Στην βραδυά του Μαύρου Ντόμινο...

 Ντύθηκε μαύρο ντόμινο, φόρεσε την δαντελένια μάσκα της  και σηκώνοντας την μαύρη κουκούλα κρύβοντας δυο ατίθασες μπούκλες, έριξε μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη για να βεβαιωθεί για το αποτέλεσμα.

 Τα είχε καταφέρει...τίποτα δεν πρόδιδε την μικρή αντάρτισσα...
Ο αδυσώπητος  πόλεμος, ενάντια στο στυγερό καθεστώς που είχε ξεκινήσει κοντά δέκα χρόνια τώρα , έκανε μια  άτυπη ανάπαυλα  για να δώσει λίγο κουράγιο στους μαχητές.
Είχε έρθει η περίοδος των Αποκρεών, έθιμο παλιό της ντόπιας κοινωνίας πριν τον μεγάλο ξεσηκωμό...

Στον τόπο που κάποτε ονόμαζαν Ελλάδα,όταν ακόμα υπήρχαν έθνη και όχι φατρίες, συνήθιζαν οι άνθρωποι να μασκαρεύονται και να γιορτάζουν ένα Διονυσιακού τύπου τριήμερο.
Το κρασί έρρεε οι  ηθικοί φραγμοί χαλάρωναν και ένα ξέφρενο πανηγύρι  ανανέωνε τις βασανισμένες ζωές των ανθρώπων...
Στο μεγάλο υπόγειο  στρατόπεδο κηρύχτηκε τριήμερη αποχή απο τις πολεμικές συγκρούσεις με τα τάγματα του καθεστώτος και οργανώθηκε στην μεγάλη αίθουσα ο χορός του μαύρου ντόμινο.
Κάποιοι είπαν ότι αυτός ο χορός δίνονταν καθε χρόνο τέτοια εποχή ντάι σταντ Πατράς (στην πόλη της Πάτρας) όταν ακόμα ήταν Ελληνική.

 Οι συμμετέχοντες θάπρεπε να εμφανιστούν μόνο με την μαύρη αμφίεση της μπέρτας που κάλυπτε κάθε γυμνό σημείο του κορμιού και έτσι θα εξασφαλιζόταν η ανωνυμία των μαύρων μασκοφόρων.
Η Αρχοντία εκείνο το βράδυ ανασύνταξε τα εικοσιδύο της  χρόνια που γέμιζαν τους γυμνασμένους ώμους της, αποφασίζοντας να διώξει κάθε βαρειά σκέψη απ'τον  καθημερινό αγώνα που έδινε για την λευτεριά.
Βάλθηκε να ξεθάψει μέσα απο  δερμάτινα άρβυλα,  καμουφλάζ, μαχαίρια, πολυεργαλεία, Πυξίδες,  επιγονατίδες και  πολεμικές PBX μάσκες πολέμου, όση θηλυκή  ύπαρξη  είχε περισώσει...
Απόψε θα μεταμορφωνόταν σε μαυρομάτα νύμφη, ακολουθώντας την κουστωδία του αρχαίου Θεού των Ανθρώπων Διόνυσου, με την ελπίδα ότι θα συναντούσε έναν Πάνα για να τιμήσουν μαζί  τον εκπληρωμένο έρωτα,μία απόλαυση που  είχε στερηθεί στην αντάρα του αδηφάγου πολέμου που τάραζε τις τάξεις των εθνών.

Ολοι οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες θα πήγαιναν στον χορό του μαύρου ντόμινο, ακόμα και κείνοι που ανήκαν στο στρατηγικό οικόπεδο12 Αφροδίτη-Λεβιάθαν του Νοτίου υπόγειου Πενταγώνου!
Νόμος απαράβατος να μην αποκαλυφθεί κανείς την βραδυά που οι μαχητές θα ξεχνούσαν  για λίγο τον ιερό σκοπό του αγώνα τους  και θα ξαπόστεναν  λίγο με μια γιορτή που τιμούσε την  ζωή και  την γονιμότητα.
΄Ετοιμη σκέφτηκε και ξεφύσηξε ανακουφισμένη κοιτάζοντας το ρολόι του χεριού της.
Εχω χρόνο και θα φτάσω εγκαίρως στην μεγάλη αίθουσα πριν την έναρξη της γιορτής.

 Μόνο να παρακάμψω, σκέφτηκε, την κεντρική στοά που οδηγεί γρηγορώτερα σ'αυτήν, μη τυχόν και πέσω στην φρουρά του Μεγάλου και με αγγαρέψουν πάλι με σκοπιά σε  κάποιο φρεάτιο...
Εκλεισε την θωρακισμένη πόρτα του κελιού πίσω της δυνατά και γλιστρώντας χάθηκε στην σκοτάδι .
Η βραδυά του Μαύρου Ντόμινο είχε ήδη αρχίσει...