Το Μαμούνι πάει μέγαρο..

MAMOYNI:
Το αφιέρωμα στο ρεμπέτικο (και τα μικρά ...απαγορευμένα ρεμπέτικα)στάθηκαν σοβαρή αιτία ώστε ν'αναστατωθεί η Κάρυ και ν'ανησυχήσει για την μουσική μου παιδεία...
(Αχ βρε Δήμητρα τι μου έκανες..!)
Μου ανακοίνωσε λοιπόν προχθές το απόγευμα μ'όλη της την αυστηρή επισημότητα, (που δεν σηκώνει δεύτερη κουβέντα), ότι προγραμμάτισε επίσκεψη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, προκειμένου να παρακολουθήσουμε στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη την τρίπρακτη όπερα Τόσκα του Τζάκομο Πουτσίνι.

 Δεν τόλμησα  να εκφράσω έστω μικρή δυσαρέσκεια για την επιλογή της και φρόντισα να ετοιμαστώ γρήγορα και να ντυθώ ζεστά γιατί απο προχθές βράδυ, το κρύο έκανε έντονο την παρουσία του, στην πόλη μας.
Μαζί μας θα έρχονταν οι φίλες της  Κάρυς -Ελπινίκη(γνωστή σας, απο παλαιότερες αναφορές της σ'αυτήν) και η Πανωραία(πολύ καλά ενημερωμένη περί των πολιτιστικών δρώμενων της Αθήνας).
Το ραντεβού δόθηκε έξω ακριβώς απο την είσοδο του Μεγάρου.

 Ευτυχώς όλες τους στάθηκαν "εγγλέζες" οπότε δεν μας έκοψε το κρύο περιμένοντας η μία την άλλη.
Πρώτη κατέφθασε η Πανωραία με καπελίνο(τύπου μπαραμά-αγορασμένο απο ένα απο τα 26 καντόνια της Ελβετίας περικαλώ) και μετά καμαρωτή-καμαρωτή η Ελπινίκη μας!
Φιλιά αγκαλιές και χωθήκαμε γρήγορα-γρήγορα στην είσοδο του  Μεγάρου.

 Στο φουαγιέ κόσμος και κοσμάκης! Οι περισσότεροι συνομήλικοι του Θεμιστοκλέους βεβαίως-βεβαίως!

 Κουστουμάτοι κύριοι και πολλές παρέες κομψοτάτων κυριών.
Οι περισσότερες απ'αυτές συνωστίζονταν μπροστά απο την γκαρνταρόμπα κόβοντας απο την κορυφή μέχρι τα νύχια η μία την άλλη, πάντα στα πλαίσια του  "αφηρημένα  καλέ, έπεσε το μάτι μου πάνω σου...."

Το μάτι της Πανωραίας ως άλλο ραντάρ πολεμικού ναυτικού, εντόπισε την κ. @@λλ@ μετα των φιλενάδων της ν'ανηφορίζει τις σκάλες που οδηγούν στα θεωρεία-εξώστες.
Η κυρία @@λλ@ ως φτωχή σύζυγος προέδρου μεγάλης τραπέζας, έβγαλε εισιτήρια οικονομικής θέσης.

 Παρόμοιες "φτωχές " κυρίες και κύριοι είχαν καταφέρει να προμηθευτούν εισιτήρια της κατηγορίας όλων αυτών των θέσεων, οπότε για όλες εμάς τις οικονομικά εύρωστες απέμειναν εισιτήρια για τις θέσεις της πλατείας!
Με λίγα λόγια το "πρώτο τραπέζι" πίστα της Ελπινίκης-Πανωραίας και Κάρυς αφαίρεσε ένα ξεγυρισμένο 60ευρο απ' την κάθε μια!

Χαλάλι του όμως βρε παιδιά θα παρακολουθούσαμε  την λατρεμένη όπερα με πλούσια σκηνικά και κουστούμια και θ'απολαμβάναμε μελωδική μουσική απο τις νότες του σημαντικότερου διαδόχου του Βέρντι.

Η Κάρυ καθ'όση ώρα περιμέναμε να έρθει ο μαέστρος (Λ.Καρυτινός)και να ξεκινήσει η παράσταση βρήκε την ευκαιρία να μου δώσει τις πρώτες πληροφορίες για το έργο.
Η Τόσκα παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Κοστάντσι της Ρώμης στις 14 Ιανουαρίου του 1900.

 Τον κεντρικό ρόλο πρωτο-ερμήνευσε η ελληνικής καταγωγής Ρουμάνα υψίφωνος Χαρίκλεια Νταρκλέ-το γένος Χαρικλή-(απόγονος της οικογενείας των Μαυροκορδάτων)-επιλογή του ίδιου του Πουτσίνι.

 Η Εθνική Λυρική Σκηνή την Τόσκα την συμπεριέλαβε στο ρεπερτόριό της το 1942, μεσούσης της γερμανικής κατοχής με την δεκαεννιάχρονη τότε, Μαρία Καλογεροπούλου(Κάλλας)στον κεντρικό ρόλο.

Η τρίπρακτη όπερα είναι σε ποιητικό κείμενο των Τζουζέππε Τζακόζα και Λουίτζι Ίλλικα εμπνευσμένο απο το θεατρικό έργο του Γάλλου Σαρντού.

Η υπόθεση έχει ως εξής:
O ζωγράφος και δημοκράτης Μάριο Καβαραντόσσι,(Stuart Neill-Aμερικανός) εραστής της Φλόρια Τόσκα (Τiziana Caruso-Ρουμάνα),συλλαμβάνεται εξαιτίας των πολιτικών φρονημάτων του απο το βαρόνο Σκάρπια (Δ.Πλατανιάς), αρχηγό της αστυνομίας.

 Ο Σκάρπια προτίθεται να ελευθερώσει τον Καβαραντόσσι με αντάλλαγμα μια ερωτική συνεύρεση με την Τόσκα. Εκείνη υποκύπτει στον εκβιασμό, αλλά σκοτώνει τον βαρόνο όταν την πλησιάζει. Καταδιωκόμενη απο την αστυνομία, αυτοκτονεί πέφτοντας απο τις επάλξεις του φρουρίου των φυλακών, όπου λίγο νωρίτερα έχει εκτελεστεί ο Καβαραντόσσι. Ενα ερωτικό δράμα!
Τα φώτα χαμήλωσαν ο μαέστρος (Λ.Καρυτινός)εμφανίστηκε, όλη η ορχήστρα όρθια να τον υποδεχτεί, σειρήνες ακούγονται και η αυλαία ανοίγει....

 Και ωωωωωω! Τι έρεβος και σκότος ήταν αυτό!!!
Ο Ιησους Χριστός νικάει και όλα τα κακά σκορπάει!!! Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε μαύρη σαν καλιακούδα!
Ο Χρόνος έχει προχωρήσει και μας έφερε στην Αιώνια Πόλη του 1944, όταν τελούσε υπο γερμανική κατοχή. Ο αρχηγός της Γκεστάπο συνταγματάρχης Κάπλερ σε συνεργασία με το Πιέτρο Καρούζο, αστυνομικό διευθυντή του Μουσσολίνι, ασκούσαν τρομοκρατία στην πόλη.
Ηγούνταν λοιπόν επιχειρήσεων με στόχο την σύλληψη αντιστασιακών, που συχνά κρύβονταν σε καθεδρικούς ναούς όπως ο Αγιος Παύλος.
Τα βράδυα στην Οπερα της Ρώμης υπέβαλλαν τα σέβη τους στην γοητευτική Μαρία Κανίλια αδιαφιλονίκητη Τόσκα της εποχής!
Οπως καταλαβαίνετε με το άλμα του έργου στον χρόνο τα σκηνικά ήταν προσαρμοσμένα σε αυστηρά μαύρα χρώματα και εξαιρετικά φτωχά...έτσι όπως όριζε το πνεύμα της εποχής...

 Καπαρντίνες ολόμαυρες αντί για αστραφτερές-εντυπωσιακές τουαλέτες και μια συνεχόμενη στριγγλιά κυρίως κατά την διάρκεια της πρώτης πράξης, απο τις φωνητικές χορδές της Τiziana να σου διαπερνά τα μηνίγγια ... σε καμμία περίπτωση δεν μου θύμιζε άριες τραγουδισμένες απο την αγγελική φωνή της Μαρίας

Ο Stuart Neill(Mάριο Καβαραντόσσι) αρκετά καλός, μας αποζημίωσε με τις φωνητικές του ικανότητες σ' όλο αυτό το τρίωρο προσωπικό δράμα που πέρασα στο Μέγαρο χωρίς δυστυχώς να συναντήσω ούτε έναν Παίδαρο!!!

 Την Ελπινίκη, δια της βίας την κρατούσαμε ξύπνια, ευτυχώς που φρόντιζε η Τiziana Caruso  με τις ξαφνικές στριγγλιές που έβαζε να της κρατά... τα μάτια ανοικτά!
Στο τέλος της τελευταίας πράξης που ήταν πραγματικά η ωραιότερη των τριών, εφ'όσον σ'αυτή ακούσαμε

Η Κάρυ γύρισε και έκανε την κριτική της στην Πανωραία:
-Πολύ μαυρίλα βρε Πανωραία μου, τι σόι όπερα ήταν αυτή? Χτυπημένη απο τους Τροϊακανούς κι'αυτή?!
-Πανωραία: Σκηνοθετική άποψη Κάρυ μου! Ήταν μία όπερα έκπληξη ! Ενα "φιλμ νουαααρ"!
-Κάρυ: Aυτές οι απόψεις ορισμένων σκηνοθετών(Ν.Πετρόπουλος) δεν είναι προτιμότερο να παραμένουν απόψεις των ίδιων χωρίς να "πειραματίζονται" πάνω σ'αυτά τα κλασσικά έργα?
Εμείς ήρθαμε απόψε εδώ ν'ακούσουμε και να χαρούμε όπερα! Και όχι ένα φιλμ νουαααρ!
Ένα από τα γνωστότερα έργα του Πουτσίνι και απο τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα του βερισμού(ρεαλισμού)
Τι φταίει στο κάτω-κάτω και το Μαμούνι που για πρώτη φορά στην ζωή του πήγε να παρακολουθήσει όπερα και έπεσε πάνω σ'αυτή την "θεοσκότεινη" σκηνοθετική άποψη?!

 Έζησα για την τέχνη,έζησα για τον έρωτα,ποτέ δεν έκανα κακό σε ψυχή ζώσα!
ΤΖΟΥΖΕΠΠΕ ΤΖΑΚΟΖΑ-ΛΟΥΙΤΖΙ ΙΛΛΙΚΑ(Τόσκα, Β΄Πράξη)