H Aντίδραση του looser.

Η  Φωτογραφία απο την ταινία Σπιρτόκουτο.

Από μκρό παιδί ο Μήτσος είχε ένα πρόβλημα με τις νίκες των άλλων. Ίσως γιατί γνώριζε ήττες από μικρό παιδί, που σιγά-σιγά μεγάλωναν στην εφηβεία, για να γίνουν ένα σκούρο κατακάθι στην ενήλικη ζωή.

Έτσι και απόψε το βράδυ μετά την νίκη της Εθνικής φεύγει από το καφενείο με το κεφάλι σκυφτό. 

Αν και πανηγύρισε μαζί με τους άλλους αυτό που ήθελε πραγματικά ήταν η Ελλάδα να χάσει. Ίσως να φταίει η ηλικία του ποδοσφαιριστή.

 Ο Καραγκούνης στα 35 του βάζει γκολ και εκείνος…

Εκείνος μένει μόνος του από πέρσι που πέθανε η μάνα του. 

Το βενζινάδικο τον τελευταίο χρόνο δεν πάει καλά. Μόνο αυτοί οι «Κιτρινιάρηδες» τιγκάρουν με βενζίνη τις τζιπάρες τους, ο Έλληνας τσίμα-τσίμα. Ε βέβαια, πώς να έχει η Ελλάδα όταν έχει γεμίσει με Κινέζικα από τη μια άκρη έως την άλλη. Δεν είναι ρατσιστής, όπως θέλει να λέει, απλά μερικές φορές σκέφτεται τους «Κιτρινιάρηδες» λουσμένους με βενζίνη και τον εαυτό του να ανάβει το σπίρτο.

Απορεί γιατί η Χρυσή Αυγή δεν επιτίθεται στους Κινέζους όπως κάνει με τους Πακιστανούς.

Ο τόπος δεν πρέπει να ξεβρομίσει μόνο από τους μαύρους αλλά και από τους κίτρινους.

Ο Μήτσος έχει αρκετό θυμό. Είναι θυμωμένος με το ύψος του (1.65) που τον έκοψε από τις εξετάσεις της Αστυνομίας. Θα γινόταν «γαμώ τους μπάτσους» αν η μάνα του είχε πηδηχτεί με ψηλότερο. Είναι θυμωμένος με την υψοφοβία του. Θα έκανε στρατό στα Ο.Υ.Κ αν δεν ήταν τόσο κότα και δεν έβαζε βύσμα για την Αεροπορία. Μα πάνω από όλα είναι θυμωμένος με τη γυναίκα του, που τον παράτησε για εκείνο τον μαλάκα και πήρε το παιδί μαζί.

Εκεί μόνο μπορεί να αποδώσει την ξαφνική στύση του όταν είδε τον Κασιδιάρη να ρίχνει ξύλο στην τηλεόραση. Θα ήθελε να κάνει το ίδιο αλλά τώρα είναι αργά. Θα την έστρωνε. Φταίει και αυτός και οι ελευθερίες που της έδωσε. Και εκείνη η σκρόφα η ξαδέρφη της φταίει. Και η μάνα της φταίει που της έλεγε να τον αφήσει. Και η μάνα του φταίει που του έλεγε να μην κάνουν έκτρωση «γιατί είναι αμαρτία».

Ο Μήτσος δεν είναι ότι δεν αγαπάει το παιδί του. Πριν λίγες μέρες όταν η ΝΕΤ έπαιξε το «Κράμερ εναντίον Κράμερ» έβαλε τα κλάματα στην σκηνή που ο άντρας τρέχει κρατώντας το χτυπημένο του γιο. Φυσικά δεν θα μιλούσε σε κανέναν για το κλάμα. Αυτά δεν λέγονται. Ο Μήτσος είναι κλειστός χαρακτήρας. Όλα μέσα του είναι παγωμένα. Μεγάλοι χοντροί σταλακτίτες που μόνο ένας ψυχολόγος θα μπορούσε να λιώσει. Ξεκινώντας από τον πιο ανθεκτικό, αυτόν που βρίσκεται στην κορυφή του σκοτεινού σπηλαίου της ψυχής του: Την σχέση με τον πατέρα του. Όμως ο Μήτσος δεν θα πήγαινε ποτέ σε ψυχολόγο.

Ο θυμός του έχει γίνει μια σκοτεινή κινητήρια δύναμη. Δεν μπορεί καν να τον εξωτερικεύσει. Και έτσι όπως είναι τα πράγματα, με αυτούς τους μαλάκες τους πολιτικούς έτσι όπως τα έκαναν, τα καθίκια, ναι ρε, ξύλο ρε, να τους σαπίσουν ρε μέσα στη Βουλή ρε, να φοβηθούν ρε.

Ο Μήτσος δεν είναι γραμμένος στην Χρυσή Αυγή. Ψήφισε τις προηγούμενες εκλογές για «να τρομάξει τα καθίκια». Θα ψηφίσει και σήμερα για «να τα τρομάξει ακόμα περισσότερο, να δουν ρε». Και καθώς θα ρίχνει την ψήφο, θα νιώθει μια γλυκιά στιγμιαία εκδίκηση απέναντι στους Κιτρινιάρηδες, στο ύψος του, στην γυναίκα του, στην μάνα του, στον Καραγκούνη, στις ήττες του, στον πατέρα του. Αλλά θα κρατήσει τόσο λίγο, όπως και η στύση του όταν είδε τον Κασιδιάρη να παίζει ξύλο. Ας είναι.

------------

Η Κασσάνδρα αποτελεί ένα απο τα πιο μισητά μυθικά πρόσωπα. 

Αρνήθηκε τον έρωτα του Θεού Απόλλωνα και τότε ο Θεός την τιμώρησε δίνοντάς της  το χάρισμα της μαντικής αλλά ταυτόχρονα, για να την εκδικηθεί της έδωσε και την κατάρα του να μη  δείχνει κανένας εμπιστοσύνη στις προφητείες της.

Δυστυχώς σήμερα, όσο και ν'αποστρέφομαι αυτόν τον ρόλο, θα γίνω κι'εγώ μια άλλη Κασσάνδρα.

Εύχομαι να μη βγω αληθινή στα κακά  μελλούμενα που έρχονται  και να μη  δώσουν οι πολιτικοί  "σωτήρες" που επέλεξε χθες  ο Ελληνικός Λαός, την αφορμή και την  ευκαιρία στον Μήτσο να πάρει τα όπλα και να τα στρέψει εναντίον όλων μας!

                                                              ------------

Τίτλος: Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
Ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου

Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε
η απώλεια θα μπορούσε να 'ναι κούνια μας
δεν μπορείς να τα ΄χεις όλα
πρώτη φράση που μαθαίνουμε

Από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε
τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ' αδέρφια μας
μάθε πλέον να μοιράζεσαι
έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε

και τα χρόνια περνάνε
και ό,τι τρώμε κερνάμε
δίνουμε ό,τι αποκτάμε
ώσπου κάτι τελειώνει...

και οι άνθρωποι φεύγουν
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι...

μα η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει 
πάντα...

η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν ψηλώνει 
πάντα...