All' Italia No quatro- "Venezia by night"

Πριν αρχίσουμε το καρναβαλικό Βενετσιάνικο ξεσάλωμα,τελευταία Κυριακή των Αποκρεών, θα ήθελα πρώτα να περάσουμε απο την εκκλησία του Αγ.Μάρκου για να δούμε λίγο το εσωτερικό της.
Η φίλη μας Frezia, έβαλε μπροστά τα κονέ της... με τον Άγιο και κατάφερε να παρακάμψουμε την ουρά των επισκεπτών ώστε να μπούμε μέσα, ξέρετε... εσείς απο την πίσω πόρτα!

H καλή μας φίλη μας έστειλε τις παρακάτω φωτογραφίες:

Την Τελευταία Κυριακή λοιπόν, προτιμήσαμε να πάμε λίγο αργότερα στην Βενετία για νάχουν φύγει τα καραβάνια των επισκεπτών! Φτάσαμε εκεί στις 6.00 το απόγευμα.

Τα βαπορέτα με τους τουρίστες άρχισαν να φεύγουν σιγά-σιγά!
Ωραία σήμερα θα την απολαύσουμε καλύτερα την Βενετία. Επειδή όμως ο ήλιος σε λίγο θα πέσει, και η υγρασία θ'αρχίσει να μας χτυπά αλύπητα ντυθείτε ζεστά, βάλτε σκουφιά, γάντια και κασκόλ.
Δεν θέλω ελληνικές λεβεντιές του τύπου δεν με πιάνει εμένα το κρύο γιατί βλέπω πολλούς απ'εσάς να το δαγκώνουν...

Ωραία οι δρόμοι στην παραλία είναι άνετοι...Θα φτάσουμε στην πλατεία και τα πράγματα εκεί δεν θάναι όπως χτες!

Τι είπα? Δεν θάναι όπως χθες?  Θα τόθελα αλλά όπως βλέπετε και σεις...

Δεν απογοητευόμαστε και ακάθεκτοι χωνόμαστε μέσα στα στενά

Νάτοι πάλι οι γονδολιέρηδες: έχουν βραχνιάσει οι άνθρωποι με το τραγούδι που έχουν ρίξει...(ήθελα νάξερα γιατί τους γονδολιέρηδες πάντα μας τους έδειχναν κλώνους του Παβαρότι!?)

Aυτή η παρέα των χήρων κυριών υπέροχη..!

 Και αυτήν την παρέα των δόγηδων με τις όμορφες  κοντεσίνες που περιμένουν το βαπορέτο για την απογευματινή τους βόλτα, δεν θα μπορούσαμε να μη την αποθανατίσουμε...

Πολύ φτερό και περουκίνι παιδιά! Πολύ φτερό..!

 Μαζί τους και ένας νεαρός μαχαραγιάς! Απο πού ξεφύτρωσε αυτός, ένας Αλλάχ γνωρίζει..!

Ο σύμμαχος, όλων αυτών των ημερών, ήλιος αρχίζει να μας αποχαιρετά...και η πόλη αλλάζει χρώματα

Ο κόσμος στα στενά της Βενετίας αραιώνει...η ώρα έχει φτάσει 7.30 μμ

 Είναι πολύ νωρίς ακόμα, δεν πεινάμε! Ας πάμε μια βόλτα μέχρι το Βυζαντινό Μουσείο, το οποίο όπως μας είπαν φιλοξενεί πραγματικούς θησαυρούς! Αν βέβαια, το βρούμε ανοιχτό.

Σιγά που θα ήταν ανοιχτό! Κάτι απαιτήσεις που είχαμε και εμείς...

Δεν πειράζει, ας χαθούμε μέσα στα υπέροχα φωτισμένα στενά και ας χαζέψουμε τις βιτρίνες και τα βεστιάρια, μέχρι να περάσει η ώρα...

Μια γεφυρούλα και η ώρα πήγε 9.00 μμ. Καιρός να ψάξουμε για καμμιά τρατορία

 Ας περάσουμε και αυτή την γεφυρούλα να δούμε πού θα μας βγάλει...

Επιτέλους ένας παραδοσιακός γονδολιέρης! Με ψάθινο καπέλο και ριγωτό φανελάκι

   Αξίζει το κλικ της φωτογραφίας μας!

 

Αμάν τιν' τούτο πούρχεται??? Σαν την λάμια του Gip σε χρυσή έκδοση...δείχνει!

Ωραία ξαναβρεθήκαμε στην Πλατεία του Αγ. Μάρκου...

Σαν ν'αραιώνει ο κόσμος, παρ'ότι η εξέδρα που έχει στηθεί στην πλατεία είναι γεμάτη απο μασκαράδες και επιτέλους ακούγεται μουσική...για να δούμε σας αρέσει?

 

Να και το λιοντάρι του Πειραιά! 

Χάριν αυτού του αγάλματος, που κάποτε κοσμούσε το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας μας, πήρε το όνομα "Porte LEONE" ο Πειραιάς (ονομασία παλαιότερη-μερικοί μπορεί  να την έχετε ακούσει)

Ο  Λέων λοιπόν αυτός εκλάπη απο τον Μουροζίνι (ενετό ναύαρχο)το 1318 και απο τον δικό μας Πειραιά, στην θέση περίπου του παλαιού δημαρχείου του γνωστού ως Ρολόι όπου ήταν, βρέθηκε στην πλατεία του Αγ.  Μάρκου!

Κάναμε μια προσπάθεια να το πάρουμε μαζί μας για να το φέρουμε πίσω στον Πειραιά αλλά δυστυχώς ήταν πολύ βαρύ το άτιμο και δεν ήθελε να σηκωθεί!

Επιτέλους βρήκαμε μία οικογενειακή πιτσαρία. Γεμάτα τα τραπέζια, αλλά ευτυχώς βρέθηκαν δύο ελεύθερα για την δωδεκαμελή παρέα μας.

Μπαίνοντας μέσα συναντήσαμε στο βάθος του μαγαζιού έναν άρχοντα-δικαστή, που έτρωγε τα μαύρα, απο μελάνι της σουπιάς, λαζάνια του, ήσυχος-ήσυχος με την καπελαδούρα του!

Την καπελαδούρα αυτή δεν την αποχωρίστηκε καθ'όλη την διάρκεια του δείπνου, παρ'ότι, όπως ίσως διακρίνετε, τον δυσκόλευε να σκύψει πάνω απο το πιάτο.

Η κάθοδος... όμως των Δωριέων κεραυνοβόλισε στην κυριολοξία τον φουκαρά τον δόγη, ο οποίος αντικρύζοντάς μας μαρμάρωσε με την πηρουνιά στο χέρι και μας κοιτούσε όλο απορία!

 Δίπλα του ακριβώς, ακουμπισμένο το βαρύτιμο σπαθί του δεινοπάθησε απ'όλους μας!

΄Οποιος πέρναγε απο δίπλα για να καθήσει στην θέση του, έριχνε και μία  κάτω το σπαθί του δόγη!

Ο δόγης όπως βλέπετε εδώ περίλυπος για την κακοτυχία του σπαθιού και του ιδίου να μας συναντήσει, έπνιξε τον πόνο μες το ποτήρι το κρασί!

Ήπιε, ήπιε ,κατέβασε τον άμπαχο, έως ότου δεν άντεξε  άλλο τις φωνές και τα γέλια  τα δικά μας, έκανε νεύμα στο γκαρσόνι, το οποίο  πραγματικά τσακίστηκε να του φέρει  και να  φορέσει την κάπα και τα γάντια, με μια ομολογουμένως εκπληκτική αρχοντική κίνηση και άνεση!

Στο τέλος  τράβηξε το ψηλό σπαθί στην θήκη του και αφού ολοκλήρωσε 2 οκτάρια,  ήρθε στα ίσα του και έφυγε καμαρωτός-καμαρωτός καβάλα στο καλάμι του! 

Ο καυμένος τόχε πράγματι πιστέψει πως ήταν ένας Δόγης-Δικαστής!

Μετά την αποχώρηση του βαρεμένου, η παρέα ξανάσανε και δείτε τι έγινε στην συνέχεια, όταν και μία δεύτερη παρέα Ελλήνων ήρθε στην πιτσαρία:

Παιδιά πληρώστε να φύγουμε γιατί σε λίγο μας βλέπω να μας πετούν έξω απο το μαγαζί!

Καλύτερα έξω να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε ελεύθερα όσο θέλουμε...

Φτάσαμε πάλι στην γέφυρα Ριάλτο! Και κοιτάχτε κάτω την μαγεία του Rio grande:

Tα φώτα να καθρεπτίζονται στα νερά του μεγάλου καναλιού και η απίστευτη παρέα μας,  επάνω απο στην γέφυρα να τραγουδά Κοζανίτικα αποκρεάτικα!

 

 Η Βενετία πραγματικά ζωντάνεψε με τα τραγούδια και τους χορούς μας!

Ο Κόσμος έχει πια λιγοστέψει! Η ώρα έφτασε αισίως 10.30 μμ.

Η πλατεία άδειασε τόσο πολύ που μία  φίλη απο την χαρά της ξάπλωσε κάτω για να βγάλει την αναμνηστική φωτογραφία! 

 Περασμένες 11.00 μμ και όπως βλέπετε σταμάτησε και η μουσική στην εξέδρα, οι δρόμοι άδειασαν εντελώς και μεις πήραμε τον δρόμο της επιστροφής!

Αδεια η αποβάθρα απο βαπορέτα!

Λέτε να χρειαστεί να κοιμηθούμε απόψε σε ξονοδοχείο της Βενετίας?

 Αυτό άρεσε στους περισσότερους! Και ήταν σχετικά φθηνό...150€ το δίκλινο!

Το βαπορέτο όμως ήρθε μετά απο ένα τέταρτο και έτσι καληνυχτίσαμε την Βενετία που είχε περάσει πια στον πρώτο της ύπνο!

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ Σ'ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΒΕΝΕΤΣΙΑΝΙΚΑ ΝΑΝΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ..!

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...