Ο ..."ΜΥ FRIEND!"

Βιαστική, σχεδόν έτρεχα προσπερνούσα τον κόσμο της Αθήνας, διασχίζοντας έναν απο τους πιο κεντρικούς δρόμους της!

Φιγούρες περαστικών γλιστρούσαν  δίπλα  αλλά δεν ξεχώριζα κανέναν.
 Ο προορισμός μου είχε γίνει   " ο στόχος"  και κατευθυνόμουν απορροφημένη.

Ενα "Καλημέρα σας κύριοι και κυρία" σε σπαστά ελληνικά, με τράβηξε απο τις σκέψεις μου και η ματιά μου αναζήτησε την χαρούμενη αυτή Καλημέρα...

Ο  εκτυφλωτικός ήλιος της Αθήνας κόντρα στα μάτια μου, δυσκόλεψε να φωτίσει την μαύρη αυτή φατσούλα που καλημέριζε  τους περαστικούς μ'ενα πλατύ χαμόγελο !
Κοντοστάθηκα...

Ήταν το παιδί που πριν  απο σαράντα χρόνια κατάφερε να επιβιώσει στην Μπιάφρα της Νιγηρίας  που γεννήθηκε, στην χώρα του ανατέλλοντος ηλίου,- όπως αλλιώς ονομαζόταν- και να γίνει άντρας!

Ο εμφύλιος πόλεμος που είχε ξεσπάσει μεταξύ 1967 - 1970 με αφορμή την προσπάθεια αποσκίρτησης και ανεξαρτητοποίησης της περιοχής, είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, περισσότερο λόγω της πείνας και της εξαθλίωσης και λιγότερο εξαιτίας των μαχών.
 Οι ομοσπονδιακές δυνάμεις της Νιγηρίας επιβλήθηκαν τελικά των αυτονομιστών και στις 15 Ιανουαρίου του 1970 έβαλαν τέλος στην τρίχρονη ανεξαρτησία της περιοχής την οποία μετονόμασαν σε Μπόνι.

Σαράντα χρόνια μετά, η Μπιάφρα,  εξακολουθεί να μαστίζεται από την φτώχεια και τις αρρώστιες.
Αλλά εξακολουθεί να ζητά και την ανεξαρτησία της, με αποτέλεσμα νέες προστριβές να έχουν ξεκινήσει!
Οι καινούργιες λοιπόν  δύσκολες συνθήκες διαβίωσης σ'αυτή την χώρα της Μαύρης Ηπείρου, ανάγκασαν τον  "Μy friend " της φωτογραφίας μας ν'αφήσει την πατρίδα του και να ζητήσει απο τον περασμένο Γενάρη την Γη της Χαναάν στην Ελλάδα!

Πού να φανταστεί κι'αυτός τι γη θάβρισκε εδώ που τον έφερε η τύχη του...
Δεν τόβαλε όμως κάτω! Αρχισε αμέσως το εμπόριο...
Πήρε αναμνηστικά διακοσμητικά και είδη λαικής τέχνης απ'την  πατρίδα του και έστησε το αυτοσχέδιο μαγαζάκι στα σκαλοπάτια του κλειστού καλοκαιρινού αττικού θεάτρου.

Για να τιμήσει το επάγγελμα φόρεσε πουκάμισο με γραβάτα, άρπαξε την σκούπα και καθάρισε όλο το τετράγωνο του πεζοδρομίου, κατέβηκε και κάτω απ'αυτό, μάζεψε τα σκουπιδάκια της άκρης του δρόμου (εθελοντής στο έργο του Καμίνη) και άρχισε να διαλαλεί την πραμάτεια του με χαρούμενες Καλημέρες!!!

Το απωθημένο του ρεπόρτερ δεν χαλιναγωγήθηκε, αμέσως έβγαλα το κινητό κι'αρχιζα να τον φωτογραφίζω!
Ωωωω! Και τότε ο "Μy friend" έχασε στην στιγμή το πλατύ χαμόγελο και μεταλλάχθηκε σε  Μαύρο Λυκουρέζο!

 Πετάχτηκε μπροστά μου και κουνώντας το δάχτυλο μου φώναξε: Why you take photos,without my permission? It's against the Law!!! Don't you know that taking pictures, is against the Law?
Γελώντας, του εξήγησα πως δεν κάνω τίποτα το παράνομο και ότι στην Ελλάδα μπορείς ελεύθερα να φωτογραφίζεις την Ακρόπολη, τα Μουσεία, τους δρόμους, τ'αυτοκίνητα, τους ανθρώπους της ...
Επέμενε πως δεν του είχα ζητήσει την άδεια...ο καυμένος φοβήθηκε πως άλλος ήταν ο σκοπός μου και προσπαθούσε κουνώντας μου νομικίστικα το δάχτυλο να μ'αποτρέψει!
Ενα χαμόγελο ανθρώπινο και η διαβεβαίωση μου πως ο άψογος επαγγελματισμός που έδειχνε με παρακίνησε  για να τον αποθανατίσω, έδιωξε αμέσως την ανασφάλειά του και το επιθετικό της άμυνάς του.
Χαμογέλασε κι'αυτός και δειλά-δειλά άρχισε ν'απαντά στις ερωτήσεις τις δικές μου που ζητούσαν να μάθουν απο πού ήρθε, πώς τον λένε, και πώς έφτασε στην χώρα μας!
Ανοιξε την ψυχούλα του και ο πόνος του ανθρώπου που προσπαθεί με νύχια και δόντια να επιβιώσει εμφανίστηκε.

Ξέρω...ξέρω τι θα μου πείτε! Πόσους πια να μαζέψουμε, πόσους πια να ταίσουμε!

 Αυτός δεν πληρώνει φόρους,ΦΠΑ και λοιπά  που πληρώνει ο Έλληνας μαγαζάτορας που κι'αυτός προσπαθεί με νύχια και με δόντια ν'εξασφαλίσει την επιβίωσή του στην ίδια του την πατρίδα.

Δεν ξέρω πια για ποιον να ευαισθητοποιηθώ για τον "Μy friend" της Μπιάφρα, ή για το άνεργο Ελληνόπουλο?

Δεν ξέρω ειλικρινά να σας πω για ποιον να ματώσει η καρδιά μου!

΄Αφησα πίσω μου τον "My friend" της Νιγηρίας και μονολόγησα για μια ακόμη φορά το Αχ!!! του Παπαδιαμάντη:
 "Σαν νά 'χανε ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου.!