ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΤΟΛΙΔΙ ΤΩΝ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

Φέρει το όνομα του Θεού του Φωτός και της Μουσικής, της Νεότητας και του Κάλλους!

Το θέατρο Απόλλων είναι ένα κτήριο με μεγάλη ιστορία, απόλυτα συνδεδεμένο με την ιστορία της Σύρου και τον πολιτισμό της!

Αποτελεί ένα πραγματικό κόσμημα για την πρωτεύουσα των Κυκλάδων την Ερμούπολη. 

Φιλοξενεί κάθε χρόνο το φεστιβαλ Αιγαίου, καθώς και άλλες διάφορες εκδηλώσεις!

Ας μιλήσουμε λίγο για την ιστορία του:

Την πρωτοβουλία για την ανέγερση του την ανέλαβε ο Μιχ. Σαλβάγος.

'Ήταν προς τα τέλη του Οκτώβρη στα 1861, όταν στο τότε Δημοτικό συμβούλιο συζητήθηκε η ιδέα ανέγερσης θεάτρου και λέσχης στην κεντρική πλατεία της Ερμούπολης.

Οι αντιδράσεις σωρό (όπως συνήθως συμβαίνει), διότι μερικοί υποστήριζαν ότι σ'ένα νεοσύστατο κράτος όπως το Ελληνικό με σοβαρά οικονομικά προβλήματα ήταν προκλητική πολυτέλεια η ανέγερση ενός παρόμοιου κτηρίου.

Μέχρι και σχετικά προπαγανδιστικά φυλλάδια προωθήθηκαν απο τους πολέμιους της ιδέας...(απο τότε υπήρχε το κακό με τα φυλλάδια...) 

Ευτυχώς όμως η άποψη των υποστηρικτών της ιδέας επικράτησε και η θεμελίωση του κτισίματός του έγινε στα τέλη του 1862 με το σχέδιο του αρχιτέκτονα P.Sampo που δούλευε ως αρχιτέκτονας στον Δήμο της Ερμούπολης.

 Η λειτουργία του Δημοτικού θεάτρου που ονομάστηκε "ΑΠΟΛΛΩΝ" με την παρουσία του εμπνευστή της κατασκευής του Μιχ. Σαλβάγου, άρχισε στις 20 Απριλίου 1864, με το Ριγκολέτο του VΕRDΙ.

 Όταν πρωτάκουσα το  θέατρο Απόλλων,  μου μίλησαν για την αρχιτεκτονική του ότι  ομοιάζει και αποτελεί μικρογραφία της Σκάλας του Μιλάνου.. 
Δυστυχώς δεν έχω επισκεφθεί το ιταλικό  θέατρο, δεν με κάλεσαν ποτέ να τραγουδήσω εκεί οπότε δεν μπορώ να επιβεβαιώσω την ομοιότητά του μ'αυτό ή μη.

Σίγουρα όμως η αρχιτεκτονική του φαίνεται πως έχει επηρρεαστεί από ιταλικά πρότυπα. Οι απόψεις των ειδικών υποστηρίζουν πως η στήριξη της θολωτής οροφής ακολουθεί το γαλλικό σύστημα. 

Ανεξάρτητα όμως από την αρχιτεκτονική του ποιότητα, το κτήριο δεν χαρακτηριζόταν για τη στερεότητά του.

Το 1874 κιόλας. χρειάστηκε γενική επισκευή, νέες επισκευές ακολούθησαν στα 1881, 1890 (καθίσματα και σκηνή) και 1896 (γενική).

Κατά τη διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου το θέατρο κακοποιείται, γίνεται κινηματογράφος και στα χρόνια που ακολουθούν δεν θα ξαναέρθει ποτέ στην αρχική του κατάσταση, αν και μεταπολεμικά δόθηκαν κάποιες θεατρικές παραστάσεις με κορυφαία αυτή της Μαρίκας Κοτοπούλη που έδωσε στις 24 Μαρτίου 1953 την τελευταία παράσταση της ζωής της. 

Σήμερα έχει ολοκληρωθεί το έργο της πλήρης αποκατάστασης του θεάτρου όσο το δυνατόν πιστότερη προς την αρχική μορφή του. 
Σημαντική υπήρξε η δράση των συλλόγων «Θεατρικός Εκπολιτιστικός Όμιλος Σύρου ο Απόλλων» (ιδρύθηκε το 1977) και «Καλλιτεχνικός Όμιλος ο Σουρής» (1978),

 Σ'αυτές τις φωτό μπορείτε να θαυμάσετε τον εσωτερικό διάκοσμο των φουαγιέ της κυρίας εισόδου και των επάνω ορόφων των θεωρείων.

Στο απλό μουσείο του συναντάς  σκηνικά θεατρικών έργων και τα κουστούμια μεγάλων Ελλήνων ηθοποιών που πέρασαν απο τα καμαρίνια του θεάτρου.

                                                             Τις αδελφές Καλουτά

Μπέμπα Δόξα

ΚΥΒΕΛΗ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥ

Φιλοξένησε ακόμα και τον έρωτά της με τον Γεώργιο Παπανδρέου

Την Ελένη Χαλκούση

Και άλλους πολλούς γνωστούς Έλληνες και ξένους παλαιότερους μα και σύγχρονους καλλιτέχνες

 όπως τον Β. ΛΟΓΟΘΕΤΙΔΗ

 

Μα και τον  ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΓΟΥΡΟ

Μεγάλοι Συριανοί λόγιοι συγγραφείς συμμετείχαν με κείμενά τους στα θεατρικά έργα που ανέβηκαν στην σκηνή του όπως οι :Γ. ΣΟΥΡΗΣ

                                                              ΕMM. ΡΟΙΔΗΣ 

                                                            ΔΗΜ. ΒΙΚΕΛΑΣ

Εμείς είχαμε την τύχη ν'απολαύσουμε τους ήχους του μαγικού βιολιού του  Λεωνίδα Καβάκου που έπαιξε μαζί με το υπέροχο Enrico Pace στο πιάνο μουσικά κομμάτια του MOZART,BEETHOVEN,
SCHUMAN και SZYMANOWSKI

Αγοράσαμε με μόλις 2 € το πρόγραμμα του ρεσιτάλ(για να ξέρουμε τουλάχιστον ποιον μουσικό συνθέτη και έργο του ακούμε).
Απαραίτητη προυπόθεση για να το διαβάσεις ήταν νάχες αποκτήσει τουλάχιστον το lower  του Michigan,  διότι ολόκληρο το πρόγραμμα σε ιλουστρασιον χαρτί  τυπωμένο ήταν γραμμένο στην ..επίσημη πια εθνική Αγγλική γλώσσα!!!

Έψαξα τον υπεύθυνο για να παραπονεθώ...εκείνος άρχισε να μου αναπτύσσει ένα λογίδριο υπερ της ιδιωτικής τους προσπάθειας που δεν χαίρει υπστήριξης κρατικής επιχορήγησης και στο τέλος  ολοκλήρωσε με την παρακάτω γελοία δικαιολογία:
Kάθε χρόνο το νησί μας το επισκέπτεται μεγάλος αριθμός ξένων τουριστών και ως φιλόξενοι νησιώτες προτιμήσαμε να εκδόσουμε το πρόγραμμα μόνο στα Αγγλικά και όχι δίγλωσσο διότι τότε θα χρειαζόμασταν το διπλάσιο κόστος!!!
Του πρότεινα να κάνει μια μικρή έρευνα και να ψάξει να βρει τον αριθμό των ξένων τουριστών στο κατάμεστο πανέμορφο ελληνικό  θέατρο.
Μα και στην περίπτωση, συνέχισα που το θέατρο ήταν γεμάτο απο ξένους θεατές, πώς ήταν  δυνατόν να προτιμούμε για οικονομικούς λόγους την τύπωση του προγράμματος στην Αγγλική γλώσσα και όχι στην Ελληνική, όταν βρισκόμαστε σε ένα Ελληνικό νησί και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων την Σύρο για να παρακολουθήσουμε έναν μεγάλο ταλαντούχο Έλληνα καλλιτέχνη!!!
Ο υπεύθυνος, προθυμοποιήθηκε μ'όλη  την ευγενική ειρωνεία του χαμόγελού του να μας επιστρέψει το εισιτήριο, μη μπορώντας ν'αντέξει την σύγχυσή μας και βέβαια όπως καταλαβαίνετε τότε έφτασε η ώρα ν'ακούσει όλα αυτά που έπρεπε να είχε ακούσει αρχής εξ'αρχής....!

Με την σιγουριά ότι η πολιτιστική μας κληρονομιά βρίσκεται σε άξια πρόσωπα όπως τα πρόσωπα  όλων των υπευθύνων της λειτουργίας του ιστορικού θεάτρου του Νομού Κυκλάδων, φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις για τον μεγάλο μουσικό μας Λεωνίδα Καβάκο!


Y.Γ. Καλώς σας βρήκα όλους και Καλό Φθινόπωρο για όλους μας!