ΣΤΟ ΤΡΕΝΟ Νο 1
Ο ένας έμπαινε στο σταθμό της Ομόνοιας και η άλλη στην Βικτώρια.Ο γκριζωπός σαραντάρης πάντα κρατούσε στον ώμο μία τσάντα δερμάτινη που συνήθως έδειχνε ν'ασφυκτιά απο το περιεχόμενο της και με το ίδιο χέρι ένα "σμάρτ φόουν", έτοιμο ν'απαντήσει στις συνεχείς κλήσεις.
Φρόντιζε να πιάνει την ίδια θέση γωνιακή δίπλα στο παράθυρο, αντίθετα στη φορά του τρένου.
Απο κει, σε λίγα λεπτά θ'εντόπιζε την φιγούρα της που θα εμφανιζόταν στην πόρτα του ίδιου βαγονιού.
Ήταν γυναίκα ώριμη, όμως εξαιρετικά καλοστεκούμενη με μαλλιά μακριά ίσα ν'αγγίζουν τον ώμο, βαμμένα σκούρα κόκκινα και πάντα καλοχτενισμένα σε ελεύθερες μπούκλες.
Έδειχνε πάντα φροντισμένη και περιποιημένη, με συνδυασμούς χρωμάτων στα ρούχα και αξεσουαρ της, που τόνιζαν τα μεγάλα μελιά εκφραστικά και ελαφρώς βαμμένα μάτια της, εμφανή δείγματα πως δεν είχε εγκαταλείψει την γυναικεία της φιλαρέσκεια...
Τις περισσότερες φορές φορούσε τυπικά και αυστηρά ταγεράκια που μάλλον της πρόσθεταν χρόνια.
Οταν δεν έβρισκε θέση αμέσως, στεκόταν υπομονετικά όρθια δίπλα στον στύλο.
Όλο και κάποιο κάθισμα θα ελευθερωνόταν στις επόμενες στάσεις, οπότε θα εξασφάλιζε μια θέση αντικριστά στον ψαρομάλλη σαραντάρη.
Τον πρώτο καιρό δεν έβγαζαν λέξη.
Ούτε καν τα τυπικά "συγγνώμη" δεν αντάλλασσαν όταν ο κύριος σηκωνόταν για να κατέβει στα Άνω Πατήσια.
Μόνο φευγαλέες ματιές στα καλλίγραμα πόδια της κυρίας, στο καλοσχηματισμένο πρόσωπο του κυρίου, στα μάτια της μιας, στο στόμα του άλλου...
Κοίταζαν όπως οι περαστικοί τις βιτρίνες με τις κούκλες, καθόλου όμως αδιάκριτα, ούτε καν με επιμονή.
Θύμιζαν διάλειμμα σε αφηρημένες σκέψεις στο άπειρο...δικαιολογημένες πάντα απο την έλλειψη ενός φυσικού τοπίου.
Η μόνη ενοχή που θα μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει στα βλέμματα, ήταν ότι ακόμα και όταν το τρένο, άφηνε πίσω του τις υπόγειες στοές και έβγαινε στον ανοιχτό χώρο, οι ματιές παρέμειναν και οι συνταξιδιώτες εξακολουθούσαν να κοιτάζονται.
Κάπου-κάπου η γυναίκα έδειχνε πως συνερχόταν απο αυτήν την ύπνωση, χαμήλωνε αργά το βλέμμα προς τα λεπτά της δάχτυλα που μοναδικά στολίδια είχαν την βέρα και ένα εντυπωσιακό μονόπετρο μπλε σκούρο ζαφείρι, περιτριγυρισμένο απο μικρά καλοκαρφωμένα ζιργκονάκια.
Με την πάροδο των συνεχών καθημερινών συναντήσεων τους έμοιαζαν και των δύο τα βλέμματα να είναι μια αμοιβαία ξεκούραση, η μικρή απόλαυση της ημέρας που τελείωνε και και της νύχτας που ερχόταν..!
Η εξαφάνιση για μία ολόκληρη εβδομάδα της κυρίας απο το καθιερωμένο πια δρομολόγιο Βικτώρια Αγία Ειρήνη,αναστάτωσε και απογοήτευσε τον κύριο που έχασε το ίδιο ξαφνικά όσο ξαφνικά συνάντησε αυτή την μικρή χαρά της συνάντησης με την άγνωστη κομψή κυρία του τρένου.
Την πρωτοσυνάντησε στο δεύτερο βαγόνι του συρμού, την πρώτη μόλις μέρα που αποφάσισε ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψει το Ι.Χ. αυτοκίνητό του, για τις καθημερινές μετακινήσεις του στο γραφείο και να χρησιμοποιήσει τα δημόσια μέσα συγκοινωνίας.
Η αύξηση της βενζίνης, το έξοδο του πάρκιν και οι δύσκολοι οικονομικοί καιροί επέβαλαν περιορισμούς στα καθημερινά έξοδα. Απο κείνη την μέρα λοιπόν την συναντούσε πάντα στο δεύτερο βαγόνι! Την έβλεπε κάθε μέρα να μπαίνει στο ίδιο βαγόνι που προτιμούσε κι'εκείνος.
Η επανεμφάνιση όμως της κυρίας την επόμενη εβδομάδα, στάθηκε αρκετό για να εκδηλώσουν και οι δύο αυθόρμητα την χαρά τους πετώντας στην άκρη τα κοινωνικά ταμπού που απαγορεύουν την γνωριμία δύο αγνώστων ανθρώπων αντίθετου φύλου, αυτής της ηλικίας.
Η συνομιλία άρχισε με μια βασική "καλησπέρα- τι κάνετε?" και συνεχίστηκε δισταχτικά τις επόμενες μέρες με φρασούλες όπως "ο καιρός κρύωσε" ή "σήμερα έχει πολύ κόσμο.."
Η ασταθής πολιτική και οικονομική κατάσταση των τελευταίων μηνών στάθηκε μια καλή θεματολογία για να γνωριστούν περισσότερο οι δύο πρωταγωνιστές της ιστορίας μας, η Ελένη και ο Θέμης.
Τώρα πια χαμογελούσαν ο ένας τον άλλον, συνεννοούνταν ακόμα μ'ενα κούνημα του κεφαλιού και γνώριζαν πολύ καλά την οικογενειακή κατάσταση του ενός και του άλλου.
Ο Θέμης με δύο γάμους στο ενεργητικό του και την γονική επιμέλεια δύο εφήβων αγοριών απο τον δεύτερο γάμο του και η Ελένη παντρεμένη με τον διευθυντή ενός υποκαταστήματος της Εθνικής τράπεζας και μητέρα μιας 23χρονης φοιτήτριας.
Ο Θέμης μικρομέτοχος-δικηγόρος μιας μεγάλης δικηγορικής εταιρείας και η Ελένη υπάλληλος διαφημιστικής εταιρείας.
Τις ζωές τους, δεν έμοιαζε, να τις χωρίζουν σημαντικές διαφορές, ίσως μόνο μια δεκαετία παραπάνω να βάραινε τα μάτια της Ελένης απο ότι εκείνα του Θέμη.
.
Η καθημερινή διαδρομή είχε γίνει πια μια πρόφαση για τις καθημερινές συναντήσεις και συζητήσεις τους.
Ταύτιση απόψεων παρατηρούσαν σ'όποια θεματολογία επέλεγαν ν' εξαντλήσουν στον χρόνο του ταξιδιού έως ότου φτάσουν στον προορισμό τους.
Εκείνη την Δευτέρα, είχε πιάσει ένα ξεροβόρι και οι επιβάτες έμπαιναν στο βαγόνι με μύτες κι'αυτιά κατακόκκινα, τυλιγμένοι στα μάλλινα σκουφιά και κασκώλ.
Στην Βικτώρια μπήκε και η Ελένη και έτρεξε γρήγορα να πιάσει την ελεύθερη θέση δίπλα απο τον Θέμη, ο οποίος το τελευταίο διάστημα, φρόντιζε να την κρατά πάντα ελεύθερη ακουμπώντας την δερμάτινη τσάντα του, πάνω στο διπλανό κάθισμα.
Θέλεις απο το κρύο, θέλεις απο την ζεστασιά της οικειότητας που πλέον είχε δημιουργηθεί μεταξύ τους, ο Θέμης καλωσόρισε την Ελένη μ'ενα πλατύ χαμόγελο και το χέρι απλωμένο στην πλάτη του καθίσματος, δίχως να το τραβήξει ακόμα και όταν εκείνη κάθισε δίπλα του και ανταπέδωσε το καλοσώρισμά του με το πιο όμορφο χαμόγελο που διέθετε στην γυναικεία της φαρέτρα.
- Καλησπέρα Θέμη, ψέλλισε ξέπνοα, φουσκωμένη ακόμα απο το τρέξιμό της σε μια ύστατη προσπάθεια να προλάβει το δρομολόγιο των 8.00 και αφέθηκε στην νοερή αγκαλιά όπως διαγραφόταν απο την στάση του Θέμη..
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
50 σχόλια:
Αισθηματική νουβέλα γράφεις Κάρυ?
Πολύ μου αρέσει!Εχεις ένα ιδιαίτερο στιλ!
Αντε να ξεφύγουμε λίγο από την Πολιτική πραγματικότητα,με τα αρνητικά της παρατράγουδα.
Περιμένω τη συνέχεια...
Καλό βράδυ.
Oμορφο..Γραφε..!!
@Frezia: Λουλουδάκι μου, αυτό σκέφτηκα κι'εγώ...ας ξεφύγουμε λίγο απο την σκληρή πραγματικότητα και ας δούμε κι'άλλα θέματα που παιδεύουν τον Κόσμο μας...
Μου δίνεις κουράγιο... ας πούμε στην παρθενική μου απόπειρα να γράψω κι'εγώ μια ιστορία που σε πολλούς απ'εμάς μπορεί να συμβεί,αν δεν έχει ήδη συμβεί!
@Μαχαίρης: Xαχαχαχχαχαχχαχαχχαχαχχα!
Σ'άρεσε Μάστορα ε? χαχαχαχχαχαχχαχαχχαχαχα!
Τώρα περίμενε θάρθει και ο αυστηρός Δημητράκης και θα στην πει...! χαχαχαχχαχαχχαχαχαχχαχαχαχχαχαχαχα!
Εξαιρετικό.
Αληθινό,μία καλογραμμένη καθημερινή ιστορία.Διαφορετικό από τα προηγούμενα σου.Ευχάριστη έκπληξη.
Μάχος
@Ανώνυμος:Bρε καλώς τον Μάχο!
Εχεις διαβάσει και προηγούμενα?
Εκπληξη και για μένα, πως έχω κι'έναν Μάχο στο αναγνωστικό μου κοινό...χαχαχαχαχχαχαχαχχαχαχαχχαα!
Πού το πάς ? Πού μας οδηγείς ? Τι θέλει να πεί ο ποιητής ?
Θα δείξει......
@ΜΙΝΙΜΑΡΚΕΤ:Eγώ πού το πάω? Ο Θέμης πού θα το πάει...και να δούμε τι θα κάνει και η κυρία Ελένη!
Εσύ τι υποψιάζεσαι ότι θα γίνει στην συνέχεια Μίνι?
º✿
º° ♥✿
Olá!
Gostei da história.
Tem um segundo capítulo?
Bom domingo!
Beijinhos.
❤
❣✿
Θα περιμένω να δώ τη συνέχεια της ιστορίας σου!!!
@Magia da Ines:
tem um segundo capítulo.
Há ainda tocho escrito. Talvez precisa de um terceiro!
Vamos ver ....
Bom domingo Maya
beijos
@photoionannina: Kαλημέρα Γιάννενα!
Παιδιά καθημερινή συνηθισμένη ιστορία είναι...μη περιμένετε εξελίξεις που δεν μπορείτε να φανταστείτε....χαχα!
Καλημέρα Καλή Κυριακή!
Κάρυ άλλο ένα ταλέντο σου!
Συνέχισε να μας ιντριγκάρεις με τις ιστορίες σου.. να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα.
@Γιαγιά Αντιγόνη:Όλοι μας εδώ μέσα λίγο-πολύ την έχουμε την κλίση με τον γραπτό λόγο...δεν θα τόλεγα ταλέντο!
Οσοι πραγματικά το έχουν ξεχωρίζουν...εμείς εδώ γράφουμε για την παρεούλα την ιδιαίτερη την ξεχωριστή που προσωπικά πολύ την χαίρομαι!
Καλη Κυριακή νάχεις αγαπημένη μου Αντιγονούλα!
kariatida62 xαιρεται, αντε το ριξαμε στα αρλεκιν και απο κοντα ο μαστορας, κραταει ''βλεπω'' το ''ξαναμα'' του ακομα.
Αυτος δεν εχει λεφτα για βενζινη, που θα ''τρεχει'' με την κυρια συζυγο διευθυντου τραπεζας , σε τι ξενοδοχεια θα την παει, στην πλατεια Βαθης?
Η θα τους αφησεις και αυτους με...
@dimitris: Aμάν βρε Δημητράκη...αμάν!Ούτε ένα Άρλεκιν δεν μας αφήνεις να χαρούμε...τι θέλεις δηλαδή να το γυρίσουμε στα Τούρκικα?
Εδώ σε θέλω έρωτες και αφραγκιές! χαχαχαχαχαχχαχχαχα!
Το έπιασες Κυρία Ακροπολίδου!!!
Αχ! και εγώ που βρέθηκα στο σπιτικό σου, ψυχολογικά έτοιμη για πολιτικοκοινωνικό μάθημα...ενθουσιάστηκα!!!
Λατρεύω όλων των ειδών τα love stories που απαραιτήτως πρέπει να έχουν happy end!( Σε έσφαξα αν το τέλος είναι ψυχοπλακωτικό!!!)
Μου αρέσει η λύση σου στη κρίση: Τολμήστε να ερωτευτείτε!
ΑΦιλάκια πολύ χαμογελαστά! :) :) :)
Τα καλά της κρίσης... ιχχιχιχ
Άντε να γίνει το μετρό και εδώ στη Θεσσαλονίκη να σταυρώσουμε κι εμείς κανά γκόμενο!
χιχιχι
Καλημέρα!
@Αιναφετς: Tελικώς διαπιστώνω πως τα κορίτσια της παρέας είναι πιο ανοιχτά, έτοιμα να σχολιάσουν και αυτές τις ιστορίες της καθημερινότητας.
Τα αγόρια δειλά, επιφυλακτικά, άλλα κρυμμένα μπαίνουν διαβάζουν φεύγουν, ξανάρχονται...!
Για να δω στο τέλος, ποιους θα ξαπλώσει στο "ντιβάνι του Φρόυντ" η Κάρυ!
Οσο για την "έκπληξη" που σου προκάλεσε η σημερινή θεματολογία Μαγισσούλα μου οφείλεται στην σχετικά καινούργια γνωριμία μας!
Η σπεσιαλιτέ μας είναι τα θέματα της ιστορίας και όχι τόσο τα πολιτικοκοινωνικά...χαχαχαχχαχαχα!
Αλλά όπως λένε κατα καιρούς και οι φίλοι Κένταυρος και Δημητράκης είμαστε περιοδικό ποικίλης ύλης....χαχαχαχαχχαχαχαχαχαα!
Μαμουνοκάρυκα φιλάκια κι'απ'εμάς!
Μου άρεσε το σενάριο, μπράβο φίλη μου μια χαρά τα καταφέρνεις.
Τελικά ταχουν αυτοί οι δυό σήμερα ή θα μας πας κι άλλο επεισόδιο;
Κοίταξε, γράφε εσύ και θα σε σκηνοθετώ εγώ, λαμπρό μέλλον διαγράφεται μπροστά μας, όχιιιι δεν θα μας γονατίσει εμάς η κρίση.
Καλό απόγευμα
@AnD: Xχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχα!
Κοριτσάκια μου όμορφα,χαρούμενα γεμάτα χιούμορ!
Πόσο σας αγαπώ....:))
@Mαίρη:Eεεεεεε έτσι θα σας ξεπετάξω μ'ενα μόνο επεισόδιο? χαχαχαχαχαχαχχαχα!
Γουστάρωωωωω, έτοιμες για την υπερπαραγωγή της ταινίας είμαστε!
Καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο θα είναι το καστ των ηθοποιών....χαχαχαχχαχαχαχαα!
Οχιιιιιιιιιι! Τι είναι μια κρίση μπροστά στους Ζορμπάδες που κουβαλάμε όλοι λίγο ως πολύ? ;)
Φιλιά πολλά
ομορφη ιστοριούλα.....να σαι καλα΄..συνέχισε καλά πάς.....καλημερα
@homemade: Kαλά το πάω γατόνι μου? χαχαχα!
Θα προσπαθήσω ακόμα περισσότερο στο επόμενο... :))
το γυρισαμε στις ιστοριες Κρυδακι?και μετα λες για μενα ?παντως καπως ετσι εγραψα εγω το πρωτο μου στιχακι στον ηλεκρικο δενυπηρχε μετρο τοτε μεταξυ Αμαρουσιου και Βικτωριας...
Κάρυ μου και συγγραφέας?
Αυτό το ταλέντο σου δεν το είχα γνωρίσει εδώ και 1χρόνο που'τοχες στην κατάψυξη:))
Πολύ όμορφο αναρωτιέμαι πως θα εξελιχθεί αυτή η γνωριμία??
@Μάγος: Bρε Μάγε,εσύ νομίζω μ'εχεις ξαναδεί να γράφω...όχι βέβαια ιστορίες, άλλά σε Ιστοριούλες όμως μ'εχεις ξαναδεί!
Το τρένο φαίνεται τόχει και εμπνέει!!! χαχαχχαχα!
@Ζοyzoy: Φιλενάδα έχουμε κι'εμείς τις κρυφές μας χάρες! χαχαχαχχαχαα!
Οποτε ξεμένουμε απο τις άλλες, επιστρατεύουμε αυτές! :))
Είδες ο Θέμης Κάρυ μου, έκανε την κρίση ευκαιρία, και μετά τα χώνετε στον Γιώργο!
Άντε και σε ανώτερα.
Μα κυρία μου! Tida! Γράφεις πολύ όμορφα την ιστορία αυτή. Ιδιαίτερα χαίρομαι που μπήκες στην ψυχολογία της μυθοπλασίας. Έχεις στυλ δικό σου και αποσπάς αμέσως το ενδιαφέρον, Μου αρέσουν τούτες οι ιστορίες που μπορεί να προκύψουν στο διάβα μια μέρας. Είμαι πολύ ανυπόμονος να δω πως θα εξελιχθεί. Μου αρέσουν οι χαρακτήρες. Είδες τι σου γράφει και η Γιαγιά Αντιγόνη;
Καλή συνέχεια!!!
Kάποιος θάνατος , κάποιο ατύχημα , πιθανόν ......
@Κarfoma: Xαχαχαχα!
Στους πολέμους γενικώς οι έρωτες φουντώνουν...παρατηρημένο!
Το και" εις ανώτερα" σε ποιον πάει? χαχαχαχα!
@Χριστόφορος: Oh mio Christoforo! Caro mio.. χαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Στον παρελθόν, όταν ήμουν πολύ νέα συχνά έγραφα!
Τις περισσότερες όμως φορές τα έσκιζα γιατί στο τέλος δεν μου άρεσαν!
Εκτοτε τα παράτησα...δυο τρεις φορές εδώ μέσα μου δόθηκε η ευκαιρία να περιγράψω στιγμές της καθημερινότητας μου και έμεινα ικανοποιημένη.
Χθες λοιπόν θέλησα να θίξω ένα άλλο θέμα που ταλαιπωρεί τις ζωές των ανθρώπων και σκέφτηκα να το κάνω με τον τρόπο του συγγραφέα.
Για να γράψεις ιδιαίτερα, Χριστόφορε, εσύ το ξέρεις καλύτερα, πρέπει πρώτον νάχεις εμπειρίες, να εχεις γνωρίσει και μελετήσει τον κόσμο μας...
Ευχαριστώ πάντως για τα ενθαρρυντικά σου λόγια! Και σένα και την γιαγιά Αντιγόνη.
@Μinimarket: Μπα σε καλό σου Χριστιανέ μου! Μέσα απ'αυτό το κείμενο, εσένα σου βγήκε θανατικό? χαχαχαχαχαχχαχχαχαχαχχαα!
Κρίιιιμα τα εύσημα που πήρα απο τον Χριστόφορο! Ω...χου! και πόνεσε η κοιλιά μου απο τα γέλια!!!!χαχαχαχχαχχαχα!
ΚΑΡΥ ΜΟΥ ΚΑΛΑ ΤΟ ΠΑΣ!!!! ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ....
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ! ΦΙΛΑΚΙΑ!
@Effie's Sweet Home Designs:
Για να δούμε Εφούλα, πώς θα βγει...
Τώρα το σχεδιάζω στον καμβά, να βρω και τις κατάλληλες κλωστές και έτοιμο το εργόχειρο...χαχαχα!
Καλό ξημέρωμα, καλή εβδομάδα νάχουμε!
Όταν είμαι εδώ, χρησιμοποιώ ΗΣΑΠ και metro. Το ίδιο βαγόνι, την ίδια ώρα είναι κοματάκι δύσκολο βέβαια, αλλά υπάρχουν και άλλα:
1. Για να αντιγράψω ακριβώς τον Θέμη πρέπει να βρώ 70άχρονη Ελένη.
2. Στις ηλικίες αυτές σπάνια υπάρχουν εργαζόμενες που καθημερινά χρησιμοποιούν το τραίνο για μεταφορικό μέσο.
3. Αν υπάρχει, ηλικιακά θα βρίσκεται πάντα σε κάποια θέση, οπότε καθόλου εύκολο το οφθαλμοπαιχνίδισμα από εμένα τον μόνιμα όρθιο.
4. Αν ψάχνω κάθισμα δεν θα πετύχω ποτέ το ίδιο.
5. Η Ελένη έλλειψε μιά βδομάδα, αλλά εγώ πολύ συχνά.
Να συνεχίσω ή να περιμένω την δική σου συνέχεια???
@Αντώνης: Ρε Αντώνη χειρότερος απο τον Δημητράκη έγινες εσύ!
Μυθοπλασία είναι, δεν είπαμε ότι είναι εύκολο να γίνει και στην πραγματικότητα!
Θα μπορούσε να μην ήταν μέσα στο τρένο, αλλά στην στάση του λεωφορείου, ή όπου αλλού!
Αμάν αδελφέ μου, να μη σου πω τι μου έκανες το σενάριο.... :))
Μην ελπίζεις να συναντήσεις την όμορφη Ελένη στο μετρό...την έκλεψε ο Πάρης!
Και για Τρωικό δεν σε βλέπω διατεθειμένο.....άστο καλύτερα φίλε δεν σε παίρνει! χαχαχαχαχα!
έκπληξη! παράξενο?? λίγο μόνο γιατί μ' άρεσε η ανατροπή κι αλλαγή Κάρυ...μ' αρέσει!!!!με εξιτάρει κι εμένα αυτό που λένε κι οι άλλοι το ότι αποφάσισες να εκφραστείς και λογοτεχνικά...αν και ήμουν σίγουρη πως θα μπορούσες να το κάνεις ή θα μπορούσες να το είχες κάνει ήδη από καιρό, άλλωστε διαφαινόταν από τους σχολιασμούς σου σε αναρτήσεις και σε σχόλια...καλή επιτυχία και περιμένω με αγωνία τη συνέχεια.....
μεγάλη αγκαλιά, φιλί γλυκό
"Ξενοι στο τρένο". Ελέυθερες θέσεις 8.00 το πρωί? Πολύ αισιόδοξη σε βρίσκω!χαχαχα!
Πόλύ ωραία η ιστορία σου, Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τον Έρωτα. Ή σχεδόν κανείς.
Καλή εβδομάδα φίλη μου!
@oneiremata: Γλυκό ευγενικό κορίτσι, ευχαριστώ για τον τρόπο που μ'ενθαρρύνεις, αλλά βρε παιδιά λίγο εως πολύ, όλοι γράφουμε εδώ μέσα! 373 Aναρτήσεις έχω κάνει, τώρα με πρωτοδιαβάζετε?
Δεν είναι και τόσο δύσκολο να γράψουμε μια φανταστική ιστορία.
Η ιστορία που ξεκίνησα να περιγράφω, είναι μια συνηθισμένη ιστορία που έχουμε κατά καιρούς ακούσει να έχει συμβεί σ'ατομα του κοινωνικού μας περιβάλλοντος, και ίσως έχει συμβεί σε πολλούς απ'εμάς. Μέσα στ' απρόβλεπτα και στα νόστιμα της ζωής περικλείεται!
Μη περιμένετε να σας διηγηθώ κάτι το πρωτάκουστο, το ιδιαίτερο, το μοναδικό..!
Μ'αγχώσατε καλέ, τι περιμένετε να διαβάσετε στην συνέχεια Μιρέλλα Παπαοικονόμου? χαχαχαχαχαχαχχα!
Φιλάκια πολλά
@περήφανη μανιάτισσα: 8 .00 το πρωί?
Ε, όχι και με την τσίμπλα στο μάτι βρε Μανιάτισσα!χαχαχαχαχαχα!
Πώς είναι σωστό να το γράψω 20.00 μμ?
Αντε οκτώ το βράδυ εννοούσα...
Κανείς δεν γλυτώνει ε?
Αυτό είναι το κακό μ'αυτόν..!
kariatida62 χαιρεται, κοιτα μην γινεις σαν τον παπακαλιατη, ξεπατικωτουρες.
Κατι δεν μου ''πηγαινε'' καλα με τις φωτο σου, τοσες φορες ηρθα, μετα απο προσεκτικη ''επιθεωρηση'' καταλαβα γιατι η κοπελια, δεν εχει αναγκη να πιαστει απο χειρολαβη...
@dimitris:Βρε τι είστε εσείς? Δεν αφήνετε άνθρωπο να επιχειρήσει να γράψει μια καθημερινή συνηθισμένη ιστορία!χαχαχαχαχχαχχαχα!
Τι ξεπατικούρες μου λες? Τι νομίζεις ότι έχουμε πρόσβαση στις δικές σου φωτό (απο τις παίρνεις εσύ μας λες?)
Το φουκαριάρικο Μαμούνι ψάχνει και μου φέρνει ό,τι του δίνει ο Γκούγκλης...
Γιατί δεν έχει ανάγκη η κυρία να πιαστεί απο χειρολαβή?
Δημητράκη, μου φαίνεται πως έχεις πονηρό μυαλό...πολύ πονηρό! χαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχααχα!
Ατιμο το μάτι των αντρών! Πολύ άτιμο!:))
kariatida62 ουτε πονηρο μυαλο, ουτε πονηρες λεξεις υπαρχουν, μονο γεγονοτα και η φωτο, ειναι αδιαψευστος μαρτυρας, δηλαδη να.......................τυφλωθουμε???
@dimitris: Xαχαχαχαχαχαχχαχαχαχαχα!
Ε, όχι και να μου τυφλωθείτε, να την κοιτάξετε όχι απο κάτω προς τα πάνω, αλλά αντίθετα...απο πάνω προς τα κάτω!
Ε τι να κάνω βρε Δημητράκη, δεν έβρισκα άλλη σε στύλο!
Κοίτα πού κόλλησε ο άνθρωπος...χαχαχαχαχαχαχχαχαχαχα!
Εισαι καρατρελή!
τελεια και παυλα
Τελικα το κανανε;;;
@Coula: Δείξε μου την φίλη σου να σου ποια είσαι..!(ξεχασμένο απο τις παροιμίες που μάζεψες! :p)
Σιγά που θα στο μαρτυρήσω...νάρθεις αύριο να δεις αν το κάνανε...χαχαχαχαχχα!
Θάχω και φωτογραφίες...α!χαχαχαχαχχαχα!
Κάρυ μου, με εξέπληξες πολύ ευχάριστα!!!
ΚΑΙ συγγραφέας!!!
Υπέροχη ιστορία,απλή, καθημερινή, τρυφερή κι ανθρώπινη!
Περιμένω την συνέχεια...
Τώρα εκτός από την μόνιμη αγωνία μου για τα θρίλερ του Χριστόφορου, έχω και για την δική σου νουβέλα!
Πολλά φιλάκια
@Μαγδα: Δεν σας παιδεύω εγώ πολύ σαν τον Χριστόφορο...είμαι τσακ μπαμ!χα;χαχχαχαχαχ!
Το Σάββατο ανέβηκε το πρώτο μέρος της ιστορίας μου, πριν λίγο το δεύτερο και τελευταίο μέρος!
Πέρασε παραπάνω καλή μου Μάγδα
Δημοσίευση σχολίου