ΤΟ ΦΙΛΙ!

Ακολουθώντας και σήμερα την συνηθισμένη διαδρομή που παίρνω κάθε μέρα 31 χρόνια τώρα,ένα τυχαίο  περιστατικό μου έφτιαξε την διάθεση για ολόκληρο το υπόλοιπο του 24ώρου!
Η Αθήνα ξυπνούσε μ' ένα ήλιο που έδειχνε απο τις πρώτες του πρωινές τις καυτές του διαθέσεις...

Τα αυτοκίνητα λιγοστά ακόμα στους δρόμους.
Το πρώτο φανάρι της Μαυροματαίων που συναντιέται με την Πατησίων με σταμάτησε...
Στα δεξιά του πεζοδρομίου ένα ζευγάρι ηλιωμένων περίμενε υπομονετικά να σταματήσει η κίνηση των τροχοφόρων ώστε  να διασχίσει τον δρόμο  και να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Εκείνος ψηλός, ανέπαφος σχεδόν από την οστεοπόρωση της ηλικίας , με μαλλιά χιονάτα και κείνη  στρουμπουλή και κώτσο τα μαλλιά της που φαινόταν η αρχοντιά της,πιασμένοι χεράκι-χεράκι στέκονταν και συνομιλούσαν.
Σε μια στιγμή, που δεν το περίμενε κανείς με μια τρυφερή κίνηση ο γηραλέος κύριος,  ανασήκωσε  το πηγούνι της κυρίας του και της έδωσε το πιο τρυφερό φιλί που έχω αντικρύσει ποτέ σε ζευγάρι!

Κατά την διάρκεια του Σταμάτη λοιπόν, το υπέροχο αυτό ζευγάρι πέρασε μπροστά απο το αυτοκίνητό μου και η ματιά του κυρίου έπεσε στην δική μου που τους καμάρωνε έτσι όπως προχωρούσαν και οι δύο χεράκι-χεράκι!
Δεν άντεξα ...και χαμογελώντας σήκωσα τον αντίχειρα εις ένδειξη επιτυχίας και επιβράβευσης!
Ο κύριος το πρόσεξε, κατάλαβε και  το ανακοινώνει στην σύντροφό του, η οποία δεν μ'είχε ακόμη αντιληφθεί.
Ο Σταμάτης γρήγορα άφησε την θέση του στον φίλο του Γρηγόρη και μου επέτρεψε να ξεκινήσω και πάλι...
Φεύγοντας απο το ανοιχτό μου παράθυρο άφησα δυνατά  ένα : "Ωραίοοοοοος! "για τον κύριο που με εντυπωσίασε με την τρυφερότητά του και πήρα την φοβερή ατάκα της κυρίας: "Eυχαριστωωωωωώ!!!!"
 Αν μια φορά ευχαριστήθηκα αντικρύζοντας το φιλί τους, ξετρελάθηκα με την ετοιμόλογη απάντηση της κυρίας.... χαχαχαχα!
Η σκηνή αυτή  καταμεσής των δρόμων της  μαραζωμένης Αθήνας, ήταν για μένα  ό,τι καλύτερο και ελπιδοφόρο! Ναι! Ελπιδοφόρο!
 Και ας προέρχονταν απο ζευγάρι της τρίτης ηλικίας!
Αν είχα εύκαιρη την φωτογραφική μηχανή μου θα  αποτύπωνα αυτή την τέλεια ερωτική σκηνή με μια λεζάντα απο κάτω...
Νέοι αντισταθείτε με τον έρωτα...εμείς αντέχουμε και προχωρούμε...Εσείς?

Αντί σχολίου ο φίλος μου ο Άρης Άλμπης άφησε για αυτή την ανάρτηση τους παρακάτω στίχους του
που πραγματικά  ταιριάζουν απόλυτα...

Και τι σαν ...

Με αφορμή την προχθεσινή ανάρτηση στο
 http://kariatida62.blogspot.gr/2012/07/blog-post_06.html 

Χρόνε αδίστακτε, άτεγκτε, άφιλε,

που αγωνίζεσαι για τη φθορά.

Κι αν τη ρυτίδωσες κι αν την ελεύκανες

κι αν στο λαιμό της σημάδια πολλά,

μένει για μένα η πρώτη, η μόνη μου,

πάνω απ’ όλες, γλυκιά ομορφιά,

μέσα στα μάτια της βλέπω τον κόσμο μου,

το κάθε βλέμμα της μια αγκαλιά.

Κι όταν γερμένοι στων χρόνων τα πράγματα,

ίδιες οι σκέψεις μας μες στη σιωπή,

πάντα με θέρμη μιλούν τ’ ακροδάχτυλα,

όπως και τότε, απ’ την πρώτη στιγμή.