bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Ο Ερωτας του Σπύρου...συνέχεια Νο7

 Κάρυ: Βρέχει για τα καλά έξω! Πώς με μελαγχολεί αυτή η βροχή...κάθε σταγόνα της ένα δάκρυ μου ζητά..
Mαμούνι, τι κάνεις εκεί διαβάζεις?
Μαμούνι:..........
Kάρυ: Τι διαβάζεις; Μα, για να σε δω, κλαίς; Μαμούνι κλαίς; γιατί;
Μαμούνι: Δεν άντεξα άλλο να σε περιμένω βρε Κάρυ, και πήρα μόνο μου το ημερολόγιο της Αικατερίνης να διαβάσω την συνέχεια.
Να και τώρα...διαβάζοντάς το με πήραν τα κλάματα!
Κάρυ: Mα γιατί σε πήραν τα κλάματα,  άρχισε να μου το διαβάζεις ...το τέλος ας το διαβάσεις εσύ καλύτερα.

 31 Μαρτίου 1896, εν πλω

Αγαπητόν ημερολόγιον,
Γράφω ενώ τα δάκρυα πλημμυρίζουν τους οφθαλμούς μου. Η καρδία μου πάλλεται απο πλείστα όσα συναισθήματα. Αισθάνομαι απροσμέτρητον υπερηφάνειαν και υψίστην χαράν δια το Σπύρον. Τον Σπύρον Μου, την ψυχή της ψυχής μου!!!
Το έκαμε όπως το είπεν. Ενίκησεν! Εθριάμβευσεν!
  Ω, αγαπητόν μου ημερολόγιον, ολόκληρο το Στάδιον όρθιον τον επευφήμει.
Μία ουρανομήκης ζητωκραυγή ανεπέμφθη απο όλα τα στήθη, ενώ ταυτοχρόνως αντήχησεν η βολή του τηλεβόλου η πιστοποιούσα την έλευσιν του νικητού.
Τότε ...Εκείνος εισήλθεν εις το Στάδιον, υψηλός, εύσωμος, ηλιοκαής, φέρων  την λευκοκύανον στολήν των Ελλήνων αθλητών και κατάρρυτος υπο ιδρώτος.
Αχ, ένας ολόκληρος Λαός εχειροκρότει, έσειεν μανδήλια, πίλους και σημαίας, πολλοί έκλαιον, άλλοι δεν ήξευραν πώς να εκδηλώσουν την χαράν των. Πολλοί απο τας χαμηλάς κερκίδας εκατέβηκαν και τον εσήκωσαν εις τας χείρας των και τον ετριγύριζαν εν είδει θριάμβου.
Άλλοι  έστελναν δώρα, ο πλούσιος κύριος Ευκαρπίου προσέφερεν εις τον μέγαν Ολυμπιονίκην το μυθώδες ποσόν των δέκα χιλιάδων φράγκων και εκείνος το ηρνήθη, θέλων να διασώση το Ολυμπιακόν πνεύμα!!!
Ήτο βεβαίως και εκείνη η νεαρά, η οποία τον ηνόχλει με τας ανοησίας της, αλλά ο Σπύρος Μου, εμένα έψαχνε να αντικρύση και ομολογώ δεν άντεξα, εσηκώθην, επροχώρησα ώστε να δύναται να με διακρίνη και εκούνησα το μανδήλιόν μου.
 
Ποτέ άλλοτε δεν τον αγαπούσα περισσότερον! 
Ωστόσο ευθύς ενεθυμήθην το χρέος μου και την απόφασίν μου!
Με αφάνταστον ψυχικόν κόπον εγκατέλειψα το υπερήφανον και αλαλάζον πλήθος και ώδευσα  προς την άμαξαν η οποία με επερίμενεν έξωθεν  του Σταδίου.
Όπως είχαμε συμφωνήσει μετά του συζύγου μου, θα φεύγαμε απο τας Αθήνας, την επαύριον του Μαραθωνίου. Εις τον Πειραιά θα επιβιβαζόμεθα του ατμοπλοίου με προορισμόν την Μασσαλίαν.


Αυτή την στιγμήν έχομεν ήδη  τρείς ώρας οπού εγκαταλείψαμεν τον λιμένα του Πειραιώς.
Όταν μετά τρεις ημέρας φθάσωμεν εις την Μασσαλίαν, θα ταξιδεύσωμεν με τραίνον δια το Παρίσι.
Εκεί θα εγκατασταθώμεν περί τους έξι μήνας.
Δεν έχω αποφασίσει ακόμη πού θέλω να φέρω εις τον κόσμον το αγαπητότατον τέκνον του Σπύρου Λούη. Του μεγάλου μας Ολυμπιονίκου.
Εύχομαι εκ βάθους καρδίας να με λησμονήση και να είναι ευτυχισμένος εις την υπόλοιπον ζωήν του. Εγώ πάντως δεν θα λησμονήσω ποτέ και θα κάμω το παιδί μας να τον θαυμάζη και να τον έχη ως πρότυπον ζωής ...
Της Έλενας Χουζούρη



Κάρυ: Μαμούνι πρέπει να ξέρεις πως στον  βαθιά υλιστικό κόσμο που ζούμε, οι ηθικές αρχές και οι   αρετές όπως η εντιμότητα,  γενναιότητα, αξιοπρέπεια, ανδρεία, που συνήθως δεν εξασφαλίζουν  την  ισχύ του χρήματος, απορρίπτονται!`
Το χρήμα έχει δύναμη τρομερή νικά πολλές φορές ακόμα κι'έναν φτερωτό Θεό.
Στέκεται όμως αδύναμο μπροστά στην απόκτηση της πραγματικής ευτυχίας!
Ο πλούτος είναι πρόσκαιρος ακόμα και αν σε συντροφεύει σ'όλη την ζώσα περίοδο.
Μετά τον θάνατο όμως μόνο η Αρετή παραμένει να φωτίζει το πέρασμά σου, όπως ακριβώς φωτίζει την μαραθώνια... διαδρομή του Σπύρου Λούη.
Ο Σπύρος επέλεξε ν'ακολουθήσει τον "λακωνισμό" που εκτός απο τρόπος έκφρασης είναι και η απλή-λιτή θεώρηση της ζωής!!!

                                                 ΤΕΛΟΣ


54 σχόλια:

MINIMARKET είπε...

Eπιτέλους τελείωσε !!!!!
Απαπαπα!!!! Δεν το άντεχα άλλο !!!
Δεν μπόρεσα από την αρχή να το διαβάσω , πάει και τελείωσε !!!
Καλησπέρες !

Roadartist είπε...

Πάντως..δίκιο είχε ο Γιανναράς.. Παλιά οι Έλληνες είχανε μια αρχοντιά.. την οποία πλέον δεν έχουνε..
ΥΓ ..σήμερα το απόγευμα πέρασα έξω από το Καλλιμάρμαρο και στάθηκα και το κοίταξα λίγο..Καληνύχτα Κάρυ!

ξωτικό είπε...

άντεεεε πάνω που έγραφα για σένα .....και τις συνέχειές σου

"....και εκείνος το ηρνήθη, θέλων να διασώση το Ολυμπιακόν πνεύμα!!!"
Ωραία εποχή βρήκες να μας το θυμίσεις βρε Καρυατιδούλα .....
περασμένα μεγαλεία και διηγόντας τα να κλαίς ;;; ή μήπως ήρθε ο καιρός να ξυπνήσει το φιλότιμο και να κάνει την έκπληξη !!!
Ευτυχώς τουλάχιστον που φύγαμε απ'τις κοινωνίες που καταδίκαζαν τις Αικατερίνες σε τέτοιες αποφάσεις ......
Να'σαι καλά που μας το διηγήθηκες καληνυχτούλαααααα

kariatida62 είπε...

@MINIMARKET: Xαχαχα! Διάβασες όμως το τέλος και το κατάλαβες όλο έτσι?
χαχαχαχα!
Καληνύχτα Μίνι

matthaios είπε...

Καλησπέρα Κάρυ!!Το τέλος με άφησε άφωνο!Με αποτελείωσε!Απορώ πως άντεξε η νεαρά κυρία,και προτίμησε τον δρόμο του ξενιτεμού...Τελικά να σου πω σοβαρα..Απο τα ωραιότερα διηγήματα που εχω διαβάσει τα τελευταία 10 χρόνια χωρίς να είμαι υπερβολικός!..

kariatida62 είπε...

@roadartist:Aπόψε το ολοκλήρωσα το βιντεάκι...πάντα ο Γιανναράς ένας ρομαντικός που αναπολεί το παρελθόν.
Περιττόν να σου πω ότι θα τον ξαναδώ...
Καληνύχτα Αρτιστάκι!

kariatida62 είπε...

@ΞΩΤΙΚΟ:Η επιστροφή στις αξίες είναι η μόνη σωτηρία μας...ακριβώς όπως "η σωτηρία της ψυχής"!που λέει και η Λίνα
----
Πάλι πήγες να με θάψεις? χαχαχαχα!
Φιλάκια-καληνύχτες.

kariatida62 είπε...

@Matthaios o Krhs: Γιατί άραγε θεωρείς ότι είναι απο τα καλύτερα που έχεις διαβάσει?
Μήπως γιατί προβάλλει αξίες της εποχής που πλέον σπανίζουν στις σημερινές
κοινωνίες?
Καληνυχτα Ματθαίε,μέρες είχα να σε δω και σ'αποθύμησα...:)

dimitris είπε...

Mαλιστα, το τελειωσες, γεια στα χερια σου και στα ματια σου, απο αυχενικο πως πας, μετα απο τοση δουλεια στον Σπυρο τον........και την γλωσσα, δυο αναρτησεις ''μαραθωνιες'', εμ, Αρχισυντακτης εισαι, δεν ''παιζουμε''!!!

kariatida62 είπε...

@dimitris:Λάθος 3 μαραθώνιες για την γλώσσα, κάποια θα έχασες!
Τι είναι και λίγο αυχενικό, και λίγο στράβωμα και λίγο σύνδρομο καρπιαίου, προς χάριν ενός Σπύρου, και μιας ελληνικής γλώσσας?

Γουστάρω να το παίζω αρχισυντάκτης...χαχαχαχα!
Καληνύχτα-καλή ξεκούραση...

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Τι ξενύχτια είναι αυτά;
Βέβαια θα μου πεις μια αρχισυντάκτης έχει τις ευθύνες της.
Σε καταλαβαίνω.

Και τον Σπύρο και τον.... που εξακολουθεί να λέει ο Δημήτρης.

Ανώνυμος είπε...

με το που ηρθα.. τελειωσε... μελαγχολικο τελος με συνοδεια την πανεμορφη ακουστκα εισαγωγιγκη μουσικη σου...

θελει μεγαλο θαρρος και δυναμη .. να αφησεις κατι που πραγματικα εχεις αγαπησει... το μυαλο ομως και η καρδια παντα θα γυριζει στον τοπο της αγαπης... ποσο ακομα οταν υπαρχει και ενας καρπος..


αλλα και να στερεις απο την βαθια σου αγαπη ... αυτο που ενωνει.. ακομα πιο μεγαλη πληγη... το εμαθε ποτε ο σπυρος?..

τι συναισθηματα θα γεμισαν την καρδια του οταν εμεινε μονος του...

καλημερα και βροχερα φιλακιααααααα..

kariatida62 είπε...

@Γιαγιά Αντιγόνη: Aντε και συ Αντιγονούλα...άρχισες να με δουλεύεις! χαχαχαχαχα!

Όλους και όλα καταλαβαίνεις γιαγια απίθανη εσύ..!

kariatida62 είπε...

@simone: Σύμφωνα με την κατάθεση του ημερολογίου,δεν γνωρίζουμε αν τόμαθε ποτέ ο Σπύρος!
Το σίγουρο είναι, είτε το έμαθε είτε όχι, πως το παιδί στερήθηκε τον φυσικό του πατέρα!
Φιλιά κι'απο μένα

Ανώνυμος είπε...

"θελει μεγαλο θαρρος και δυναμη... να αφησεις κατι που πραγματικα εχεις αγαπησει..." σχολίασε η Simone και νομίζω πως έκλεψε τα λόγια από το στόμα μου (ή να πω το πληκτρολόγιό μου καλύτερα;). Ακριβώς αυτό ήθελα να γράψω στο σχόλιό μου και να προσθέσω επίσης ότι απαιτεί και μεγαλείο πνεύματος, αλλά με πρόλαβαν. Δεν πειράζει, την άλλη φορά δε θα έρθω για σχόλια Τελευταίος!

Unknown είπε...

Χρόνια σου πολλά καλή μου Κάρυ. Έλαβα το μήνυμα σου αργά... Έλειπα, όχι σε δουλειές, αναδουλειές μάλλον και άργησα να πάρω τις ευχές σου.

Σε φιλώ και σου αντεύχομαι. Να είσαι καλά και να αντέχεις :-)

kariatida62 είπε...

@teleytaios:
Για την ιστορία μας δεν ισχύει καμμιά μεγαλοσύνη, γιατί η Αικατερίνη εγκατέλειψε τον Σπύρο για έναν απλό λόγο! Ήταν φτωχός και κοινωνικά κατώτερός της!
Πλούσιος σ'αισθήματα για την ίδια μα φτωχός για να ικανοποιήσει τις υλικές της ανάγκες!
Τελευταίε μου όπως και η Simone δεν προλάβατε να παρακολουθήσετε την ιστορία μας απο την αρχή γι'αυτό και σχηματίσατε λανθασμένη κρίση.
----
Σε βεβαιώ πως
είτε πρώτος έρθεις είτε τελευταίος η χαρά μου όταν σε βλέπω είναι το ίδιο μεγάλη...:)

kariatida62 είπε...

@Αερικό: Aναδουλειές φίλε μου ε?
Η κατάσταση ίδια παντού γύρω μας...
Πώς ν'αντέξεις την μαυρίλα δίπλα σου?
Μόνο με την υποστήριξη του ενός προς τον άλλο, ίσως καταφέρουμε να βγούμε απο τα αδιέξοδα...ίσως!
Την αγάπη μου...:)

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Εγώ, να το ξέρεις... αυτή την Αικατερίνη πολύ την αντιπάθησα!!!

Καλημέρα.

a-kentavrou είπε...

To ξενύχτη το παρατήρησα από το mail για το Γιανναρά!!!!Θα πάθεις υπερκόποση ,πιο χαλαρά.
Δεν θα βρείς άνθρωπο που στα λόγια να απορρίπτει τις ηθικές αρχές και τις αρετές όπως η εντιμότητα, γενναιότητα, αξιοπρέπεια,η ανδρεία.
Ο κάθε άνθρωπος προσαρμόζει την ηθική και τις αρετές στο ατομικό του συμφέρον. `

kariatida62 είπε...

@Δήμητρα: Γιατί εγώ?
Αυτηνής δεν της χρειαζόταν τούρτα,αλλά ελληνικός χαιρετισμός...σούχω μιλήσει για αυτόν...χαχα! και με τα 10 δάχτυλα...!

kariatida62 είπε...

@Α-Κενταύρου:Αστέρι!
Είπαμε εγώ παραμένω στους αθαράπευτα ρομαντικούς...σ'αυτούς που ψάχνουν τουλάχιστον, στον Ερωτα την ανιδειοτέλεια!!! Την υπέρτατη ίσως των αρετών...
Σ'εναν έρωτα χωρίς πρέπει, συμβιβασμούς,συμφέροντα,ιδιοκτησίες όπως το ΜΟΥ της Αικατερίνης που κανείς δεν πρόσεξε μέχρι τώρα!
Θα μου πεις τι ψάχνεις βρε Κάρυ, ψύλλους στ'αχυρα??? Ναι για αυτούς τους ψύλλους ψάχνω που είναι κρυμμένοι όπως ο "πολύτιμος"Χρυσός!!!
Γιατί υπάρχουν κι'αυτοί, δυσεύρετοι μεν υπαρκτοί δε!
---
Υπερκόπωση παθαίνει κανείς όταν υποχρεώνεται να κάνει κάτι...
Την χειρότερη υπερκόπωση που είναι η ψυχική την πέρασα, και δεν είμαι πλέον διατεθειμένη να υποτροπιάσω!
Απο δω και πέρα θα κάνω ΜΟΝΟ ότι μ'ευχαριστεί,μ'ελαφρένει,με ανανεώνει πραγματικά...:)

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Kάρυ,

αυτό το "ΜΟΥ" ήταν ένας από τους λόγους που την αντιπάθησα !!!

Το να αισθάνεται κανείς έρωτα ανιδιοτελή, χωρίς να θεωρεί τον άλλο ιδιοκτησία του, είναι κάτι που προϋποθέτει μεγαλείο ψυχής.

Ο συμβιβασμός και το συμφέρον είναι γραμμένα βαθιά στον ψυχισμό των περισσότερων ανθρώπων και οι λίγοι που δεν βαδίζουν στη λογική τους, συνήθως χαρακτηρίζονται ως ανόητοι, άμυαλοι κλπ. κλπ.

Side21 είπε...

Πλέκει η ζωή ...
τρελλά παιχνίδια
στο αδράχτι της !!!
Ο Έρωτας καμμιά σχέση
δεν έχει με τη λογική ...
Το HAPPY END σπανίζει πια ...
το βρίσκεις μοναχά στα παραμύθια ...
και στις παλιές Ελληνικές ταινίες !!!
Την καλησπέρα μου ...

kariatida62 είπε...

@Δήμητρα: Ποια σκόνη εμπόδιζε τόσο καιρό να δει η μια την άλλη? Μπορείς να μου πεις?

kariatida62 είπε...

@Side21: Kαλώς τον αγαπημένο Σαμιώτη!
Εσείς που έχετε την τύχη να ζείτε και να ερωτοτροπείτε καθημερινά με την Θάλασσα,ξέρετε καλύτερα απ'όλους πως ο Ερωτας ποτέ δεν συμβαδίζει με την Λογική...
Τα χαιρετίσματά μου στον Μαραθόκαμπο και στον Πυθαγόρα σας!!!

Ανώνυμος είπε...

kariatida δεν το ήξερα. Σ' ευχαριστώ που μου το επισήμανες.
(Να που έμαθα και κάτι σήμερα!)

zoyzoy είπε...

Θέλει μεγάλη ψυχική δύναμη για να κάνεις τέτοια θυσία ν'αρνηθείς την αγάπη.
Αλλά απ'τα σχόλια κατάλαβα ότι δεν τον άφησε γιατί τον αγαπούσε αλλά γιατί δεν ήταν άξιος να της προσφέρει την ζωή που ονειρευόταν.

Και οκ πες ότι τα υλικά αγαθά τα προσπερνά και συνεχίζει μπορούσε να της χαρίσει έρωτα?
Μήπως καλά έκανε που τον άφησε τελικά??
Λέω εγώ?

kariatida62 είπε...

@teleytaios: Τι έμαθες ακριβώς σήμερα πρώτε των τελευταίων μου?
Οτι χαίρομαι που επικοινωνούμε, ή ότι ο Σπύρος γελάστηκε απο τον έρωτά του? ;)

kariatida62 είπε...

@zoyzzoy: Aν μπορούσε να της προσφερει έρωτα????
Αναρωτιέσαι αν ο υψηλός, εύσωμος, ηλιοκαής Σπύρος μπορούσε να της προσφέρει έρωτα???
Ζουζού πραγματικά σου συνιστώ να την πιάσεις την ιστορία απο το Νο1 και να την διαβάσεις γιατί με το τέλος δεν μπορείς να καταλάβεις την υπόθεση...
Είμαι σίγουρη ότι θα σ'αρέσει πολύ!
Το βράδυ, με την ησυχία σου , ξέρεις εσύ ...κάτσε και διάβασέ την!
Φιλιά

zoyzoy είπε...

Οκ.Αλλά θυμάμαι στην προηγούμενη ανάρτηση τις αποκαλύψεις που έκανε ο μεν προς την δε γιαυτό το λέω:))

Φιλί βροχερό θαλασσινό:))

kariatida62 είπε...

@ Zoyzoy:Ο Κωνσταντίνος ήταν εκείνος ο σύζυγος(τυπικά στα χαρτιά) της Αικατερίνης...ο Σπύρος ήταν ο εραστής!
Ενας προδομένος εραστής...

Ανώνυμος είπε...

Έμαθα και για τα δύο...
Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω διαβάσει τις προηγούμενες αναρτήσεις σου επί του θέματος και είμαι αδικαιολόγητος. Θα το πράξω με την πρώτη ευκαιρία και θα επανέλθω δριμύτερος...

Κι εγώ χαίρομαι που τα λέμε.

kariatida62 είπε...

@teleyftaios: E! Oχι και αδικαιολόγητος, πρόσφατα με γνώρισες...
Tι θάπρεπε δηλαδή για να είσαι δικαιολογημένος να κάτσεις να διαβάσεις 130 αναρτήσεις του 2010 και άλλες 7 του 2011??? χαχαχαχα!
Τι ωραία, μεγαλώνει η παρέα μας!!! :)

δήμητρα♥♥♥q είπε...

Κάρυ,

σε προηγούμενη ανάρτηση ρωτήθηκα από τον καλό μας ΜΙΝΙ κάτι σχετικό με τη μικρασιατική καταστροφή.

Σας καλώ και τους δυο σας να διαβάσετε τη σημερινή μου ανάρτηση...

kariatida62 είπε...

@Δήμητρα: Θα τον πάρω και θάρθουμε...δώσε μου λίγο χρόνο μόνο για να τελειώσω μια δουλειά και θάρθω!

ღ oneiremataღ είπε...

ε μα βέβαια, τελικά μετά τη νίκη και τις δάφνες τις γυάλισε πάλι ο Σπύρος και θυμήθηκε πως τον αγαπάει, αλλά πώς να θυσιάσει τις ανέσεις της και τα καλούδια της? και προτίμησε και να ξενιτευτεί κιόλας...ευτυχώς, τα έλεγε στο ημερολόγιό της όσα έλεγε κι αυτό δε μπορούσε να της απαντήσει κατάλληλα...
συμφωνώ απόλυτα Κάρυ με όσα απάντησες στα σχόλιά σου για την ευγενική καρδιά της κοπελιάς μας και τη δειλία της...

κι ο Σπύρος τώρα, έμεινε μόνος με το δαφνοστέφανο πίσω να σιγομουρμουράει...

"Φεύγεις, ψυχή μου, τση ψυχής

γλυκιά παρηγοριά μου

που με τα μάθια σου τα δυο

φέγγαν, και τα δικά μου."



"πως είναι θεέ μου δυνατόν

φεύγοντας να ξεχάσει,

ότι περάσαμε μαζί

και να με ξεπεράσει .."



"Αφού ποτέ δεν νοιώσαμε

το ίδιο καρδιοχτύπι

πως είσαι αυτή που μια ζωή

θα νιώθω να μου λείπει..."
(δανεικές οι μαντινάδες από αλλού)

πολλά φιλάκια, περιμένω την επόμενη ενδιαφέρουσα ιστοριούλα σου

kariatida62 είπε...

@Ονειρεματα:Eχουμε ταύτιση απόψεων σε πολλά θέματα γλυκειά μου Ονειρεμάτα!
Η μαντινάδα σου συμπληρώνει μουσικώς το τέλος του Σπυρου.
Σ'ευχαριστώ που έρχεσαι πάντα με το χαμόγελό σου και μου προσφέρεις την πολύ ευχάριστη παρέα σου...
----
Υ.γ. Σου συνιστώ να επισκεφθείς την φίλη μας Δήμητρα και να διαβάσεις το υπέροχο ποστ που ανέβασε και έδωσε ευκαιρία σε μένα και στο Μαμούνι να τοποθετηθούμε!

Ελένη Μπέη είπε...

Καλά, ας είχε δεχτεί ο Σπύρος τα δέκα χιλιάδες φράγκα και θα σου έλεγα εγώ ποιο χρέος θα ενεθυμείτο η μανδάμ. Γλίτωσε ο Σπύρος... Α πα παα!

Τα χνάρια είπε...

Θα είμαι ειλικρινής. Δεν διάβασα. Ήρθα να πάρω το λιγκ, άκουσα μουσική που τόσο βαθιά με χαλάρωσε και φεύγω, για να ξανάρθω άλλη μέρα, άλλη νύχτα, στο μέλλον...
Σ' ευχαριστώ για τα χνάρια σου, στα χνάρια μου!...

Καπετάνισσα είπε...

Από την αρχή είπα τη γνώμη μου ... από την αρχή!

Θέλει κότσια να αφήσεις τη βολή σου για έναν έρωτα!
Θέλει κουράγιο και υπομονή! Θέλει πολλά!
Δε φταίει η Αικατερίνη που μεγάλωσε με όλες τούτες τις ιδέες στο μυαλό της, η σοβαροφάνεια και ο ανόητος καθωσπρεπισμός των γονιών της, των γονιών τους...που ποτέ κανείς δε θυμάται πως και από που ξεκίνησε!
Σε αυτό που φταίει η Αικατερίνη, είναι ότι δεν επαναστάτησε, δεν έσπασε αυτές τις παράλογες αλυσίδες, έβαλε το δάκτυλο της μπροστά και είπε για το παιδί μου θα θυσιαστώ! Έτυχε βλέπετε να έχει και ο σύζυγος της χεσμένη τη φωλιά του και να τη δεχτεί με το παιδί ενός άλλου...αλλιώς θα μιλούσε και ο δικός του καθωσπρεπισμός και θα την έκανε ένα ωραιότατο πακετάκι , χωρίς συσκευασία δώρου αλλά διασυρμού για τα σαλόνια της εποχής!

Στην ουσία , αν το καλοσκεφτείς, ένας είναι χαμένος!
Μόνο το παιδί!
Ο Σπύρος, θα πονέσει αλλά θα βρει αυτό το κάτι άλλο να συνεχίσει τη ζωη του και θα του έχουν μείνει και οι αναμνήσεις ενός αξέχαστου έρωτα!

Το παιδί!!! Αυτό που θα μεγαλώσει με τις λάθος αξίες! Αυτό που σαν μεγαλώσει θα γίνει χειρότερο απο τους γονείς του καθώς η επόμενη μας γενιά είναι παντα πιο εξελιγμένη από μας!
Αυτό που θα θέλει την Άρτα και τα Γιάννενα μαζί για να νιώσει μια τόσο δα στιγμή αληθινής χαράς! Αυτό και μόνο αυτό! Την στιγμή που αν είχε το φυσικό του πατέρα, θα διδασκόταν το αληθινό νόημα της αληθινής ζωής!!


Πάντα όλα τα ωραία τελειώνουν....
Σε ευχαριστούμε για το διήγημα τουτο Κάρυ!

Τα φιλιά μας!

kariatida62 είπε...

@Νερένια: Xαχαχαχα! Εχεις απόλυτο δίκιο...το ίδιο πιστεύω κι'εγώ!
Φιλιά

kariatida62 είπε...

@χνάρια: Eυχαριστώ πολύ. Θα τα λέμε συχνά...

kariatida62 είπε...

@Καπετάνισσα:N'αγιάσει το στόμα σου καπετάνισσα!
Ο μοναδικός χαμένος σε τούτη την ιστορία είναι το παιδί, τόθιξα και γω στα σχόλια παραπάνω...
Φιλιά

dimitris είπε...

Kariatida62 χαιρεται, Σαββατοκυριακο και ολιγη Παρασκευη, σου ''προτεινω'' σινεμαδακι, παρε το ετερον ημισυ και ''δειτε'' που παιζει το............του ΑΛΕΧΑΝΔΡΟ ΓΚΟΝΖΑΛΕΣ ΙΝΙΑΡΙΤΟΥ
Biutiful
Λιγα ''λογια'' για το εργο

Είναι γεμάτος μεταστάσεις και του απομένουν μόνο λίγοι μήνες ζωής. Από κείνη τη στιγμή η παγερή σκιά του θανάτου επικάθεται στην καθημερινότητά του και του επιβάλλει εγρήγορση στην επίλυση ανοιχτών λογαριασμών. Ντροπή και τύψεις τον πλημμυρίζουν κι αρχίζει να προσεγγίζει από άλλη οπτική οτιδήποτε άπτεται της ζωής του. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Ουξμπάλ (Χαβιέ Μπαρδέμ) ενέχουν διαστάσεις τραγωδίας, προσωπικής, υπαρξιακής αλλά και συλλογικής. Οσο ο πόνος της αρρώστιας μεγαλώνει η λεκάνη της τουαλέτας βάφεται όλο και πιο κόκκινη από τα ούρα του. Είναι ιδιαίτερα στοργικός με τα δυο του παιδιά, τη δεκάχρονη κόρη του και τον μικρό γιο που ακόμα «βρέχει» στον ύπνο του το κρεβάτι. Την εικόνα της πραγματικότητάς του συμπληρώνει η έντονη παρουσία της παθολογικά διαταραγμένης πρώην γυναίκας του που αδυνατεί - όσο κι αν θέλει - να οργανώσει την ίδια της τη ζωή.
Καλη σας διασκεδαση!!!

kariatida62 είπε...

@dimitris: Xαχαχαχαχα! Μπράβο Δημητράκη, ωραία πρόταση!
Ευτυχώς που μου είπες λίγα λόγια για το έργο, να πάρω και τα χαρτομάντηλα μαζί μου...
Φιλιά καλό ΠΣΚ και σε σένα...
Το Σάββατο βράδυ έχω τραπέζι...αν πεινάς έλα,και τι δεν θάχω! χαχαχαχαχα!

Phivos Nicolaides είπε...

Πολύ ενδιαφέροντα όσα καταγράφεις και προπάντων διδακτικά! Καλό σ/κ.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Μπορώ να πω πως λυπάμαι που τελείωσε. Με είχε συνεπάρει τόσο η ανάγνωση της ιστορίας η γλώσσα η πλοκή που θα μου λείψει τώρα. Απέδειξες όμως ότι έχεις σπουδαίο ταλέντο αλλά και μεγάλη αγάπη για τούτο τον τόπο που μας πληγώνει. Όχι ο τόπος αλλά οι τύποι του τόπου που τον ορίζουν.

kariatida62 είπε...

@Phivos Nicolaides: Xαίρομαι που σου αρέσουν οι ιστορίες μας Φοίβο...
Νάσαι καλά και να περνάς!

kariatida62 είπε...

@ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ: Βαρέθηκα Χριστόφορε,βαρέθηκα την μιζέρια μας,την εσωστρέφειά μας,την κατάντια μας και ζητώ λίγη δύναμη!!!
Πού θα την βρω, αν δεν γυρίσω πίσω να την πάρω απο τους παππούδες μας που τους χρωστάμε τόσα μα τόσα πολλά?
Αυτό κάνω τόσο καιρό εδώ μέσα...και ζητώ να εμψυχωθείτε, να παραδειγματιστούμε και να προχωρήσουμε μπροστά!!!

matthaios είπε...

Καλησπέρα Κάρυ..Σαν τον φαντομά εμφανίζομαι.. :-)Δουλειά Κάρυ μου το μυστικό της απουσίας μου..Ο χρόνος βλέπεις..Για το μυθιστόρημα που εγραψα ειναι ενα απο τα καλυτερα που εχω διαβάσει είναι κατ αρχήν η καθαρεύουσα..Ο δημιουργός του ημερολογίου και δημιούργησε.. σασπενς αλλά και η αφηγηματολογία του πραγματικά σε "μετέφερε" στίς εποχές του ..Λούη!

kariatida62 είπε...

@matthaios o krhs: Kαλώς τον κουρασμένο μου!
Γι'αυτό το ξεχώρισα καιγω Ματθαίε, μου και σας το διηγήθηκα....για όλους τους λόγους τους παραπάνω που αναφέρεις...
Καλή ξεκούραση σήμερα!

Υ.γ. Δεν πέρασες να πάρεις και ένα μεζεδάκι χθές, να πιείς και ένα κρασάκι...

ΔΑΝΑΗ είπε...

Τυχαία έφτασε στο "μπλογκόσπιτό σου". Άλλα ζητούσα και άλλα βρήκα. Την τριγωνική ξύστρα του αρχαιολόγου συγκεκριμένα. Και αιφνιδιαστικά, ίσως γιατί είναι και παραμονή Χριστούγεννα, πέτυχα το Μαμούνι και τον έρωτα του Σπύρου... Μαγεμένη!

kariatida62 είπε...

Έτσι συνήθως συμβαίνει...άλλα ψάχνει κανείς και άλλα ανακαλύπτει! Χαίρομαι που βρέθηκες απ'εδώ Δανάη και σε γνωρίσαμε έστω και κατά λάθος... :)