bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

ΔΩΡΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ...

 Ανάμεσα Σύρο και Τζιά
μικρή φυτρώνει νερατζιά


η μικρή μου κοπελιά
πόχει τις ρίζες στο βυθό
 και τα κλαδιά στον ουρανό
το κορίτσι π'αγαπώ
 
 Σκίζει η πλώρη τα νερά
κι αντηχάνε τα βουνά
 Ντούκου ντούκου το μηχανάκι
ντούκου το παλιό μεράκι
 Τρίτη Πέμπτη και Σαββάτο
μες στης θάλασσας τον πάτο
Ποιός θα ρίξει ποιος θα πάρει
τ'ασημένιο το φεγγάρι

Μισοφέγγαρο ασημί
βγαίνει μες στο γιασεμί

Τα κορίτσια το κοιτάν
απ'τους κήπους του Ισπαχάν

Εσείς του κόσμου οι σοφοί
για δώστε απόκριση σωστή:
Ποιός έχει το χρυσό κλειδί
οπού ανοίγουν οι ουρανοί

Μάγισσες ρίχτε τα χαρτιά
και μελετήστε τα καλά
Ποιός έχει το χρυσό κλειδί
οπού ανοίγουν οι ουρανοί;

 Βρε κορίτσι βρε κορίτσι θα μας φάει η άβυσσο
άνοιξέ μας άνοιξέ μας λίγο τον Παράδεισο

 Εχει μια θάλασσα με φάρους
που ανάβουν μόνο για τους γλάρους

 Πουλάω το όχι και το ναι
κι όσα ποτέ δεν είδανε
Στη Λειλά στη Λεϊλέ
πουλάω το ροζ και το βιολέ

 Μια στιγμή στο δειλινό
ρίχνω χρώμα γαλανό

 Υστερα πάνω απ'ατα κάστρα
πάω να καρφώσω τ'άστρα


Είναι μέρες που  θέλω να το πω πως  είμαι εδώ μονάχη στα σοκάκια να περπατώ
Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεται
Σε ταβέρνες, πλατείες κι αλάνες
Απο τους χρόνους τους παλιούς
τόχω βαθύ μεράκι

να βγω στις πέρα θάλασσες
να βρω το Μαγισσάκι

 Τ'άπιαστο σαν αερικό
στην εμορφιά του Μάης
 που αν κάνεις να τον μυριστείς
αλίμονό σου εκάης
 Σαν το καράβι που άνοιξε
τ'άρμενα κι αλαργεύει
Θωρώ να χάνονται οι στεριές
κι ο κόσμος λιγοστεύει

Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
 Καμάρα τ'ουρανού με τ'άστρα
 Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή
Κάθομαι ώρες και κοιτάζω το νερό στις πλάκες ώσπου, τέλος
γίνεται πρόσωπο που μου μοιάζει και φέγγει απ'όλη την περασμένη
μου ζωή.
Κάθε φεγγάρι ομολογεί και μες στα δέντρα κρύβεται μην
και το καταλάβεις
 έχεις αναστατώσει τόσο τους καιρούς που μήτε ο ίδιος ξέρεις
απο πού το μήνημα θα λάβεις
 Στον τοίχο που ανατρίχιασε κι'όλη μου την αφή γύρισε πίσω
ιστορημένη σε άλογο κόκκινο άκουγα τον καλπασμό τλακ-τλακ
μέσα στον άλλο κόσμο.
 Ω τι ωραία που είσαι
Καθώς ξυπνάς τον μύλο των ανέμων
 Και γέρνεις την φωλιά σου αριστερά
Για να μην πάει χαμένος τόσος έρωτας
 Για να μην παραπονεθεί ούτε μια σκιά
Στην ελληνίδα πεταλούδα που άναψες

Δεν ξέρω πια την νύχτα φοβερή ανωνυμία θανάτου
Στον μυχό της ψυχής μου αράζει στόλος άστρων
Έσπερε φρουρέ για να λάμπεις πλάι στο ουρανί
Αεράκι ενός νησιού που μ'ονειρεύεται
Ν'αναγγέλω την αυγή απο τα ψηλά του βράχια
τα δυο μάτια μου αγκαλιά σε πλέουνε με το άστρο
Της σωστής μου καρδιάς: Δεν ξέρω πια της νύχτας
 Που μονάχη ολόισια βρίσκει την καρδιά
Την Ελλάδα που με σιγουριά πατάει στη θάλασσα
 Την Ελλάδα που με ταξιδεύει πάντοτε ...
  Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα
Βαθύ γαρίφαλο ακρωτήρι
 Το χέρι σου έφευγε με το νερό
Να στρώσει νυφικό το πέλαγος
Το χέρι σου άνοιγε τον ουρανό

 
       Εκεί στης Υδρας τ'ανοιχτά και των Σπετσώ
νάσου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο
Μωρέ του λέω πού ν'το μεσοφόρι σου
έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ'αγόρι σου;
Αγόρι εγώ δεν έχω μου αποκρίνεται
βγήκα μια τσάρκα για να δω τι γίνεται
 Και πώς λυγάς τις φοινικιές όταν τρελαίνεται ο γαρμπής
Και σούρνει άμμους και βότσαλα!
Εύκολα που περνώ απ'τα μάτια σου στον ουρανό
Απ' το μανίκι του νερού στο πρόσωπο της θάλασσας
Απ'το μικρό σου δάχτυλο στου ζαφειριού το αστέρι
Ελπιση φήμη του φωτός έχταστη απέραντη
Ότι κοιτάω με τη ματιά με θρέφει
 Τ'άκουσε ο ήλιος κι έφριξε
το φως το κόκκινο έρριξε
Πήραν να καίγονται οι κορφές
κι όλες οι πάνω γειτονιές
 Ομορφη και παράξενη πατρίδα
Ωσαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος
ναναι ήμερος νάναι άκακος...


Ο Ήλιος ο ηλιάτορας
ο πετροπαιχνιδιάτορας
Το φως οπού σηκώνω και τον έρωτα
έννοια σας μήτ'εγώ δεν τάχω  απλέρωτα
 Επεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω
 Αφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μες στην άμμο
Την αγάπη μια τη λες
την ντύνεσαι τη γδύνεσαι
Όσο  που γίνονται πολλές
και πάλι σ'όλες δίνεσαι
Ενα κύμα μέσα σ'όλα
έγια λέσα έγια μόλα
Πήρε τα κρυφά μας λόγια
να τα κάνει κομπολόγια
 Αυτό που λέμε "σ'αγαπώ"
στα δέντρα θα το ρίξω
Με τον αέρα να σ'το πω
και να σου το φυσήξω...
 Λένε πως κατιτίς κοιμάται
μέσα στης θάλασσας τον πάτο
Κάποια που πια δεν το θυμάται
μ'έχασε σαν σταυρό εκεί κάτω.

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
 Απαράλλαχτο εσύ κι 'ενα σπίτι στη θάλασσα

Με κρεββάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Εχω ρίξει μες στ'άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Ετσι σ'εχω κοιτάξει που μου αρκεί
Νάχει ο χρόνος όλος αθωωθεί
Μες στο αυλάκι που το πέρασμά σου αφήνει
Σαν δελφίνι πρωτόπειρο ν'ακολουθεί
Και να παίζει με τ'άσπρο και το κυανό η ψυχή μου!

 Στα νερά ένα ένα , μ'ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ'ακούς
Και είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησιά, μ'ακούς
όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ'ακούς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά μ'ακούς
Ενα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω μ'ακούς
Η κανείς ή κι οι δυο μαζί μ'ακούς


Η Πούλια πόχει εφτά παιδιά
μες'απ'τους ουρανούς περνά
 κάποτε λίγο σταματά
στο φτωχικό μου και κοιτά
Y.Γ. Αναμένοντας τις πολιτικές εξελίξεις, σας φέρνω δώρα μερικούς στίχους του ποιητή δεμένες με  εικόνες ενός καλοκαιριού που εύχομαι να μη κάψει τις ζωές μας...

15 σχόλια:

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

.. Ομορφη και παράξενη πατρίδα
Ωσαν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα...

Ας ευχηθούμε..μαζί σου..
Αυτή η πατρίδα δεν καπηλεύεται από αλιτήριους...

kariatida62 είπε...

@Γιαγιά Αντιγόνη: Aντιγόνη μου,τι καλά που σε ξαναβλέπω και πάλι...
Οταν ξανοίγομαι στα πέλαγα και στις ομορφιές της,παίρνω όλη την δύναμη του κόσμου!
Αυτή την φορά όμως ήταν πολύ διαφορετικά, η ανησυχία δεν μ'άφηνε να την χαρώ...

to alataki είπε...

Για ελάτε κατά δω
να σας πνίξω και τους δυο...

ΥΓ. Πανέμορφα και η ζήλεια θα με φάει...

Ανώνυμος είπε...

Δώσε μου καν την πιο μικρή, τη Μάγια την αστραφτερή.
Πάρτην λοιπόν κι έχε στο νου πως θα 'σαι ο αντρας τ'ουρανού.
Είπε.
Και πριν βγάλω μιλιά μου την καρφώνει στα μαλλιά.

Λάμπουνε γύρω τα βουνά
τα χέρια μου βγάζουνε φωτιά...
Κ ι η Πούλια πό 'χει εφτά παιδιά
φεύγει και μ'αποχαιρετά...

Από το δημοτικό το θυμάμαι αυτό!!!!
χιχιχιχι
Ωραίο ταξιδάκι Κάρυ.

Περιμένουμε εξελίξεις, φαίνεται πως τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους. Βλέπουμε.

kariatida62 είπε...

@ΑΛΑΤΑΚΙ:Xαχαχα! Θα μας πνίξεις με αλατάκι ή με φιλιά?

kariatida62 είπε...

@Αnd: Γειά σου Αντένια μου!
Στο Δημοτικό έβαλαν Ελύτη?!
Μωρέ Μπράααβο μας!
---
Ποιό δρόμο πήρανε τα πράγματα Αντένια μου?
Γιατί εγώ ούτε κατσικόδρομο δεν διακρίνω...:(

Αγγελική είπε...

Ελα βρέ κορίτσαρε μας έφερες το μαϊστράλι και τα υπέροχα ηλιοβασιλέματα.
Σίγουρα πέρασες καλά και πάντα ταξιδάκια να ξεθολώνει και το δικό μας το ματάκι.
Σε φιλώ

kariatida62 είπε...

@Μαίρη:Για ανέβασε λίγο την ατμόσφαιρα, γιατί τα ηλιοβασιλέματα μια χαρά δένουν με την κατάσταση...:(

bilsot είπε...

Με όλες αυτές τις πολιτικές και αγωνιστικές επικαιρότητες,
κοντέψαμε να ξεχάσουμε πως ....
υπάρχουν και τα μπάνια του λαού!
Μάλλον όμως θα τα κάνουμε στον ιδρώτα στις πλατείες και τα νησάκια και τις ακρογυαλιές θα τις χαρούνε οι χαζοξενοτουρίστες.
Εν πάσει περιπτώσει, άξιος ο μισθός σου για τη φωτοπαρουσίαση!!!

kariatida62 είπε...

@bilsot: Είμαι ατζαμής φωτογράφος, εφ'όσον έφυγα και τον φορτιστή της μηχανής τον άφησα πίσω...πάλι το φουκαριάρικο το κινητούλι δούλεψε!

Βασίλη έχεις αναλάβει το σοβαρό έργο της φωτογράφησης και προβολής της κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας απο αύριο...χαχα!

Αστοριανή είπε...

Κάρυ μου,
χαριτωμένο!
Σε φιλώ,
και...αναμένω,
Υιώτα
αστοριανή,
ΝΥ

dimitris είπε...

Kariatida 62 καλησπερα, ωρε παρε ενα κινητο με καλυτερο φακο, σαν ''τεχνοτροπια'' ειναι μερικες φωτο.
Πολυ εχεις ''καταπεσει'' ομως και ακομα να σε βγαλουν στην συνταξη, εκει στην φωτο με το μπαστουνι σε''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''λυπηθηκε'' η...................καρδια μου, κουραγιο βρε ''παιδι'', ολοι απ'εκει θα περασουμε, ΚΑΠΟΤΕ, περιμενε μας...

kariatida62 είπε...

@dimitris: Ωρε Δημητράκη, δεν αγοράζω ακριβά κινητά!
Το φτωχό το δικό μου, την δουλειά που θέλω την κάνει και με το παραπάνω! Οι φωτογραφίες που βλέπεις θολές είναι τραβηγμένες απο πολύ ψηλά και μακρυά. Είναι με ζουμ γι'αυτό και αποτυπώνονται θολές εδώ...
---
Η γιαγιά με το μπαστούνι που φαίνεται στην άκρη της φωτό, δεν είμαι εγώ χαχαχα! βέβαια!
Αλλά όταν φτάσω τους αιώνες της και αρχίσω να κυκλοφορώ με τις πατερίτσες θάθελα να είμαι τόσο ικανή όσο είναι εκείνη και να περπατώ με τον ίδιο τρόπο στις ανηφοριές της Ανω Σύρου!
Να μπορώ να παίρνω το σπίτι και να το γυρίζω ανάποδα, όπως κάνει εκείνη ώσπου να πεις κίμινο! Αλλά δυστυχώς απ'ότι φαίνεται (η καλή μέρα απο το πρωί ξεχωρίζει)εγώ δεν δύναμαι να καταφέρω παρόμοια ούτε αυτή την στιγμή που υποτίθεται πως είμαι ακόμα δυνατή!

magda είπε...

Θεέ μου, ομορφιά που μας έφερες!!!!
Μας χάρισες όλο το μπλε του Αιγαίου!!!
Πόσο χαίρομαι που είδες τόσες ομορφιές!!!!
Σ ευχαριστώ για την γαλάζια ανάσα!
Πολλά φιλάκια

kariatida62 είπε...

@magda: Σου άρεσε κοριτσάρα μου?
Όπως τόπες βαθειές γαλάζιες ανάσες!!!
Τον Σεπτέμβρη, καλώς εχόντων των πραγμάτων, θ'ανέβω προς τα πάνω...να επισκεφθώ για άλλη μία φορά τα πόδια της Χαλκιδικής που μας χάριζες τόσο καιρό τώρα και έχω καιρό τώρα να τα θαυμάσω!