Στην ταράτσα της Αθήνας!!!

 Κάρυ: Μαμούνι, ετοιμάσου...ντύσου πλύσου και βάλε την φόρμα σου. Ξημέρωσε ωραία μέρα σήμερα θα κάνουμε ανάβαση στα Τουρκοβούνια.

Επ'ευκαιρία, θα πεταχτούμε και μέχρι το σπίτι της γιαγιάς, να την δούμε!

Μαμούνι: Oφού κακό που με βρήκε Κυριακάτικο! Είσαι με τα καλά σου βρε Κάρυ?

Θα ανέβουμε τα Τουρκοβούνια με τα πόδια?

Κάρυ:Γιατί, τι θα πάθουμε? Εχει τόσο όμορφη μέρα σήμερα!

Μαμούνι: Απο δω και πέρα όλο όμορφες μέρες και όμορφες Κυριακές θάχουμε...πρέπει δηλαδή να μου βγούν εμένα τα πόδια?

Κάρυ: ΄Aιντε να χαθείς πληκτροσυφοριασμένο! Ολη μέρα με το Λαπ-τοπ...κοντεύεις να πάθεις αγκύλωση, νέο παιδί που θάπρεπε να βράζει τώρα εσένα το αίμα σου!

Μαμούνι: Ποιος σου είπε ότι δεν βράζει...αλλά εσύ θέλεις να μου το παραβράσεις!

Κάρυ: Eλα τελείωνε ετοιμάσου και θα σου διηγηθώ στο δρόμο την ιστορία του λόφου μας! 

 

.....Στα χρόνια τα δικά μου, που λες Μαμούνι μου, ο λόφος των Τουρκοβουνίων ήταν ντυμένος στο πράσινο! Δάσος πυκνό! Στην αγκαλιά του, κρατούσε το άγαλμα του Αγχέσμιου Δία!

Γι'αυτό και το όνομα του λόφου στην Αρχαιότητα ήταν Αγχεσμός. Ξέρεις απο πού προέρχεται η λέξη Αγχεσμός?

 Μαμούνι: Γκρρρρ! Οχι! Δεν ξέρω!!! Το μόνο που ξέρω είναι ότι αρχίζω ν'ανεβαίνω την Πρωτοπαπαδάκη δηλαδή έναν δεύτερο Γολγοθά και τα ποδαράκια μου τα ντελικάτα απο τώρα άρχισαν να τρέμουν...

 Κάρυ: Συνεχίζω και σταμάτα την γκρίνια, ανέπνεε σταθερά απο την μύτη και να ξεφυσάς ελαφριά απο το στόμα να μη φουσκώσεις...το Αγχεσμός προέρχεται απο την λέξη "άγχη" που θα πει πλησίον και "εσμός" που σημαίνει εξόρμηση δυνατή!(αυτός που εξορμά) καλή-ώρα όπως εμείς σήμερα!

 Τούτο λοιπόν το μικρό βουναλάκι, που κατά τον Στράβωνα διαιρεί την Αττική πεδιάδα στα δύο, έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία, ανακατεμένη με την παράδοση και τους θρύλους.

  Ο Αγχεσμός πολύ-πολύ παλιά, ξεκινούσε απο την Πεντέλη και κατέληγε στην Ακρόπολη.

Γεωλογικές όμως αναστατώσεις  τούφεραν τις συμφορές και τον διαμέλισαν σε τρία μέρη: Tα Τουρκοβούνια, τον Λυκαβηττό και την Ακρόπολη.

 Αυτό το φαινόμενο η μυθολογία μας το πήρε και το διηγήθηκε ως εξής:

H Αθηνά, στην πάλη της με τον Ποσειδώνα, (τότε που μονομάχησαν για την προστασία της Αθήνας-θυμάσαι), προσπάθησε να την οχυρώσει. Ανέβαινε λοιπόν, στα Τουρκοβούνια, έκοβε τεράστιους βράχους για να φτιάξει τα  κυκλώπεια τείχη.(υπολείμματα αυτών βρίσκονται και φαίνονται ακόμα και σήμερα)

 ΄Ενα πρωινό, ενώ κουβαλούσε έναν τεράααστιο βράχο, την προλαβαίνει αγγελιαφόρος και της φέρνει το κακό μαντάτο. 

 Η ΄Ερση και η ΄Αγλαυρος, που είχαν οριστεί να φυλάνε το πιθάρι, μέσα στο οποίο η Αθηνά είχε κλείσει τον Εριχθόνιο(το ριζικό της πόλης) τον ελευθέρωσαν.

 Η Αθηνά σάστισε, ο βράχος της ξέφυγε απο τα χέρια κι έπεσε μπροστά της σχηματίζοντας τον Λυκαβηττό

 Στα Τουρκοβούνια όμως  είχε το στέκι του ο Βοριάς, που είχε το βασίλειό του στη Θράκη και πού και πού, ζητούσε ν'αλλάξει λίγο τον αέρα του και  έρχονταν εδώ για ν’ αναπαυθεί...

 Μια ηλιόλουστη μέρα, σαν την σημερινή, βλέπει στον Ιλισσό την κόρη του Κέκροπα, την Ωριθίενα, που έκανε το μπάνιο της. Του “γυάλισε το μάτι”, όπως θα λέγαμε σήμερα, την άρπαξε, την έφερε στα Τουρκοβούνια, την παντρεύτηκε κι έφυγαν για τη Θράκη.

Μαμούνι: A!!! Απο τον Βοριά φαίνεται κόλλησαν τα σύγχρονα ζευγαράκια και έρχονται εδώ τα βράδυα να ρεμβάσουν!

 Κάρυ: Έτσι, ο Βοριάς λατρεύτηκε ως Θεός στην Αθήνα και μια που τον θεωρούσαν γαμβρό τους, του έστησαν βωμό.

Όταν η ναυτική δύναμη των συμμάχων συγκεντρώθηκε στην Αυλίδα και περίμεναν να φυσήξει για να σαλπάρουν για την Τροία, πήγαν στο μαντείο να ρωτήσουν.

“Ρωτήστε το γαμπρό σας” τους απάντησε το μαντείο. Έκαναν θυσίες, ο βοριάς φύσηξε και τα πλοία σάλπαραν.

Πώς την άκουσες την μυθιστορία μου, Μαμούνι σου άρεσε? Πούσαι βρε συφοριασμένο...πάρε λίγο τα πόδια σου!

 Μαμούνι: Φτάνουμε καλέ ? Εχουμε δρόμο ακόμη? Περίμενε λίγο να πάρω μια ανάσα...

 Κάρυ: Aυτή η ελκυστική ομορφιά των Τουρκοβουνίων εντυπωσίασε ακόμα και το Γάλλο περιηγητή Guilletier.

 Γράφει, λοιπόν, ο Γκιγετιέ: “Ο Αγχεσμός είναι όρος δρυμώδες και μέσα σ’ αυτό ζουν πολλά άγρια ζώα και πουλιά. Για την πλούσια πανίδα τους έγιναν αντικείμενο λόγου στην Πόλη, με σκοπό να βγει απ’ την αφάνεια στην οποία το έριξαν οι αρχαίοι, απ’ τους οποίους αναφέρεται μόνο για το πέτρινο άγαλμα του Δία.

Έγραψαν, λοιπόν, στο Σουλτάνο να πραγματοποιήσει το ετήσιο κυνήγι του στα Τουρκοβούνια”. Όπως μας λέει παρακάτω, εκείνη τη χρονιά ο Σουλτάνος είχε προγραμματίσει το ετήσιο κυνήγι του στην Όσσα.

΄Ελα κουράγιο, Μαμούνι, φτάνουμε στην κορυφή...βλέπεις ψηλά στην βουνοκορφή τον  Προφήτη Ηλία?

Εκεί θα γινόταν και το περιβόητο τάμα. 

Στην κορυφή του είχε προγραμματιστεί επί δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1967-1974) η ανέγερση του "Τάματος του Έθνους", δηλαδή ενός μεγαλοπρεπούς ναού του Σωτήρος, που όμως ποτέ δεν κατασκευάσθηκε.

΄Ημουν παιδάκι και θυμόμουν πως συζητούσαν γι'αυτό το τάμα  και μάζευαν χρήματα... έως ότου τα χρήματα φαγώθηκαν ...και για το τάμα... δεν έγινε πράμα! (που λεν και οι σύντεκνοι!)

Όμως και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, στ'απομνημονεύματα των Αγωνιστών του '21 αναφέρονται συχνά τα Τουρκοβούνια.  Σ'εκείνα τα χρόνια η λοφοσειρά ονομαζόταν  Λυκοβούνια, γιατί τότε υπήρχαν πολύ λύκοι στο πυκνό δάσος του Λόφου.

 Το σημερινό όνομά του, δόθηκε κατ' άλλους μεν επειδή εκεί υπήρχε τουρκικό νεκροταφείο και κατ' άλλους επειδή εκεί στρατοπέδευσαν για ενάμισυ χρόνο τα στρατεύματα του Τούρκου Πασά Ομάρ, πριν την απελευθέρωση της Αθήνας. 

Τι είναι αυτά τα σκαλοπάτια? Πού οδηγούν?

 Δεν τάχω ανέβει ποτέ...Κάποιοι μου είπαν πως οδηγούν στην σπηλιά του Κακαρά.

Στα νεότερα χρόνια ο φοβερός και ονομαστός για την  περιοχή λήσταρχος Κακαράς είχε κάνει τα Τουρκοβούνια λημέρι του!

Σήμερα στα λημέρια του  βρίσκονται το Αττικό άλσος, το Κέντρο Νεότητας του Γαλατσίου καθώς και η μονή με την εκκλησία του Προφήτη Ηλία.

 Όταν ιδρύθηκε το Ελληνικό κράτος, οι εδώ ξένοι Δούκες, Κόμητες, Βαρώνοι κ.λ.π. που κατείχαν τα σκήπτρα, οργάνωναν κυνήγι αλεπούς για την εκτόνωσή τους - κατά το πρότυπο που ισχύει και σήμερα στην Αγγλία.

Κύριοι και κυρίες της τότε αριστοκρατίας, καβάλα στα άλογά τους, είχαν ως σημείο συγκέντρωσης το σημερινό Πολύγωνο κι από εκεί εξορμούσαν στα Τουρκοβούνια.   Μπορείς να φανταστείς έτσι το σημερινό Πολύγωνο?

Μαμούνι: Kαι τι απέγινε αυτό το πυκνό δάσος? Γιατί ξεγυμνώθηκε τόσο?

Κάρυ: Μέχρι το 1941 τα Τουρκοβούνια διατηρούσαν  την πυκνή τους βλάστηση.

Ο βαρύς όμως Χειμώνας του '41, η Κατοχή και οι ανάγκες των Αθηναίων για καύσιμα που ήταν ανύπαρκτα, οδήγησαν το μεγαλύτερο μέρος του υπέροχου εκείνου δάσους σε καταστροφή.  

Το βουνό και στην διάρκεια του πολέμου, παρέμενε δύσβατο και λίγοι τολμηροί επιχειρούσαν να το πατήσουν.

 Την περίοδο αυτή  τα Τουρκοβούνια γίνονται το κρυσφήγετο  πολλών αντιστασιακών οργανώσεων

Προπολεμικά  έχουμε την   κατασκευή των λατομείων,  αργότερα μεγάλοι δρόμοι που ανοίγονται όπως η Λεωφόρος Βείκου, Πρωτοπαπαδάκη, σπίτια που αρχίζουν να χτίζονται στους πρόποδες του λόφου, αυθαίρετα τα περισσότερα,  όπως εντελώς αυθαίρετα κτίστηκε ολόκληρη η συνοικία Παπανδρέου, που βρίσκεται στην κορυφή,  αλλοιώνουν  την μορφή του λόφου.

Μέχρι της αρχές του 20ου αιώνα στα Τουρκοβούνια εκπαιδευόταν το Ιππικό, μέχρι το 1943 η Σχολή Ευελπίδων ενώ μέχρι το 1946 έκανε ασκήσεις σκοποβολής η Αστυνομία.

 Μέχρι και τέλος της δεκαετίας του '60 οι δόκιμοι Ευέλπιδες, που η σχολή τους στεγάζονταν στα σημερινά δικαστήρια, ανέβαιναν καθημερινώς στον λόφο για να κάνουν γυμνάσια!

Τους θυμάμαι να περνούν έξω απο το σπίτι μου, και γω παιδάκι μικρό, τους θαύμαζα, έπαιρνα επίσημο ύφος και κρατώντας το σκουπόξυλο της μάνας μου τάχα για όπλο,  παρίστανα τον στρατιώτη και  με βήμα στρατιωτικό όπως οι Ευέλπιδες, έπαιρνα την ανηφοριά του βουνού...

Μαμούνι: Mμμμ! τώρα εξηγούνται όλα!  Απο τότε έφαγες το βλήμα .! Εμ ' σ'αυτή την έρημη  παιδική ηλικία όλα  τα τραύματα που δημιουργούνται  δεν επουλώνονται  ποτέ..!

Κάρυ: Tι είπες???

 Μαμούνι: Tίποτα καλέ, συνέχισε.... Αχ! τι ομορφιά απο δω πάνω! Ολη  η Αθήνα στα πόδια μας!  Πω,πω ασφυξία εκεί κάτω..!

 Μαμούνι: Eπιτέλους άρχισε η κατηφοριά...! Καλά, τώρα άντε πιάσε με!

Κάρυ: Aπο δω ο Λυκαβηττός, στο βάθος η Ακρόπολη  και κάτω τα πόδια μας τα βρέχει η Γλυφάδα, το Φάληρο και δεξιότερα ο Πειραιάς ...

Κάρυ: Tι φωτογραφίζεις? Με το κινητό δεν μπορείς να κρατήσεις την ομορφιά της θέας...

Επρεπε να είχες πάρει μαζί σου την φωτογραφική. Θάβγαζες απο την ταράτσα της Αθήνας τις καλύτερες φωτογραφίες. Δεν το σκεφτήκαμε βρε Μαμούνι.

Τώρα φτάσαμε στο σημείο που δεξιά κατηφορίζουμε για Άνω Κυψέλη, ευθεία, συνεχίζουμε προς Νέα Κυψέλη και αριστερά για Πολύγωνο.

 Κάρυ: Τώρα θα συναντήσουμε και το" ιστορικό" για τις νεανικές αναμνήσεις μου, παρκάκι!

 Όποτε έκανα κοπάνα απο το σχολείο, εδώ γινόταν η αλλαγή της ποδιάς, Μαμούνι. 

Τόπος συνάντησης με την παρέα  το παρκάκι ...βγάζαμε την μαθητική ποδιά και αφήναμε απο κάτω την φούστα-μπλούζα που είχαμε φροντίσει απο την αρχή να φορούμε και... δρόμο!

 Πιο κάτω η μπασκέτα της γειτονιάς! Όλα αυτά τα παρκάκια και οι χώροι άθλησης έγιναν επι δημαρχείας Μπέη. Μέχρι τότε όλα αυτά δεν υπήρχαν...κατσάβραχα μόνο και αγρι-ελιές!

 Εδώ κάποτε, αυτή η μικρή καντίνα, του Δήμου Αθηναίων ήταν ανοικτή. 
Τα Καλοκαίρια, έβγαζαν τραπεζάκια, και  καθόσουν κάτω απο την δροσιά των δέντρων για να φας το σουβλάκι-καλαμάκι, να τσιμπήσεις ουζομεζέδες και να πιείς  την κρύα μπύρα...ήταν πολύ όμορφα!

Μα δυστυχώς, ο Δήμος ζητούσε μεγάλο ενοίκιο απ'αυτόν που  ενοικίαζε την καντίνα,  κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να ανοίξει ξανά την επιχείρηση  και η γειτονιά έχασε το στέκι της...

΄Ελα να κάνουμε μια βόλτα μέσα στο πάρκο...τι ωραία που ακούγονται τα πουλιά!
Είναι απίστευτο όταν βρίσκεις ακόμα  γωνιές της  Αθήνας, που  μπορείς ν'ακούσεις τραγούδια πουλιών! Αντιστέκονται λες κι'αυτά με κάθε τρόπο!

Μαμούνι: Bρε Κάρυ, πραγματικά αυτό το παρκάκι δεν τόξερα...δεν είχα ξανάρθει!

Ξέρεις τι λουλούδι είναι αυτό Μαμούνι?
Αγριογιασεμιά...βλέπεις έχει κίτρινο χρώμα ο ανθός της και δυστυχώς δεν μυρίζει καθόλου!
Είναι όμως εντυπωσιακό!

Μαμούνι: Bρε Κάρυ, απεριποίητο όμως τόχουν το πάρκο!  Και παντού ακαθαρσίες σκυλιών!
Εντάξει ο δήμος δεν ενδιαφέρεται μα και οι περίοικοι δεν το φροντίζουν ...επιτρέπεται  τώρα να μη τα μαζεύουν οι ιδιοκτήτες των σκύλων, όταν τα βγάζουν βόλτα?
Κάρυ: Tώρα μάλιστα...κάτι μας είπες και συ Μαμούνι.

Αυτή εδώ είναι η δεξαμενή μας ! Απ'αυτόν εδώ τον σταθμό, υδρεύεται η μισή Αθήνα.

 Έχει μεγάλη έκταση.
Κάποτε, όταν ήταν ιδιωτική επιχείρηση (ΟΥΛΕΝ) όλος ο χώρος αυτός ήταν γεμάτος πολύχρωμα λουλούδια.
Ένας μικρός επίγειος παράδεισος!
Όταν κρατικοποιήθηκε, καταλαβαίνεις πως όλα έγιναν στάχτη και μπούρμπουρη.. έμειναν μόνο τα κυπαρίσσια!
Συχνά-πυκνά, αφήνουν και καμμιά βάνα ανοικτή και  στα θεμέλια των γύρω σπιτιών ξεφυτρώνουν ωραίες φυσικές πηγές...
Βέβαια! Οι περίοικοι εδώ έχουν χορτάσει υπόγειες γάργαρες πηγές!

Μαμούνι: Eεεεεπ' εδώ τι είναι? Φτάσαμε στα σύνορα?

Κάρυ: Όχι είναι ένα δεύτερο παρκάκι!
Μαμούνι: Mμμμ! μου μύρισε παιδάκι!
Κάρυ:Πείνασες βρε, περπάτησες και πείνασες?
Μαμούνι: Όχι,  κάποιοι ψήνουν,  δεν μπορεί...Νάτοι!

Κάρυ: Nαι πράγματι...μια οικογένεια μεταναστών!
Πήραν την ψησταριά τους,τα μπριζολικά τους και ήρθαν να τα ψήσουν στην ταράτσα της Αθήνας!

-Πώς σας λένε παιδιά?
-Είμαστε ο Νίκο και η Σάντρα απο την Πολωνία , εσείς?
-Εμείς είμαστε η Κάρυ και το Μαμούνι απο την Ελλάδα.


Μαμούνι πάμε και μεις στην ταράτσα της γιαγιάς μας να δούμε τι καλό μας έχει ετοιμάσει...μεσημέριασε πια!

Φύγαμεεεεεε!