με τον λυρικό τρόπο γραφής του ο συγγραφέας!
28 σχόλια:
Καλησπέρα σου
Δεν θα σχολιάσω το παρόν.
Θα σου αναγγείλω ότι στο blog Dimitris έγινε συμβούλιο οπλαρχηγών και κατόπιν προτάσεως μου σου ανατέθηκε σημαντική αποστολή.
Να μεταβείς άμεσα να αναλάβεις δράση αναμενω εντολές.
Όντως επίκαιρα τα λόγια αυτά.. και εξαιρετικό το αφιέρωμα που έφτιαξες! Πολύ σε ευχαριστούμε!
Λοιπόν δεν την ήξερα αυτή τη λέξη, θα την υιοθετήσω (θαλασσολάγνα!!!)Αν τη δεις σε κανα από τα επόμενα ποστ, μην απορήσεις, από σένα την είδα!!!
Φιλιά...
τι να πουμε για τα εργα του η για τα ''εργα'' του, να γραψουμε για τον λογοτεχνη καποιας περιοδου π.χ η ζωη εν ταφω η για τον ανθρωπο και τα εργα του μετα απο καποια εποχη?Δεν ισοφαριζετε ενας ΑΡΗΣ μ'εναν στρατη, ο ενας σκοτωθηκε για τις ιδεες του και ο αλλος ''σκοτωνε'' εν ψυχρω με την πεννα του, οταν μαλιστα ειχε τελειωσει ο εμφυλιος, και οι εκτελεσεις, τα βασανιστηρια, οι εξοριες, ητανε καθημερινοτητα, αλλο να γραφεις για τον πυρομαγλου τον υπαρχηγο του ΕΔΕΣ και αλλο για τον στρατη, διανοουμενος με τετοια μορφη ''στρατευσης'' ειναι το λιγοτερο απεχθης. εχω μια ομιλια του στην καλαματα, ειναι σεντονι αλλα αμα κρινουμε εναν λογιο πρεπει να τον ''βλεπουμε'' απο την αρχη ως το τελος της ζωης του και του εργου του. Και δεν ειναι μονο αυτη ειπε πολλα τοσα που τον ειχαν κανει ''περα'' οι ομοτεχνοι του. εσυ θα μου πεις αν ειναι να ''κατεβασω'' το σεντονι.
@aKentavrou: Αφού δεν σ'ενέπνευσε να μην το σχολιάσεις! Ανετα εσύ και ο Δημήτρης θ'ανοιγοκλείνετε την πόρτα όποτε θέλετε χωρίς να ρωτάτε! Το κλειδί ξέρετε πού είναι(κάτω απο την γλάστρα)όποτε θέλετε θα μπαίνετε μέσα να λέτε ότι μα ότι θέλετε!
Διαταγή εξετελέσθη! Πέρασα απο το κρυσφήγετο του Δημήτρη και μίλησα στο συμβούλιο!:))
@roadartist: Eυχαριστώ αρτιστούλα μου,είναι ταξιδιάρης ο Στράτης..διαβασέτον αν δεν τον έχεις ακόμη μελετήσει!
@Αrtanis: Eίδες λέξη ε! Μην έχεις τύψεις ότι κάτι μου έκλεψες, γιατί και γω απο τον Στράτη την πήρα... Φιλί!
@dimitris: Πολύ μου άρεσε αυτός ο παραλληλισμός "ο Άρης σκοτώθηκε για τις ιδέες του και ο Στράτης σκότωνε εν ψυχρώ με την πένα του"
Δημήτρη στους ποιητές, συγγραφείς και γενικώς τους καλλιτέχνες και λόγιους είμαστε πιο ανεκτικοί..ανήκουν σ'άλλη σφαίρα και πάντα τους έχουμε καλομαθημένους!
Δεν ξέρω τίποτα για το σεντόνι! Για μένα έχει την έικόνα ενός ανθρώπου που μίσησε τον πόλεμο και το βροντοφώναξε την ανάγκη της αγάπης και της ειρήνης σ'όλο τον κόσμο.
Να το κετεβάσεις αμέσως και άλλη φορά δεν θα ρωτάς εδώ μέσα, θα κάνεις ότι θέλεις εσύ!:)
ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗ ΜΥΡΙΒΗΛΗ
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ
ΣΑΝ ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Ή Καλαμάτα πήρε τό φετεινό καλοκαίρι την ξεχωριστή τιμή καί χαρά νά κρατήσει γιά κάμποσες μέρες κοντά της τά γνωστά σ' όλους κορυφαίο λογοτέχνη, εξαίρετο ανθρωπο και διαλεχτό, πρό παντός, "Ελληνα κ. Στρατη Μυριβήλη, τόν άνθρωπο μέ τή μεγάλη καρδιά.
Ό αγνός διανοούμενος και πατριώτης, πού θέλησε νά γνωρίσει άπό κοντά τό λαό μας και νά ζήσει τις σκληρές στιγμές της βασανισμένης ζωής του πού οί εχθροί της Πατρίδας τόν ανάγκασαν νά ζεϊ, πάσκισε, κοντά στ" άλλα, νά ζωγραφίσει τους μεγάλους κινδύνους πού αντιμετωπίζει σήμερα ή Ελληνική φυλή και νά δώσει τον τόνο πού πρέπει στό σημερινών Έθνικόν αγώνα.
Κρατώντας τό μυστικά της πέννας καΐ τοϋ λόγου, μίλησε πλούσια και ζωντανά, όπως ξέρει αυτός νά γράφει και νά μιλά, κι ή φωνή του αντήχησε στις Ελληνικές καρδιές.
Ή Καλαμάτα δοκίμασε τήν περηφάνεια νά τόν χειροκροτήσει σέ τέσσερες εξαιρετικές διαλέξεις του πού Εδωσε άτιό μικρόφωνο.
Μιά (αύτη πού είναι τυπωμένη παρακάτω:), πού έδωσε στό λαό της Καλαμάτας άπό τόν εξώστη τοΰ ξενοδοχείου «Ά-κταΐον στήν πλατεία Βασιλέως Γεωργίου.
"Αλλη. μέ θέμα: πού, έπειτα άπό παράκληση τοϋ Συμβουλίου της Λαϊκής Βιβλιοθήκης της Καλαμάτας, Εδωσε στον Κήπο της Εδέμ.
Μιά άλλη, γιά τό στρατό, καί τήν τελευταία, πάλι στόν Κηπο μέ θέμα τήν αξέχαστη Ελληνίδα Δέλτα.
Τά Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης της Καλαμάτας, αναγνωρίζοντας την άξια πού θά είχε νά μπουν και στό τελευταίο σπίτι οί φωτεινές αυτές διαλέξεις, παρακάλεσε τόν κ. Μυριβήλη νά δώστη τό δικαίωμα νά τυπωθούν σέ βιβλιαράκια οί διαλέξεις του κι' αυτός ευγενέστατα δέχτηκε πρόθυμα νά τις παραχωρήσει αφιλοκερδώς.
Γι' αυτό, τά Συμβούλιο της Βιβλιοθήκης αισθάνεται επιτακτική τήν υποχρέωση νά ευχαριστήσει θερμά και πάλι τόν άγνόν αγωνιστή και φλογερό πατριώτη γιά τή γενναία χειρονομία του.
Σήμερα δίνουμε στην κυκλοφορία τή διάλεξί του:.
Αργότερα ελπίζουμε νά τυπωθεί κι' ή άλλη:.
Κρίνουμε ανώφελο νά ποϋμε περσότερα στους αναγνώστες γιά τόν κ. Μυριβήλη, πού τό πλούσιο έργο του είναι πασίγνωστο.
"Εχοντας ύπ' οψι μας όμως τήν αξία πού έχει ή διάλεξη πού κυκλοφορούμε.
παρακαλοΰμε θερμά όλους νά καταβάλουν κάθε προσπάθεια ώστε νά διαβαστεί όσο το δυνατό από περσότερους και πρό παντός άπό τους νέους, Μ' αυτό τον τρόπο πιστεύουμε πώς ή "προσπάθεια τοΰ κ. Μυριβήλη, προσπάθεια νά νικήσουμε στό σημερινό μεγάλο αγώνα της Φυλής, νά σώσουμε τήν Ελλάδα, θά αποδώσει τους λαμπρούς καρπούς της.
Καλαμάτα: Νοέμβρης 1948
(Τό Δοικ. Συμβούλιο της Λαϊκής Βιβλιοθήκης της Καλαμάτας)
Κάθε φορά πού τό Γένος σύσσωμο αίστανθεΐ αυτό τό θαΰμα, νοιώθει συγχρόνως πώς καμμιά υλική δύναμη δέν μπορεί νά τό καταπονέσει και νά τό βάλει κάτω.
Αυτά τό ξέρουν καλά καλύτερα άπό μας όλοι οί εχθροί πού κατά καιρούς επιχείρησαν νά εξαφανίσουν τήν Ελληνική φυλή πού στέκεται πεισματικά ριζωμένη πάνω σέ τοΰτο τό βράχο σάν τά δυνατά πουρνάρια έπί τριάντα αιώνες.
Οί παλιοί καταχτητές τό ήξαιραν άπό διαίσθηση.
Οί σημερινοί τό ξέρουν επιστημονικά.
Γι' αυτό και εφαρμόζουν γιά τήν υποταγή τών λαών ολόκληρο σύστημα μιας ψυχοτεχνικής, σατανικά σοφής, μελετημένης και πειραματισμένης έπί τριάντα χρόνια μέσα στά μυστικά εργαστήρια τής ψυχολογίας τών λαϊκών μαζών.
Καΐ γι' αυτό οί επιθέσεις τους έκδηλώνουνταν μέ λύσσα και μανία ενάντια σέ όλους εκείνους τους παράγοντες πού αποτελούν τους συνδετικούς κρίκους γιά ιήν Εθνική μας ενότητα.
Τή σημαία, τή θρησκεία, τό σχολειό, τά ήθη και έθιμα, τή γλώσσα, τά τραγούδια και τις
παραδόσεις τίς οικογένειας.
Γνήσιος κομμουνιστής ειναι κείνος που θά μπορέσει, κάτω άπό μιά σοφή, βαθειά ψυχολογημένη και επίμονη κατηχητική καθοδήγηση, νά σκοτώση μέσα του όλα αυτά τά λογικά και συναισθηματικά στοιχεία, πού αποτελούν τήν ιδιομορφία τοΰ έθνικοΰ πολιτισμού μας.
"Οταν αυτό κατορθωθεί,
όταν ή έθνική σημαία άπό σύμβολο ενότητας φτάσει νά μεταβληθή" σέ παλιοκούρελο μέσα στή συνείδηση του κατηχουμένου,
όταν ή θρησκεία πάρει τή μορφή δεισιδαιμονίας και άφελοΰς προλήψεως στά μάτια τοΰ ημιμαθούς προσηλύτου,
όταν ό έπονίτης πεισθεί ότι τό Ελληνικό σχολειό, τά ελληνικό σπίτι, τό υδραγωγείο και τό ελληνικά εργοστάσιο φωτισμοΰ πρέπει νά γκρεμιστούν γιατί αυτά μόνο αυτά αποτελούν εμπόδιο γιά τή γή τής επαγγελίας πού κατεσκεύασαν οί Σλαΰοι πίσω άπό τις στέππες και βιάζουνται νά τή διοχετεύσουν και στους άλλους λαούς, τότε ό κατηχούμενος είναί ώριμος πιά γιά νά χτυπήσει τό μαχαίρι πού τοΰ εγχειρίζει ό σλαΰος. στην καρδιά της πατρίδας του.
Εκεϊνο πού δέν κατάλαβαν ακόμα οϋτε οί "Αγγλοι φίλοι μας, ουτε οί "Αμερικάνοι, εκείνο πού τό μαθαίνουν σιγά σιγά καί απελπιστικα μέ σπατάλη τοΰ Ελληνικού αΐματος, ειναι τουτο;
Πώς ό σλαυικός κομμουνισμός δέν εΐναι μία κοινωνικη θεωρια απλως ,ουτε ενα πολιτικοοικονομικο συστημα.
Ειναι κατι περισσοτερο,κατι φοβερότερο απο αυτά.
Ειναι μια μεθοδος σατανικη για την κατασκευη μιας νεας φυλης .
Ό κομμουνιστής είναι μέλος μιας νέας φυλής, ενός νέου τύπου ανθρώπου, oπως ακριβώς εΐταν ό Nαζί.
Ή νέα αυτή φυλή κατασκευάζεται σαν ένα είδος κουρελλά, μέσα στό εργαστήριο τοϋ πανσλαυϊσμού, άπό τά ρετάλια όλων των φυλών, 'ολων τών λαών, όλων των εθνών.
Ή δύναμη πού κινεϊ τή σατανική μηχανή του είναι το μίσος.
Ό κομμουνιστής για να προχωρήσει πρέπει νά μάθει νά μή λυπάται τόν άνθρωπο.
Γιά νά γίνει αυτό πρέπει νά πιστέψει πώς ή θρησκεία της αγάπης είναι, απάτη.
Πώς τό έγκλημα, ή ψευτιά, ή λεηλασία, ή έκπόρνευση, ή κλεψιά, ό βιασμός, δέν είναι πιά κακουργήματα μόνο, εΐναι πράξεις πολιτικές, πού επιτρέπονται και επιβάλλονται γιά ένα πιστό τοΰ κόμματος.
Πώς ή ελευθερία τοΰ ατόμου ειναι εφεύρεση τών αστών, καί πώς ή δημοκρατία, πού ώς τώρα έσήμαινε τό πολιτικό σύστημα διακυβερνήσεως σύμφωνα με τό όποιο ή πλειοψηφία ενός λαοΰ καθώριζε τόν τρόπο τής ζωή της ολότητας τών πολιτών, ή δημοκρατία αΰτή είναι μέθοδος τυραννίας.
'Ή αληθινή δημοκρατία εΐναι ή δικτατόρευσις πάνω στην ολότητα μιας κομματικής μειονότητας συνωμοτικής, οπλισμένης, αποφασισμένης νά σφάξει όλους όσους έχουν αντίθετη γνώμη μέ τή δική της.
"Ολη αυτή ή τερατώδης παιδαγωγική στηρίζεται πάνω σέ μιά βάση μεσσιανικές ευτυχίας,
θα σφάξουμε,
θά κάψουμε,
θά βασανίσουμε,
θά ατιμάσουμε,
θά κλέψουμε,
θά βιάσουμε γιά νά κατασκευάσουμε τό μελλοντικό παράδεισο της ανθρωπότητας, τα
οϋ όποιου τά κλειδιά ευρίσκονται μόνο στό Κρεμλίνο.
Πότε αυτό;
"Άγνωστο.
Κάποτε.
Κάτι παρόμοιο ήταν καί ό νέος τύπος άνθρωπου, πού είχε επιτύχει νά κατασκευάσει ό Ναζισμός όσο κρατούσε ή δυναστεία του.
Ή διαφορά είταν πώς σέ κεΐνον ή κυριαρχία επάνω στην ανθρωπότητα πού θά εϊταν υποδουλωμένη στη «νέα τάξη» δέν έστηρίζετο σ' ενα κόμμα, αλλά σέ μιά προνομιούχο φυλή, πού πέρασε ολόκληρη μέσα άπό τό κατηχητικό σύστημα ενός κόμματος, καί υπέστη αυτό πού οί σλαΰοι λένε «διαφοροποίηση».
Δηλαδή έχασε τή συμπόνεση γιά τών άνθρωπο, καί κατήργησε όλες τις βασικές αρχές πάνω στις όποιες στηρίχτηκε ή ανθρωπότητα καί όλες οί θρησκείες της, ώς σήμερα, γιά νά κάμουν τις σχέσεις τών ανθρώπων όσο γίνεται πιό ανθρωπινές.
"Οταν ένας κατηχούμενος πάθει τήν κομμουνιστική διαφοροποίηση εΐναι πιά ώριμος νά προδώσει τόν τόπο του,
τους δικούς του,
τους φίλους του,
τους γονείς του,
κάθε τι πού είναι δεμένο μέ τήν καρδιά καί μέ τό αίσθημα τοϋ ανθρώπου.
Τότε πιά δέν έχει βούληση γιά νά θέλει.
"Αλλος θέλει γιά λογαριασμό του.
Αυτός απλώς έκτελεϊ.
Δέν έχει δικαίωμα νά σκέφτεται καί νά αποφασίζει. Ή σκέψη καί ό στοχασμός είναι δικαιώματα τοϋ κόμματος
Τό Κόμμα είναι ό εγκέφαλος καί ή καρδιά τής νέας φυλής τών ανθρώπων τοϋ κομμουνισμού.
Δέν υπάρχουν έλληνες κομμουνιστές.
"Οταν κανείς γίνει συνειδητός κομμουνιστής παύει νάναι "Ελληνας.
Γι' αυτό καί τό κόμμα λέγεται Κομμ. Κόμμα τής Ελλάδας καί όχι Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
"Οταν κάποτε καταλάβουν αυτό τό άπλό καί αδιαφιλονίκητο πράγμα τά Κράτη, θά αφαιρέσουν αμέσως τήν εθνική υπηκοότητα άπό όλα τά άτομα πού ανήκουν στή νέα κομμουνιστική φυλή. "Οσο δέν τό κάνουν, καί όσο δεν συγκεντρώνουν όλα αυτά τά άτομα εξω άπό τά Εθνικά σύνορα, και εξω άπό τήν εθνική κοινωνία, θά έχουν τόν εχθρό μέσα στά τείχη, γιά νά υπονομεύει τό φρούριο τής ειρηνικής των ζωής άπό μέσα.
Οί δημοκρατίες εξακολουθούν ακόμα νά καθοδηγούνται στις πολιτικές πράξεις τους άπό τήν κεκτημένη ταχύτητα τών προπολεμικών συνθηκών τής κοινωνικής ζωής.
Δέν τολμούν νά κινηθούν αποφασιστικά καί εγκαίρως γιά τή σωτηρία τών λαών.
Γιατί έπί πολλά χρόνια έζησαν καλλιεργώντας στους πολίτες των τή συνείδηση τής ελευθερίας τής σκέψεως, πού τόσο αίμα χύθηκε γιά νά τήν κατακτήσουν οί λαοί, καί σήμερα έγινε ή αδύνατη πλευρά τής υπάρξεως των.
Ή Κομμουνιστική φυλή τό ξαίρει αυτό καί μεταχειρίζεται τους ελεύθερους θεσμούς τών δημοκρατιών, γιά νά καταστρέψει τήν ελευθερία τους.
Μέ τόν ίδιο τρόπο μεταχειρίζεται τήν είρηνοφίλία τών δημοκρατιών γιά νά καταστρέψει τήν ειρήνη τους.
Ή κομμουνιστική φυλή ζει μιά ζωή τερατώδη αληθινά, πραγματικά μεταφυσική.
Ό κομμουνιστής, ό διαφοροποιημένος πιά κομμουνιστής, δεν βλέπει όπως βλέπουν όλοι οι άνθρωποι, δεν ακούει όπως ακούν οί άλλοι, δεν διαβάζει όπως διαβαζουν οί άλλοι.
Εκατόν είκοσι χιλιάδες(120.000)υπολογίζονται οί άοπλοι καί αθώοι άνθρωποι πού σφάχτηκαν άπό τους κομμουνιστές τής Ελλάδος, άπό τά χρόνια τής κατοχής ώς σήμερα.
"Αντρες, γυναίκες, παιδιά, κοριτσάκια, βρέφη.
Μόνο γιατί επέμειναν νά είναι "Ελληνες αδιαφοροποίητοι.
"Αν δεν εϊταν ό Σκόμπυ, και αν δεν εΐταν ή "Αμερική νά έξοπλίσει 150 χιλιάδες "Ελληνες, τά θύματα θά εϊταν εκατομμύρια.
Ό "Αρης Βελουχιώτης τό είχε διακηρύξει αφελέστατα.
«Έφτάμιση εκατομμύρια "Ελληνες είναι, είπε σέ μιά συζήτηση.'Απ αυτούς θά μείνουν τρία έκατομμύρια, καί πολύ τους».
Κάθε αληθινός κομμουνιστής βρίσκει σήμερα πολύ λογική και φρόνιμη τούτη τή σκέψη κείνου τού ανθρωποφάγου.
"Ενας ποιητής τοϋ Κόμματος άπό τήν "Ηπειρο του έβγαλε Ενα τόμο ποιήματα, πού τόν εξυμνεί καΐ τόν θαυμάζει."Ενας άλλος άπό τή Μυτιλήνη, έβγαλε άλλον ένα τόμο, όπου λιγώνεται άπό τή μεγαλοπρέπεια τοϋ Δεκεμβριανού άνθρωποσφαγείου τών αόπλων Αθηναίων."Ενας τρίτος αλήτης τής λογοτεχνίας έγραψε τρίτο βιβλίο. «Τό μεγάλο Δεκέμβρη».
Είναι τρελλοί αυτοί οί άνθρωποι;
"Οχι. Είναι απλώς Κομμουνιστές.
Είναι διαφοροποιημένοι πρώην "Ελληνες, πού τώρα πιά ανήκουν στή νέα φυλή.
Μοΰ διηγήθηκαν τις προάλλες γιά ένα καλλιτέχνη τοΰ θεάτρου.
Τόν κάλεσαν στην Αστυνομία νά δουν μήπως τά τελευταία φοβερά γεγονότα τοϋ άνοιξαν τά μάτια.
-Πώς κρίνεις τό παιδομάζωμα; τόν ρώτησαν.
-Γίνεται τέτοιο πράμα; Ρώτησε ό άνθρωπος.
-Καλά, δέ διαβάζεις έσύ εφημερίδες; Δέν είδες φωτογραφίες; Δέν πήγες νά δεις τά παιδιά άπό τά συμμοριόπληχτα χωριά πού ήρθαν στην Αθήνα κατά χιλιάδες; Δέν πήγες νά τά ρωτήσης νά σοΰ πουν;
-Δέν διαβάζω εφημερίδες, είπε ό ηθοποιός. "Αλλως τε δέ βγαίνουν παρά μονάχα τής μιας παρατάξεως οί εφημερίδες.
-Δέν έμαθες γιά τις σφαγές τών Χωρικών, γιά τις καταστροφές τών δημοσίων έργων, γιά τις απαγωγές τών Ελληνίδων;
-Δέν έμαθα τίποτε τέτοιο.....
Δέν έμαθε.
Δέν είδε.
Δέν άκουσε.
Δεν πίστευε.
Γιατί άλλοι έβλεπαν γιά λογαριασμό του.
"Αλλοι μάθαιναν.
"Αλλοι άκουγαν καί άλλοι πίστευαν.
Αυτοί οί άλλοι εϊταν ή υπηρεσία έκπομπών τοϋ ραδιοφωνικού σταθμού του Μάρκο.
'Από τό Βελιγράδι καί άπό τή Σόφια έβλεπε ό δυστυχισμένος τά γεγονότα τής
Αθήνας.
Αυτός ό άνθρωπος μπορεί νά μιλα Ελληνικά ακόμα.
"Ομως δεν ανήκει πιά σέ μας.
Είναι ένας διαφοροποιημένος.
Νέου τύπου άνθρωπος.
Μέλος τής Κομμουνιστικής φυλής.
Γι' αυτό είναι ανάγκη, όσο είναι καιρός, νά καθορισθεί μέ λεπτομέρεια καί μέ ακρίβεια ή ταυτότητα καί ό αριθμός όλων αυτών τών ανθρώπων τής κομμουνιστικής παροικίας, πού δρα μέσα στά σπλάχνα τοΰ έθνικοΰ σώματος, καί συνομωτεΐ πίσω άπό τή ράχη τών "Ελλήνων στρατiωτών, πού αγιάζουν κάθε μέρα μέ τό ακριβό τους αίμα, τό πιό ακριβό αίμα τής φυλής, τήν πίστη τους προς τά κοινά ιδανικά πού μάς ενώνουν αδιάσπαστα καί φανατικά γύρω στην έννοια καί τό χώρο πού λέγεται Ελλαδα…………………………………………………………..........αυτά σλαΰοι και Έλληνοσφαγεΐς καΐ έαμοπροδότες καΐ . σταυρωτηδες τών παπάδων καϊ βιαστές τών αδελφών τους Ελληνίδων.
Και ό κόσμος, πού δεν πίστευε στα μάτια του, να ξαναδεί στά χρόνια τοΰτα τοΰ 20 αιώνα το παιδομάζωμα τοΰ Όρχάν και τις μέθοδες τοΰ Καρά-Χαλήλ-Τζεντερελή, ό κόσμος τοϋ Διεθνούς Έρυθροΰ Σταυροϋ και τών φιλανθρωπικών Όργανώσεων γιά τις όρνιθες πού τις κρατοϋν οί βάρβαροι άπό τά πόδια.
Ό κόσμος πού συντηρεί πολυτελή νεκροταφεία γιά τά σκυλιά και κλινικές γιά τις εγγυες γάτες.
Ό καλοχορτασμένος κόσμος πού μάς έστειλε τή Βαλκανική Επιτροπή παρατηρητών, ό κόσμος τοΰ ΟΗΕ και της ημέρας τοΰ παιδιού και της Ούνέσκο, ό κόσμος αυτός τών υποκριτών και τών φαρισαίων, κάθεται και σεργιανίζει τό παιδομάζωμα τοΰ 1948.
Πού ατιμάζει όλη τήν ανθρωπότητα και τόν πολιτισμό της.
Σεριανίζει και συζητεί και γράφει άρθρα καϊ φιλολογίες.
Και στό Παρίσι, στην τέως Πατρίδα της λευτεριάς και τού ανθρωπισμού, έγινε πριν άπό λίγους μήνες μιά συμάζωψη όλων τών διεθνών καθαρμάτων πού θέλουν νά βοηθήσουν τό Μάρκο στό παιδομάζωμα.
Γιά νά οργανωθεί πιό άγριο, πιό αποτελεσματικό, ώσπου νά μεταφερθούν στά πορνεία τών κατσαπλιάδων όλες οί μέλλουσες μητέρες τής Ελλάδας καί στά στρατόπεδα τών σλαύων γενιτσάρων ολα τά αγόρια της Ελλάδας.
Είταν και ό γνωστός σας ό Ζελλιάκους έκεΐ, εϊταν καί ό γνωστός μας ύμνητής τοϋ Δεκέμβρη, ό Γάλλος Έλυάρ, ό ποιητής πού ήρθε νά βρίσει τόν τόπο μας μέσα στην Αθήνα και βρέθηκαν "Ελληνες νά πάνε νά τόν χειροκροτήσουν καί λόγιοι νά τόν προσφωνήσουν.
Κaί βρέθηκε ε'να λογοτεχνικό περιοδικό της "Αθήνας νά διοχετεύσει στις σελίδες του ολα αυτά τά έμέσματα τοϋ φράγκου υβριστή, και βρίσκουνται σήμερα συνεργάτες καί αγοραστές αύτοΰ τοϋ περιοδικού.
Καί έμεΐς;
Οί άλλοι "Ελληνες;
Που έχουμε τά παιδιά μας ακόμα δικά μας, πού τα άκοΰμε ακόμα νά μιλαν καί νά σκέφτωνται Ελληνικά;
Έμεΐς πού νιώθουμε όλες αυτές τις χιλιάδες τά Ελληνόπουλα πού μάς άρποΰν μέσ' άπό τήν αγκαλιά μας, τά νιώθουμε δικά μας σπλάχνα, πού τά ξεριζώνουν τά χέρια τών βαρβάρων;
'Εμεΐς πού αρνηθήκαμε να υποταχτούμε τόσο στό Γερμανό δσο και στό σλαϋο κσταχτητή;
Έμεΐς πού νιώθουμε δικά μας παιδιά ολα αυτά τά κοριτσάκια πού οδηγούνται στην ατίμωση καί τήν άποχτήνωση, εμεΐς τι κάνουμε;
Τi κάνουμε σαν Κράτος;
Τι κάνουμε σαν έθνος;
Τι κάνουμε σάν εκπρόσωποι τοΰ Λαοϋ;
Τι κάνουμε σαν λόγιοι, σάν επιστήμονες, σάν μέλη ζωντανά τοϋ ζ.ωντανού Ελληνικού" Όργανισμοϋ που τεμαχίζεται, πού στρεβλώνεται, πού μολύνεται, πού μαχαιρώνεται καί μαγαρίζεται, ως τά πιό "Ιερά, τά πιό άγιά του άδυτα Φιλολογία κάνουμε.
Καί ψηφίσματα κάνουμε, πού τά δημοσιεύουμε άπό βραδίς στις εφημερίδες μας, τά διαβάζουμε τό πρωΐ και κοιμούμαστε με λαφριά συνείδηση τό βράδυ.
Αυτό κάνουμε.
Καί ανάμεσα μας ανεχόμαστε τους παιδοσυνάχτες τοϋ Μάρκου καί τις μέγαιρες πού έκπορνεύουν κατά διαταγή των σλαύων τις παρθένες Ελληνίδες.
Και δίνουμε τό χέρι στους πράχτορες πού μπήγουν τό μαχαίρι στη ράχη τών στρατιωτών μας πού μάχουνται, καί οτή ράχη τών ναυτών μας πού θαλασοδέρνουνται.
Καί τους βλέπουμε νά χύνουν στάλα στάλα τό φαρμάκι στην ψυχή τών φτωχών, πού πεινούν καί έχουν στό νοΰ τους μόνο τήν αδειανή κοιλιά τους.
Τους άνεχόμεθα στά σπίτια μας σάν φίλους Ιδεολόγους.
Τους άνεχόμεθα καί τους χειροκροτούμε στά θέατρα μας σάν προπαγανδιστές.
Σάν ηθοποιούς καί σάν έπιθεωρησεογράφους καί σάν σκηνοθέτες καί σάν ομιλητές ουδετέρων διαλέξεων.
Καί στά σχολεία μας σαν κρυφοκουκουέδες.
Και στις εφημερίδες μας καί στά περιοδικά μας σάν συνεργάτες.
Καί στην Ακαδημία μας σάν ακαδημαϊκούς.
Καί σ' όλες τις Κρατικές μας υπηρεσίες.
Καί τους προστατεύουμε σάν βουλευτές.
Καί τους ενισχύουμε σάν πλούσιοι.
Καί παίζουμε άνανδρα μέ μερικές ηχηρές λέξεις πού τις ρίχνουν οί σλαΰοι στους ηλίθιους γιά δόλωμα καί στους προπαγανδιστές τους γιά δύχτια.
Ή δημοκρατία. Καί ή ελευθερία σκέψεως.
Καί ή άστράτευτη τέχνη.
Καί ό αγνός ιδεολόγος.
Καί ό ουδέτερος αριστερός καί ό πλερωμένος βιβλιοπώλης πού πλασάρει μπροσούρες στους Καί ό μυστικός δολοφόνος.
Καί ό ναρκισευόμενος αισθηματικός.
Καί τό δήθεν φιλολογικά περιοδικό πού δημοσιεύει τά έμμετρα εμετα τοΰ 'Ελυάρ γιά τόν κόκκινο Δεκέμβρη, καί τις προσφωνήσεις τών 2 γραικύλων ποιητών της Αθήνας προς τόν ξένον υβριστή.
δυστυχως μονοκοματο δεν περναγε με τιποτα, το κλειδι ειναι κατω απο το χαλακι της πορτας παντα, στο τραπεζι εχει φαι και στο ποτηρι ρακι,τα σεντονια ειναι καθαρα στρωμενα απο το κατινακι.
@dimitris: Kάθησες μέχρι τις 2 τα ξημερώματα για να μου στείλεις όλα αυτά! Σ'ευχαριστώ πολύ! Δεν χωρά αμφιβολία ότι ήταν ένας φανατικός αντικομμουνιστής! Ορκισμένος εχθρός τους θα μπορούσα να πω απο τους λόγους του αλλά βέλεπεις όπως έχουμε ξαναπει ο κόσμος τότε χωρίστηκε στα δυο και ποτίστηκε με μίσος και οι μεν και οι δε...
@DIMITRIS: Ευχαριστώ πολύ αδελφέ!
Δεν είπα ότι δεν με ενέπνευσε και γιαυτό δεν το σχολιάζω,αλλά είχα σημαντικότερη αποστολή!
Το άρθρο του Μυριβήλη σχετικά με τις "παραδόσεις του έθνους" είναι το ιδεολογικό μανιφέστο του νέου αγώνα για να τοποθετηθώ στο πλαίσιο που έβαλε ο Dimitris.
Δεν είναι κρυσφήγετο γιάφκα είναι.
Πάντως αν αρχίσω τα ρεβιζιονιστικά μου ,να για παράδειγμα εκείνη η έννοια έθνος με τριβολίζει μου κάθεται καλύτερα το σκέτο λαός,μη με διαγράψεται.
Πάντως μεταξύ σοβαρού και αστείου τοποθετήθηκαν τα προσόντα που πρέπει να έχει ο ηγέτης τιμιότητα,ηθική,και κυρίως όραμα.
Καλή μέρα να έχεις
@akentavrou:Το αντάρτικο στην πόλη ξεκίνησε!:))
To ιδεολογικό μανιφέστο κατετέθη η γιάφκα βρέθηκε όλα είναι έτοιμα!!!
Ιδρυτικά στελέχη δεν διαγράφονται απο την ομάδα μας και άντε να δούμε πως θα συνυπάρξουμε..:)
Συμφωνώ απόλυτα για τα προσόντα του ηγέτη που δυστυχώς είναι "είδος προς εξαφάνιση" στους καιρούς μας...
Καλή μέρα νάχουμε όλοι μας!
Μια εκκρεμότητα που θέλει απάντηση.
Βρε αΚενταύρου, έτσι όπως μου τα λες κάποιον πας να μου θυμίσεις εσύ, στην πορεία όμως το χάνω...πού θα μου πάει θα σ'ανακαλύψω!
Κατάλαβα ψάχνεις στερεότυπο να με ταυτίσεις.
Θα σε βοηθήσω.
Δεν θα με εντάξεις σε κανένα ......ισμό.
Θα με αφήνεις να κρίνω και να κρίνομαι.
Θα με αφήσεις ελεύθερα να σκέπτομαι, να θεωρώ και να αναθεωρώ.
Τα πάντα θα ρει, μέσα μου θα αλλάζει θα μεταβάλλεται,τίποτα το σταθερό, το κατεστημένο.
Η σκέψη μου δεν θα έχει τη μονοδιάστατη ροή του χρόνου.Ανοιχτός σε όλες τις απόψεις.Σεβασμός στην αντίθετη άποψη.
Βάλε και ένα σταθερό είμαι Ολυμπιακός!
Βάλε και το ένστικτό σου και φτιάξε στερεότυπο!
Καλό απόγευμα.
Είναι οι αναρτήσεις σου
πολύ σημαντικές
κι ας μας πηγαίνουν πίσω
σε άλλες εποχές.
Κόντρα στην απαξίωση
του κόσμου τη μιζέρια,
είναι πολύ σημαντικό
να λάμπουνε τ΄ αστέρια.
Καλησπερα.
Πρωτον και κυριον θελω και γω κλειδι!!!!
@@@@
Δεν μου λες Δημητρακη ,οταν παιρνεις φορα .....ο θεος ο ιδιος δεν σε σταματα!!!
Μηπως δεν ακους και Μοσχολιου;;;
Βρε καλο μου αγορι.....[το πιστευω] η κορη μας ηθελε ν' αναφερθει κατα την αποψη μου στο Λογοτεχνικο εργο του Μυριβηλη καθως μια Καρυατιδα ειναι αδυνατον ν'αγνωει το τι πρεσβεβε ο Μυριβηλης......
Τι να μπορω να κανω για σενα πες μου;;;δυστυχως δεν υπαρχουν Χειμερινα Ανακτορα...
Μπράβο Kariatida. Έξοχη επιλογή.
Κι επέλεξες να βάλεις και στο γκάτζετ σου, ένα απόσπασμα απ' τα λόγια του, που όντως όλους μας εκφράζουν, αν έχουμε βέβαια έστω και λίγο το γνώθι σαυτόν.. Αποχρώσεις πολλές έχει ο εαυτός μας..
Καλό σου βράδυ.
@ΞΗΜΕΡΑΚΗΣ ΦΑΝΗΣ: Ακριβώς αυτό που λές θέλω κόντρα στην μιζέρια της εποχής μας να δείξω ότι αστέρι λάμπει!Σ'ευχαριστώ πολύ Φάνη
@taspa:Ένα κλειδί αμέσως και για την φίλη μου!
Άστον τον Δημητράκη να τα πει κι'αυτός να ξελαφρώσει..νομίζω δεν αμφισβήτησε την αξία του ως λογοτέχνη!
Το αντικομμουνιστικό μένος του έτσι όπως παρουσιάζεται στον λόγο του, ναι το αγνοούσα! Αλλά όπως λέω και στον Δημήτρη οι εποχές ήταν μπερδεμένες και θολές μ'αποτέλεσμα ο κόσμος τότε να φτάνει στ'άκρα!
Πάντα πρέπει να λαμβάνουμε υπ'όψιν μας τις συνθήκες της εποχής...
Μadame de la Luna: Είσαι η μόνη που το πρόσεξε!
Μέσα σ'αυτά τα λόγια ίσως και οι φίλοι παραπάνω, βρούν μια καλή απάντηση για τον άνθρωπο Μυριβήλη..
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ.ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ.
ΧΩΡΙΣ ΣΧΟΛΙΑΣΜΟ ΣΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ(ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ) ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ( ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ)!
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΙΣΩΣ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΤΑ.
ΤΗΝ ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΜΟΥ.
@MINIMARKET:Eυχαριστώ για την συμμετοχή σου στο αφιέρωμα του μεγάλου συγγραφέως!
Δημοσίευση σχολίου