O AΓΙΟΣ ΜΟΥ..! συνέχεια(Νο3)

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΞΕΔΙΑΛΥΝΕΙ

Ανήμερα τα Θεοφάνεια του 1821, βγαίνει στη Σκαρμαδούλα.
Δυο χρόνια είναι που έχει κλείσει τα πενήντα του χρόνια. ΄Ο,τι ταιριάζει σ'ένα αρχηγό!

Το σχέδιο του Κολοκοτρώνη για την ώρα είναι απ'τη μια να μονιάσει τους Μωραίτες, όσους βρίσκονται σ'αμάχη, κι'απ'την άλλη να προετοιμάσει το ξέσπασμα του Αγώνα.

Για λίγο έρχεται σ'αντίθεση με τους Μαυρομιχαλαίους, μα κείνοι γρήγορα υποχωρούν μπροστά στον φυσικό πολεμικό αρχηγό του Μωριά. Στο μεταξύ οι Τούρκοι μυρίστηκαν πως οι Έλληνες ετοιμάζουν επανάσταση.Φυλακίζουν στην Τριπολιτσά μερικούς δεσποτάδες και προεστούς. Αυτό ήταν! ΄Ολοι μαζί ρίχνονται και χτυπάν την Καλαμάτα. Στις 23 Μαρτίου, η πολιτεία γίνεται ελληνική κι' έχουν και τους πρώτους αιχμαλώτους. Τον Αρναούτογλου κι άλλους μπέηδες. Τον ίδιο καιρό ξεσηκώνεται κι η Σπάρτη.

Οι Έλληνες της Καλαμάτας καταφέρουν το Μαυρομιχάλη να πάνε και να πατήσουν την Κορώνη. Μα ο σκοπός του Γέρου δεν είναι αυτός. 'Ηθελε κάτι άλλο, το μεγάλο σχέδιο που δούλευε στο μυαλό του ήταν η Τριπολιτσά. Σ'αυτή μέσα ήθελε να κλείσει και να ξεμοναχιάσει τον εχθρό. Και επειδή βλέπει πως οι Ελληνες δεν έχουν ξεθαρρέψει όσο πρέπει, βγάζει διαταγή που λέει:"Όποιο χωριό δε θέλει ν'ακολουθήσει την φωνή της πατρίδας, φωτιά και τσεκούρι...! Τρομερή η φοβέρα του αρχηγού.....

...Στους υπόλοιπους καπεταναίους δεν άρεσε το πολεμικό σχέδιο κι η τακτική του Γέρου. Στο Χρυσοβίτσι ξεσηκώθηκαν να φύγουν.... αποτραβήχτηκε συλλογισμένος. Εβλεπε τους καπεταναίους να παίρνουν τους δικούς τους και να φεύγουν .Απόμεινε ολομόναχος με το άλογό του, τη φοράδα του Κούλα

...Σε τρείς μέρες είχε κοντά τριακόσιους αρματωμένους. Στρατοπέδευσε στην Πιάνα, να είναι κοντα στην Τριπολιτσά.Μαθεύτηκε τούτο στην πολιτεία,ταραγμένοι οι Τούρκοι άρχισαν να το κουβεντιάζουν.

Κείνες τις ημέρες φτάνουν κοντά στον πατέρα τους ο Πάνος κι ο Γιάννης με τριάντα συντρόφους.

Τους στέλνει με μιας να στρατολογήσουν στην περιοχή της Καρύταινας."Όποιος Ελληνας δεν έρχεται μαζί σας, να του καίτε το σπίτι !.Ορδί (στρατόπεδο) θα κάνετε στην Αλωνίσταινα και στο Χρυσοβίτσι".

Ξημέρωνε η 12η του Μάη όταν απ'την Τριπολιτσά έβγαινε ο Κεχαγιάμπεης με τα πολύψυχα ασκέρια του. 

Η ΜΑΧΗ ΣΤΟ ΒΑΛΤΕΤΣΙ

Ο Κολοκοτρώνης έμαθε ότι το πολύ ασκέρι τραβούσε για το Βαλτέτσι..."Ζωντανούς θα σας πιάσω! Εγώ είμαι ο Κολοκοτρώνης!"τους φωνάζει και πέφτει κατά πάνω τους.....τα τούρκικα ασκέρια ύστερα απο 24 ώρες κι'αφού αφήσανε το Βαλτέτσι  πάνω απο πεντακόσιους σκοτωμένους και πήραν μαζί τους 650 λαβωμένους γυρίζουν σε κακά χάλια στην Τριπολιτσά. Και η δοξασμένη μάχη του Βαλτετσιού έγινε σε λίγο τραγούδι...

ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΜΩΡΙΑ

Η νίκη στο Βαλτέτσι και του Νικηταρά στα Δολιανά-τότε τον βάφτισαν Τουρκοφάγο-άνοιξε το δρόμο για την Τριπολιτσά, που ήταν η καρδιά του Μωριά η πρωτεύουσά του. Μια τρανή πολιτεία με 30.000 ψυχές, πιο πολλούς Οθωμανούς. Οι 10.000 ήσαν αρματωμένοι Τούρκοι κι Αρβανίτες. Αρχηγός τους ο Κεχαγιάμπεης, μαζί του ο Μουσταφάμπεης της Πάτρας, ο Νεφτεντάρης, ο Κιαμήλ μπέης της Κορίνθου και ο Σειχ Νετζήπ εφέντης. Η πολιτεία βρισκόταν καστροφυρισμένη με τείχος 3,50 μέτρα ψήλωμα και 1-2 μέτρα πάχος και μάκρος 4 χλμ. Είχε 7 πόρτες, διπλές πολεμίστρες και δυνατές ντάπιες. Τα πρώτα ελληνικά ντουφέκια ακούστηκαν κει κατά το τέλος Μαίου. Τακτική όμως πολιορκία έγινε στις αρχές Ιουνίου, μ'αρχηγό τον Γέρο. Ο Κολοκοτρώνης τοποθέτησε τους πολιορκητές σε σχήμα πέταλο. Κεινο τον καιρό έφτασε ως αρχηγός στον Μωριά κι ο πρίγκηπας Δ. Υψηλάντης "Πληρεξούσιος του Γενικού Επιτρόπου" δηλαδή του αδελφού του Αλέξανδρου. Ο Γέρος τον δέχτηκε με χαρά και τον τίμησε με τραπέζι.Στρώθηκαν για φαγητό, Ο γέρος πλάι στον πρίγκηπα αρπάζει ένα κοψίδι κρέας και του το προσφέρει λέγοντάς του:" Έτσι πρέντσιπα θα τρώς πια. Με τα χέρια! Και θα πίνεις απ'την τσότρα, όπως όλοι μας, για την λευτεριά της πατρίδας..."
Απ'εδώ και πέρα αρχίζει η συστηματική πολιορκία.....τα τρόφιμα τώρα μετρημένα. Το νερό απ'τα πηγάδια ακάθαρτο και γεμάτο μικρόβια. Οι πολιορκητές απ'τις πρώτες μέρες κόψανε το υδραγωγείο. Κόλαση είχε γίνει η όμορφη κείνη πολιτεία. Στις αρχές του Σεπτέμβρη μερικές τούρκικες οικογένειες που δεν μπορούσαν άλλο να κρατήσουν, βγαίνουν κρυφά απ'το κάστρο και παραδίδονταν στους πολιορκητές. Εξαγοράζανε τη λευτεριά τους με πολύτιμα κοσμήματα και χρήματα.

ΤΟ ΠΑΡΣΙΜΟ ΤΗΣ  ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ

Οι Τούρκοι για να καλοπιάσουν τους πολιορκητές βγάλαν απ'τη φυλακή τους δεσποτάδες και τους προεστούς που κρατούσαν. Μα απ'τα κακοπαθήματά τους ζούσαν πια λιγοστοί.

Ο Ντούνιας μιλούσε Αρβανίτικα κι'επιασε φιλίες με τον Γκεζαγά και τους Αρβανίτες του. Μπαινόβγαινε στην πόλη, έψαχνε κάθε τόσο το τείχος πώς θα μπορούσε να το πατήσει, όταν θα του δινόταν  η περίσταση....μαζί μ'άλλους  δυο Έλληνες γνωστούς και στους Αρβανίτες ανέβηκε με σκοινί πάνω στον προμαχώνα, τάχα πως ήθελε ν'αλλάξει τρόφιμα μ'άρματα.Κάτω απ'την πόρτα καρτερούσαν κάμποσοι Έλληνες. Βρήκαν ένα Τούρκο κανονιέρη στον προμαχώνα, του βούλωσαν το στόμα και τον δέσανε. Με το σκοινί  μετά τράβηξαν πάνω και τους άλλους συντρόφους. Ανοιξαν την πόρτα. όρμησαν μέσα κι'οι άλλοι . Αυτό ήταν η Τριπολιτσά πατήθηκε!

Οι χτεσινοί ραγιάδες μανιασμένοι άρχισαν γενική σφαγή κι αρπαγή! Καβάλα ο Γέρος τρέχει μέσα στα σοκκάκια να τους σταματήσει. Η φοράδα του πατούσε πάνω σε τούρκικα κουφάρια. Μα είναι ανήμπορος να κρατήσει τους ξεφρενιασμένους Γραικούς. Η σφαγή ξακολούθησε 2 ακόμα μέρες, Παρασκευή και Σάββατο! 

Η πραγματικά ανηλεής σφαγή γυναικόπαιδων, μαύρη κηλίδα στην ιστορία μας, για την οποία κατηγορήθηκε ο Γέρος. Φεύγοντας απο κει ο αρχηγός πέρασε απο το παζάρι . Στάθηκε μπροστά σ'ένα γιγαντόκορμο πλάτανο, τον κοίταξε για κάμποσο θλιμμένος, κούνησε το κεφάλι του κι είπε:"Άντε, πόσοι απ'το σόγι μου κι απ' το έθνος μου κρεμάστηκαν εκεί..."

Η πρωτεύουσα του Μωριά ήταν πια ελληνική! Και κατά ένα μεγάλο μέρος, η ελληνική αυτή νίκη χρωστιόταν στο Γέρο του Μωριά!

ΚΑΤΑΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΛΗ 

Ο Κολοκοτρώνης έμεινε 3 μήνες στη συνέλευση που είχαν στην Πιάδα(Επίδαυρο), μα ήρθε σ'αντίθεση με τους συναγμένους κει πολιτικούς. Πήρε τον Υψηλάντη και τον Δεκέμβρη έφυγε για την Κόρινθο.  Το καστρο της, την Ακροκόρινθο, κρατούσαν μπλοκαρισμένο οι ¨Ελληνες. Δεν έμεινε για πολύ στην Κόρινθο. Έφυγε να στρατολογήσει στη Γορτυνία και να πάει στην Πάτρα, που την είχαν κλεισμένη κι'αυτή οι Έλληνες. Οι πολιτικοί όμως του ανακόψανε το έργο του. Τον αναγκάσανε να φύγει απ'την Πάτρα και να πάει στην Κόρινθο να μιλήσει με τον Κωλέττη. Έτσι χαλάρωσε το μπλοκάρισμα της Πάτρας. Κι οι διώκτες του τον κατηγορούσαν ύστερα σαν αίτιο...

Το καλοκαίρι του 1822 κατηφόριζε στην επαναστατημένη Ελλάδα μια απ'τις πιο μεγάλες στρατιές. Αρχηγός τους ο Μαχμούτ πασάς της Δράμας, που τον λέγανε Δράμαλη.

Στην Ρούμελη δεν καταδέχτηκε ο Δράμαλης να μείνει πολύ, βιαζόταν να κατέβει στον Μωριά.

Ο Γέρος βρέθηκε τότε γυμνός απο στρατιωτική δύναμη.Κοίταξε πώς θα συνάξει πολεμιστές. Βάζει τους γραμματικούς μέρα-νύχτα και φτιάχνουν γράμματα σε διαφόρους καπεταναίους, να τρέξουν! Για να ψυχώσει τους πολεμιστές και τα γυναικόπαιδα ακόμα, τους προσκαλεί και τους μιλάει. Τους λέει πως οι Τούρκοι του Δράμαλη  δεν είναι πιο γενναίοι απο κείνους που πολέμησαν ως τώρα. Και τελειώνει το λόγο του:" Mας φέραν βιος άπειρο που θα το αρπάξουν όσοι πρώτοι τρέξουν να πολεμήσουν. Όι ύστεροι δε θα προκάνουν..." Φεύγει για το Αργος. Στο δρόμο του συναντάει το Ρήγα Παλαμήδη, που καβάλα  φοβισμένος έφευγε για την Τριπολιτσά. Ο πατέρας του είχε βαφτίσει τον Κολοκορώνη. Σαν τον είδε αγρίεψε και του λέει;

Φοβήθηκες Ρήγα και τρομοκρατείς τον κόσμο! Δεν έχω μια μποτίλια λάδι να σου δώσω!Σύρε και μη κακολογάς πως χάθηκε το στράτευμά σου, αφού δεν στάθηκες να πολεμήσεις...ήθελε να του δώσει το λάδι να χαλάσουν την κουμπαριά, που τον εμπόδιζε να τον τιμωρήσει...

Στις 25 Ιουλίου ο Κολοκοτρώνης κάλεσε σε συμβούλιο στο Κεφαλάρι τους καπεταναίους. Ήταν κι ο Υψηλάντης με τον Πετρόμπεη. Η γνώμη του ήταν πως ο εχθρικός στρατός δεν μπορούσε να μείνει άλλο στην Αργολίδα, θα πήγαινε για την Τριπολιτσά ή για την Κόρινθο. Μα πιο πολύ για την Κόρινθο. Μερικοί δεν συμφώνησαν μαζί του. Είπαν πως θάπρεπε να μείνουν στους Μύλους και στο Κεφαλάρι κι απο κεί να χτυπήσουν τους Τούρκους. 

.....Συγκέντρωσαν και κάψανε ότι γεννήματα είχαν για να μη βρεί τιποτα ο Δράμαλης.  Υστερα ο αρχηγός πήρε τους δικούς του και τράβηξε για τα Δερβενάκια.

...Φάνηκε η μπροστοφυλακή απ'το στρατό του Δράμαλη. Ήταν Αρβανίτες καβαλαραίοι.

Το σύνθημα τόδωσε ο αρχηγός βροντολαλώντας:" Πάνω τους Έλληνες" Οι Τουρκοαρβανίτες σαστισμένοι άφησαν τα Δερβενάκια και κάνανε κατά τον Αι-Στράτη να ξεφύγουν, μα ο Κολοκοτρώνης θα τους αποκόψει κι'απο δώ τον δρόμο....

.....4000 Έλληνες τσακίζουν το αναρίθμητο στράτευμα του Δράμαλη. Οι Τούρκοι φτάνουν σ'απόγνωση, το ίδιο και οι Πασαδες τους. Ο Νικηταράς αφήνει τα ταμπούρια του και με τα παλληκάρια του ορμά στα κατατρομαγμένα ασκέρια. Με τα σπαθιά τους πετσοκόβουν! Σωστό μακελειό! Ο Νικηταράς λύγισε ψυχικά να σφάζει. Τον ακούσανε οι συντρόφοι του να μονολογάει δυνατά: -Κουράγιο Νικήτα! Τούρκους σφάζεις!- σ'όλο το διάστημα άλλαξε 4 σπαθιά, γιατί του σπάζανε ή στομώνανε απ'την χρήση. Το ξημέρωμα της άλλης μέρας φανέρωσε την ανείπωτη καταστροφή που έπαθε χθες ο περήφανος στρατός του Μαχμούτ πασά Δράμαλη. Πάνω απο 4000 κουφάρια! Λάφυρα; Χρυσά με διαμαντόπετρες, λογιώ-λογιώ και τα πιο ακριβά! Ολοι πέσανε στην αρπαγή! Ο Δράμαλης που ερχόταν πιο πίσω σαν άκουσε το κακό του Άη -Στράτη, σταμάτησε το ασκέρι του και δεν άφησε να περάσει απ'εκεί....θάρρεψε λοιπόν ο πασάς πως θα μπορούσε να διαβεί απ'τα στενά στα Δερβενάκια Το μέγα λάθος του! Σαν μπήκε στο στένωμα του δρόμου,οι Έλληνες άνοιξαν ντουφέκι. Ο Νικηταράς κάποια στιγμή βλέπει μια καμήλα φορτωμένη μπαρούτι. Σκοπεύει και το βόλι τη βρισκει στο φόρτωμα. Παίρνει φωτιά η μπαρούτη, λαμπαδιάζει και ταρακουνιέται ο τόπος! Τα χάνουν οι Τούρκοι, τρομάζουν τα ζωντανά και ξαφνιασμένα τρέχουν ακατάστατα ποδοπατώντας τους πεζούς. Γίνεται μεγάλη αναταραχή. Τότε οι Έλληνες αφήνουν τα ταμπούρια και χύνονται κατα πάνω τους με τα γιαταγάνια στα χέρια. Αρχίζει σωστό μακελειό... για το χαλασμό που έκανε κείνη την στους Τούρκους ο Νικηταράς το κόλλησαν το παρατσούκλι "Τουρκοπελέκας", το χέρι του είχε πρηστεί απ' το αδιάκοπο ανεβοκατέβασμα που έκανε στο βαρύ του σπαθί. Τα δάκτυλά του δεν μπορούσαν ν'ανοίξουν για βγάλει απ'αυτά την λαβή του σπαθιού. Αναγκάστηκαν οι σύντροφοί του να βάλουν στην παλάμη ζεστό νερό ν'απολύσουν τα νεύρα απο τα δάκτυλα και να αφήσουν το σπαθί!

Η στρατιά του φοβερού Δράμαλη είχε αποδεκατιστεί. Μερικοί Τούρκοι περιγράφουν τον Κολοκοτρώνη σαν ένα Κύκλωπα μ'ενα μάτι  στο μέτωπο...

Μέσα Αυγούστου ξαναγύρισε ο Γέρος του Μωριά στην Τριολιτσά ως ήρωας! Τα κανόνια του κάστρου τον χαιρέτισαν! Οι Τριπολιτσιώτες βγήκαν να τον προυπαντήσουν , τον ζηγτωκραύγαζαν, πολλοί τον φιλούσαν,άλλοι έκλαιγαν και άλλοι γελούσαν απο την συγκίνηση. Αναρίθμητες χαρμόσυνες ντουφεκιές γέμιζαν τον αέρα. Και κείνος.. καβάλα στο άλογό του! , ένα όμορφο αράπικο άτι, λάφυρο κι αυτό. Κάτω απ'την σέλα του είχαν βάλει γαλάζιο ύφασμα ακριβό, χρυσοκέντητο με μισοφέγγαρα. Ολόγυρά του καβάλα κι' αυτοί σ'αράπικα άλογα κι'άλλοι καπεταναίοι! Ο Θοδωράκης κατασυγκινημένος κι'αυτός, απο την υποδοχή που τούκαναν.
Και να πώς τον περιγράφει ένας Ευρωπαίος, που έτυχε κείνη την ώρα στην υποδοχή του ήρωα:" Στο μέτωπό του, μαυρισμένο απ'τον ήλιο, στα πυκνά και σουφρωμένα φρύδια του ήταν ζωγραφισμένη μια περηφάνεια σκυθρωπή..."

 τέλος του 3ου μέρους συνεχίζεται.....