bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Η ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ -ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΗΡΩΕΣ...

Αρθρογράφος: Βύρων Καραγιάννης, τέκνο Λέλας Καραγιάννη
 Ήταν Άνοιξη του 1941, όταν μετά από σκληρή πάλη έξι μηνών, έπεσαν τα μαύρα πέπλα του Ναζισμού και του Φασισμού πάνω στην γαλάζια μας χώρα... Ακολούθησαν σε λίγο: πείνα, βία, τρομοκρατία, εκτελέσεις, θάνατος. O λαός μας υπέφερε, δυστυχούσε και έμοιαζε να έχει χάσει κάθε ελπίδα.

    Τότε άρχισε να γεννιέται, σε μερικές γενναίες και αδάμαστες ψυχές, η ανάγκη της αντίστασης, ανάγκη για την δημιουργία ομάδων από ψυχωμένους πατριώτες, που θα αναπτέρωναν το κλονισμένο φρόνημα του ελληνικού λαού και θα τον ωθούσαν σε πράξεις αντίστασης κατά των κατακτητών.
    Με βαθιά συγκίνηση σας γνωρίζω ότι η πρώτη που οργάνωσε μια τέτοια ομάδα αντίστασης ήταν η αξέχαστη μάνα μας, η Λέλα Καραγιάννη.
Είχε επτά παιδιά να φροντίσει, να θρέψει, να μεγαλώσει. Όμως ήταν τόση η αγάπη της για την πατρίδα που έβαλε την οικογένεια σε δεύτερη μοίρα. Υπεράνω όλων η Πατρίδα!
Ακριβώς όπως δίδασκαν οι πρόγονοί μας.

    Την οργάνωση ονόμασε «Μπουμπουλίνα» και την απετέλεσαν λίγοι στην αρχή, αποφασισμένοι πατριώτες, και τα μεγαλύτερα απ’ τα παιδιά της.
    Άρχισε να προκαλεί σαμποτάζ σε βάρος των κατακτητών και ήρθε σε επαφή με το συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, όπου διεβίβαζε πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού.
Oι Γερμανοί προσπαθούσαν να την ανακαλύψουν, αλλά δεν το κατόρθωναν.
    Και ενώ πια ροδοχάραζε η ελευθερία πάνω απ’ την τυραννισμένη χώρα, η Λέλα Καραγιάννη, ύστερα από προδοσία, συλλαμβάνεται μαζί με τα 5 μεγαλύτερα παιδιά της. Στα χέρια των Ες-Ες μαρτύρησε, αλλά δεν πτοήθηκε.
Δεν απεκάλυψε κανένα συναγωνιστή ούτε όταν βρέθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Αντίθετα, βρήκε τον θάνατο, ψέλνοντας τον Εθνικό μας Ύμνο, τον ύμνο προς την Ελευθερία για την οποία θυσιάστηκε.
    Oι γονείς μου, Νικόλαος και Λέλα Καραγιάννη, απέκτησαν επτά (7) παιδιά.
 Εγώ είμαι το τέταρτο στη σειρά. Όλα μεγαλώσαμε μέσα σ’ ένα χριστιανικό περιβάλλον, με τις παραδόσεις της φυλής μας, όπου η φιλοπατρία ήταν ανωτέρα στην ιεράρχηση των καθηκόντων. Είχαμε πάθος για την πατρίδα μας, που μας το ενέπνευσαν οι γονείς μας και προπάντων η μητέρα μας.
Με την κήρυξη του πολέμου
    Όταν κηρύχθηκε ο Ιταλοελληνικός πόλεμος, η μητέρα, αλλά και εμείς, τ’ αγόρια, λυπηθήκαμε που ήμασταν μικροί και δεν είχαμε την ηλικία για να πολεμήσουμε στην πρώτη γραμμή για τα πάτρια. Το μόνο που απέμενε ήταν να καταταχθούμε στις τάξεις του Ερυθρού Σταυρού και αυτό κάναμε.
Τα τέσσερα απ’ τα μεγαλύτερα αδέλφια, αγόρια και κορίτσια, ύστερα από μια σύντομη εκπαίδευση, γίναμε τραυματιοφορείς του Ερυθρού Σταυρού, η δε αδελφή μου Ιωάννα υπηρέτησε ως αδελφή τραυματιοφορέας στους συρμούς, στην μεταφορά των τραυματιών απ’ το μέτωπο. 

O στρατός μας νικούσε τους Ιταλούς, παρά την μεγάλη αριθμητική υπεροχή τους, και εμείς ζούσαμε σε μια εθνική έξαρση. Αλίμονο όμως, γιατί εκεί που νικούσαμε τους εισβολείς, ξαφνικά μας επετέθησαν οι Γερμανοί, για να σώσουν τους Ιταλούς συμμάχους τους, που εμείς οι Έλληνες είχαμε πάρει στο κυνήγι. Επόμενο ήταν η Ελλάδα να υποκύψει στον Χιτλερικό οδοστρωτήρα και από νικήτρια να βρεθεί σκλαβωμένη από δύο στρατούς. Η πατρίδα μας ήταν απ’ τον Απρίλιο του 1941 κάτω από διπλή κατοχή.

    Μ’ αυτές τις πεποιθήσεις και τα ιδανικά, με τα οποία γαλουχηθήκαμε, δεν ήταν δυνατόν να αδιαφορήσουμε γι’ αυτήν την Κατοχή και να περιμένουμε τους συμμάχους να νικήσουν και να μας ελευθερώσουν. Θυμάμαι τη μητέρα μας που έλεγε το αρχαίο ρητό «Συν Αθηνά και χείρα κίνει», δηλαδή ότι έπρεπε ο κάθε Έλληνας να ξεσηκωθεί, να αγωνισθεί για την ελευθερία του και όχι να περιμένει τους συμμάχους να τον ελευθερώσουν. Και αυτό ακριβώς έκανε εκείνη. Ξεσηκώθηκε και αγωνίσθηκε.

Η πρώτη αντιστασιακή οργάνωση
    Όλα άρχισαν απλά, αυθόρμητα απ’ τα βάθη της καρδιάς μας. Απ’ τις πρώτες ημέρες που πάτησαν το πόδι τους στην Ελλάδα τα στρατεύματα κατοχής, άρχισε από μόνη της την πατριωτική της δράση και δημιούργησε ομάδα αντίστασης, η οποία αρχικά απετελείτο απ’ τα μέλη της οικογένειάς μας και μερικούς φίλους μας πατριώτες. Άρχισε να αγωνίζεται ακούραστα με όλη την δύναμη της ψυχής της και καθ’ όλη την διάρκεια της Κατοχής μέχρι το τέλος, την ημέρα που συνελήφθη.
    Βέβαια, στην αρχή δεν ήξερε τι να κάνει, ούτε είχε συγκεκριμένα σχέδια, πήγαινε ψαχουλευτά, την καθοδηγούσε η καρδιά της, που ήταν γεμάτη Ελλάδα, και γρήγορα βρήκε το δρόμο της, στην Αντίσταση. Στην αρχή ασχολήθηκε με την περίθαλψη και φυγάδευση των συμμάχων μας, με αυτούς που δεν τα κατάφεραν να φύγουν μαζί με το εκστρατευτικό σώμα και είχαν εγκλωβισθεί στην Ελλάδα. Έλεγε ότι ήταν χρέος και καθήκον ημών των Ελλήνων, να συντρέξουμε τους συμμάχους και συμπολεμιστές μας, που είχαν έλθει απ’ τα πέρατα της γης, για να μας βοηθήσουν, και ότι τώρα που βρίσκονταν σε τραγική θέση, σκόρπιοι σε όλη την Ελλάδα, κυνηγημένοι, πεινασμένοι, και έτρεχαν να κρυφτούν, είχαν απόλυτη ανάγκη απ’ την βοήθειά μας. Εμείς τους βοηθήσαμε με όλη μας την ψυχή, παρά την απειλή του θανάτου και πέρα απ’ τις δυνάμεις μας, και πολλούς απ’ αυτούς τους φυγαδεύσαμε στη Μέση Ανατολή. Εν τω μεταξύ η δράση της μητέρας μπήκε σε άλλο δρόμο. Βρήκε μονοπάτια, που οδηγούσαν στην κατασκοπεία και στις δολιοφθορές κατά του εχθρού. Βρήκε τον τρόπο να κατασκοπεύει τις κυριότερες υπηρεσίες του εχθρού. Oργάνωσε πιο καλά τα σχέδιά της, και χρειαζόταν ικανά στελέχη για να την βοηθήσουν. Μάζεψε γύρω της και άλλους ένθερμους πατριώτες. Έτσι η ομάδα της πλουτίσθηκε με πολλά δυναμικά στελέχη και μεταβλήθηκε, μετά την στελέχωση αυτή, σε αντιστασιακή οργάνωση, την οποία η μητέρα ονόμασε «Μπουμπουλίνα» (απ’ το οικογενειακό όνομα της μητέρας της, η οποία λεγόταν Μπούμπουλη).






Ένας μικρός στρατός
    Η οργάνωση ήταν ένας μικρός στρατός που εκινείτο αθόρυβα, σιωπηλά μέσα στο σκοτάδι, με σκοπό να προκαλέσει όσο πιο πολύ κακό μπορούσε στον εχθρό. Ήταν ένας αγώνας ζωής και θανάτου, για την επιβίωσή μας, ως Έθνος και λαός. Η μητέρα ρίχτηκε με ορμή σ’ αυτόν τον ιερό αγώνα μαζί με τα παιδιά της. Όσο μεγάλη και αν ήταν η αγάπη της για μας, δεν μπόρεσε να την κάνει να ξεχάσει ότι πάνω απ’ όλα και από μας ήταν η πατρίδα.  Και εμείς, τα έξι απ’ τα επτά πιδιά της, την βοηθήσαμε όσο μπορούσαμε με όλον τον ενθουσιασμό της νεανικής ψυχής μας. Αξιόλογο είναι να τονισθεί εδώ ότι στη οργάνωσή της προστέθηκαν και μερικοί Γερμανοί και Αυστριακοί, αντιναζιστές, αλλά και Ιταλοί, οι οποίοι της παρείχαν πολύτιμες πληροφορίες. Παράλληλα, η «Μπουμπουλίνα» βοηθούσε και τις αντάρτικες ομάδες της υπαίθρου με πολεμοφόδια, που προέρχονταν από αποθήκες των στρατευμάτων κατοχής, και που οι ηρωικές μορφές, για να τα αποκτήσουν, πολλές φορές έδωσαν τη ζωή τους. Ακόμη τις τροφοδοτούσαμε και με φαρμακευτικό υλικό, ένα μέρος του οποίου προερχόταν απ’ την φαρμακαποθήκη του πατέρα μας, διότι εκτός απ’ την αρωματοποιΐα διατηρούσε και φαρμακείο και φαρμακαποθήκη.
Ευθύνες και καθήκοντα
    Όλοι είχαμε αναλάβει ορισμένες ευθύνες και καθήκοντα και την βοηθούσαμε, ακόμα και η Νεφέλη που ήταν πολύ μικρή. Πόσες φορές δεν μετέφερα μηνύματά της. Η μητέρα με χρησιμοποίησε πολλές φορές σε επικίνδυνες αποστολές, όπως η μεταφορά σακιδίων γεμάτων με πυρομαχικά και οπλισμό, τα οποία κρύβαμε στο κατάστημα του πατέρα, αλλά και αλλού. Πολλά πυρομαχικά, όπλα και άλλα συναφή, μας έφερνε ο Ζήσιμος Παρρίδος, βασικό στέλεχος της οργάνωσης «Μπουμπουλίνα» και ο οποίος δεν δίστασε να καταταγεί στον γερμανικό στρατό, μόλις του το ζήτησε η μητέρα, σαν μάχιμος διερμηνέας του Τάγματος Χόλμαν, της Μεραρχίας Βραδεμβούργου, σκοπός της οποίας ήταν η δίωξη και εξολόθρευση των αντάρτικων ομάδων στην Στερεά Ελλάδα και αλλού. Αυτό το παλικάρι δέχτηκε να παίξει αυτόν τον άχαρο και επικίνδυνο ρόλο, προσφέροντας εξαιρετικά πολύτιμες υπηρεσίες. Πληροφορούσε την μητέρα για τις κινήσεις και τα σχέδια του Τάγματος Χόλμαν.
Ανθρωποκυνηγητό
    Ήταν αρχές του 1944. Oι νίκες και τα αλλεπάλληλα πλήγματα που κατάφεραν οι σύμμαχοι στους Γερμανούς, στα διάφορα μέτωπα, έδωσαν καινούργιες ελπίδες και κουράγιο στους Έλληνες, τους αναπτέρωσαν το ηθικό, και άρχισαν να βλέπουν ότι πλησιάζει η ώρα της λευτεριάς. Τώρα οι όροι της πολεμικής κατάστασης είχαν αντιστραφεί. Oι Γερμανοί, που έβλεπαν να χάνουν τον πόλεμο, ξεσπούσαν με λύσσα πάνω στους αγωνιστές που έπεφταν στα χέρια τους. Έβλεπαν να διαρρέουν τα μυστικά τους και εξαπέλυσαν ανθρωποκυνηγητό. Με πληροφοριοδότες τους κατόρθωσαν να εντοπίσουν και να συλλάβουν τους αρχηγούς ορισμένων οργανώσεων. Μερικοί δεν άντεξαν τα φρικτά μαρτύρια, στα οποία τους υπέβαλαν, και μίλησαν και έτσι οι Γερμανοί κατόρθωσαν να ανακαλύψουν την ύπαρξη ορισμένων οργανώσεων. Η μητέρα υπό την πίεση των καθηκόντων είχε κουρασθεί ψυχικώς και σωματικώς και αυτό μας ανησύχησε. Oι ιατροί και συνεργάτες της Μιχαήλ Σαρακηνός και Παύλος Βακατάτσης, μας συμβούλεψαν να την βάλουμε στο νοσοκομείο. Με δυσκολία την πείσαμε να δεχθεί.

Συλλήψεις και βασανιστήρια
    Τον Ιούνιο του 1944 έγιναν οι πρώτες συλλήψεις και στελεχών της οργάνωσης «Μπουμπουλίνα». Αυτές οι συλλήψεις την ανησύχησαν και βγήκε, πολλές φορές, κρυφά απ’ το νοσοκομείο για να ειδοποιήσει τους συνεργάτες της να εξαφανισθούν.
Τότε η μητέρα πληροφορήθηκε από άνθρωπο μέσα απ’ τα Ες-Ες, ότι επέκειτο και η δική της σύλληψη. O γαμβρός μου ο Σπύρος έστειλε άνθρωπο να την πάρει και να την κρύψει. Eπίσης ο Άγγλος Έβερτ την παρακάλεσε να την κρύψει αυτός ο ίδιος.
Εκείνη όμως ήταν αμετάπειστη και δήλωσε σε όλους ότι θεωρούσε λιποταξία να τρέξει να κρυφτεί για να σωθεί εκείνη και να εγκαταλείψει σ’ αυτήν την κρίσιμη στιγμή τους συνεργάτες της, μερικοί απ’ τους οποίους ήταν ήδη στα χέρια των Ες-Ες.
Πίστευε ότι με τη δική της σύλληψη και επωμιζόμενη τις ευθύνες της θα σταματούσε την έκταση του κακού και τις συλλήψεις και ότι έτσι θα έσωζε και εμάς τα παιδιά. «Αν ποτέ σας πιάσουν οι Γερμανοί, μας είπε, να δείξετε γενναιότητα και να μην λυγίσετε, γιατί έτσι θα επιβαρύνετε περισσότερο την θέση σας. Προσέξτε καλά, δεν ξέρετε τίποτα για το τι έκανα, έτσι μόνο θα γλυτώσετε, και δεν θέλω να κλάψετε ή να πενθήσετε γαι μένα, μόνο να σκέπτεστε, ότι ό,τι κάναμε το κάναμε για την πατρίδα και αυτό θα σας ανακουφίζει».
Μας έλεγε ακόμη ότι πίστευε στον Θεό και στην βοήθειά του για να σωθούμε εμείς, τα παιδιά της.
    Ύστερα, ήλθαν στο δικό μου κλουβί και με ανέβασαν πάλι στον ανακριτή Μπέκε.
Αυτήν την φορά είδα με έκπληξη την μητέρα μου και τον αδελφό μου Νέλσωνα στο ανακριτικό γραφείο του Μπέκε. Η μητέρα, προφανώς για να μην λυγίσω, ή για να μην δουν οι Γερμανοί μητρική αδυναμία και στοργή για μας και τα εκμεταλλευτούν, με κοίταξε αυστηρά, κάνοντάς μου νεύρα με το βλέμμα, που σήμαινε να σταθώ στο ύψος μου και να φερθώ γενναία. Μια μόνο λέξη μου είπε επιτακτικά: «Πρόσεχε». Βέβαια είχε δει τα χάλια μου, τα καμένα πόδια μου, το ματωμένο πουκάμισό μου και τα παράλυτα χέρια μου. Αυτή η στάση της, απέναντί μου, έκανε τον Μπέκε να καταλάβει, ότι η Λέλα Καραγιάννη δεν είναι εύκολη λεία, και θα ήταν αδύνατον να της πάρει λέξη. O Μπέκε με άρπαξε και βίαια με γύρισε και με κόλλησε με το πρόσωπο στον τοίχο, το ίδιο έκανε και στον αδελφό μου. Έβγαλε το περίστροφο απ’ την θήκη του, το κόλλησε στο κεφάλι του Νέλσωνα, και κοιτάζοντας το ρολόι του χεριού του και μέσω διερμηνέα είπε στην μητέρα, με ύφος αποφασισμένο να εκτελέσει την απειλή του: «Λέλα Καραγιάννη, πρόσεξε καλά, σου δίνω δυο λεπτά προθεσμία, για να μου απαντήσεις σ’ αυτά που σ’ ερωτώ, διαφορετικά θα εκτελέσω, τώρα εδώ μπροστά σου, ένα - ένα τα παιδιά σου, αρχίζοντας από αυτόν εδώ.
"Λέγε, γιατί θα πιέσω την σκανδάλη, πού έχεις τον πομπό σου, ποιος τον χειρίζεται, με ποιους συνεργάζεσαι, ποιες είναι οι πηγές απ’ τις οποίες παίρνεις τις πληροφορίες για τις κινήσεις μας, ποιοι είναι οι συνεργάτες σου, πού βρίσκεται ο καπετάνιος Χρυσίνης με το καΐκι του».
Το περίστροφο του Μπέκε έσπρωχνε το κεφάλι του Νέλσωνα, και το έκανε να γέρνει, ήταν αγριεμένος και φαινόταν αποφασισμένος να εκτελέσει την απειλή του. Τότε άκουσα την μητέρα να λέει, με σταθερή και ήρεμη φωνή: «Τα παιδιά μου, εγώ τα γέννησα, δικά μου είναι, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι πρωτίστως ανήκουν στην πατρίδα μας. Πρόσεξε καλά, και πάλι σου λέω ότι αυτά δεν ξέρουν τίποτα και άδικα θα τα σκοτώσεις».
 Η ψυχή της έτρεμε καθώς τα έλεγε αυτά, η φωνή της ηχούσε παράξενα, επίσημα και κατηγορηματικά, ο Νέλσων και εγώ κοιταχτήκαμε έντρομοι με λοξή ματιά, ο Μπέκε έμεινε άναυδος, αμήχανος. Τελικά τράβηξε το πιστόλι απ’ τον κρόταφο του Νέλσωνα και βάζοντάς το μέσα στην πέτσινη θήκη που κρεμόταν απ’ την ζώνη του, είπε τρέμοντας από οργή: «Τα παιδιά σου τα χρειάζομαι προς το παρόν, και μόλις τελειώσω μ’ αυτά, υπόσχομαι να τα στείλω στο εκτελεστικό απόσπασμα, να μην αμφιβάλλεις γι’ αυτό».

Παίρνουν τη Μάνα...
    Το σούρουπο της 7ης Σεπτεμβρίου διεδόθη αστραπιαία στο στρατόπεδο, ότι ήλθαν οι κλούβες με τη συνοδεία αποσπάσματος. O Νέλσων και εγώ σκαρφαλώσαμε στα δυο μικρά παραθυράκια του υπόγειου και είδαμε τις κλούβες, σταματημένες μπροστά στο κτίριο Νο 15. Έβγαζαν απ’ το κτίριο άνδρες κρατουμένους και τους παρέτασσαν εφ’ ενός ζυγού, με μέτωπο προς το κτίριο Νο 4. Είδαμε επίσης να βγάζουν απ’ το κτίριο Νο 14, όπου ήταν η αυστηρή απομόνωση γυναικών, γυναίκες τις οποίες παρέτασσαν κατά τον ίδιο τρόπο. Άκουσα τον αδελφό μου, απ’ το άλλο παράθυρο, να μου φωνάζει: «Βύρων, παίρνουν και την μαμά». Εγώ έντρομος, κοιτώντας προσεκτικά τις γυναίκες, διαπίστωσα ότι η πρώτη της σειράς ήταν η μητέρα μου. Στο γκρουπ των ανδρών ξεχώρισα μερικούς συνεργάτες της μητέρας, καθώς και μέλη της οργάνωσής της. Είδα το Γιαννάκη Χούπη, τον ταγματάρχη Σούλη και άλλους, καθώς και τον Ιωάννη Ριζόπουλο. Στο γκρουπ των γυναικών, εκτός απ’ την μητέρα μου, διέκρινα και μερικές συνεργάτιδές της. Κοντά στην μητέρα στεκόταν ο Γεώργιος Ριζόπουλος. Σε κάποια στιγμή τον είδα να μετακινείται απ’ την θέση του, να παίρνει την θέση του πρώτου, να πλησιάζει την μητέρα, να γονατίζει μπροστά της και να φιλάει το χέρι της. Προφανώς της ζητούσε συγχώρεση γι’ αυτό που είχε κάνει εξ αιτίας του φόβου του για τα μαρτύρια και την ζωή του. Είδαμε την μητέρα να σκύβει προς το μέρος του, σαν να τον συγχωρούσε. Μετά τους έβαλαν όλους στις κλούβες με ένοπλη συνοδεία. Ξεκίνησαν προς άγνωστη κατεύθυνση για μας. Κοίταζα το καμιόνι, που έπαιρνε την μητέρα μου, μέχρι που βγήκε απ’ την πύλη του στρατοπέδου και εξαφανίσθηκε. Εκείνη την στιγμή είδα να έρχεται προς το κτίριό μας ο στρατοπεδάρχης Ραφαήλ Παρίσης, και του φώναξα αν ξέρει πού τους πήγαιναν. Εκείνος για να αποκρύψει την τραγική αλήθεια μου είπε: «Μην ανησυχείς Βύρωνα τους πάνε για όμηρους στα τρένα, και όταν φτάσουν στα σύνορα θα τους αφήσουν ελεύθερους, για να τους αντικαταστήσουν με όμηρους Γιουγκοσλάβους». Παρ’ όλο που μέσα μου ήξερα πολύ καλά ότι δεν θα ξανάβλεπα την μητέρα μου γιατί η κατηγορία ήταν βαρύτατη: «Αρχηγός οργάνωσης, κατασκοπεία σε βάρος των Γερμανών, σαμποτάζ», ήλπιζα μέσα στην απελπισία μου σε κάποιο θαύμα.

    Εδώ σταματάει η συγκλονιστική περιγραφή του γιού, του Βύρωνα Καραγιάννη, που μέσα στην απελπισία του περίμενε κάποιο θαύμα!
    Όμως το θαύμα δεν έγινε, αλλά η θυσία της Μάνας για την Πατρίδα! Η Λέλα Καραγιάννη, η ηρωίδα Πολύτεκνη Μάνα, εκτελέστηκε από «τους σιδηρόφραχτους και θηριώδεις» Ναζί του Χίτλερ, πριν προλάβει να την στεφανώσει η Λευτεριά.
    Με τη θυσία της σφράγισε τον τίμιο κι ένδοξο αγώνα της για την Πατρίδα. Με το αίμα της έγραψε τον ωραιότερο τίτλο τιμής: Μια Πολύτεκνη Μάνα θυσιάστηκε για την Ελλάδα!
Κι ήρθε το Φως της Λευτεριάς να την υψώσει στα Oυράνια!...
Λες και η Ιστορία μας κάνει φάρσα..!
Ενας Φασίστας Έλληνας, ωθούμενος και ενεργώντας αντανακλαστικά απο τον Ελληνικό Λαό, φώναξε ένα ηχηρό ΟΧΙ
 σ'ένα Ιταλό φασίστα και σήμερα σε μια εποχή απόλυτου ενδοτισμού οι Ελληνες πολιτικοί δεν αρνούνται τίποτα σε κανέναν και ξεπουλούν τα πάντα! 

Είμαι πραγματικά  περίεργη  ν' ακούσω το πρωθυπουργικό διάγγελμα  του εορτασμού της φετινής επετείου της 28ης Οκτωβρίου εκείνης της ημέρας, που θ' αναφέρεται στην κρισιμότητα των στιγμών, στην ανάγκη για εθνική ομοψυχία, για τις προσπάθειες των ελλήνων για τη σωτηρία της χώρας-
Είμαι πραγματικά περίεργη να δω το θράσος  με το οποίο οι εκπροσώποι της πολιτικής μας εξουσίας, μετά τους πανηγυρικούς λόγους της ημέρας θα σταθούν στην υπερυψωμένη εξέδρα για  να παρακολουθήσουν τις μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις και θα αποδώσουν τιμές για κείνους που θυσίασαν τις ζωές τους για να καμαρώνουν αυτοί σήμερα ξεπουλώντας ό,τι εκείνοι υπεράσπισαν με το αίμα Τους!!!

ΔΙΑΒΑΖΩ:

Και επισήμως αποικία η Ελλάδα σύμφωνα με το Reuters

εποπτεία με περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας
”Ή θα γίνει αυτό, ή οι Έλληνες δεν θα λάβουν άλλα χρήματα”

- ”Κατεβάζουν πρόταση να τεθεί η Ελλάδα υπό εποπτεία με περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας της”

- ”Η ομάδα δράσης του Horst Reichenbach θα αποκτήσει ορισμένες εκτελεστικές αρμοδιότητες”

- ”Ή θα γίνει αυτό, ή οι Έλληνες δεν θα λάβουν άλλα χρήματα”

- ”Η επίσημη εξουσία δεν θα είναι πλέον στα χέρια τους, οι Έλληνες πρέπει να το δεχθούν αυτό”

Εάν αληθεύει το δημοσίευμα του πρακτορείου Reuters, τότε η χώρα μας περνάει σε ξένα χέρια, 70 χρόνια μετά την γερμανική κατοχή και 190 χρόνια μετά την επανάσταση κατά του Τουρκικού ζυγού.
Σύμφωνα πάντα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο, το ευρωπαικό σχέδιο είναι να αφαιρεθούτν αρμοδιότητες από την ελληνική κυβέρνηση και να δοθούν στην ομάδα δράσης ”Task Fource” υπό την ηγεσία του Horst Reichenbach.



Horst Reichenbach
Με το εκβιαστικό δίλημμα ” ή θα γίνει αυτό, ή δεν θα λάβουν άλλα χρήματα” ευρωπακός αξιωματούχος εκμυστηρεύεται ανώνυμα στο Reuters, πως μεθοδεύονται οι εξελίξεις ώστε να αναλάβει η ομάδα δράσης κρίσιμες λειτουργίες του κράτους, με πρώτη τις αποκρατικοποιήσεις.

Ένδειξη του τι ετοιμάζεται είναι οι λέξεις που επιλέγει να διαρρεύσει στο Reuters ευρωπαική πηγή :” Το μέγεθος της παρέμβασης θα είναι άνευ προηγουμένου. Εάν είχαμε ενδείξεις υπεύθυνης διαχείρισης όπως συνέβη στην Ιρλανδία, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Αυτό όμως, λείπει στην Ελλάδα. Είναι σαφής η στήριξη για μεγαλύτερη εποπτεία στην Ελλάδα. Θα υπάρξει μεγάλη αντίσταση. Η επίσημη εξουσία δεν θα είναι πλέον στα χέρια τους, οι Έλληνες πρέπει να το δεχθούν αυτό”.
Πως σχεδιάζουν να μας καταλάβουν
Η πρόταση που έχει ως τώρα προκριθεί, και δημοσιεύεται στο Euro2day, είναι να ενισχυθεί με εκατοντάδες ξενόφερτους τεχνοκράτες η ομάδα δράσης της Κομισιόν που βρίσκεται ήδη στην Ελλάδα.Μεταξύ των σεναρίων είναι και η δημιουργία ενός μόνιμου σώματος που θα εδρεύει στην Αθήνα και θα συνεχίζει τη δουλειά της τρόικας.
Παγώνει κανείς διαβάζοντας την περιγραφή του ευρωπαίου αξιωματούχου στο Reuters :”Χρειαζόμαστε κάποιον που να μιλάει ελληνικά, αλλά που να μην είναι με την πλευρά των Ελλήνων. Πρέπει να παρουσιαστεί προσεκτικά, ας το ονομάσουμε τεχνική βοήθεια.. ή κάπως αλλιώς. Δεν μπορούμε να τους ποδοπατήσουμε”.
Σύμφωνα με το πρακτορείο οι μόνοι στην Ευρώπη που αντιστέκονται σε αυτό το σχέδιο είναι οι Ιρλανδοί που το χαρακτηρίζουν ”ως μία νέα μορφή αποικιοκρατίας”.
πηγή: http://www.newsit.gr/



--

31 σχόλια:

Αγγελική είπε...

Ισως είναι απ΄τις πιο ωραίες σου αναρτήσεις η σημερινή.Ωραιότατο αφιέρωμα στην μνήμη της ηρωίδας Λένας Καραγιάννη, που άφησε παρακαταθήκη την αδάμαστη ελληνική Ψυχή της να μας θυμίζει το χρέος μας στην Πατρίδα.
Σήμερα καλούμαστε να ξαναζήσουμε μια καινούργια κατοχή του Γερμανοευρωπαϊκού σκοταδισμού που θέλει τον Ελληνα πάλι κάτω απ΄την μπότα του κατακτητή.
Φαίνεται οτι η δική μας η γενιά θα ξαναζήσει τα ίδια και να δούμε ποιοι θα είναι οι καινούργιοι ήρωες που θα προτάξουν το αναστημά τους στους νεοναζί..
Φιλιά και καλή λευτεριά!

photoioannina είπε...

Θα τρίζουν τα κόκκαλα της ηρωίδας αν βλέπει από κει ψηλά πως κατάντησαν μερικοί την Ελλάδα, για την οποία η ίδια έδωσε τη ζωή της!!!

kariatida62 είπε...

@MAIΡΗ:Στην δική μας γενιά έλαχε ένας χειρότερος εχθρός!
Με παραλλαγή,καλυμμένος με την μάσκα του εταίρου συμμάχου...
Η δική μας όμως γενιά δυστυχώς ενοχοποιείται και για την σημερινή κατάσταση-κατάντια της πατρίδας.
Αυτό δεν πρέπει να μας διαφεύγει...
Καιρός να επανορθώσει! Το χρωστά σ' όλους αυτούς που θυσιάστηκαν αλλά κυρίως στις επόμενες γενιές.

kariatida62 είπε...

@photoinonnina: Aχ καυμένε Ιοnnina η κατάρα της Ελλάδας ήταν να γεννά όχι μόνο ήρωες αλλά και προδότες!

Margo είπε...

Διαβάζοντας γι αυτή την άγνωστη σε μένα ηρωίδα μόνο δάκρυα.. συγκρούσθηκαν όλα τα συναισθήματα μαζί. Αγωνία για το αύριο, φόβος για την κατοχή που ήδη συμβαίνει και μένει να επικυρωθεί και επίσημα, ανυπομονησία για το ΟΧΙ που περιμένω να πει κάποιος κι αν δεν μπορεί ο ένας να το πούμε όλοι μαζί.
Πώς να αντισταθείς σε έναν εχθρό που δεν γνωρίζεις?

Κάρυ σ' ευχαριστώ θερμά γι αυτό που διάβασα ίσως ότι καλύτερο έχω διαβάσει για όσα συμβαίνουν.

Να σαι καλά!!!!!

α Κενταύρου είπε...

Η Καραγιάννη πολεμούσε έναν εξωτερικό εχθρό.Τη σημερινή Ελλάδα την έφερε σε αυτή τη κατάσταση ο εσωτερικός δυνάστης που λέγεται κομματοκρατία.Θα πρέπει να πολεμήσουμε με τα σπλάχνα μας είπε ο Παπακωνσταντίνου και είχε δίκιο.

kariatida62 είπε...

@Margo:Δεν είσαι η μόνη Μαργκώ που δεν έχεις ακούσει για την Λέλα Καραγιάννη.
Η πλειονοτότητα του λαού μας δεν γνωρίζει για ανθρώπους που θυσιάστηκαν για νάρθουν οι σημερινοί εκπρόσωποι του να τα ξεπουλήσουν όλα ...
Η Λέλα Καραγιάννη ήταν δισεγγονή της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας(απο την οικογένεια της μητέρας της-Μπούμπουλη)
Γεννήθηκε στην Εύβοια και έμενε στην Κυψέλη.

kariatida62 είπε...

@a-Kενταύρου:Να πολεμήσει και να φάει τα δικά του σπλάχνα ο άνθρωπος της Builderberg Παπακωνσταντίνου με τον υδατοσυλλέκτη της βιλλάρας στην Σέριφο!
Εννοια σου Κένταυρε και ο Ελληνικός Λαός έχει ξεχωρίσει πλέον ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός του...

Προεδρος είπε...

χίλιες φορές πτώχευση παρά ξανά κατοχή. η ελλάδα θα βρεί τον δρόμο της ξέρει πως. η καλυτερη σου ανάρτηση.

kariatida62 είπε...

@Πρόεδρος:Kαλημέρα Πρόεδρε και καλώς ήρθες!
Βλέπεις δεν συμφωνούν όλοι μαζί σου...
Θα μου πεις οτι ούτε το '40 πολέμησαν όλοι τους τον κατακτητή, οπότε και σήμερα θα υπάρξουν ανάλογοι Ελληνες που θα κρατήσουν στάση συνεργατών.

Η καλύτερη μου ανάρτηση? Γιατί έχεις διαβάσει και παλαιότερες? Πού με ξέρεις, εγώ πρώτη φορά σε βλέπω.
Ενα φίλο Αλεξ ήξερα απο την Κύπρο μήπως είσαι εσύ?

Frezia είπε...

Ανεκτίμητη η σημερινή σου ανάρτηση Κάρυ!
Βέβαια ξέρω την Ιστορία της Λέλας Καραγιάννη,αλλά πάντα ήθελα να μάθω περισσότερα.
Ομως ό τύπος και η τηλεόραση αναφέρονται πιο πολύ σε πρόσωπα...φρού φρού...
Ευχαριστούμε!

kariatida62 είπε...

@Frezia: Oυφ!!! Επιτέλους επέστρεψα!
Ευτυχώς χωρίς τραύματα στο κεφάλι, μόνο λίγο τα ματάκια δακρυσμένα, αλλά το maalox έκανε την δουλειά του και όλα καλά!
Οι προβοκάτορες είχαν δεν είχαν την διέλυσαν και την σημερινή τεράστια συγκέντρωση του Αθηναικού λαού.
Λουλουδάκι μου εσύ είσαι καλά?
Ευχαριστώ που πέρασες.

α Κενταύρου είπε...

Παπακωνσταντίνου με τον υδατοσυλλέκτη της βιλλάρας στην Σέριφο!
Κάρυ είναι επιχείρημα αυτό?όταν και ο μέσος πολίτης έχει ένα εξοχικό σε ένα νησάκι,στο χωριό του ,στο βουνό με δεκάδες παρανομίες, είναι εθνικό μας σπορ? Κατηγόρησε τον για χίλια δυο πράγματα που έχουν σχέση με τη πολιτική που εφάρμοσε όχι για αυτό.

kariatida62 είπε...

@αΚενταύρου: Θα σε στεναχωρήσω αστέρι μου, που δεν βρήκα άλλο ισχυρότερο επειχείρημα να πω αλλά το ελαφρύτερο για τον κ.Γκόλντμαν Σακς, τον κ. Μπίλντερμπερκ!
Εγώ πάντως στο δικό μου εξοχικό δεν έχω ούτε βαρέλι όχι την ολυμπιακών διαστάσεων πισίνα του κυρίου αυτού που μου υποστηρίζεις....και ο οποίος θέλει να αποκρύψει απο την εφορία.
Mη ξεχνάς ότι υποτίθεται ήταν ο υπουργός που μέχρι πριν λίγους μήνες έψαχνε τους φοροδιαφεύγοντες...
Να βγάλουν όλοι τους στο διαδίκτυο το "ΈΣΧΕΣ" και κυρίως το "ΠΟΘΕΝ" τους!
Και τώρα με συγχωρείς πάω να σκουπίσω τα μάτια μου που ακόμα δακρυζουν απο τα δακρυγόνα που έφαγα σήμερα...!
Βλέπεις εγώ δεν κάθομαι να χειροκροτώ τους εθνικους μειοδότες!
Μήπως άκουσες τον λόγο της Λιάνας σήμερα ή θέλεις να στον στείλω???

α Κενταύρου είπε...

Το λόγο της Λιάνας όχι δεν τον άκουσα , στείλτον.

kariatida62 είπε...

@αΚενταύρου: E ποιον άκουσες της Διαμαντοπούλου???
Να παρακολουθείς την Βουλή...
Ψάχνω να την βρω και θα σου την στείλω!

Ανοιξτε τις τηλεοράσεις να δείτε την ψηφοφορία

kariatida62 είπε...

Περίσσεψε η κουβέντα για την πατρίδα!
Η ΛΙΑΝΑ

ElenaG είπε...

Κάρυ μου να ξέρεις πως πέρασα πολλές φορες και διάβασα...και κάθε φορα συγκινούμαι περισσότερο...
Ντροπή μου...δεν είχα ξανακούσει γι αυτήν τη σπουδαία Γυναικα...
Ντροπή μας που τους ξεχάσαμε...

kariatida62 είπε...

@Elena G: Eλενα εδώ η πλειονότητα των Κυψελιωτών δεν την ξέρουν που περνούν απ'τον δρόμο της και το σπίτι της και ήθελες να την γνώριζες εσύ στην Λάρνακα?

Αχ καυμένη Έλενα! Ντροπή στην χώρα μας που δεν ξέρει ούτε τους ήρωές της να τιμά.
Οι επόμενες γενιές ούτε για τον Κολοκοτρώνη δεν πρόκειται να μαθαίνουν..!

MINIMARKET είπε...

Γειά !

kariatida62 είπε...

@MINIMARKET: Καλώς τον άντρα τον βαρύ!

zoyzoy είπε...

Αν γνώριζαν την κατάντια της χώρας μας οι ήρωες που έδωσαν την ζωή τους για την πατρίδα θ'αυτοκτονούσαν επί τόπου!

Να'δω τα καθίκια με τη μούτρα θα βγούν στις παρελάσεις να εκπροσωπήσουν την πολιτική εξουσία?

Πρέπει να τους προπηλακίσουμε όλους με αυγά και γιαούρτια για την υγιεινή τους εμφάνιση!

Καλό ΠΣΚ με φιλιά θαλασσινά!

kariatida62 είπε...

@Ζουζου: Τα γιαούρτια στοιχίζουν...κλούβια αυγά το καλύτερο! Να σκέπασουν και την δική τους μπόχα...

Αγγελική είπε...

Επέστρεψα για να ακούσω τα τραγουδάκια που μου θυμίζουν άλλες εποχές αν και τις απεύχομαι..
Μια καλησπέρα με φιλιά

Άιναφετς είπε...

Μετά μουσικής άλλων εποχών, διάβασα με μεγάλη προσοχή την και πάλι περιεκτικότατη ανάρτηση σου...
Δεν γνώριζα για την Λένα Καραγιάννη.
Η φωτό του νέου μας άρχοντα Η.Reichenbach με το γλυκερό βλέμμα, χάλασε τα ήδη χιλιοχαλασμένα!
Καλή μας νύχτα!

kariatida62 είπε...

@Μαίρη: Kαλώ την μου! Σαν sτο σπίτι σου...:)

kariatida62 είπε...

@Aιναφετς:Kαλησπέρα Μάγισσά μου!
Για πόσους δεν ξέρουμε...σε λιγο δεν θα θυμόμαστε ούτε κι'αυτούς που η ιστορία τους κατέγραψε.

Sharpedon είπε...

Απολαυστικό κείμενο. Και πολύ ανησυχητική η δημοσίευση του Reuters. Η αντιπαραβολή της τότε κατοχής με την τωρινή οικονομική κατοχή με κάνει και ανατριχιάζω. Δυστυχώς η εν λόγω "γερμανική κατοχή" δεν συνδυάζεται και με γερμανική αγοραστική δύναμη.

Και αυτό γιατί δεν θέλουν τα λεφτά μας αλλά τους πόρους μας, τον ήλιο μας, την ενέργεια και την γη μας. Οι πόροι είναι οι πραγματικό πλούτος. Τα €πουλα δεν έχουν κανένα αντίκρυσμα, σήμερα είναι αύριο με ένα καλό μπραφ εξανεμίστηκε η αξία τους. Αν όμως μας πάρουν τους πόρους μας για τα ψωρόχαρτα τέλος, παραδώσαμε οριστικά την χώρα στα χέρια τους.

Ελπίζω τα πράγματα τελικά να εξελιχθούν όπως έγραψα στο σημερινό "μελλοντολογικό ιστορικογράφημά" μου. Διαφορετικά θα μας εξωθήσουν σε αστικό πόλεμο. Ίσως και κανονικό πόλεμο αν σκάσουν μαζικά οι Γερμανοί.

kariatida62 είπε...

@Korios:Απεύχομαι κι'εγώ τα χειρότερα που θάρθουν Κοριέ μου!
Αργότερα θα περάσω και απο σένα να διαβάσω τα πάντα ενδιαφέροντα άρθρα σου. Πόσο μάλλον ένα μελλοντολογικό ιστορικογράφημα που μου λες ότι ετοίμασες...
Καλό απόγευμα

Sharpedon είπε...

Να είσαι καλά Κάρυ :) Τι διάβασα στο σημερινό; Ελπίζω να μην παρατήσεις το ιστολόγιο..

kariatida62 είπε...

@korios: Δεν παρατάω τίποτα! Αναστέλλω για λίγο τις αναρτήσεις και έτσι θα σας επισκέπτομαι συχνότερα τώρα. Μέχρι να παρω δυνάμεις και να συνεχίσω κι'εγώ!