O ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΓΡΙΑΣ (συνέχεια Νο 2)

(1821-1826)

Ο ΣΗΚΩΜΟΣ
 Όταν οι πρώτες ειδήσεις για το κίνημα του Υψηλάντη φτάσανε στο Μοριά, κανείς πια δεν μπορεί να βαστάξει τον λαό. Στις 21 του Μάρτη ο τσαγκάρης Παναγιώτης Καρατζάς ξεσηκώνει τους Πατρινούς, παίρνουν την πολιτεία και αναγκάζουν τους Τούρκους να κλειστούν στο κάστρο. Το μεγάλο αυτό νέο αντηχάει κεραυνός απο την μιά στην άλλη άκρη του Μοριά κι έπειτα απο 2 μέρες στις 23 του Μάρτη, ο Κολοκοτρώνης κι ο Παπαφλέσσας μπαίνουν στην Καλαμάτα. Η Επανάσταση λοιπόν δεν άρχισε, όπως το θέλει η επίσημη παράδοση στις 25 του Μάρτη στην Αγία Λαύρα με τελετές και με δοξολογίες.
ΟΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ ΤΗΣ ΥΔΡΑΣ
Στις Σπέτσες και στην Ύδρα ξεχώριζαν 3 τάξεις των νοικοκυραίων, των καπετάνιων και των μαρινέρων. Οι νοικοκυραίοι ήταν οι εφοπλιστές της εποχής, είχανε τα καράβια οι ίδιοι όμως δεν ταξίδευαν.Οι καπετάνιοι στέκονταν οι άνθρωποι της εμπιστοσύνης τους που θαλασσοδέρνονταν και οι μαρινέροι ήταν ο φτωχός λαός, που ,όπως τα νησιά είναι μικρά και άγονα, ζούσε μόνο απο την δούλεψή τους στα καράβια.
Στην Ύδρα υπύρχαν τότε τα πιο πολλά και τα πιο μεγάλα πλεούμενα. Οι νοικοκυραίοι με γεμάτες τις στέρνες τους ασήμι και χρυσάφι, που τα μάζεψαν στα πολυτάραχα χρόνια των ναπολεόντειων πολέμων, ραχάτευαν μέσα στα παλατάκια τους που δεύτερα δεν υπήρχαν σ'όλη την Ελλάδα. Πρώτες οι Σπέτσες, με τις δραστήριες ενέργειες του  Γιώργη Πάνου κι άλλων που είχαν μπει στο μυστικό της Φιλικής, λυγίζουν τους δισταγμούς των νυκοκυραίων και τα σπετσιώτικα καράβια ανεβάζουν την παντιέρα της λευτεριάς (μπλε  με κόκκινο σιρίτι ολόγυρα και σταυρό στην μέση που στηριζόταν σ'αναποδογυρισμένο μισοφέγγαρο) Στα Ψαρά, επαναστάτησαν δίχως την παραμικρή αντίδραση απο κανέναν και με μεγάλο ενθουσιασμό και με επικεφαλής τον Ναύαρχο Νικολή Αποστόλη, χάρισαν την πρώτη σημαντική θαλασσινή νίκη του '21.
Στην Ύδρα όμως οι νυκοκυραίοι μένουν ασυγκίνητοι και σταθεροί στην απόφασή τους να μην ανακατευτούν.Βλέποντας τούτη την κατάσταση, ο μικροκαπετάνιος Φιλικός Αντώνης Οικονόμου και ο Γκίκας, αποφασίζουν να ρίξουν την αριστοκρατική διοίκηση του νησιού και να κυρήξουν την επανάσταση
Στην Ρούμελη και στη Θεσσαλία ακολούθησαν τα ίδια και χειρότερα. Ο λαός μ'αρχηγούς τον Θανάση Διάκο, τον Οδυσσέα Αντρούτσο, τον Πανουργιά κι άλλους πατριώτες αναγκάζει με το μαχαίρο στο λαιμό, τους κοτσαμπάσηδες να πάψουν ν'αντενεργούνε στην επανάσταση. Στον Όλυμπο όμως οι προύχοντες καλούν σε βοήθεια του Τούρκους και κατορθώνουν να πνίξουν το σηκωμό.
Ο ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ
Όταν ο Καραισκάκης έφυγε απο την Λευκάδα, πήγε στη Βόνιτσα. Δεν μπόρεσε όμως να τη σηκώσει στ'άρματα, γιατί οι καπεταναίοι σ'εκείνα τα μέρη λογαριάζανε μεγάλο τον κίνδυνο, γιατί βρίσκονταν σιμά στα φουσάτα του Χουρσίτ. Με τα λίγα παληκάρια που είχε μαζί του, τραβάει  στα Τζουμέρκα  και χτυπάει τους Τούρκους, τον καιρό που ο Ανδρούτσος ξεπάστρευε στη Ταράρνα τον ντερβέναγα. Στ'αναμεταξύ οι Τούρκοι βάζουν παντού λεπίδι στους ραγιάδες να τους τρομοκρατήσουν. Σφάζουν και καίνε στην Πόλη, στην Σμύρνη, στο Αιβαλί, στην Ανδριανούπολη, στην Κρήτη, στην Κύπρο, στην Κω στη Θράκη στη Μακεδονία και τη Θεσσαλία. Στην Άρτα γεμίζουν τα μπουντρούμια, ανάμεσά τους και ο Μακρυγιάννης.
Ο πόλεμος εκείνα τα χρόνια δε γινόταν μονάχα με ντουφέκια και με σπαθιά, μα και με φωνές, με καυχησιές με βρισιές και χοντρά πειράγματα. Γύρευαν να πάρει ο ένας τον αέρα του άλλου κι αυτό, πολλές φορές στεκόταν το πιο αποφασιστικό απ'όλα. Μέσα στο ξάναμμα της μάχης τους φωνάζει ο Καραισκάκης:
-Oυχά κιοτήδες, σταθείτε ωρέ να πολεμήσετε!
- Ποιος είσαι εσύ ωρέ, που θα μας πεις κιοτήδες;
- Είμαι ο γιος της καλογριάς και σας χέζω ούλους!
- Εμάς γκιαούρη χέζεις;
- Eσάς μεμέτηδες!
-Περίμενε μπάσταρδε να σε πιάκουμε, να σε σουβλίσουμε και τότες βλέπεις τι θα κρένει  οπισινός σου!
-Εμένα ωρέ θα σουβλίσετε; Αμ τότες σταθείτε ν΄ακούσετε απο τώρα τι κρένει ο πισινός μου! Πηδάει πάνω σ'ένα βράχο, ξεβρακώνεται, τουρλώνει γυμνό τον κώλο του στους οχτρούς και φωνάζει: Να ωρέ Τούρκοι!...κάτω όμως απο τον βράχο ήταν κρυμμμένος μέσα σε πατουλιά, κάποιος Τούρκος. Σημαδεύει και του ρίχνει. Το μολύβι τρυπάει το μπούτι του Καραισκάκη και βγαίνοντας τον χτυπάει σ'ένα πιο πίζουλο ακόμα μέρος στην φύση, για να μάθει πως και τα πιο ηρωικά αστεία έχουνε τα όριά τους! Η πληγή όπως τότε δεν ξέρανε απο αντισηψίες, κακοφόρμισε και ο Καραισκάκης τράβηξε για το Λουτράκι της Κατούνας, το μικρό λιμανάκι στις νότιες ακτές του Αμβρακικού, όπου έμεινε ώσπου να γιάνει η λαβωματιά του.

ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΑΥΡΟΚΟΡΔΑΤΟΣ
.... Ο πιο διαβολεμένος απ'όλους τους Φαναριώτες που ήρθανε στην Ελλάδα, στάθηκε ο Μαυροκορδάτος. Το τι κακό έκανε αυτός ο άνθρωπος σε τούτον το τόπο δεν λέγεται. Και δεν το πλήρωσε μονάχα η γενιά του '21, παρά  μέχρι τώρα το δικό του πνεύμα μας κυβερνάει και δεν μας αφήνει να προκόψουμε. Ηταν θρέμμα μιας απο τις πιο επίσημες φαμελιές της Πόλης που απόχτησε υπηρετώντας τον Τούρκο πλούτια, τιμές και οφίτσια. Μεγάλωσε μέσα στον πλούτο, έμθε καλούς τρόπους, γράμματα και ξένες γλώσσες (4)....
'Αμα γιατρεύτηκε ο Καραισκάκης απο την λαβωματιά ξαναγύρισε στον Πέτα και στο Κομπότι. Την 1 του Σεπτέμβρη 1821 Έλληνες και Αρβανίτες κάνουνε σάρτια(συνθήκη) να πολεμήσουν μαζί. Οι Αρβανίτες ποτέ δεν χώνεψαν τους Τούρκους. Γύρευαν πάντα την ανεξαρτησία τους κι αυτό το είχαν μεσοπετύχει με τον Αλή Πασά, που τον λογάριαζαν για δικό τους σουλτάνο. Τούτη η συμμαχία στάθηκε μεγάλη ωφέλεια στην Επανάσταση.
....Τα ΣΟΥΛΤΑΝΙΚΑ ασκέρια που είχανε συναχτεί να χαλάσουν τον Αλή πασά ήτανε πια λεύτερα να πέσουνε πάνω στην επαναστατημένη Ρωμιοσύνη.  Οι προκομμένοι πολιτικάντηδες, τα μεγάλα καλπάκια κι οι Φαναριώτες, έπειτα απο την πρώτη επιτυχία τους στην Συνέλευση της Επιδαύρου, όπου κατάφεραν να μπουν στην μπάντα οι Φιλικοί και να ρίξουν σε δεύτερο πλάνο τον Δημήτρη Υψηλάντη, βάζουν την κρίσιμη εκείνη στιγμή σχέδιο να σπρώξουν τον έναν να φάει τον άλλον, να μείνουν αυτοί να διαφεντέψουν τον τόπο. Σκαρφίζονται να ερεθίσουν τον Αντρούτσο να ξεκάνει τον Υψηλάντη κι έπειτα κατηγορώντας τον για εγκληματία, να χαλάσουν κι'αυτόν. Μ΄'ένα σμπάρο δυο τρυγόνια..., μα όταν είδαν πως δεν πιάστηκε στην φάκα, αρχινούν άλλο τροπάρι, τον κατηγορούν για άτολμο στρατηγό και επίβουλο της πατρίδας και τον καλούν να δώσει λόγο για την αναντρεία του και να δικαστεί.....επικυρηγμένος απο τους πολιτικάντηδες, μόλις έμαθε πως ο Δράμαλης έκαψε την Θήβα .."ξαναβρίσκει όλη τη λεβεντιά του"και πιάνει τα περάσματα να μην αφήσει να διαβούν εφοδιοπομπές απο την Λάρισα στην Κόρινθο...
... Ο Καραισκάκης σαν έμαθε πως οι Τούρκοι βρίσκονταν στο Βραχώρι και δεν μπορούσαν να περάσουν το πλημμυρισμένο ποτάμι, με μιας κατάλαβε πως θ'αναγκάζονταν να τραβήξουν κατά πάνω.
Μ'οχτακόσια παλληκάρια τρέχει να πιάσει τα στενά του Σοβολάκου, πάνω απο τον Αη Βλάση. Τούτη η πορεία στάθηκε μια απο τις πιο ξακουστές για τη γρηγοράδα της μέσα σε τρομαχτικές δυσκολίες. Στο δρόμο τους βρισκόταν το μοναστήρι της Τατάρνας. Στάθηκαν να ξαποστάσουν κι ο Καραισκάκης μπήκε μια στιγμή στην εκκλησιά για να προσευχηθεί. Στάθηκε μπροστά στο εικόνισμα της Παναγιάς, σταυροκοπήθηκε και λέει: Tώρα θα σε ιδώ Μαυρομάτα, αν νικήσουμε  θα σε προσκυνώ για Παναγιά, ειδέ...και με τούτη την φοβέρα έφυγε και τράβηξε για το Σοβολάκο. Φτάσανε πριν τους Τούρκους. Ταμπουρώθηκαν μέσα σε μια μεγάλη σπηλιά και μόλις φάνηκαν οι οχτροί τους φώναξε να μη προχωρήσουν γιατί θα τους χτυπήσουν!-Ποιοί είστε τους ρωτάνε. -Είμαστε ο νταιφάς του Καραισκάκη του καπετάνιου των Αγράφων!...
Ο ΧΤΙΚΙΑΡΗΣ
Έπειτα απο την νίκη του Σοβολάκου ο Καραισκάκης γρικήθηκε με τον Στουρνάρα που ήταν καπετάνιος στ'αρματολίκι του Ασπροπόταμου....
Ο Καραισκάκης απο καιρό βασανιζόταν απο ένα πάθος που είχε στο στήθος του. Οι τόσες κακουχίες που πέρασε στη ζωή του γίνηκαν αιτία να βλαφτούν τα πνευμόνια του. Ήταν χτικιάρης! Μέχρι τότε δεν είχε πάρει σοβαρά την αρρώστια του."Είμαι ζαμπούνης"έλεγε γελώντας και κοροιδεύοντας τον εαυτό του. Πίστευε πως η θέρμη που τον έκαιγε θα του πέρναγε με τα διάφορα γιατροσόφια. Κατάντησε σκέλεθρο και δεν μπορούσε να σύρει μήτε τα πόδια του. Αναγκάστηκε τότε να μείνει σ'ένα μοναστήρι κάτω απο την ελπίδα να συνεφέρει....εκείνη την δύσκολη στιγμή φάνηκε ο ήρωας Μάρκος Μπότσαρης. Ήταν 30 χρονών, ξανθός με γαλανά μάτια άνδρας ωραίος, τραγούδαγε , έπαιζε κιθάρα και κανένας δεν τον πέρναγε στο πάλεμα και στο λιθάρι! Ο καπετάνιος των Αγράφων πρώτη φορά έφευγε όταν οι άλλοι πήγαιναν να πολεμήσουν, άφησε τον Μάρκο με τα παλληκάρια του και τράβηξε κατά κάτω στο μοναστήρι του Προυσού να γιατροπορευτεί. Όσο κοιτόταν άρρωστος στο μοναστήρι κάποιος καλόγερος του λεει πως για να βρει την υγειά του πρέπει να τάξει στην Παναγιά. -Καλά, μα τι να δώσω; To μοναστήρι χρειαζόταν μουλάρι και ο καλόγερος του ζήτησε το μουλάρι του. - Ε της το τάζω!Μετά απο λίγες μέρες ένιωσε καλύτερα, θυμήθηκε το τάμα, πήρε το μουλάρι και τόδωσε, μα δεν κρατήθηκε και είπε πάλι το σατυρικό του λόγο:" Πού να τόξερα εγώ τόσους μήνες πως ήθελες μουλάρια τάματα για να με γιάνεις.."
Η ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
Ο πιο βαθύς καημός του Μαυροκορδάτου ήταν να δοξαστεί σε κάποια μάχη και ν'αποδείξει έτσι πως ένα μεγάλο πολιτικό και στρατηγό είχε η Ελλάδα. Σκαρφίζεται λοιπόν μια "μυστική " εκστρατεία να ξαφνιάσει τον εχθρό και προστάζει τους καπετάνιουςπου βρίσκονταν στο Μεσολόγγι ν ασηκώσουν τους νταιφάδες τους και να ξεκινήσουν για τον Μαχαλά Ο Καραισκάκης βρισκόταν στο Αιτωλικό, σαν έμαθε τα σχέδια γίνηκε μπαρούτι.Τίποτα δεν τον εξόργιζε τόσο, όσο η επιμονή του πολιτικάντη να θέλει σώνει και καλά να παραστήσει τον στρατηλάτη. Άρχιζε λοιπόν να φωνάζει στους καπεταναίους που ξεκίνησαν, σύμφωνα με του Μαυροκορδάτου την διαταγή και να τους αντικόβει  αποκαλώντας τον Μαυροκορδάτο τζογλάνι του Ρείζ εφέντη (υπουργού των Εξωτερικών του σουλτάνου), τεσσαρομάτη (γιατί φορούσε γυαλιά) και να αμφισβητεί την κυβέρνησή του, λέγοντας ότι δεν τους ξέρει όλους αυτούς ! Τάμαθε ο Μαυροκορδάτος, λησμόνησε τον πόλεμο μα ένα πια λογάριαζε πώς να τον εκδικηθεί! Επιασε μετά απο λίγες μέρες το ανεψίδι του, απο το σόι της γυναίκας του, που είχε στείλει σε αποστολή και τόκαναν οι μπράβοι του μαύρο στο ξύλο! Άμα τον είδε ο Καραισκάκης σ'αυτά τα χάλια γίνηκε θεριό, πιάνει τους προεστούς του Μεσολογγίου, βάζει δική του φρουρά στο Βασιλάδι το νησί- κλειδί της λιμνοθάλασσας. Ο Μαυροκορδάτος τρίβει τα χέρια του, τούτος ο ξεροκέφαλος του'δωσε την ευκαιρία που ζητούσε...
ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ
Συνάζεται την 1η Απρίλη το κριτήριο στην εκκλησία της Παναγιάς στο Αιτωλικό. Ο δεσπότης κάθεται στο θρόνο του και οι άλλοι κριτές στα στασίδια.  Προδότης της πατρίδας ο Καραισκάκης! Αναρωτιούνται όλοι αν θα παρουσιαστεί ο Καραισκάκης, να δικαστεί μα νάτος μπαίνει στην εκκλησιά με τις πιστόλες του και στο σελάχι του αραδιασμένα τα φυσέκια!
-Πείτε μου ορθός θα σταθώ ή θα καθίσω;- Kάτσε του αποκρίνεται ο δεσπότης, αφού είσαι άρρωστος!
-Καραισκάκη η πατρίς εσχάτως λαβούσα υπ'όψιν τα κινήματά σου, σήμερα σε προσκάλεσε εις το κριτήριον, εφάνης αχάριστος εσχάτως! Είθε να είσαι αθώος, οι λόγοι όμως τους οποίους έλεγες εις τον μεν και εις τον δε και αι υστεριναί πράξεις σου, δίδουν  δικαίας υποψίας εις το έθνος εναντίον σου!....
- Aπ'όλα τούτα που με κατηγορούν είδηση δεν έχω! Το Βασιλάδι τόπιασα γιατί ήθελα να πάρω γδικιωμό απ'αυτούς που δείρανε τον άνθρωπό μου! Θύμωσα, δεν καρτέρησα, μα μετά μετάνοιωσα και πήγα στην δουλειά μου.....
Διάφοροι άρχισαν να τον κατηγορούν για άλλα κι'άλλα λόγια που τους είπε κάποτε και παρόμοια...
Τότε εκείνος απαντά:-Aν βάλετε θεμέλια στα λόγια που λέω εκατό ζωές νάχω δε γλιτώνω!
ΓΑΛΑΝΗΣ ΜΕΓΑΠΑΝΟΥ: Βρε ξέρουμε πως λες όλο λόγια, μα γιατί τα λες;
ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ: Τόχω χούι! κυρ Πάνο
ΜΕΓΑΠΑΝΟΥ: Αμ γιατί τόχεις χούι, που είσαι 50 χρονών;
ΚΑΡΑΙΣΚΑΚΗΣ: Αμ δεν μπορώ να το κόψω, κυρ Πάνο. Κι εσύ είσαι 80 χρονών μα το χούι δεν τ'αφήνεις να γαμείς- και δεν μ'ακούς, γαμείς, γαμείς κι'απ'αυτό θα πάς!
Μόλις τόπε αυτό το χωρατό,  ο κόσμος όλος και οι κριτές πήγαν να λιποθυμήσουν απο τα γέλια, διαλύθηκε το ψευτοδικαστήριο και η κατηγορία αναιρείται μα η ρετσινιά έμεινε...

Ο Καραισκάκης βρισκόταν στο στρώμα, όπως τον έκαιγε η θέρμη του χτικιού του, όταν απόφαση πάρθηκε απο το κουβέρνο να τον διώξουν απο το Αιτωλικό. Γυρεύει να τον αφήσουν 5-6 ημέρες ν΄ετοιμαστεί.  Του δίνουν διωρία μόνο 48 ώρες! Την άλλη μέρα κιόλας σηκώνεται και παίρνοντας μαζί του 80 παλληκάρια ξεκινά να φύγει. Αποχαιρετά λυπημένος τους συναγωνιστές του, μοιράζοντάς τους ένα μαντήλι με λίγα φλουριά μέσα για να τον θυμούνται. Καθώς πέρναγε απο το σπίτι πούχε κονιάσει ο Μαυροκορδάτος και βρίσκονταν συναγμένοι οι καπεταναίοι, σταματάει και μπαίνει μέσα. Τον κοιτάζουν όλοι ξαφνιασμένοι.Τότε γυρνά στον Μαυροκορδάτο και του λέει: - Ε ωρέ Μαυροκορδάτε, εσύ την προδοσία μου την έγραψες στο χαρτί, μα εγώ ελπίζω γρήγορα να  σου την γράψω στο κούτελο, να φανεί ποιος είσαι! Χτυπά με τα 4 δάχτυλά του το κούτελό του και δείχνει με τ'άλλο τον Μαυροκορδάτο. -Εδώ! του φωνάζει . Ο πρίγκηπας τσιμουδιά δεν βγάζει. - Έχετε γειά καπεταναίοι!- Ώρα σου καλή του αποκρίνονται. Φεύγοντας απο το Αιτωλικό ήταν του θανατά! Δεν μπορούσε να σταθεί στητός πάνω σε μουλάρι και του φτιάνουν ένα ξυλοκρέββατο απο κλαδιά και έτσι ξαπλωμένο τον κουβαλούν σε μια καταπληκτική πορεία που άρχισε 3 του Απρίλη και τελείωσε 24 του Μάη, στο παλιό καπετανιλίκι του στ'Αγραφα εκεί ο Μαυροκορδάτος τόχε δοσμένο στον Ράγκο.... η κατασχύνη της πατρίδας που σύντρεξε άρρωστο τον Καραισκάκη!

Μετά απο πολλές περιπέτειες και άμα κάπως συνέφερε πάει στο στρατόπεδο των Σαλώνων. Τον δέχονται όχι μόνο με χαρά μα και τον κάνουν αρχηγό τους.
ΣΤ'ΑΝΑΠΛΙ
Σαν είδε ο Καραισκάκης πως ο Μαυροκορδάτος αρνήθηκε να τον συγχωρέσει, (του ζήτησε γραπτώς συγγνώμη), παίρνει την απόφαση να πάει ο ίδιος στ'Ανάπλι να σβήσει την ρετσινιά της προδοσίας που του κόλλησαν, μα σαν έφτασε εκεί βρήκε να φυσάει "οίστρος ακολασίας". Είχαν ξεχάσει και τον πόλεμο και τους Τούρκους και την Επανάσταση κι ο νούς και ο λογισμός τους ήταν πώς θα φάει ο ένας τον άλλον πολιτικάντη, και μάλιστα τώρα που επιτέλους ήρθανε δυο δόσεις του πρώτου δανείου, που τις υποδέχτηκαν με παράτες, ζουρνάδες, νταούλια και σημαιοστολισμούς! Βαβούριζε η πολιτεία μελίσσι απο μπαγαπόντες και μπράβους που είχαν τρέξει απο παντού και ζούσαν με την απαντοχή κάτι ν'αρπάξουν! Τον ίδιο καιρό βρισκόταν στ'Ανάπλι κυνηγημένος απο τους προκομμένους κυβερνήτες κι ο Οδυσσέας Ανδρούτσος. Απο πού να βρούν το δίκιο τους; Tούτοι λοιπόν οι δυο κατετρεγμένοι ήρωες βλέποντας πως αν μένανε στ'Ανάπλι θα τους τρώγανε οι καλαμαράδες, φεύγουν για το Άργος...
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΗΡΘΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΡΙΩ;
Στο δρόμο για τ'Ανάπλι, ο Καραισκάκης συνάντησε κάπου γύρω στην Τριπολιτσά, μια ορφανή Τουρκοπούλα, λεβεντόκορμη στρογγυλοπρόσωπη καστανομάλλα, γεμάτη νιάτα και υγεία. Πρόσπεσε θαρρετά στον καπετάνιο και ζήτησε να την προστατέψει. Την συμπόνεσε και την πήρε μαζί του. Την βάφτισαν και την βγάλανε Μαριώ. Η κοπέλλα ένιωσε άπειρο θαυμασμό για τον ήρωα, μα και κείνος δεν έμεινε ασυγκίνητος βλέποντας την αφοσίωσή της, την τόλμη και την αντοχή της στις κακουχίες.  Επειδή όμως μια γυναίκα δεν μπορούσε ποτέ να γυρνά μέσα στο ασκέρι η Μαριώ ντύθηκε πολεμιστής και την φώναζαν Ζαφείρη. Ο Ζαφείρης πια έγινε η ορντινάντσα του καπετάνιου.  Στάθηκε ο προστάτης άγγελός του! Θα βρεθεί δίπλα του να πολεμά στην μάχη της Αράχωβας, στο πλευρό του κατέβηκε στην ναυραρχίδα του Κόχραν, θα την καμαρώσουμε στο στρατόπεδο του Πειραιά και να μιλά με τους τρανούς καπετάνιους του ΄21. Ένας αμοιβαίος θαυμασμός και μια τέτοια αφοσίωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας κρύβει πάντα τον έρωτα και αν αυτό αληθεύει, σε τίποτα δεν λερώνει τον ήρωα! Η Μαριώ η Τουρκοπούλα, δίπλα στον Καραισκάκη, στέκεται το λούλουδι που φύτρωσε μέσα απο τους αγώνες και τα αίματα για την λευτεριά μας να τους χαρίσει την ομορφιά του!
Η ΜΑΡΙΩ ΚΑΙ Η ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ
Ο Κιουταχής έχει μπλογκάρει το Μεσολόγγι.  Ο οχτρός τραβάει κατά την Άμφισσα κι ο λαός βλέποντας τ'ασκέρι νάρχεται το παίρνει πως είναι Ελληνες, μα όταν κατάλαβαν πως είναι Τούρκοι πανικόβλητοι φεύγουν! Μα οι Ρουμελιώτες και οι Σουλιώτες μ'αρχηγό τον Καραισκάκη φτάνουν στις αρχές του Μάη  στην ακρογυαλιά του Διακοφτού,  περνούν  απέναντι  και με αποφασιστικότητα τσακίζουν  τους Τούρκους και τους κυνηγούν μέχρι την Άμφισσα. Οι Τούρκοι δεν είχαν πια καρδιά να τραβήξουν κατά κάτω.
Ο καπετάνιος έχει στο μυαλό του ενα τολμηρό σχέδιο, προκρίνει να πάει στο Μεσολόγγι. Τα χτυπήματα στις εφοδιοπομπές του Κιουταχή δεν φέρνουν αποφασιστικό αποτέλεσμα. Πριν περάσει στο Μεσολόγγι περνά απο τον Κάλαμο όπου βρίσκεται η φαμελιά του
Κάποια στιγμή έρχεται η καπετάνισσα και του κάνει παράπονα για τα παλληκάρια του λέγοντάς του :
-Ti πράματα είναι αυτά που κάνουν οι άντρες σου, παλεύουν τις ψυχοκόρες μου στο μαγειριό!
O Kαραισκάκης προστάζει τότε να του φέρουν τον μπερμπάντη να τον διορθώσει...και βλέπει να του κουβαλάνε τον Ζαφείρη. Ξεσπάει σε γέλιο πλατύ!-Γελάς; του κάνει απορημένη η Γκόλφω.- Δεν είναι άντρας, της αποκρίνεται είναι η Μαριώ και της λέει την ιστορία της. Μα η Γκόλφω αντί να ησυχάσει μπήκε σε πιότερες έγνοιες. Πικαρισμένη άρχισε να τον ρωτά τι την ήθελε και την κουβάλαγε μαζί του και παρόμοια ... ο Καραισκάκης μπήκε στο νόημα και της λέει ένα απο κείνα τα χοντρά αστεία του που μ'αυτά κατάφερνε να ξερματώσει τους άλλους απο το θυμό τους:"- Eγνοια σου, μωρή, μη μου χολιάζεις, έχω και για τα  σένα!...." έπειτα απο 9 μήνες γεννήθηκε ο γυιός του Σπύρος. Είχε ακόμη δύο κόρες.
Η πιο γλυκειά του ώρα ήταν εκείνη που για να ξαποστάσει λίγο απο τους κόπους έβρισκε τον καιρό και φώναζε : -Μωρέ Ζαφείρη φτιάσε έναν καφέ! Κι' αυτή του τον έφερνε περιποιημένο μέσα σε ζάρφι και σε δίσκο, τούδινε έπειτα το" γιασεμί" του-το απο ξύλου γιασεμιού τσιμπούκι του και καθόταν δίπλα του να κουβεντιάσουν, όσο εκείνος ήσυχα κάπνιζε αφήνοντας να λασκάρει λίγο το κορμί του απο την κούραση και τις έγνοιες του.
Όπως σωστά παρατηρά ο Βλαχογιάννης, στους αγωνιστές εκείνου του καιρού, ήταν βαθιά ριζωμένη η πρόληψη , πως έπρεπε  στις παραμονές μιας μάχης, νάναι καθαροί απο παράνομους έρωτες, γιατί αλλιώς έφερνε γρουσουζιά. Ποτέ λοιπόν δε θα στέργανε να κουβαλάει ο καπετάνιος τους την ερωμένη μαζί του και μέσα στην φαμελιά του!
Μα όλ'αυτά για τον γιο  της Καλογριάς δεν ήταν παρά μια ώρα γαλήνης ανάμεσα σε δυο καταιγίδες. Αφού έμεινε λίγες μονάχα μέρες στον Κάλαμο, ξαναμπήκε στο καίκι να πάει στο Μεσολόγγι.
Στ'ακρογιάλι τον αποχαιρέτησαν οι δικοί του, που αλοίμονο τον βλέπανε για τελευταία φορά...

Τέλος  του 2ου μέρους

συνεχίζεται....