O AΓΙΟΣ ΜΟΥ..! (συνέχεια Νο4)

ΔΥΣΚΟΛΟΙ  ΚΑΙΡΟΙ

Ύστερα απο τόσους θριάμβους του Θοδωράκη Κολοκοτρώνη η Διοίκηση(Κυβέρνηση) αποφάσισε να του δώσει το τίτλο του Αρχιστράτηγου. Αξίωμα που διακαιωματικά του ταίριαζε! Αυτό βέβαια πείρξε τους πολιτικούς και προσωπικούς του εχθρούς. Προσπαθούσαν νάβρουν ευκαιρία να τον συκοφαντήσουν...

Οταν τον Νοέμβριο έγινε ο αρχιστράτηγος κύριος του Αναπλιού, η δύναμή του μεγάλωσε πιο πολύ. Τον κατηγόρησαν λοιπόν τότε οι εχθροί του, ότι άρπαξε τα λάφυρα και τα διέθεσε στους συγγενείς και φίλους του.Η αλήθεια είναι πως αν πήρε ένα μεγάλο μέρος απ'τα λάφυρα, το έκανε για να έχει τα έξοδα που του χρειάζονταν για να ξακολουθήσει τον αγώνα του. Και το κακό ήταν πως ο αγώνας του αυτός δεν θα ήταν μονάχα κατά των Τούρκων, μα είχε να παλέψει και με τους πολιτικούς του αντιπάλους. Γιατί αυτοί μαζί με μερικά μέλη απ'την Κυβέρνηση, δολερά αποζητούσαν να παραγκωνιστεί. Με καιρό καταργούν τη θέση του αρχιστράτηγου. Κι'ύστερα τον προστάζουν να παραδώσει τ' Ανάπλι. Αυτός πεισματωμένος αρνιέται. Οι φίλοι του Κολοκοτρώνη κάνουν συνέλευση στη Σελίμνα, με σκοπό να ρίξουν την Κυβέρνηση.Στο αναμεταξύ όμως στην Τριπολιτσά ανάβει αδελφοκτόνος πόλεμος! Ο Γέρος τρέχει να σταματήσει το μεγάλο κακό. Πριν φτάσει ο ίδιος στέλνει στους ξεσηκωμένους με πεζοδρόμους γραφή:" Οποιος ρίξει ντουγέκι είναι εχθρός κι'ας με καρτερεί..."

Αρχές Ιουλίου 1823, μπαίνει στην πολιτεία και ειρηνεύει τους επαναστατημένους Ελληνες.

Ο μεγάλος του γιος, ο Πάνος, τον Νοέμβρη του 1824 βρέθηκε με λίγους συντρόφους του στο χωριό Θάνα. Υστερα απο μια συμπλοκή που έκανε με τα κυβερνητικά στρατεύματα, ο Πάνος τράβηξε πίσω στην Σελίμνα που ήταν ο Γέρος με τους αντικυβερνητικούς. Πεντέξη κυβερνητικοί στρατιώτες ήταν κρυμμένοι στη θέση Κλεισούρα. Καβάλα ο Πάνος πήγαινε μπροστά και ξωπίσω οι σύντροφοί του...ένα βόλι βρίσκει τον Πάνο στο κεφάλι και το περνάει πέρα για πέρα. Μεμιάς σωριάζεται απο το άλογο νεκρός.Φοβισμένοι οι συντρόφοι του φεύγουν και παρατούν το κουφάρι του αφύλαχτο στους δολοφόνους του, που του αρπάζουν τ'άρματα και τα ρούχα του . Ενας απ'τους φονιάδες ήταν ο Γιάννης Γουρούνης απ'τα Φύλλα της Χαλκίδας.

....Είδε κάποιους κυβερνητικούς στρατιώτες να είναι στολισμένοι και να κρατάνε τ'άρματα του Πάνου. Τα γνώρισε. Γύρισε την άλλη μεριά το πρόσωπό του, δάκρυσε και μουρμούρισε: -"Θεέ μου, συχώρα τους φονιάδες του παιδιού μου..." Η μεγαλοψυχία αυτή του Κολοκοτρώνη φανερώθηκε κι'άλλη φορά με τον δολοφόνο του αδελφού του ,που του παρουσιάστηκε και του ζήτησε την βοήθειά του. Φορούσε τον ολόχρυσο ντουλαμά του σκοτωμένου. Έκανε όμως πως δεν θυμήθηκε τίποτα, και του υποσχέθηκε να τον βοηθήσει σ'αυτό που ζητούσε. Κι επειδή κείνη την στιγμή έτυχε να τρώει, τον κράτησε να φάνε

Η μάνα του η γριά Ζαμπιά δεν βαστούσε να βλέπει τον φονιά του παιδιού της να τον κρατάνε για φαγητό και παραπονέθηκε στον Θοδωράκη."Σώπα μάνα! της αποκρίθηκε ο γιός της αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο που κάνουμε του σκοτωμένου!" Αυτή ήταν η καρδιά του μεγάλου Θοδωράκη! Μ'όλο που έλεγε το γνωμικό "Ποτέ να μην αφήνετε το ραβδί απ'τα χέρια σας, γιατί θα σας φάνε τα σκυλιά", ήταν άνθρωπος που συγχωρούσε και λησμονούσε τους φταίχτες του!

Ψυχικό συντρίμι ο Κολοκοτρώνης απ'τον θάνατο του γιού του, πήρε την απόφαση να σταματήσει τον πόλεμο που είχε ανοίξει με την Κυβέρνηση και παραδόθηκε. Στ'Ανάπλι που πήγε για να παραδοθεί οι κυβερνητικοί φέρθηκαν άπρεπα στην συνοδεία του. Στις 4 Φεβρουαρίου φτάνει απ'την ύδρα στ'Ανάπλι ο Κουντουριώτης και προστάζει την μεταφορά όλων των αρχηγών επαναστατών στην Υδρα και την φυλάκισή τους στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία.Οι κρατούντες ήσαν: Kολοκοτρώνης,Δεληγιανναίοι,Νοταράδες,ο Μητροπέτροβας,ο Θ.Γρίβας,Παπατσώνης.

Συνοδεία οι φρουροί πήγαιναν μέσα στους δρόμους τ'Αναπλιού ξερμάτωτο τον Γέρο. Έτυχε να περάσουν έξω απο ένα ψιλικατζίδικο. Είδε ο Κολοκοτρώνης σ'ένα ζεμπίλι κάμποσους ξύλινους φτηνούς σουγιάδες , που τους έλεγαν "κουβαρίστρες",άπλωσε ο Γέρος και πήρε έναν για να κόβει το ψωμί του, μα δεν είχε χρήματα να τον πληρώσει. Είπε τότε στον καταστηματάρχη να τον χρεώσει και απο τότε κείνοι ο σουγιάδες έμειναν με το'όνομα "Κολοκοτρώνης"

Όπως πήγαιναν τον Γέρο του Μωριά για το γιαλό, κάποιος τον έβρισε και τον έφτυσε. Γύρισε τότε ατάραχος ο δεσμώτης και λέει στους συνοδούς φρουρούς του: "Κρίνετε σεις αν μου πρέπει τέτοια ντροπή!.." Ολο το Ανάπλι είχε κατεβεί στο γιαλό να δουν τους κρατουμένους. Τους βάζανε σε βάρκες να τους μεταφέρουν. Ο Παπαφλέσσας που ήταν εκεί, τους φώναξε ειρωνικά: "Κατευόδιο!" Τότε ο Κανέλλος Δεληγιάννης του αποκρίθηκε δυνατά απ' την βάρκα.-"Και στα δικά σου, γιατί ήρθε η ώρα σου αρχιμανδρίτη!.." Τον Κολοκοτρώνη τον βάλανε σε ξεχωριστή βάρκα και όλοι στριμώχνονταν να τον δούν. Αυτός τότε απ'την βάρκα τους βροντοφωνάζει.-"Τι τηράτε ορέ Ελληνες; Εγώ είμαι ο Κολοκοτρώνης! Θάλασσα μένα δεν με τρώει, ούτε ψάρια!..."

....Οι φυλακισμένοι της Υδρας μάθανε τον ερχομό του Ιμπραήμ στο Μωριά και ό,τι άρχισε να προχωρεί. Ο Γέρος προθυμοποιείται να βοηθήσει:-"Ξέρω κατατόπια που δεν θα μπορέσει ούτε η επιστήμη τους ούτε η καβαλαρία τους να τα πάρει.Οι Αραπάδες νικούν γιατί οι Έλληνες είναι κομματιασμένοι και δεν έχουν έναν αρχηγό. ΄Ολοι θέλουν να προστάζουν, χωρίς να έχουν και πείρα που χρειάζονται σ'αυτό."  Αποφάσισαν τότε οι δεσμώτες να δραπετεύσουν χρησιμοποιώντας κάτι ψαρότρατες. Μα στο μεταξύ τους πρόλαβε η αμνηστεία που τους έδωσε η Κυβέρνηση.

....Η κατάσταση για τους Έλληνες ήταν δύσκολη.Όλοι οι καπεταναίοι αναστατώθηκαν και μονάχα ο αρχιστράτηγος ψύχραιμος αναμετρούσε την κατάσταση. Για λίγο απέφευγε να δώσει μάχες με τον πασά. Τόσο που έκανε εντύπωση στον Ιμπραήμ και έστειλε γράμμα στον Αρχηγό, γιατί δεν στεκόταν ν απολεμήσει. Ο Γέρος του απάντησε: "Πάρε όσους θέλεις συ, ν απάρω κι εγώ άλλους τόσους, ή αν αγαπάς, έλα μονάχος σουκι εγώ μονάχος μου κι όποιος πέσει..." Αργότερα έλεγε: "Αν χανόμουνα, ας πήγαινα! Αν τον χαλούσα, γλύτωνα το Έθνος!" Στους ανυπόμονους καπεταναίους αποκρινόταν: "Aν χάσω σ'ένα πόλεμο 4.000-5.000 Ελληνες, πού θα βρώ άλλη δύναμη να πολεμήσω τον εχθρό; Ο Μπραίμης όμως και 10000 άν χάσει βρίσκει άλλες..."

ΤΡΑΧΥΣ ΑΓΩΝΑΣ 

Ο Μωριάς προσωρινά ησύχασε απ'τον Ιμπραήμ γιατί είχε καταπιαστεί με την πολιορκία του Μεσολογγίου, όταν όμως αυτή η ηρωική πόλη έπεσε ο πασάς ξαναγύρισε στον Μωριά. Μεγάλος ο κίνδυνος. Ο Κολοκοτρώνης όμως δεν στέκει άπραγος. Κάνει γενική επιστράτευση απ'άκρη σ'άκρη!

Το μόνο που καταφέρνει τόετε είναι με κλεφτοπόλεμο να του φέρει εμπόδια στην τροφοδοσία . Σε 2 μήνες όμως η νικηφόρος μάχη της Βέργας στην Μάνη εμψυχώνει τους Έλληνες. Καινούργια νίκη θ'ακολουθήσει στην μάχη του Πολυάραβου.Κείνο τον καιρό ο Ζαίμης με τον Κολοκοτρώνη διαφωνούσαν σε διάφορα διοικητικά ζητήματα.Τότε άρχισαν να κουβεντιάζουν, να φέρουν απ'την Ρωσία τον Καποδίστρια. Αλλο ζήτημα ήταν όμως που απασχολούσε αρκετά τότε τον Γέρο. Ήταν η πολιορκία της Αθήνας απο τον Κιουταχή.

 Ηθελε με κάθε τρόπο να βοηθήσει με Μωραίτες πολεμιστές τον στρατάρχη της Ρούμελης Καραισκάκη, που όχι μόνο λάτρευε, μα θαύμαζε κιόλας! Το ίδιο και ο Ρουμελιώτης πολέμαρχος. Ο Γέρος στέλνει βοήθεια τον γιό του Γενναίο με 2000 πολεμιστές.

Ο Γενναίος φτάνοντας του έκανε εντύπωση με πόση απροσεξία ρίχνεται ο Καραισκάκης στις μάχες αψηφώντας τα εχθρικά βόλια.  Ο Γέρος του γράφει:"Μη λησμονείς ότι εσείς ειστε η ψυχή του στρατού.Φυλάτε ολίγον. Πρόσεχε τον Καραισκάκη, όχι για τον ίδιο αλλά για την πατρίδα εις την οποίαν ανήκει και εις την οποίαν είναι πολύ χρήσιμος!" Και σ'άλλο γράμμα, σε υστερόγραφο ο ίδιος ο Γέρος με το χέρι του γράφει αυτά: "Γύφτο, γύφτο έχει να κάμεις με σόι γύφτικο και στοχάσου...!"

Γύφτο έλεγαν τον Καραισκάκη για την μαυρίλα του δέρματός του. Μα και ο Καραισκάκης νοιαζόταν για τον Γέρο και σε κάποια συνάντηση που είχε με τον Γενναίο στην σκηνή του ζήτησε απο τον Γενναίο να μην ριψοκινδυνεύει στις μάχες. Του λέει: "Mη τηράς εμένα. Αν πας εσύ, πάει ο Γέρος, άν πάει ο Γέρος πάει η Ελλάδα, ενω σαν κι'εμένα έχει κι'άλλους το Εθνος και δεν παθαίνει τίποτα η Ελλάδα!" Οταν ο στρατάρχης του Μωριά έμαθε για τον  θάνατο του Καραισκάκη,(που χτυπήθηκε πισώπλατα  απο χέρι, μάλλον αδελφικό, πάνω στην μάχη)τον έκλαψε και τον μοιρολόγησε σα γυναίκα!

....Τρομοκρατία απλώνεται σ'όλες τις περιοχές απο τους γραμματικούς του αρχηγού, που στέλνουν παντού γράμματα για τους προσκυνημένους στον Ιμπραήμ:ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ!

Ο Δημήτρης Νενέκος, ένας καπετάνιος που απ'την αρχή του ξεσηκωμού έδειξε μεγάλη παληκαριά, προσκυνάει τον Ιμπραήμ, πηγαίνοντας μ'άλλους 30 πολεμιστές και μπαίνει στην προσωπική φρουρά του Πασά. Σιγά-σιγά προσκαλεί κι'άλλους καπεταναίους. Ο Γέρος για να τους σταματήσει χρησιμοποιεί αυστηρή γλώσσα. Τρείς μέρες τάζει προθεσμία στον Νενέκο, να φύγει απο τον Πασά. Κείνος όμως μένει....οι προσκυνημένοι μέρα με την μέρα λιγοστεύουν και πηγαίνουν μετανοιωμένοι να ζητήσουν συγχώρεση απ'τον αρχηγό. Ο Κολοκοτρώνης μ'αυτόν τον τρόπο της φοβέρας σώζει τον Μωριά απ' τον φοβερό αυτόν κίνδυνο, που δεν πρόκανε ν'απλωθεί. Του απομένει ο Νενέκος. Αποφασίζει να δώσει ο ίδιος γραφτή διαταγή για τον θάνατό του! Πριν βάλει την υπογραφή του μπαίνει σε μια εκκλησιά και ζητά συγχώρεση απο την Παναγία."-Δε σκοτώνω Χριστιανό, μα Τούρκο..." και υπογράφει την  διαταγή. 

Ο Κολοκοτρώνης κατάφερε να διατηρήσει ζωντανή την Επανάσταση και να μη θαφτεί κάτω απο τ'ασκέρια του Ιμπραήμ, υπόθεση σχεδόν χαμένη, μέχρι η ναυμαχία του Ναυαρίνου να σβήσει για πάντα το κακό του προσκυνήματος!

...Η φρεγάτα Ουάρσπιτ, στις αρχές του Γενάρη του 1828 ξεμπαρκάρει στην Ελλάδα τον Κυβερνήτη Καποδίστρια. Ο Κολοκοτρώνης πηγαίνει απ'τους πρώτους να τον χαιρετήσει, γιατί είναι παλιός του γνώριμος, πριν το '21 στα Εφτάνησα.

Ο Καποδίστριας δεχόταν τον Γερο μ'αγάπη και εκτίμηση, συχνά στους Ευρωπαίους τον σύστηνε ως εξής:-"Iδού ο Οδυσσεύς της νέας Ελλάδος!"

Ο Γέρος είναι ενθουσιασμένος μαζί του και τον στηρίζει μ'όλες του τις δυνάμεις. Συχνά δήλωνε:

" Aρχίζει να μπαίνει κάποια τάξη στο κράτος κι ασφάλεια!"

Στις συνεδριάσεις οι διάφοροι καπεταναίοι ζητούν απο τον Καποδίστρια να τους δοθούν αποζημιώσεις για τις υπηρεσίες τους στο έθνος. Μα το ταμείο είναι μείον.  Ο Κολοκοτρώνης αναγκάζεται να τους μιλήσει αυστηρά:

" Όταν ήρθα το Μάρτη του 1821 απ΄την Ζάκυνθο, δεν είχα στο κεμέρι μου παρά μια ξηντάρα. Ο πατέρας μου ούτε καλύβα δεν μ'άφησε κι εγώ δεν αγόρασα ούτε το κιβούρι μου...ότι έκαμα τόκαμα στην υπηρεσία της πατρίδος μου. Και σείς έχετε άλλος λίγο, άλλος πολύ, που όταν γενήκατε καπεταναίοι δεν είχατε στο κεφάλι σας μήτε 5 γρόσια. Τι να ειπούν εκείνοι που είχανε στην επανάσταση και τα χάσανε γι'αυτήν; Τι να ειπει ο λαός της Ελλάδας που πολέμησε όπως πολεμήσαμε κι εμείς και δεν είχε μήτε σκούφια στο κεφάλι; Kαι δεν μου λέτε, τι πράμα ήταν οι στρατιώτες που λέτε ότι πληρώσατε; Eίχα κι εγώ στρατιώτες μα θα με κολάσει ο Θεός αν πω ότι πλήρωσα κανένα. Οι κακομοιριασμένοι, έφερναν τις περισσότερες φορές το ψωμί στον τορβά απ'το σπίτι τους. Ειναι ντροπή μας να λέμε πια εδώ τέτοια λόγια. Τώρα έχουμε τακτική κυβέρνηση και πρέπει να την αφήσουμε να κλείσει τις πληγές που άνοιξε ο πόλεμος στην πατρίδα μας..."

Σαν τελείωσε όμως ο πόλεμος, ο Γέρος έστειλε τον Κολλίνο στο Παρίσι για σπουδές και ο Καποδίστριας έγραψε στον φιλέλληνα Ευνάρδο να τον προστατεύσει

 ....Σάστισε κι αναστατώθηκε ο στρατάρχης, σαν του έφεραν μήνυμα πως ο Καποδίστριας δολοφονήθηκε! Άλλοι κατηγορούσαν τους φονιάδες Μαυρομιχαλαίους κι άλλοι ήταν χαρούμενοι που γλύτωσαν απ'τον τύραννο μπάρμπα Γιάννη, όπως λέγανε μερικοί τον Καποδίστρια!

 Ο Γέρος τότε τους είπε την ιστορία του σαμαρτζή με τα γαιδούρια πουξεσηκώθηκαν και τον σκότωσαν γιατί τα παραφόρτωνε. Οι άνθρωποι τότε φώναξαν τον παραγιό του σαμαρτζή να τους φτιάξει σαμάρια, μα εκείνος δεν τα κατάφερνε άξια και τα γαιδούρια όχι μόνο δούλευαν το ίδιο αλλά πληγώνονταν τώρα. Τον θυμήθηκαν τον σαμαρτζή μα ήταν πια αργά!....

Η Γερουσία σ'εκείνη την κρίσιμη στιγμή διορίζει μια τριμελή επιτροπή ν ακυβερνήσει την χώρα, έως ότου οι ξένες δυνάμεις έφερναν έναν βασιλιά για να κυβερνήσει την  Ελλάδα. Ηταν ο Αυγουστίνος αδελφός του Καποδίστρια, οποίος γρήγορα τα εγκατέλειψε, ο Κωλέττης και ο Κολοκοτρώνης.

....Οι εχθροί του Γέρου, στείλανε γράμμα στο Μόναχο πως ο στρατάρχης του Μωριά δεν ήθελε τάχα τον Οθωνα  κι ότι ετοίμαζε επανάσταση στην Ελλάδα. Ο πρόεδρος Κουντουριώτης που δεν τον συμπαθούσε , τον άλλαξε με τον Πλαπούτα για να μην συνοδεύσει τον βασιλιά στο ταξείδι του για την Ελλάδα. Έτσι κατεβαίνοντας κάτω στην Ελλάδα οι Βαυαροί δε βλέπανε με καλό μάτι τον Κολοκοτρώνη  κι'όλο τον υποψιάζονταν . Η διαβολή είχε ριζώσει και δεν θα αργήσει να δώσει τους φαρμακερούς καρπούς της!

Τέλος του 4ου μέρους. Συνεχίζεται....