Η ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΓΟΥΛΑ ΤΗΣ

Οι ημέρες εορταστικές -χαλαρωτικές μου έδωσαν την ευκαιρία να χαζέψω να διαβάσω έως ότου στάθηκα σ'ένα παλαιότερο κείμενο  με πολλές αλήθειες της φίλης madame de luna περί αγάπης,(που δεν είχα παρατηρήσει) και αισθάνθηκα την ανάγκη να το συμπληρώσω... έτσι ώστε να μην αφήσω και 'γω να προβληθεί μόνο το δεξί μάγουλό της!

Μadame de Luna:
"Ξέρω κάποιους, που αγαπιούνται πολύ. Καθημερινώς τρώνε τις σάρκες τους, γιατί τα 'χει αυτά η αγάπη: δεν είναι εύκολη. Δεν πρόκειται για σκανδιναβικό σταυρόλεξο δηλαδή, που το λύνεις σε 10 λεπτάκια και καθαρίζεις. Η αγάπη σε βάζει να λερώσεις τα χέρια σου και με λίγο αίμα. Έτσι κι αυτοί λοιπόν. Βρίζονται, σφάζονται, απαξιώνονται, κερατώνουν αλλήλους, αλλά εντάξει ρε παιδιά, αγαπιούνται. Αγαπιούνται πολύ.

Ξέρω έναν άντρα, που πολύ αγαπάει μια γυναίκα. Βέβαια την αποκαλεί ηλίθια, αχάριστη, εγωίστρια, παρανοϊκή, διατείνεται πως σαφώς και είναι καλύτερος άνθρωπος από κείνη (σ' όλη τη διάρκεια της σχέσης τους), πως δεν υπάρχει καν αντίβαρο, αλλά.. την αγαπάει ρε παιδιά. Την αγαπάει πολύ! Απόδειξη πως ενώ αυτή είναι για τα μπάζα (βάση του κατηγορητηρίου), αυτός επιμένει, να την αγαπάει πολύ!
Ξέρω μια μάνα, που αγαπάει πολύ το γιο της. Και τη ζωή της θα 'δινε για κείνον, αλλά είναι σίγουρη πως θα 'ταν όλα καλύτερα, αν δεν ήταν gay. Α ναι! Κι αν έμπαινε στο δημόσιο. Του τα πρήζει καθημερινώς λοιπόν, μ' αυτά τα δύο best off θέματα. Γιατί εκείνη ξέρειιιιιι ποιο είναι το καλό του! Ζεστό τόπο δεν βρίσκει ο άνθρωπος. Ωστόσο, τον αγαπάει ρε παιδιά, τον αγαπάει πολύ. Αλλά δηλαδή πειράζει να υποδύεται τον straight; Και ποιος θα της κάνει δηλαδή ένα εγγονάκι; Αλλά τον αγαπάει, τον αγαπάει πολύ. Θα κάνει την καρδιά της πέτρα. Τον αγαπάει.
Ξέρω έναν πατέρα, πολύ περήφανο για την κόρη του. Την αγαπάει, την αγαπάει πολύ. Αλλά χάθηκε να παίρνει 20 στα μαθήματα; Γιατί δηλαδή 19; Ο γιος της αδερφής του και μια ανιψιά του, πρώτευσαν. Κι αν δεν είσαι πρώτος, δεν είσαι τίποτα. Απλά τα πράγματα. Κι επειδή την αγαπάει πολύ, θέλει να είναι πρώτη. Όχι για κείνον. Προς Θεού. Όχι για τα δικά του όνειρα. Για κείνη. Επειδή την αγαπάει πολύ.
Ξέρω έναν γιο, που αγαπάει πολύ τον πατέρα του. Μόλις κάνει "γκουχ" τον τρέχει στους γιατρούς. Βέβαια, αν δεν τον κληρονομήσει δεν θα μπορέσει ποτέ ν' ανοίξει την επιχείρηση που ονειρεύεται, γιατί είναι λίγο δύσπιστος ο μπαμπάς για τις περί ου ο λόγος ικανότητες, αλλά οk, δεν θα 'ρθει κι αυτή η μέρα; Όλοι θα πεθάνουμε κάποτε. Ως τότε όμως, τον αγαπάει πολύ. Απλώς θα ήταν καλύτερα αν ερχόταν σύντομα αυτή η στιγμή. Μερικές φορές μπερδεύεται στις προσευχές του, ζητάει άλλα αντί άλλων, αλλά ok, τον αγαπάει. Πολύ.
Ξέρω δυο αδερφές. Αγαπιούνται πολύ. Μεγάλωσαν στο ίδιο δωματιάκι. Βέβαια η μία απέκτησε τρελά λεφτά κι η άλλη δεν την παλεύει με τις καθημερινές αλχημείες των οικονομικών της, αλλά εντάξει, την αγαπάει πολύ την αδερφή της. Εκτός απ' τις ώρες που εύχεται να ήταν στη θέση της. Γενικώς όμως, την αγαπάει πολύ. Είναι λίγο επιδειξιομανής και νεόπλουτη και λίγο ευνουχιστική και λίγο... και λίγο... αλλά όχι, εντάξει, καταβάθος, την αγαπάει πολύ.
Ξέρω μια γυναίκα που αγαπάει έναν άντρα. Πολύ, εννοείται. Του 'χει κάνει κόλαση την ζωή του ανθρωπάκου, για να κρατήσει τις αποστάσεις, επειδή δεν αντέχει να τον αφήσει να την πλησιάσει, αφού δεν είναι σε θέση να μοιραστεί τίποτα και με κανέναν, αλλά οk, τον αγαπάει πολύ. Και τις ώρες που φλερτάρει με άλλους, και τις ώρες που τον τσεκάρει μπας και το κάνει κι αυτός και γενικώς... τον αγαπάει πολύ... Του δείχνει το χειρότερο της πρόσωπο, απορώ πως δεν έχει τρελαθεί ο τύπος, αλλά οk, τον αγαπάει. Απίστευτα πολύ.
Γι' αυτό κάνε μου μια χάρη. Μη μ' αγαπάς! Αρκετά έχω τρομάξει ήδη."

Κariatida62:
Ξέρω μια γυναίκα που αγαπάει πολύ έναν άντρα. Ζει μαζί του σαράντα ολόκληρα χρόνια, ανέχεται κάθε μικρή-μεγάλη  παραξενιά του τον φροντίζει, του έχει συγχωρέσει νεανικές απιστίες γιατί η αγάπη της γι'αυτόν δεν έχει περιοριστεί σε εγωκεντρικό-κτητικό συναίσθημα τον πονάει και καταννοεί  τις δυσκολίες  και τα προβλήματά του (τα περισσότερα τώρα είναι προβλήματα υγείας), τον παρηγορεί και του συμπαρίσταται και  μετά απο μισό αιώνα σχεδόν δηλώνει ακόμη - ναι ακόμη ερωτευμένη μαζί του!

Ξέρω έναν άντρα νέο όμορφο και απασχολημένο με την επιστήμη του και τις αγωνίες του, φορτωμένο με τα βάρη της σύγχρονης εποχής, να αποζητά στο τέλος της μέρας την αγκαλιά της  κοπέλλας με την οποία συμβιώνει και  βοηθά να ξεπεράσει την εξάρτησή της απο το αλκοολ(κακή συνήθεια που απέκτησε απο την δουλειά της νύχτας που έκανε)
Ξέρω μια μητέρα που έβαλε σε δεύτερη μοίρα τα προσωπικά της σχέδια και όνειρα για να βοηθήσει την αγαπημένη κόρη της να σπουδάσει και να υλοποιήσει τα δικά της όνειρα...τώρα δηλώνει πολύ ευτυχισμένη που βλέπει το παιδί της νάχει καταφέρει ό,τι άφησε εκείνη στη μέση...
Ξέρω ακόμα ένα άκληρο ζευγάρι να υιοθετεί δυο εγκαταλελειμένα αδέλφια και να τους χαρίζει αγάπη, ζεστασιά και γονική  αφοσίωση που ξεπερνά ακόμα και αυτή των  γονιών με τα βιολογικά παιδιά τους!
Ξέρω ανθρώπους που δεν δειλιάζουν να σου πούν ότι σ'αγάπησαν και σε θαύμασαν, φοβούμενοι ότι θα εμφανιστούν αδύναμοι μπροστά σου και θα ξεγυμνώσουν τον ευατό τους απο μικροπρεπείς εγωισμούς!
Ξέρω ανθρώπους που πραγματικά μετανιώνουν και ζητούν την συγχώρεση και έχω ακούσει για ανθρώπους που καταφέρνουν να συγχωρέσουν ακόμη και τον δολοφόνο του παιδιού τους!
Ξέρω χαρούμενα άτομα που αγαπούν και παίρνουν ευτυχία απο μικρά καθημερινά πράγματα, όπως μια βόλτα με τον/την αγαπημένη στην θάλασσα, μια καλή παράσταση με την φίλη στο θέατρο, μια ευχάριστη-ζεστή  συζήτηση  με το παιδί τους μπροστά απο το τζάκι...
Ξέρω ακόμη ανθρώπους που αγαπούν  τον εαυτό τους και δεν τον θέτουν σε κίνδυνο,ταλαιπωρία και δοκιμασία όταν  καλοδέχονται  την ρυτίδα του χρόνου στο μάτι  και το λευκό στεφάνι στα μαλλιά απόδειξη τρανή την εμπειρία των χρόνων που κουβαλούν...

Ξέρω ανθρώπους να αγαπούν και να χαίρονται πραγματικά σαν μικρά παιδιά, όταν συναντούν στο διάβα τους άξια, ικανά, χαρισματικά, τρυφερά πρόσωπα όπως την βαθιά σκεπτόμενη Madame de Luna, την μουσικό Νέλλυ και τα λόγια της, την τρυφερή Αρτάνις και την ζεστή ψυχή της, τον εύθυμο Σκρουτζάκο με τα ανεκδοτάκια του, την καλλιτεχνική Roadartist με τις ευαισθησίες της, τον ποιητικό και τρυφερό basnia και τα χαμόγελά του, την ταλαντούχα μάγισσα Κίρκη και την σατυρική της διάθεση, την συγκροτημένη και αναλυτική άποψη του Ιkor με τις πολύτιμες γνώσεις του, τον ταλαντούχο ποιητή ΑlexMil με την φοβερό λόγο του, τις πρωτότυπες χειροκατασκευές της Δροσοσταλίτσας, τις μουσικές επιλογές του Μεγάλου Πειρατή Θαλασσοκράτορα, την δροσιά της νιότης της μικρής Σελένας και την νεανική ματιά και λόγο του Newton, την φωτογραφική ματιά του Benikou-Nefeles, την δημοσιογραφική ενημέρωση του Ανέμου και της Μarionice και τις επιστημονικές γνώσεις της γλυκειάς Μareld, τις λαογραφικές πληροφορίες του Side21 και τόσων ακόμη σημαντικών προσώπων που είτε ακόμα δεν γνωρίσαμε ή κατα λάθος ξεχάσαμε!

Ναι ξέρω ότι υπάρχει και αυτή η αγάπη! Λίγο δυσεύρετη στην εποχή μας, κρυμμένη ίσως και δυσκολοανιχνεύσιμη, όπως όλοι οι μεγάλοι θησαυροί... αλλά  υ π ά ρ χ ε ι !
Το θέμα είναι εμείς να την πιστέψουμε, να την αναζητήσουμε και εν ανάγκει  να την προκαλέσουμε!!!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ  Σ'ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ  ΚΑΙ ΕΥΧΗ ΜΟΥ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΤΕ ΤΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΑΓΟΥΛΟ  ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ...