bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

"Περπατούσε πάνω από τις κορυφές των δέντρων..."

 Για το Λογοτεχνικό Σάββατο της Βερόνικας Μαρσά.

Πήρε ο ήλιος να γύρει πέρα απο το γαλάζιο Της φόρεμα και φόρεσε την χρυσαφένια πορτοκαλί του ρόμπα.

 Άρπαξε απο τον καμβά τα χρώματα του ζωγράφου και τα σκόρπισε ολόγυρα έτσι σαν να ράντιζε με άγιο μύρο το πλήθος...
Μα αλλιώτικος δείχνει σήμερα απο κει πάνω, απο τον ψηλό τον  βράχο.
Αυλακωμένο δειλινό με  άφωνες αστραπές, έκανε το σάλτο του και κείνη έμεινε να το αγναντεύει με απορία...
Ενα αεράκι ένοχο για τα κατοπινά που προμηνύονταν, σήκωσε την άκρη του χιτώνα της και έσπρωξε βίαια όσες ασύμμετρες μπούκλες ξέφυγαν την τελευταία στιγμή απο την σφιχτή πλέξη της κοτσίδας της.
Σύμφωνα με το εορτολόγιο ήταν η ημέρα των Πέτρου και Παύλου των μεγαλομαρτύρων.  
Στην αρχή ενός καυτού  Καλοκαιριού, κι'όμως οι πρώτες στάλες εδώ και κει έκαναν την εμφάνισή τους αφήνοντας ίχνη στο χώμα.
΄Επεσαν βαρειές κι'απάνω στο ολόλευκο μάγουλό της.
Η ατμόσφαιρα ξαφνικά άρχιζε ν'ανταριάζει για τα καλά μα όλα συνέχιζαν τον ρυθμό τους λες και κανείς άλλος εκτός απο κείνη  δεν καταλάβαινε την καταιγίδα που ερχόταν... ούτε ακόμα κι'αυτός ο νάρκισσος ήλιος τους!
------

Δυο μάτια γερακίσια ήρθαν και στάθηκαν πάνω απο την θωριά της.
Γεράκι εδώ πάνω?  Αναρωτήθηκε ..."Κανένα πουλί δεν σιμώνει αιώνες τώρα στον ιερό μου βράχο"
Τι ζητά το περήφανο Γεράκι εδώ πάνω μονολόγησε.
Μα το Γεράκι άκουσε τον συλλογισμό της και χτύπησε δυνατά τα πελώρια γκρίζα φτερά του, καλώντας την μ'ένα μυστικό τρόπο για μια βόλτα μαζί του.
Η Καλοκαιρινή μπόρα είχε πεισμώσει και το νερό δυνατό έπαιρνε ότι συναντούσε μπροστά του.
Δίστασε για αυτή την πτήση με τέτοια άγρια θεομηνία που ξεσπούσε κατακαλόκαιρο, μα το δυνατό χτύπημα των γερακίσιων φτερών της έδωσαν κουράγιο.
Σήκωσε το δεξί της χέρι και έπιασε την πρώτη φτερούγα ,με μια  δεύτερη αέρινη θαρρείς  κίνηση, ανασήκωσε το πόδι κάτω απο τον πολύπτυχο χιτώνα και ώπ κάθησε ήρεμα στο πλάτη του πουλιού.
Το ταξίδι άρχισε καθώς η μπόρα δυνάμωνε και γινόταν ένα με το  κακό!

Πάνω απο τα σπίτια της πόλης, πάνω απο  κεραίες και  ηλιακούς  το κορίτσι με τον χιτώνα έβλεπε απο πάνω τον κόσμο της ενώ η βροχή την μούσκευε ως το κόκκαλο.
Εκείνες οι οργισμένες αστραπές ακόμα και οι μακρινότερες την άγγιζαν μέχρι τα μέσα της ψυχής ΄της.
"Δεν έχω γλυτωμό" σκέφτηκε "μόνο από θαύμα!" Και τότε κοίταξε κάτω και είδε κόσμο απελπισμένο να τους παίρνει το ρεύμα του ποταμού που είχε δημιουργηθεί μέσα σε λίγα λεπτά και όλο φούσκωνε και φούσκωνε απειλητικά.

Είδε ανθρώπους πιασμένους χέρι-χέρι να πηδούν απο ταράτσες και μπαλκόνια, είδε νέους με μια ένεση στο χέρι να τρέχουν να γλιτώσουν την τελευταία στιγμή απο την απειλή του βέβαιου θανάτου, είδε ανήμπορους να αφήνονται στο έλεος της μανίας της φύσης, είδε καραβάνια ανθρώπων να φεύγουν για άλλους τόπους με την ελπίδα να γλιτώσουν, είδε τον πόνο και την απελπισία, είδε  μίσος και απληστία, είδε την προδοσία ζωγραφισμένη στα μάτια τους και έβγαλε φωνή μεγάλη προς τους ουράνιους Θεούς της εκλιπαρώντας: "Aς έχουν κάποτε  τελειωμό τα πάθια και οι καυμοί του κόσμου...!"
Της απάντησε μια καινούργια αστραπή, πιο δυνατή απ'όλες τις άλλες μαζί, ασύλληπτη σε ένταση κάπου πιο πέρα, και μια στριγγλιά  που έσκισε τους αιθέρες!
΄Εκλεισε τα μάτια και έσκυψε στην ράχη του πουλιού που συνέχιζε να πετά τώρα πάνω από ψηλά βουνά, κάμπους και δέντρα.
Μετά το κάθε τι βουβάθηκε μέσα στον ορυμαγδό απο βροντές που ακολούθησαν.
Το γεράκι δεν σταμάτησε στιγμή, δεν έκοψε την ταχύτητα της πτήσης του, μόνο  τώρα χαμήλωσε τόσο όσο τα ακροδάχτυλα των κρεμασμένων ποδιών της άρχισαν ν'ακουμπούν τις κορυφές των δέντρων.
Αν κάποιος σήκωνε το βλέμμα του, θα νόμιζε πως έβλεπε το κορίτσι ότι περπατούσε πάνω απο τις κορυφές των δέντρων.
Οι βροντές πήραν να λιγοστεύουν μέχρι που η βροχή σταμάτησε εντελώς
Αναθάρρησε και έριξε πάλι κάτω την ματιά της να δει τι απέμεινε...
"΄Ελα μη φέρνεις την καταστροφή" άκουσε μια φωνή σιμά της," μπόρα ήταν και πέρασε!"
Νάταν το γεράκι που είχε πάρει ανθρώπινη λαλιά και της μιλούσε, ή οι ξέπνοες κουβέντες από την παρέα τριών αγροτών που προσπαθούσαν να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα απο το βιος τους?
"Εγώ προσωπικά νιώθω ξελαφρωμένος ..."συνέχισε η φωνή ΄"όπως μετά από καβγά νιώθω ήσυχος έτσι και τώρα...πάντα οι μπόρες με ξελαφρώνουν!"
Τώρα σιγουρεύτηκε πως άκουγε την κουβέντα των ανδρών, που μάταια πάσχιζαν να βρουν μιαν άκρη για να περισώσουν,σ' ότι είχε μισογλιτώσει απο την αναπάντεχη θεομηνία.
Η αγωνία ήρθε και θρόνιασε τώρα στην ψυχή της σκύβοντας περισσότερο για να βρει κι'άλλους διασωθέντες.
Εσκυβε κι'εσκυβε και έψαχνε να δει να διακρίνει  την "ζωή" να παίρνει και πάλι τον δρόμο της
Όλα γύρω ήταν τόσο κορεσμένα απο την  βροχή όλα ανέδιδαν την υγρασία της, η ίδια η ατμόσφαιρα μετά απο τόσο νερό που εγκλωβίστηκε σε λιμνούλες στο έδαφος ανάμεσα απο πέτρες και κλαράκια.
Για μια στιγμή νόμισε πως δεν ήταν νερό αλλά αδικοχαμένο αίμα!
Μα να πάνω σ'εκείνο το φυλλαράκι είδε το πρώτο σαλιγκάρι να βγαίνει και να στεγνώνει στις ακτίνες ενός καινούργιου ήλιου που ήρθε και θρόνιασε αποφασισμένος να δώσει ένα τέλος σ'όλη αυτή την κοσμοχαλασιά.

Κι'άλλο σαλιγκάρι, κι'άλλο , κι'αλλο έδειχνε με το δάχτυλο και χαιρόταν σαν μικρό παιδί.
Γέμισε η ρεματιά σαλιγκάρια που πήραν τον ανήφορο το ένα πίσω απο τ'άλλο.
"Θα πέσω , θέλω να πέσω κι'εγώ να πάρω τον ανήφορο να γίνω ένα με τα σαλιγκάρια του τόπου μου" μονολόγησε το κορίτσι και το έπιασε μια νοσταλγία να μυρίσει απο κοντά το βρεγμένο χώμα, να κυλιστεί πάνω σ'αυτό, χωρίς να νοιάζεται αν θα λερώσει το λευκό της χιτώνα.
Και έγειρε έτοιμη να εγκαταλείψει τις φτερούγες που την κρατούσαν ψηλά, αποφασισμένη γι'όλα!
-------
Ο διαπεραστικός ήχος ενός ηλεκτρονικού ξυπνητηριού επανέφεραν όλες τις αισθήσεις μου  στην πραγματικότητα.
19.36 έδειχνε η μικρή οθόνη του, με πήρε και πάλι ο ύπνος  παραπάνω....
Τελευταίως τα καλοκαιρινά όνειρα του μεσημεριού δεν έχουν τελειωμό!











22 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Tida! Μα τον θεό είναι κρίμα που είναι Κυριακή σήμερα! Αλλιώς θα σηκωνόμουν και θα πήγαινα να ψάξω που πουλάνε ακόμη καπέλα σε αυτήν την πόλη. Θα το αγόραζα και θα ερχόμουν εδώ. Θα στεκόμουν μπροστά στο υπέροχο- από όλες τις απόψεις κείμενο σου- θα φορούσα το καπέλο, θα διάβαζα το κείμενο ξανά και μετά θα έβγαζα με σεβασμό το καπέλο για το ταλέντο σου!

Βρε Tida έχεις πολύ αξιόλογο τρόπο γραφείς. Έχεις ταλέντο -πως να στο πω- σε παρακαλώ κάνε κάτι να το βλέπουμε συχνότερα αυτό!!!!!!
Καλό μήνα να έχεις. Μην με παρεξηγείς αν ...σε μαλώνω λίγο!

Άιναφετς είπε...

Καλημέρα στην κόρη με τον όμορφο χιτώνα...ναι, νικητές είναι όσοι μένουν και το παλεύουν!
Θα μπορούσα να σου ζωγραφίσω το "πέταγμα" πάνω απ' τα δένδρα, (έχω ζωγραφίσει αρκετά παρόμοια!)
Η Μonica από τις αγαπημένες νέες φωνές, έδεσε πολύ όμορφα με το κείμενο!
Καλό μας μήνα και χαλαραααααααααα!

kariatida62 είπε...

@Χριστόφορος: Aγαπημένε μου Χριστόφορε...σ'ευχαριστώ για τα θερμά σου λόγια.
Δεν ξέρω αν έχω ιδιαίτερο τρόπο γραφής, ξέρω μόνο πως όταν κάτι (και η Βερόνικα το πετυχαίνει συχνά με τους τίτλους της)μου γνέψει, πιάνω το πληκτρολόγιο και γράφω...όπως ακριβώς θάκανε και η ζωγράφος μας η Αιναφετς παρακάτω που θ'αρπαζε τα πινέλα της!
Στα εγχειρήματά μου βοηθά πάντα η ανάλογη μουσική.
Φιλιά καλημέρας!

kariatida62 είπε...

@Αιναφετς:Nικητές είναι όσοι μένουν και το παλεύουν! Ασχέτως του αποτελέσματος θα συμπλήρωνα εγώ...
Θα μου πρόσφερες μεγάλη χαρά αν ζωγράφιζες το πέταγμα της κόρης με τον χιτώνα, κόντρα στην θεομηνία.
Η μεγαλύτερη ικανοποίηση πάντα είναι όταν στέκομαι "αφορμή" για... δημιουργίες!
Σε παρακαλώ...πιάσε τα πινέλα σου και χάρισέ μου την εικόνα μέσα απο την δική σου ματιά. Σκηνοθέτησέ την!

Ιωάννα Λουλάκη είπε...

Απολαυστικότατο!!
Ανέβηκα-πέταξα κι εγώ με το γεράκι σου! Με αντιλήφθηκες;
Μπράβο καλή μου Καρυάτιδα!
(συμφωνώ με τον Χριστόφορο "να το βλέπουμε συχνότερα αυτό")

MINIMARKET είπε...

Μπορούσες να βάλεις και το ομόνυμο κομμάτι των ΙRΟΝ ΜΑΙDEN που αρέσει και στον γιό μου .

kariatida62 είπε...

@Ιωάννα Λουλάκη: Όσοι μπορούν και πετούν με το γεράκι, αντιλαμβάνονται αμέσως τον άλλον!;)
Σ'ευχαριστώ Ιωάννα μου...

kariatida62 είπε...

@ΜΙΝΙΜΑΡΚΕΤ: Toυς ΜAIDEN τους εκτιμώ για πολλούς στίχους τους! Εχουν πολιτική άποψη! Δεν αντέχω όμως την μουσική που υπηρετούν...νομίζω πως οι δύο γνωστές συνθέσεις της δικής μας Μόνικας βοήθησαν πολύ!

Magia da Inês είπε...

❤•.¸¸✿⊱╮

Boa semana!
Beijinhos.
Brasil
♡°º
°♫♫♪¸.•°`♡✿

ξωτικό είπε...

Είδα (υπέροχο )"φώς" και μπήκα :))
Να κοιμάστε λοιπόν κυρία μου περισσότερο !!!!!!!!
(κι ελπίζω να μην σας αρέσουν τα...σαλιγκάρια στιφάδο ε!!)
Καλό μήναααααα Καλο-καιρινό !!!

kariatida62 είπε...

@Magia da Inês:Βons meses!!!

kariatida62 είπε...

@ΞΩΤΙΚΟ:Χαχαχαχαχχαχαχαχαχαχχαα! Απαιχτο σχόλιο!
Κυρία μου,
Η παρουσία σας πάντα μας λαμπραίνει..!

Άστρια είπε...

Όμορφη γραφή! Καμμιά φορά θέλει κάποιος να πετάξει, είναι η επιθυμία της ελευθερίας, είναι και η τόση ομορφιά από ψηλά! Όμως βλέπει και πράγματα άλλα, που πληγώνουν και που αγνοούσε, έρχεται πιο κοντά σ' αυτά και τον πονάνε. Σαν όνειρο καλοκαιριού, όμως τόσο αληθινό (δυστυχώς)! τόσο ταιριαστό και για τα δύο σήμερα!

Ίσως είναι το τίμημα της ευλογίας ενός μυαλού που μπορεί να "πετά ψηλά" αλλά και να "βλέπει".

Κάρυ και Μαμούνι καλό μήνα γεμμάτο από όμορφα όνειρα!

kariatida62 είπε...

@Αστρια:" Ίσως είναι το τίμημα της ευλογίας ενός μυαλού που μπορεί να "πετά ψηλά" αλλά και να "βλέπει".

Δεν ξέρω αν είναι ευλογία ή βασανιστική δοκιμασία το να μπορεί να βλέπει...
-----
Το Μαμούνι θέλει να μεταναστεύσει όπως τα περισσότερα Μαμούνια που μας φεύγουν..γιατί λέει κουράστηκε ν'ονειρεύεται! Πού να καταλάβει το φουκαριάρικο ότι φεύγοντας θα χάσει τον ύπνο του!
Καλό μήνα Άστρια

ElenaG είπε...

πάντα οι μπόρες ξελαφρώνουν!...μα μήπως έτσι δεν είναι...αυτό δεν είναι η ελπίδα μας;
αγαπημένη μου να ονειρεύεσαι συχνότερα...
(και κλείσε το ξυπνητήρι!ΧΑ!)

kariatida62 είπε...

@Εlena G: Σε περιμένω ...για όνειρα θερινής Συριανής νυκτός...
Σιγά που δεν θα τα καταφέρουμε!
Και με τις ευλογίες της γερόντισσας!
Χαχαχαχαχχαχαχαχαχχαχχαχαχα!

Ανώνυμος είπε...

Κορυφαίο κείμενο ! Εξαιρετικά γραμμένο !!

Το έχεις ξανακάνεις ! Αυτός είναι ο δρόμος σου, όχι ιέρεια της επανάστασης !

Ύμνησε την ομορφιά, μπορείς, το απέδειξες !!

kariatida62 είπε...

@Gip: Υποδείξεις και κατευθύνσεις Tου Ραγιά ο σβέρκος δεν υπομένει!
Και μη ξεχνάς...οι μεγαλύτεροι επαναστάτες του Κόσμου ήσαν οι υμνητές της ομορφιάς!

Άστρια είπε...

"το τίμημα για την ευλογία" εννοούσα ότι πληρώνει σε πόνο γι' αυτή την ευλογία της ικανότητάς του και πληγώνεται από όσα στην ουσία τους μπορεί και καταλαβαίνει

kariatida62 είπε...

@Αστρια: Aκριβώς! Κατάλαβα τι εννοούσες..γι'αυτό σου έγραψα ότι είναι και "βασανιστική δοκιμασία" γιατί πληγώνεται μ'όσα βλέπει και καταλαβαίνει...;)

Αστοριανή είπε...

Σε ΧΑΡΗΚΑ!
μαζί με το γεράκι και τη λαμπερή ματιά του!
Περιμένω συνέχειες...
Φιλιά,
Υιώτα
ΝΥ

kariatida62 είπε...

@Αστοριανή:Νάσαι καλά Γιώτα μου...
Συνέχειες θα εξασφαλιστούν αν η Φίλη μας η Σπανιόλα συνεχίσει να μας εμπνέει με τίτλους...