ΚΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΤΙΜΙΟΙ..!

Νιώθω ότι έχω  την "υποχρέωση" να σας διηγηθώ το χθεσινό παραλίγο πάθημά μου, που θα μου στοίχιζε εκτός απο ένα σεβαστό για τις ημέρες μας χρηματικό ποσό και μια πραγματική οδύσσεια για την έκδοση καινούργιων πιστοποιητικών και άλλων ταυτοτήτων μου!
Αυτό το καιρό κάποιες ανειλημμένες υποχρεώσεις, με αναγκάζουν σε "ταξίδια αστραπή".
Σ'ένα απο αυτά ήταν και το χθεσινό που στις 6.45π.μ η Καρυάτιδα βρισκόταν στο μεγαλύτερο Λιμάνι αυτής της χώρας για να μπει στο πλοίο της γραμμής.
Αφηρημένη ως συνήθως και μονίμως αγχωμένη με τον χρόνο(τι  ανίατη κι'αυτή αρρώστια), βγάζοντας το εισιτήριό της σ'ένα απο τα γνωστά εκδοτήρια της ακτής Καλλιμασιώτη, το πορτοφόλι της δεν το ξανάβαλε στην μεγάλη και χαοτική...τσάντα της παρά το κρατούσε στα χέρια της, μαζί με τον φάκελλο με τα εισιτήρια! Έτσι δεν ήθελε και πολύ, απο την μια όπως είπαμε η χαοτική τσάντα, απο την άλλη το μικρό πάνινο τσαντάκι με τον netbookaki της μέσα για να της κρατήσει  παρεούλα στις ώρες του ταξιδιού, η τσάντα με τα σουσαμένια κουλουράκια που της αρέσουν για την "βούτα" του πρωινού καφέ, ήταν αρκετό ν'αφήσει απο τα χέρια της το πολύτιμο πορτοφόλι  που είχε... την ζωή της σχεδόν όλη, περιεχόμενό του!
Τι αστυνομικές ταυτότητες, τι διπλώματα οδήγησης, τι τραπεζικές κάρτες, χίλια ευρωπουλάκια για να προκαταβάλει σε μια αγορά, μα το κυριότερο φωτογραφίες απο πρόσωπα αγαπημένα που πλέον δεν βρίσκονται κοντά της!
Αυτό λοιπόν το πολύτιμο πορτοφόλι, έχασα στην Ακτή Καλλιμασιώτη και μία κυρία που ο φύλακας άγγελός μου την έστειλε, πέρασε απο το σημείο αυτό το βρήκε και το μάζεψε!
Όμως η κυρία αυτή που ακόμα δεν γνωρίζω ούτε το όνομά της δεν αρκέστηκε στο να το μαζέψει και να ψάξει τον ιδιοκτήτη του άλλη μέρα, όταν θα γύριζε απο το ταξίδι που και εκείνη είχε προγραμματίσει το  ίδιο πρωινό.

Προφανώς διαπίστωσε την αξία του, βρήκε απο τις ταυτότητες τα στοιχεία μου και αναζήτησε το τηλέφωνό μου  στο 11888!
Έτσι λοιπόν 4 λεπτά πριν αναχωρήσει το πλοίο με την "αλλού για αλλού" επιβάτιδα Καρυάτιδα , το τηλέφωνο χτύπησε και η ευγενέστατη κυρία με καθησύχαζε ότι το πορτοφόλι μου τόχει εκείνη και πού ακριβώς βρισκόμουν για  να μου το παραδώσει πριν φύγει με το highspead.
Δεν προλάβαινα να αγχωθώ, να ξε-ιδρώσω απο τον πρώτο κιόλας κρύο ιδρώτα που αμέσως με περιέλουσε μόλις συνειδητοποίησα την απώλεια, να συγκεντρωθώ να κατέβω στην προβλήτα , να τρέξω με την ψυχή στο στόμα να την βρώ, να την ευχαριστήσω και να επιστρέψω στο πλοίο που σε λίγα λεπτά σήκωνε την σκάλα!!!
Τι κατοστάρι έριξα, απο την μια μεριά της προβλήτας στην άλλη που βρισκόταν το highspead της άγιας αυτής γυναίκας, δεν μπορώ να σας περιγράψω!  Είμαι σίγουρη πως αν μ'εβλεπε η Θάνου θα ζήλευε: εκκίνηση,σπριντάρισμα και τερματισμό..!
Περιττό να σας πω ότι για να συνέλθω απο το τρέξιμο και την γενική ταραχή χρειάστηκε μία ολόκληρη ώρα να περάσει!
Όταν πραγματικά ηρέμησα συνειδητοποίησα, απο τι κυκεώνα η τίμια, έξυπνη και πονόψυχη αυτή γυναίκα μ'έσωσε και ένιωσα τόσο μα τόσο ευγνώμων απέναντί της!
Ευτυχώς φίλοι μου,  υπάρχουν ακόμα σ'αυτή την χώρα της διαφθοράς και λαμογιάς, άνθρωποι που κάνουν άνω κάτω ένα λιμάνι για να βρούν τον ιδιοκτήτη ενός απωλεσθέντος πορτοφολιού και να του το  παραδώσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ακέραιο όπως ακριβώς το βρήκαν!
Έναν απ'αυτούς του σπάνιου πια είδους ανθρώπων, συνάντησα χθες και θέλω να  χιλιοευχαριστήσω, μέσα απο τον κόσμο του διαδικτύου!