ΔΩΡΕΑΝ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ

 Περι..διαβάζοντας στα μονοπάτια του facebook έπεσα πάνω στον τοίχο της Υπεύθυνης του Τομέα Παιδείας και Έρευνας της ΔΗΜΑΡ κ. Μαρίας Ρεπούση και βρέθηκα μπροστά σε μία κόλαση σχολίων από αγανακτισμένους σχολιαστές.
 Άλλοι έβριζαν χυδαιότατα και άλλοι διατύπωναν ευγενέστατα ερωτήματα προς την κυρία Βουλευτή, που δεν στάθηκε στα έδρανα της παράταξής , όταν η ολομέλεια της Βουλής, τίμησε την μνήμη της γενοκτονίας του  Ποντιακού Ελληνισμού τηρώντας ενός λεπτού σιγή.

Αποσύρθηκε για να επιστρέψει λίγο αργότερα,προκειμένου να ψηφίσει.
΄Οπως ήταν φυσικό η αντίδρασή της αυτή μετά απο τον γνωστό "συνωστισμό" στο βιβλίο  της Ιστορίας της ΣΤ΄Δημοτικού, εκτιμήθηκε ως προσβολή για ολόκληρο τον Ελληνισμό και την Ιστορία του.
Αγανακτισμένοι πολίτες λοιπόν μπήκαν στον ελεύθερο τοίχο του προφίλ που διατηρεί στο f/b και άρχισαν να τον στολίζουν... κανονικά! 
Μέχρι τον Ακάθιστο Ύμνο της άφησαν  σε λινκ, σε μια προσπάθεια να ξορκίσουν τον κακό της !
Η κυρία Ρεπούση όμως ακάθεκτη και αμετανόητη, τους απάντησε ότι την ενοχλούν και ότι αν ήθελαν να κάνουν ιστορικές αναφορές μπορούσαν να τις κάνουν στον δικό τους τοίχο.
Οπως καταλαβαίνετε η τελευταία αυτή δήλωσή της, που δεν είχε ίχνος μεταμέλειας ή μιας έστω  δικαιολογίας πυροδότησε το αίσθημα αγανάκτσης των πολιτών που ξεκίνησαν ένα καινούργιο κύμα  ύβρεων, το οποίο βέβαια απο την μία πλευρά επιχειρηματολικά  δεν τους δικαιώνει, αλλά απο την άλλη κατανοείται όταν προσβάλλεται το εθνικό τους αίσθημα τόσο κατάφωρα από μία Ελληνίδα βουλευτή.

Πέρα απο τις προσπάθειες για διαστρέβλωση της Ιστορικής αλήθειας η εν λόγω  κυρία, δείχνει να μη κατανοεί τι σημαίνει να προσβάλλει την μνήμη αδικοχαμένων ανθρώπων που σφαγιάστηκαν λόγω της εθνικότητάς τους.
Για να μην αναρωτιέται λοιπόν  για τις ύβρεις που δέχεται θα της  χαρίσω ένα μάθημα ψυχολογίας στο κεφάλαιο: Πατριωτισμός απο τον πατέρα του Αναρχισμού.


 Οι λαϊκές μάζες όλων των χωρών αγαπούν βαθιά την πατρίδα τους!
Αλλά αυτό είναι μια φυσική, πραγματική αγάπη.


Ο πατριωτισμός του λαού δεν είναι ιδέα αλλά γεγονός, και ο πολιτικός πατριωτισμός, η αγάπη του Κράτους δεν είναι η ακριβής έκφραση αυτού του γεγονότος αλλά μια εκφυλισμένη έκφραση μέσω μιας απατηλής αφαίρεσης, και πάντα προς όφελος μιας εκμεταλλεύτριας μειοψηφίας. 


Η Πατρίδα, η εθνικότητα όπως και η ατομικότητα, είναι ταυτόχρονα ένα γεγονός φυσικό και κοινωνικό, ψυχολογικό και ιστορικό. Δεν είναι μια θεωρητική αρχή. Μπορούμε να ονομάσουμε ανθρώπινη αρχή μόνο ό,τι είναι καθολικό, κοινό σε όλους τους ανθρώπους. Η εθνικότητα τους χωρίζει. Δεν είναι λοιπόν αρχή. Αλλά αυτό που είναι αρχή, είναι ο σεβασμός που ο καθένας πρέπει να έχει για τα φυσικά, πραγματικά ή κοινωνικά γεγονότα. 


Η εθνικότητα, όπως και η ατομικότητα, είναι ένα από τα γεγονότα αυτά. Οφείλουμε λοιπόν να τη σεβόμαστε.
 Η καταπίεσή της είναι έγκλημα, και για να μιλήσουμε με τη γλώσσα του Μαντσίνι, αυτή γίνεται ιερή αρχή κάθε φορά που απειλείται ή καταπιέζεται. Γι' αυτό λοιπόν συναισθάνομαι ειλικρινά και πάντα τον πατριώτη κάθε καταπιεσμένης πατρίδας. 


Η Πατρίδα αντιπροσωπεύει το ιερό και αδιαφιλονίκητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, κάθε ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, εθνών να αισθάνονται, να σκέπτονται, να θέλουν και να δρουν με τον δικό τους τρόπο, και ο τρόπος αυτός είναι πάντα το αναμφισβήτητο αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας ιστορικής εξέλιξης.
Υποκλινόμαστε, λοιπόν, στην παράδοση, στην ιστορία. 
Ή, καλύτερα, τις αναγνωρίζουμε όχι γιατί μας παρουσιάζονται σαν αφηρημένα εμπόδια που σχηματίστηκαν μεταφυσικά, νομικά και πολιτικά από τους σοφούς δασκάλους και ερμηνευτές του παρελθόντος , αλλά μόνο γιατί έχουν περάσει πραγματικά στο αίμα και στη σάρκα, στις αληθινές σκέψεις και τη θέληση των σημερινών λαών".


ΜΙΧΑΗΛ  Αλεξάντροβιτς  ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ
( Ρώσος Θεωρητικός του Αναρχισμού)