ΣΧΟΙΝΟ ΚΑΙ ΛΥΓΑΡΙΑ ΣΤΗ ΜΥΤΗ, ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΜΠΛΕ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ.

``Τα τελευταία χρόνια, απηλλαγμένη απο τον "σχολικό Σεπτέμβρη" που κρατά τις μαμάδες μαθητών μακριά απο εξορμήσεις στην θάλασσα...(τα τέκνα μου εδώ και δύο χρόνια απεφοίτησαν), κλείνω τις καλοκαιρινές διακοπές με ένα 4ημερο σε κάποιο νησάκι που ακόμα δεν έχει καταγραφεί στον χάρτη των επισκέψεων μου!

Το καλοκαίρι 2009 λοιπόν για μένα έκλεισε μ'ένα Κυκλαδονήσι, που άν και τόσο κοντά στην Αθήνα, χρόνια τώρα μου ξέφευγε... 

 `` Είναι η γνωστή  ΚΕΑ ή ΤΖΙΑ!

Ένα πολυσυζητημένο νησί ,πρώτον για τους "σκαφάτους" που συγκεντρώνει, δεύτερον για κάποια πολιτικά πρόσωπα που έχουν  αποκτήσει εξοχική κατοικία και προσφάτως (το προηγούμενο τριήμερο) για την έκθεση του ΦΑΣΙΑΝΟΥ που έγινε στην πολιτιστική εκδήλωση που διοργάνωσε ο Δήμος Κέας για την αναπαλαίωση του ναού Αγ.Μαρίνας.

 Ένα κυκλαδονήσι βαμμένο καφέ-μπλέ, μπλέ απο την θάλασσα του και καφέ απο την πέτρα του!
Ιδιαίτερο όχι για όλα τα γούστα! Ιδιαίτερη και η πέτρα του! Κόκκινη να ματώνει σε πολλές μεριές !

Γκριζοπράσινη λες και βγάζει ...μούχλα σ'άλλα σημεία της!

 Ένα νησί  ελεύθερο απο κινδύνους πυρκαιάς μιας και εκεί δεν υπάρχει τίποτα να κάψεις, αφού δεν συναντάς τίποτα άλλο απο πέτρα και αγκαθιές...

Πλημμυρισμένο  ολόκληρο σ'ένα ιδιαίτερο άρωμα! Το άρωμα του σχοίνου και της λυγαριάς! (ποτέ δεν είχα μυρίσει λυγαριά, μόνο την τραγουδούσα ...μοιάζει με μυρωδιά μπαχαρικού κάτι σαν κάρρυ)

Οργασμός οικοδομών ...πέτρινων εξοχικών κατοικιών, ακόμη και πάνω στις κακοτράχηλες  βουνοκορφές του,  εκεί πάνω παρέα με τον Θεό, τον άνεμο και τους αετούς,  για να αγναντεύεις την απεραντοσύνη της...

Ξεχωριστό το μοναστήρι της Παναγίας της Καστριανής!( Εάν πουλιόταν, οι κατασκευαστές θα το έφταναν 6.000 το τ.μ) ξεχωριστό και για την τοποθεσία που βρίσκεται, αλλά και για το χρώμα που διαθέτει για μοναστήρι..(τα κελιά των μοναχών κυκλαδίτικα σπιτάκια)

Μ'ένα τέμπλο γεμάτο χαρούμενα χρώματα και μένα  εντυπωσιακό ψηφιδωτό  στο κέντρο του ναού.

Για διοργάνωση "μυστηρίων όπως γάμοι και βαπτίσια ενδείκνυται το παραπάνω μοναστήρι...θα ξετρελάνετε τους καλεσμένους σας!

Η Ιουλίδα είναι τ'όνομα της χώρας του! Ομορφο αρχαιοελληνικό όνομα που ταιριάζει μόνο σε αντίστοιχης ομορφιάς χώρα.

Με το Δημαρχείο του ( κτίριο νεοκλασσικό, πανέμορφο και καλοδιατηρημένο, κατασκευασμένο  το 1905)

Στην Ιουλίδα συνάντησα και την γκαλερί του Ντελαπήτσα...ενός ζωγράφου, που με πολύ χιούμορ  σατυρίζει με τα έργα του τους πάντες και τα πάντα!  Πρώτα απ'όλους τον ευατό του! Δεν είχα την τύχη να  συναντήσω τον ίδιο, αλλά όπως μου είπαν οι ντόπιοι είναι "ο γραφικός" του νησιού που αντιστέκεται στους καιρούς μας και στα ...χρήματα! Δεν δέχτηκε να πουλήσει τα έργα του στην coca-cola , όταν του τα ζήτησε για διαφήμιση...

Στα παραπάνω έργα με την ορθογραφία του ζωγράφου σχολιάζεται η Ιουλίδα: Σχεδιάστηκαι απο αρχιτέκτονες Θεούς,χτήστηκαι απο ΗΜΗΘΕΟΥΣ,κατηκηθη...απο Ηλήθιους! - Ηγοργόνα ρωτάει τον ναυτικό εάν ζεί ο Ντελαπήτσας κι'αυτός απαντά ότι όχι, τον έφαγε η μαλακία.-Ο αγώνας του Ντελαπήτσα σπερματοζωαρίου, στην μήτρα της μάνας του με το σπερματοζωάριο του αδελφού του

 Αναρωτιούνται δυο γαίδαροι βλέποντας τον άνθρωπο.

Στην Ιουλίδα συνάντησα και έφαγα στο ταβερνάκι του  πιο "κουλτουριάρη ταβερνιάρη" που έχω ποτέ συναντήσει, στον Κερκυραίο Pολάνδο, που "η βουρλησία του", όπως χαρακτηριστικά μου εξομολογήθηκε τον έφερε σ'αυτό το πέτρινο νησί γιατί δεν άντεξε την εμπορευματοποίηση του δικού του νησιού! Εκεί στα 5-6 τραπεζάκια του, που διαθέτει το μαγαζάκι του,  δοκιμάσαμε την σπεσιαλιτέ του "αθερίνα με κρεμμύδια" , τον κόκκορα παστιτσάδα που έφτιαξε η κυρά του και τα καλοτηγανισμένα φρέσκα καλαμαράκια του.

Εκεί βρήκα και τον Αμερικανό τουρίστα, που μιλούσε πάρα πολύ καλά Ελληνικά,  αυτοδίδακτος, όπως μου είπε, τάμαθε απο τον δρόμο μέσα στην εικοσαετία που επιμένει να έρχεται στην Ελλάδα!

Ο καιρός όμως τις επόμενες μέρες μας τα χάλασε και μας θύμισε ότι πρέπει να μαζευτούμε γιατί το Φθινόπωρο έρχεται, διώχνει τους τουρίστες  και αναζητά την   η σ υ χ ί α!!!

Του αρκούν μόνο τα βήμματα της βόλτας που κάνει κάθε απόγευμα το γεροντάκι  που πέρασε όλη την ζωή του εκεί στην Ιουλίδα του...απαρνήθηκε τις άλλες... τις μεγάλες πρωτεύουσες και πεισματικά δεν την αποχωρίζεται!

Μόνες οι παραλίες στον  Οτζιά,  στο Γιαλισκάρι  και στην Πίσσα. Πριν λίγες μέρες ήταν ακόμα ασφυκτικά γεμάτες απο τους λουόμενους!

Kλειστό και το κλαμπάκι ΤΖΙΑΜΑΙΚΑ (πολύ έξυπνη η ονομασία που έδωσε ο ιδιοκτήτης)κοντά στο λιμάνι

Απο μακριά και το Βουρκάρι. Εγκαταλελειμένο κι'αυτό απο τους περισσότερους "σκαφάτους" του!
Έρημος και ο γαλήνιος Κούνδουρος με τα σπίτια-μύλους του. Η αφηρημένη ξεχάστηκα να τα χαζεύω και δεν τράβηξα ούτε μία φωτογραφία!

Μόνο απέμεινε και το παγκάκι, ν'αγναντεύει πέρα στον γαλάζιο ορίζοντα. Μοναδική του ελπίδα για παρέα ίσως κάποιος  ξεχασμένος ξένος τουρίστας...

Η Μελαγχολία του Σεπτέμβρη...έντονη παντού! Μας έπιασε κι'εμάς.
                                             ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ Σ'ΟΛΟΥΣ!