Η Πόλη με τα χίλια χρώματα και αρώματα...

ΞΑΝΘΗ 

Η παλιά  πόλη της Ξάνθης σκαρφαλωμένη στους πρόποδες του  Κόσινθου.

Στο σημείο που χύνονται τα νερά του στο κάμπο  

μέσα απο τα βουνά της Ροδόπης

Ο παραπόταμος  του Νέστου του μεγαλύτερου ποταμού που διασχίζει δύο χώρες, που ονομάζεται Κόσινθος χωρίζει την παλιά πόλη απο την καινούργια

                        Μια πόλη με  μεγάλα πάρκα, που χαίρονται οι μικροί Ξανθιώτες

αλλά και  οι μεγαλύτεροι...

στις πλατείες

και στα γραφικά καφέ δίπλα απο τον Κόσινθο

 Με την αρχιτεκτονική σχολή του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου της Θράκης

(όπως βλέπετε η σχολή είναι υπό κατάληψη-το παράξενο θα ήταν αν λειτουργούσε..!)

Πολυτισμικότατη εφ'όσον

απο την εποχή της Τουρκοκρατίας η Πόλη οργανώθηκε και κατοικήθηκε απο Χριστιανούς,Μουσουλμάνους Εβραίους και Πομάκους. 

Η συνθήκη της Λωζάνης για την περιοχή της Θράκης δεν ίσχυσε και έτσι η ανταλλαγή των πληθυσμών δεν έγινε ποτέ στην Ξάνθη

         Ό,τι απέμεινε απο το παλιό κυβερνείο  που μεταμορφώθηκε σε μια ακόμα καφετέρια

Μικρές μαθητές χαρούμενοι  σε ημερήσια βόλτα, μας καλημέριζαν ευγενικά, περίεργοι να μάθουν απο ποιο μέρος ερχόμασταν

Το πρώτο Δημοτικό Σχολείο Ξάνθης, ένα απο τα πρώτα αλληλοδαχτικά σχολειά της Ελλάδας

οι δορυφορικές κεραίες που κοιτούν ανατολικά... περισσότερες απο τους ηλιακούς

Χωθήκαμε  μέσα στα στενά σοκάκια της..

 .

                      Κάθε σπίτι με τη δική του ταυτότητα, τα δικά του χαρακτηριστικά

 

Αισθητικά μοναδικά!

Το παρελθόν με το παρόν

διατηρημένο σ'όλες τις γωνιές των μαχαλάδων..

Συχνά μπροστά σου,  ιδιαίτερες δροσερές γωνιές για να πιείς τον παραδοσιακό ελληνικό καφεδάκι ψημένο στην χόβολη

 Επ..κι'ο κύριος εδώ ??? Ενας ιππότης φτιαγμένος με υλικά ανακυκλώσιμα μας σταματά για να μας πει πως:

Ο Ζειμπέκικος χορός κατάγεται απο την χώρα του Ορφέα, που εξαπλώθηκε σ'όλη την περιοχή.
Ηταν χορός μονήρης, αντρικός έκστασης και ελεγείας...
Μην ξανακούσω λοιπόν, πως ο ζειμπέκικος έχει ρίζες απο τους ζειμπέκηδες που ήσαν  μόνο οι πολιτοφύλακες του Δερέ-μπεη .
Οι ζειμπέκηδες ήσαν απόγονοι του Ορφέα των πρώτων αποικιστών των ακτών της Aνατολής που ήρθαν από τη Θράκη.
 Mάλιστα όσοι τους είδαν και τους περιέγραψαν συμφωνούν οτι τα φυσιογνωμικά τους χαρακτηριστικά δείχνουν πολλές ομοιότητες με τις αρχαίες απεικονίσεις των Θρακών.
 Εξισλαμισθέντες χριστιανοί Eλληνες λοιπόν οι ζειμπέκηδες, χόρευαν ένα δικό τους πολεμικό χορό, με τα μαχαίρια ή τα σπαθιά τους ν’ ανεμίζουν αργά και επιβλητικά στα χέρια τους.
 Eνας χορός που είχε λίγες αργές - βαρειές - κινήσεις αλλά και χάρη.
 Ο χορός αυτός (κατ’ όνομα τουλάχιστον) είχε διαδοθεί αρκετά, τόσο ανάμεσα στους πληθυσμούς της Mικράς Aσίας, όσο και έξω από αυτή, στα νησιά κυρίως, αλλά και στη Mακεδονία.

Και εδώ το σπίτι

που γεννήθηκε ο μεγάλος μας Μάνος Χατζιδάκις

που γεννήθηκε ο μεγάλος μας Μάνος Χατζιδάκις

παράθυρα ανοικτά ντυμένα με  λινά κεντημένα παραδοσιακά λευκά κοφτά κουρτινάκια

Η μυθολογία  κρεμασμένη στην γωνιά του δρόμου, μας αφηγήθηκε την ιστορία του Ορφέα

και μας έστειλε πίσω απο την όμορφη εκκλησία

να πάρουμε το μονοπάτι της ζωής δίπλα απο το ποτάμι της πόλης

Ενα μικρό θεατράκι μας περίμενε με την ιστορία του καπνοβιομήχανου,  που διακρίνεται αριστερά με το καπέλλο. Ο καπνοβιομήχανος είχε μια όμορφη κόρη, που την αγάπησε ένας νέος καπνεργάτης...

Ο πατέρας όμως δεν συμφωνούσε με την σχέση της κόρης του και κείνη αυτοκτόνησε πέφτοντας στον ποταμό.

Η αναπαράσταση της ιστορίας έγινε απο τον καλλιτέχνη, με γλυπτά  απο υλικά ανακυκλώσιμα.

Συνεχίσαμε το μονοπάτι

μέσα στην  οργιώδη βλάστηση

ανηφορίσαμε την ζωή...

περάσαμε απ'το σπίτι της φτέρης

και των κατηφέδων

                                             ωπ!!! Εδώ η ζωή σταματά??? Οχι!!! ακόμη!!!

Προσπερνούμε το εμπόδιο

και συνεχίζουμε την ευχάριστη διαδρομή ανάμεσα σε πανύψηλα δένδρα

δίπλα ακριβώς απο τον γκρεμό...

                     φτάνουμε στο τέλος  και ακούμε τον ήχο του ποταμού που δυναμώνει
                                                                  την ορμή του....

                                             Η άλλη πλευρά ...δεν είναι για όσους θέλουν ακόμα

να παραμείνουν στον επάνω κόσμο!

Το φυτό εδώ είναι  ο λυκίσκος κύριο συστατικό της μπίρας

Στα υπέροχα παλαιοπωλεία της παλιάς πόλης

 ξεχαστήκαμε μέσα στα μπακίρια, χάλκινα και ασημικά

 ευκαιρία να αγοράσουμε παζαρεύοντας, παραδοσιακά χάλκινα μπρίκια για το καφεδάκι μας

λίγο πριν  ξαποστάσουμε

  στο Δρομάκι του Αντέμ, για να γευτούμε την πανδαισία γεύσεων των πιάτων Ανατολίτικης κουζίνας

απέναντι απο το καφενείο που έχει ντίλι-ντίλι το  καντήλι!

Αφήνουμε πίσω μας  την όμορφη Ξάνθη

                 δίπλα  απο τα φυσικά όρια  της Ελλάδας-Βουλγαρίας τα όρη της Ροδόπης

 

και τα πολλά χωριουδάκια κυρίως με μουσουλμανικό πληθυσμό

που βρίσκονται ανάμεσα στους Νομούς Ξάνθης και Ροδόπης και  οδηγούν

στην Κομοτηνή...

Συνεχίζεται...