Ο ΛΟΡΔΟΣ ΠΟΥ ΕΡΩΤΕΥΘΗΚΕ ΤΗΝ KOΡΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Διακόσια χρόνια έχουν περάσει που ένας νεαρός Άγγλος αριστοκράτης,λόρδος, ρομαντικός ποιητής έφτασε στην τουρκοκρατούμενη Αθήνα.
Ήταν Χριστούγεννα του 1809. Ζήτησε ένα ήσυχο και άξιο των αναγκών του κατάλλυμα να μείνει. Επιλέχθηκε το σπίτι της κυρίας Μακρή ως το καταλληλότερο. Η κυρία Μακρή, ήταν μια γνωστή κοσμική χήρα των Αθηνών που είχε και μια ωραία κόρη ονόματι Τερέζα-Θηρεσία.
Στον έρωτα λοιπόν της όμορφης Τερέζας, παραδόθηκε ο νεαρός μας λόρδος που δεν ήταν άλλος απο τον Μπάιρον! (Για την αγάπη της γράφτηκε το 1809 το ποίημα: κόρη των Αθηνών.)Ο έρωτάς του για την Τερέζα της Αθήνας και αργότερα για την ανάσταση της  Ελλάδας στάθηκε ισχυρός ώστε να προσφέρει για τον αγώνα των Ελλήνων όλη  την περιουσία του και στο τέλος ακόμα και αυτή την ίδια του την ζωή!
Ο νεαρός φιλέλληνας ποιητής μας χάρισε όχι μόνο την ζωή του αλλά και λίρες για την πληρωμή διαφόρων μισθοφόρων που υπεράσπισαν την Επανάσταση και το Μεσολόγγι. Λίρες, επίσης, που απο τότε αρχίζαμε να δανειζόμαστε, και αντί να τα δίνουμε όλα για τις κρατικές υποθέσεις, τις τρώγαμε τις περισσότερες μεταξύ μας. Τότε λοιπόν στα 1824, ξαναζητήσαμε δάνειο(καληώρα), αλλά δεν μας δίνανε, διότι δεν ξέρανε ακριβώς ποιος θα τα φάει...
Μεσολάβησαν τότε ο Μπάιρον και ο Ευνάρδος, ένας άλλος φιλέλληνας Ελβετός και πήραμε στο τέλος τα χρήματα.
Παλιά μας τέχνη κόσκινο δηλαδή! Τώρα θα μου πείτε, τόσα πήρε στο παρελθόν η Δύση απο εμάς. Να μη μας δώσει και πέντε δεκάρες άτοκες παραπάνω; Tα χειρόγραφα μόνο του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα και των Πατέρων να βάλεις που τάκλεψαν απο το Βυζάντιο, είναι όλος ο προυπολογισμός του Ντομινίκ-Στρος-Κάν! Και όπως χαρακτηριστικά έλεγε και ο αγαπημένος Μακρυγιάννης: δώσαμε στους δυτικούς χρυσάφι(τον πολιτισμό μας) και πήραμε πίσω τενεκέδες!" Μάλλον λοιπόν μας χρωστούν παρά τους χρωστάμε!
Ας γυρίσουμε πίσω λοιπόν στον ιδιαίτερο ποιητή μας να τον γνωρίσουμε μέσα απο τον καθηγητή Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεοδόση Πελεγρίνη, ο οποίος έκανε μια πρωτότυπη ομιλία για τα ερωτικά πάθη του Μπάιρον.
"Ο Μπάιρον ήταν ακόλαστος κατά μία έννοιαν...είχε τον διάβολο μέσα του, όπως σχεδόν όλοι οι μεγάλοι άντρες. Είχε διάφορες σχέσεις, ομοφυλοφιλικές, παιδοφιλικές,αιμομεικτικές-μέχρι και την ετεροθαλή αδελφή του έκανε ερωμένη του. Η κοινωνία της Αγγλίας δεν τον δεχόταν. Και γι'αυτό ήρθε στην Ελλάδα. Κι'εμείς....τον ξεκάναμε; Όχι, πέθανε έχοντας επίγνωση. Και οι Έλληνες, που γι'αυτόν ήταν θρυλικοί ήρωες, είχαν την πρόνοια να κρατήσουν την καρδιά του και να την θάψουν κάτω απο ένα δένδρο στο Μεσολόγγι, όταν οι Άγγλοι δεν ήθελαν καν να κηδέψουν το υπόλοιπο σώμα του!"
Η φωνή του Λόρδου Μπάιρον ήταν αυτή που ακούστηκε δυνατά τις ιστορικές στιγμές μέσα απο το ερειπωμένο Μεσολόγγι: " Η  Ελλάδα είναι τώρα αντιμέτωπη με τρεις λύσεις, να κατακτήσει την ανεξαρτησία της ή να γίνει κτήση των ηγεμόνων της Ευρώπης ή τουρκική επαρχία! Τώρα μπορεί να διαλέξει ανάμεσα στις τρεις, τώρα θα αποφασίσει αν θέλει να γίνει για πάντα ελεύθερη, αληθινή και ανεξάρτητη!"

Ο Λόρδος είχε δει απο τότε πως θα μπορούσαμε να έχουμε ένα κράτος εξαρτημένο και όχι ελεύθερο! Και αυτό γιατί δεν είχαμε χρήματα,όπως ακριβώς στις μέρες μας! Ποια πολιτική ελευθερία μπορεί κάποιος νάχει όταν χρωστάς παντού; Kακά τα ψέματα ελεύθερη Ελλάδα, έτσι όπως την εννοούσαν ο Μπάιρον ή ο  Καποδίστριας (ο οποίος έδινε τον μισθό του στο κράτος και έγραφε σ'ένα μικρό γραφειάκι) δεν υπάρχει πια!
Ξεκίνησε συνεργασία με τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και για την οικονομική στήριξη των οπλαρχηγών του Μεσολογγίου, διέθεσε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του που του είχε απομείνει απο την πώληση ακινήτων στην Αγγλία, ενόσω βρισκόταν στην Βενετία. Ενα κομμάτι είχε ξοδέψει για την κάλυψη των προσωπικών του χρεών, ένα άλλο κομμάτι για την αγορά όπλων των  Καρμπονάρων  και το υπόλοιπο για την Ελληνική επανάσταση.
Ενώ σχεδίαζε με τον Μαυροκορδάτο επίθεση στο φρούριο του Λεπάντο,(στην Ναύπακτο) ασθένησε σοβαρά απο κρυολόγημα (ή σηψαιμία ή ελονοσία) και απεβίωσε στις 19 Απριλίου του 1824

"Maid of Athens, ere we part "

by George Gordon, Lord Byron (1809)

Maid of Athens, ere we part,

Give, oh, give back my heart!

Or, since that has left my breast,

Keep it now, and take the rest!

Hear my vow before I go,

Zoë mou sas agapo.

By those tresses unconfined,

Wooed by each Aegean wind;

By those lids whose jetty fringe

Kiss thy soft cheeks' blooming tinge;

By those wild eyes like the roe,

Zoë mou sas agapo.

By that lip I long to taste;

By that zone-encircled waist;

By all the token-flowers

that tell What words can never speak so well;

By love's alternate joy and woe,

Zoë mou sas agapo.

Maid of Athens! I am gone:

Think of me, sweet! when alone.

Though I fly to Istambol,

Athens holds my heart and soul:

Can I cease to love thee?

No! Zoë mou sas agapo.

Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ:

Η Κόρη των Αθηνών ή κατά κόσμον Τερέζα (ή Θηρεσία) Μακρή

Κόρη των Αθηνών

Κόρη γλυκιά των Αθηνών,

σε τούτη δω του αποχωρισμού την ώρα,

δώσε , ώ! δώσε πίσω την καρδιά μου,

π'αποχωρίστηκε από το στήθος το δικό μου

ή πάρε ό,τι απόμεινε και κράτησέ το.

Πριχού να φύγω άκουσε τον όρκο τον δικό μου:

-Ζωή μου, σας αγαπώ!

Μα τα μαλλιά τ΄ατίθασα ,

τα γλυκανεμισμένα 'πο τον αγέρα του Αιγαίου,

Μα τα βλέφαρά σου που με τα κατάμαυρα ματόκλαδα αγγίζουν

τα τρυφερά τα μάγουλα τα ροδοβαμμένα.

Μα τα ελαφίσια τ' 'αγριωπά τα μάτια σου,

-Ζωή μου, σας αγαπώ!

Μα τα χείλη σου, που λαχταρώ με πόθο,

Μα τη λιγνή τη μέση σου, που 'ναι σα δαχτυλίδι.

Μα τα λουλούδια που μιλούν κάλλιο από κάθε λέξη.

Μα της αγάπης τη χαρά, που γίνεται μαζί και λύπη :

-Ζωή μου, σας αγαπώ!

Κόρη γλυκιά των Αθηνών,

Σ΄ αφήνω γεια και φεύγω, μα μη με ξεχνάς

Σαν είσαι μοναχή να με συλλογάσαι.

Τι κι αν πηγαίνω μακριά κι αν φεύγω για την Πόλη

μου ΄χει η Αθήνα την καρδιά και την ψυχή σκλαβώσει.

Αγάπη τέτοια σώνεται;

-Ζωή μου, σας αγαπώ!

Στην περιοχή του Ψυρρή γράφτηκε στα 1809 η πολύ τρυφερή ιστορία αγάπης μεταξύ των δύο νέων.

Το ρομαντικό ειδύλλιο ανάμεσα στον διάσημο ποιητή και φιλέλληνα λόρδο Βύρωνα και τη μικρή κόρη του Προκοπίου Μακρή, προξένου τής Αγγλίας, τη Θηρεσία Μακρή.
Λίγο πιο πέρα από την πλατεία 'Ηρώων, την πλατεία Ψυρρή, στην Οδό Αγυιάς, σήμερα 'Αγ. Θέκλας, βρισκόταν το σπίτι του Μακρή. Στην πραγματικότητα ήταν δύο κα­τοικίες που χωρίζονταν με μεσότοιχο, αλλά επικοινωνούσαν μεταξύ τους.
Τότε, που τα σπίτια ήταν λίγα στην Αθήνα, στη μια από τις δυο κατοικίες εφιλοξενούντο ξένοι περιηγητές για λίγες ημέρες.
Ανάμεσα στους φιλοξενούμενους ήταν ο Λόρδος Βύρων και ο φίλος του Χόμπχαουζ.
Όταν ο Βύρων, στα τέλη του Δεκέμβρη του 1809, είδε την δωδεκάχρονη Θηρεσία ή Τερέζα Μακρή (είχε γεννηθεί το 1791) κεραυνοβολήθηκε. Ενοιωσε μεγάλο θαυμασμό και είπε στο φίλο του:
- Κοίτα, Ρόμπερτ, μία από τις Καρυάτιδες ζωντάνεψε!
Όσο περνούσαν οι μέρες τόσο ο έρωτας του Βύρωνα για την μικρή σπιτονοικοκυρά του μεγάλωνε.
Ο φίλος του Ρόμπερτ, του συνέστησε να φύγουν το γρηγορότερο.
Όμως ο Βύρων ήθελε να την παντρευτεί. Μα φοβό­ταν μήπως η δωδεκάχρονη κόρη δεν καταλάβαινε τον έρωτά του.
Ετσι αποφάσισε να μιλήσει στη μητέρα της.
Βέβαια, και η μικρή Θηρεσία, όταν αντάμωσε το βλέμμα του, ένοιωσε την καρδιά της να φτερουγίζει. Μα απέκλεισε μέσα της οτιδήποτε, αφού ο Βύρων είχε τέτοια καταγωγή.
Μια μέρα, όμως, που βρέθηκαν οι δυο τους στο χαγιά­τι του σπιτιού, ο ευγενής φιλέλληνας της έπιασε το χέρι. Η νέα το τράβηξε και του είπε στα Γαλλικά:
"- Είμαι ορφανή κοπέλα και δεν έχω δικαίωμα να μι­λάω με άνδρες….."
Τότε ο Λόρδος γονάτισε μπροστά της και της φίλησε τα κρινοδάχτυλα των χεριών της.
- Ζωή μου, σ' αγαπώ, της είπε με αληθινό πάθος. Πες μου, θέλεις να γίνεις γυναίκα μου;
Πλημμυρισμένη από ευτυχία η Θηρεσία του είπε:
"- Φοβάμαι, Νοέλ.."
Φοβόταν πως η αγάπη, η μεγάλη αυτή αγάπη, θα περ­νούσε σύντομα.
"- Ταξίδεψε, συνέχισε κι αν η αγάπη σου μείνει ζωντα­νή, τότε έλα πάλι!"
Τρελός από ευτυχία ο Βύρων έγραψε το γνωστό ποίημα για την κόρη των 'Αθηνών, που κάθε στροφή του τελειώνει με το «ζωή μου, σ' αγαπώ».
Όταν, όμως, επρόκειτο να φύγει, η Θηρεσία του υπενθύμισε ότι ένας ποιητής πρέπει να μένει ελεύθερος.
Ο ποιητής έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι και δεν ξα­ναγύρισε.
Λίγο αργότερα η Θηρεσία έκλαψε το θάνατό του.
Στα 1829 παντρεύτηκε τον πρόξενο της Αγγλίας στο Μεσολόγγι, γνωστό Φιλέλληνα Ιάκωβο Μπλακ, και από κει και πέρα έζησε στην Αγγλία, αφήνοντας πίσω της την πλατεία του Ψυρρή.
Όταν πέθανε, στα 1876, οι «κουτσαβάκηδες» ήταν στις δόξες τους γύρω από το πατρικό της σπίτι.
Η μορφή της Κόρης των Αθηνών, (ή κατά κόσμον Τερέζας Μακρή), μια μορφή αγγελικά πλασμένη μέσα από τους φλογερούς στίχους βγαλμένους από τον έρωτα που έτρεφε ο Μπάϋρον για εκείνην, ενέπνευσε ποιητές, ζωγράφους και λοιπούς καλλιτέχνες για να περάσει για πάντοτε στα Ηλύσια της ποίησης και του θρύλου.

Το σπίτι της οδού Θέκλας(στου Ψυρρή) εκεί όπου γεννήθηκε ο έρωτας του Μπάϋρον για την πανέμορφη Τερέζα δεν υπάρχει πια.....

Κατεδαφίστηκε το 1974.....