Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ

-Απόψε Μαμούνι μου θα σου διαβάσω το ημερολόγιο μιας Αθηναίας κόρης, που έπεσε στα χέρια μου πριν απο 120 χρόνια! Έχει πολύ ενδιαφέρον γιατί  εκτός του ότι θα σε γυρίσει σε μια  Αθήνα στα τέλη του 18ου αιώνα,θα σου θυμίσει ένα πρόσωπο που δόξασε την χώρα μας και δίδαξε  ότι η δύναμη της αγάπης χαρίζει κυριολεκτικά φτερά στα πόδια !...
Κάτσε εδώ κοντά μου, θα ανάψουμε το τζάκι και άφησε τη φαντασία σου να ταξιδέψει στα χρόνια της Αθήνας του 1895.

 Αθήναι 24 Σεπτεμβρίου 1895
Αγαπητόν ημερολόγιον,
Είμαι πολύ χαρούμενη διότι σε εγκαινιάζω. Δεν θα έπρεπε βεβαίως ως η οποία μόλις προ εβδομάδων ετέλεσεν τους γάμους της να κρατώ ημερολόγιον, όμως είναι ο μοναδικός τρόπος δια να ημπορώ να καταγράψω τα βαθύτερα συναισθήματα και τας σκέψεις μου χωρίς να έχω τον φόβον ότι εις κάποιους δεν θα είμαι αρεστή εάν τας ομολογήσω. Δεν λέγω, έχω την καλήν μου φίλην Νιόβην, εις την οποίαν έχω απόλυτον εμπιστοσύνην. Αλλά δεν αρκεί! Απο τότε που υπανδρεύθην τον Κωνσταντίνο συμβαίνουν παράδοξα πράγματα,τα οποία δεν δύναμαι να ομολογήσω ούτε εις την πιστήν μου Νιόβην. Ο μοναδικός τρόπος δια να νοιώσω μίαν κάποια έστω ανακούφισιν είναι να τα εξομολογηθώ εις εσένα,αγαπητόν ημερολόγιον. Κάμνω αρχήν λοιπόν απο την χθεσινήν νύκτα, κατά την οποίαν επέρασα εν ακόμη μαρτύριον. Περί τας ένδεκα και αφού εδειπνήσαμεν εγώ και ο Κωνσταντίνος εις την βεράνταν με τα γιασεμια και τας πικροδάφνας, ο σύζυγός μου μου ανεκοίνωσεν ότι περί τα μέσα Οκτωβρίου θα αναχωρήση δια την Ευρώπην και ότι, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα επιστρέψη πριν το τέλος του Νοεμβρίου. Έμεινα εμβρόντητη. Είμεθα μόλις δύο εβδομάδων σύζυγοι. Δεν έχομεν ακόμη πραγματοποιήσει τον μήνα του μέλιτος όπως ξεύρω πως κάμνουν όλοι πλούσιοι και πτωχοί όταν νυμφεύωνται. Βαίνομεν προς τον γλυκύν Οκτώβριον και εκείνος αντί να με υπόσχεται εν ωραίον ταξείδιον, ανακοινώνει πως θα φύγη και με αφήση να περάσω μόνη τους πρώτους  Φθινοπωρινούς μήνας εις τας Αθήνας, όταν θα γίνωνται τόσαι εκδηλώσεις και θα έρχωνται τόσαι προκλήσεις, εις τας οποίας πώς θα ανταποκρίνομαι; Ως σύζυγος άνευ συζύγου; Διότι βεβαίως τώρα πλέον οι προκλήσεις θα απευθύνωνται, ως είθισται,εις την οικογένειαν Αδαμοπούλου!
Αγαπητόν ημερολόγιον αφού απεφάσισα ν'ανοίξω την καρδίαν μου, θα το πράξω καθ'όλοκληρίαν.
Δεν είναι μόνον πως δεν έχομεν κάμει τον μήνα του μέλιτος μετά του Κωνσταντίνου, το σπουδαιότερον είναι και ερυθρώ να το γράψω,το σπουδαιότερον λοιπόν είναι πως δεν έχομεν γίνει ακόμη....σύζυγοι! Εννοώ ότι εξακολουθώ να παραμένω κόρη! Τουτέστιν ο Κωνσταντίνος δεν έχει εκπληρώσει τα συζυγικά του καθήκοντα. Καθ'εκάστην νύκτα ζω εν μαρτύριον. Παρά το ότι ο Κωνσταντίνος ουδέποτε με είλκυσεν ιδιαιτέρως ως άνδρας ούτε υπήρξα ερωτευμένη μετ'αυτού, ό,τι συμβαίνει μ'έχει τουλάχιστον αναστατώσει. Εκάστη νύκτα λοιπόν, μη εξαιρουμένης και της πρώτης του γάμου μας, ο Κωνσταντίνος περιμένει να κατακλιθώ εις το νυφικό μας κρεββάτι και αμέσως μετά ενδύεται, με ασπάζεται εις το μέτωπον και εξέρχεται μες  στα μαύρα σκότη. Όταν τον ρωτώ πού πηγαίνει, εκείνος προσποιείται εν συσεξήγητον νεύμα, λέγων "Κοιμήσου καλό μου κοριτσάκι και εγω επιστρέων θα σε φέρω τα πιο ωραία γλυκίσματα δια το πρωινόν"  Και όντως αγαπητόν μου ημερολόγιον επιστρέφει όταν χαράζη,με γλυκίσματα τα οποία συντρώγομεν με το πρωινό μας. Πού πηγαίνει; Πού καταναλώνει τόσας ώρας; Απο πού αγοράζει τα γλυκίσματα τα χαράματα; Είμαι πλέον βεβαία πως ο Κωνσταντίνος διάγει διπλήν ζωήν. Διατί όμως επιδεικνύει τόσην απέχθειαν προς εμέ, όταν ειρήσθω εν παρόδω, εκείνος επίεσεν προς την κατεύθυνσιν του γάμου μας, εκείνος εζήτησεν με επιμονήν την χείρα μου και εβιάσθη επιπλέον να ορίσωμεν την ημερομηνίαν της τελέσεώς του; Πότε επρόλαβεν να χάση τα λογικά του μ'άλλην γυναίκα;
Aγαπητό ημερολόγιον, αδυνατώ να κατανοήσω την αλλόκοτον συμπεριφοράν του συζύγου μου. Και ως να μη έφτανεν όλο αυτό το προσβλητικόν θέατρον, λέγει τώρα πως μ'αφήνει. Τι να πράξω; Mήπως πρέπει τελικώς να ομιλήσω εις την Νιόβην; Eις την μητέρα ούτε το συζητώ...
Αλλά τώρα πρέπει να διακόψω διότι ακούω και την φωνήν του Κωνσταντίνου. Θα επιστρέψω συντόμως, αγαπητόν ημερολόγιον.
- Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία της Αθηναίας κόρης που μου διαβάζεις Κάρυ μου!
Κάτσε να βάλω και γω μουσική της εποχής  και συνεχίζεις το διάβασμα....



Αθήναι 10 Οκτωβρίου 1895
Αγαπητόν ημερολόγιον,
΄Οπως  είχον σημειώσει ο σύζυγός μου έφυγεν. Είμαι πλέον μόνη. Η μητέρα, προ ημερών, όταν με είδεν κατηφή, παρά το ότι δεν της έχω αποκαλύψει τίποτε απο την απερίγραπτον συμπεριφοράν του Κωνσταντίνου, με είπεν:" ΄Eτσι είναι οι άνδρες , κόρη μου. Θα τους εννοήσης νε την πάροδον του χρόνου" "Μα αν ήτο ωσάν τον Κωνσταντίνον οι άνδρες εσκέφθην εγώ θα έπρεπε να τρέξωμεν όλαι μαζί αι σύζυγοι ες το Φάληρον να πνιγώμεν! Τα είπα όμως εις την Νιόβην και συνήλθα. Ας είναι ολόκληρη η εντροπή ιδική του. Κι έτσι σήμερα επήγαμεν με την Νιόβην να ψωνίσωμεν, διότι ο καιρός αλλάζει, το Φθινόπωρον είναι προ των πυλών και πρέπει βεβαίως να ανανεώσωμεν την γκαρνταρόμπαν μας. Εν τω μεταξύ-φευ- ήρχισαν να έρχωνται και αι πρώται προσκλήσεις δια το ζεύγος Αδαμοπούλου!
Α επεράσαμεν εξαίσια! Ο Οκτώβριος συνήθως χαρίζει εις τας Αθήνας ημέρας γεμάτας γλυκύτητα και συνάμα ελαφράν μελαγχολίαν ή όπως έλεγεν τις προάλλες ένας φίλος του πατρός μου ποιητής" ο Οκτώβριος είναι ο μήνας των ποιητών" Εγώ τον Οκτώβρον αρέσκομαι να κάμνω την βόλταν μου εις τον κήπον του Ζαππείου ή εις την οδόν Αμαλίας, όπου συχνά συναντώ και τους βασιελείς. Η βασίλισσα Όλγα είναι πάντοτε κομψοτάτη, έχω μάλιστα την πεποίθησιν πως αυτή και η κυρία Μαρία Παπαρρηγοπούλου είναι αι κομψότεραι κυρίαι των Αθηνών. Ο δε βασιλεύς Γεώργιος δεν αποχωρίζεται εις την βόλταν, ούτε στιγμήν το σκυλάκι του. Σήμερα όμως δεν επήγαμεν βόλταν δότι ο σκοπός της εξόδου μας ήτο άλλος. Απο την οδόν Αμαλίας εκατηφορίσαμεν προς την Πλατείαν του Συντάγματος. Με φαίνεται πως αυτή είναι η ωραιτοτέρα περιοχή των Αθηνών. Ρίχνω πάντα βλέμματα θαυμασμού εις τα κομψά ξενοδοχεία το "Grand Hotel" aριστερά, την "Μεγάλη Βρεττανίαν" δεξιά και εις το μέσον τα Μέγαρα του Βούρου και του Σκουλούδη, τα οποία πίστευσέ με, δεν έχουν εις τίποτε να ζηλέψουν απο τα ευρωπαικά. Δεν δύναμαι όμως να κρύψω πως σήμερα καθώς τα επροσπερνούσα όλα αυτά τα ωραία και μεγαλοπρεπή μέγαρα, ησθάνθην δι'ελάχιστον μίαν θλίψιν. "Αχ" εσκέφθην ενυμφεύθην και εγώ δια να ημπορώ να παρευρίσκομαι εις τας χοροεσπερίδας και τας άλλας εκδηλώσεις αι οποίαι γίνονται εκεί. Αλλά οποίον σύζυγον έλαβα; Εναν απόντα και απο την κλίνην μου και απο την ζωήν μου" Ευτυχώς την ώραν εκείνην εσυναντήσαμεν έναν απο τους πλέον ευυπόληπτους πολίτας αυτής της χώρας, φίλον του πατρός μου , ο οποίος πλειστάκις μας έχει πεισκεφθεί. Τον αξιοτιμον κύριον Δημήτριον Βικέλαν.Κομψά ενδεδυμένον, όπως πάντα, με το σκούρο του κοστούμι, το παπιγιόν του ανυπερθέτως και ημίψηλόν του.

 Μόλις μας είδεν μας εχαιρέτησεν θερμώς."Πώς είσθε, αγαπητή νεαρά κυρία;" μ'ερώτησεν με τον κάπως βαρύν τόνον του." Πώς είναι ο σύζυγός σας;" και ευτυχώς αμέσως μετά:" o φίλος πατήρ σας, η ακόμη φιλτάτη μήτηρ σας;" Tου απαντούσα εις όλα "Καλά καλά"όταν ενεθυμήθην την τιτάνιαν προσπάθειάν του να τελεσθώσιν οι Ολυμπιακοί Αγώνες το επόμενον έτος εις τας Αθήνας και είπα : "Συγχαρητήρια κύριε Βικέλα, συγχαρητήρια δια τους Ολυμπιακούς Αγώνας. Όλοι εις το σπίτι είμεθα πολύ υπερήφανοι δια το κατόρθωμά σας διότι περί κατορθώματος πρόκειται" Όταν απεμακρύνθη μειδιών καταφανώς ευχαριστημένος απο τα σχόλιά μου είπα εις την Νιόβην τι έκαμεν αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος και τόσον γλυκύς επιπλέον δια την μικρήν μας χώραν. Αυτός ο "Λονδρέζος" όπως τον αποκαλεί με θαυμασμόν η μητέρα μου εκίνησεν γην και ουρανόν και τελικώς τα εκατάφερεν. Ενθυμούμαι ένα βράδυ, οπού είχεν έλθει να επισκεφθή τον πατέρα μουκαι επήγαινα κάθε τόσο δια τα κεράσματα, εδιηγείτο πώς έπεισεν κάμποσους ξεροκέφαλους Ευρωπαίους εις εν διεθνές αθλητικόν συνέδριον εις το Παρίσι πριν απο δύο έτη ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες πρέπει να γίνουν εις τας Αθήνας. Τα λόγια τα οποία τους είπεν έχουν εντυπωθεί εις την μνήμην μου. "Μην ξεχνάτε κύριοι, ότι αν προχωρήτε συμφώνως με το αρχαίον ελληνικόν πνεύμα ημείς οι Έλληνες το κατέχομεν άμεσα. Αν είστε εγγονοί της κοινής προγόνου, ημείς είμεθα οι υιοί" "Ακούς Νιόβη;" είπα της φίλης μου. Τι ωραία λόγια . Μα μόνον αυτός θα ημπορούσε να τα είπη! Είναι ποιητής, πεζογράφος λόγιος απο τους πρώτους που έχομεν. Τον εκτιμούν πολύ και εις την Ευρώπην, όπου έζησεν πολλά έτη. Αλλά απ'ότο έλεγεν εις το πατέρα μου, εκείνο το βράδυ, το πλέον δύσκολον ήτο να πείση την κυβέρνησιν του Χαριλάου Τρικούπη. Δια τον λόγο άλλωστε αυτόν έχεν σπεύσει να συναντήση τον πατέραν μου. Να ζητήση την συμπαράστασιν του." Να πιέσετε κι εσείς αγαπητέ φίλε. Όσοι περισσότεροι πιέζομεν τόσο ευνοικότερα αποτελέσματα θα έχωμεν. Δεν πρέπει με τίποτε να χάσωμεν αυτήν την χρυσήν ευκαιρίαν η οποία μας δίδεται να ακουσθή η χώρα μας εις όλην την Υφήλιον"
"Αχ Νιόβη μου" είπα "αναμένω με αγωνίαν αλλά και χαράν τους Ολυμπιακούς Αγώνας. Επιτέλους θα νοιώσωμεν και εμείς ολίγον Ευρωπαίοι" Και ακριβώς την στιγμήν κατά την οποίαν εξεστόμισα αυτήν την φράσιν, αγαπητόν ημερολόγιον, ησθάνθην εν φρικτόν συναίσθημα. Θα έχη άραγε αλλάξει
φερσίματα ο σύζυγός μου έως τότε ή θα εξακολουθήσω να είμαι μία σύζυγος άνευ συζύγου;


Aχ, παρά το ότι έφθασεν ο Οκτώβριος, δεν έχει βρέξει καθόλου, έτσι η σκόνη σηκώνεται σύννεφα εις τους δρόμους των Αθηνών. Όταν μάλιστα έχης την ατυχίαν να περνά και εκείνο το ιππήλατον τραμ, τότε δεν ξεύρεις πού να κρυφτής. Εγώ συνήθως αρχίζω να βήχω χωρίς να δύναμαι να σταματήσω. Θεέ μου αι Αθήναι θα ημπορούσαν κάλλιστα να χρησθούν ως η Πόλις της Σκόνης, κατ'αντιδιαστολήν με το Παρίσι, το οποίο ονομάζουν  Πόλιν του Φωτός. Ευτυχώς επρολάβαμεν και εψωνίσαμεν τα απαραίτητα.
Η οδός Ερμού απο το σπίτι μας δεν απέχει πολύ. Διότι εκεί κυρίως επήγαμεν.   Οτιδήποτε θελήση κανείς ημπορεί να το εύρη εις τα καταστήματα της οδού Εμού. Επεράσαμεν απο το κατάστημα του κ.Καριοφίλλη. Εκτός του ότι προμηθεύεται τα πιο καλόγουστα υφάσματα, τα πιο κομψά ενδύματα απ'ευθείας απο την Ευρώπη απο το Παρίσι μάλιστα, μ'ευχαριστεί ιδιαίτερως η συμπεριφορά του υπαλλήλου του, του κ.Αλεξανδράκη. Είναι τόσον ευγενής, τόσον λεπτός εις τους τρόπους του, τόσον πρόθυμος να ικανοποιήση και την παραμικρήν παραξενιά σου, ώστε να αδύνατον να φύγης απο το κατάστημα χωρίς να έχης αγοράση όχι έν αλλά δύο και τρία ενδύματα! Εν συνεχεία επεράσαμεν απο του Παπαγιάννη δια να ενημερωθώμεν δια τα καινούργια καπέλλα. Και βεβαίως δεν εξεχάσαμεν την βαλεριάναν της μητέρας, την οποία ηγόρασα απο το φαρμακείο του κ. Λεοντίδη.
Ηγόρασα κι'εν υπέροχον αποστράπτον μελανοδοχείον κι έναν κομψότατο κονδυλοφόρον, για να συνεχίσω να σου γράφω αγαπητόν ημερολόγιον. Με επληροφόρησαν δε πως τώρα πωλούν και μελάνην ποικιλόχρωμον, αλλά δεν ετόλμησα να αγοράσω. Εν πάσει περιπτώσει δεν εξεχάσαμεν το παραμικρόν. Δεν μένει να ορίσω την ημερομηνίαν δια το ράψιμον των φθινοπωρινών ενδυμάτων. Ο κ.Αλεξανδράκης με άφησεν να κοιτάξω τα γαλλικά περιοδικά μόδας τα οποία προμηθεύεται απο το Παρίσι. Διαπίστωσα λοιπόν ότι η μόδα αλλάζει γίνεται περισσότερον άνετη και πρακτική. Αλλά διατί να ράψω; Ποίος θα με χαρή; Εκείνος λείπει. Ωστόσο αρκετά εσκοτίστηκα δι'εναν σύζυγο μη σύζυγον! Ας περάσω εν ευχάριστον Φθινόπωρον και δια τα υπόλοιπα βλέπομεν τον Νοέμβριον, όταν επιστρέψη ο ...σύζυγός μου!
-Κοιμήθηκες μωρέ Μαμούνι;
-Νύσταξα Κάρυ μου...τραγούδαγα  όλη μέρα σήμερα.. και αυτή η ψιλομπερδεμένη γλώσσα της μανταμίτσας κόρης με κοίμησε...κουράστηκα πια έκλεισαν τα μάτια μου!
-Καλά άντε να ξαπλώσεις τώρα και αύριο σου διαβάζω  την συνέχεια.


Της Έλενας Χουζούρη
Σκηνοθετική επιμέλεια: Kάρυ
Επιμέλεια σεναρίου: Kάρυ
Μουσική επιμέλεια: Mαμούνι