Ο Ερωτας του Σπύρου...συνέχεια Νο7

 Κάρυ: Βρέχει για τα καλά έξω! Πώς με μελαγχολεί αυτή η βροχή...κάθε σταγόνα της ένα δάκρυ μου ζητά..
Mαμούνι, τι κάνεις εκεί διαβάζεις?
Μαμούνι:..........
Kάρυ: Τι διαβάζεις; Μα, για να σε δω, κλαίς; Μαμούνι κλαίς; γιατί;
Μαμούνι: Δεν άντεξα άλλο να σε περιμένω βρε Κάρυ, και πήρα μόνο μου το ημερολόγιο της Αικατερίνης να διαβάσω την συνέχεια.
Να και τώρα...διαβάζοντάς το με πήραν τα κλάματα!
Κάρυ: Mα γιατί σε πήραν τα κλάματα,  άρχισε να μου το διαβάζεις ...το τέλος ας το διαβάσεις εσύ καλύτερα.

 31 Μαρτίου 1896, εν πλω

Αγαπητόν ημερολόγιον,
Γράφω ενώ τα δάκρυα πλημμυρίζουν τους οφθαλμούς μου. Η καρδία μου πάλλεται απο πλείστα όσα συναισθήματα. Αισθάνομαι απροσμέτρητον υπερηφάνειαν και υψίστην χαράν δια το Σπύρον. Τον Σπύρον Μου, την ψυχή της ψυχής μου!!!
Το έκαμε όπως το είπεν. Ενίκησεν! Εθριάμβευσεν!
  Ω, αγαπητόν μου ημερολόγιον, ολόκληρο το Στάδιον όρθιον τον επευφήμει.
Μία ουρανομήκης ζητωκραυγή ανεπέμφθη απο όλα τα στήθη, ενώ ταυτοχρόνως αντήχησεν η βολή του τηλεβόλου η πιστοποιούσα την έλευσιν του νικητού.
Τότε ...Εκείνος εισήλθεν εις το Στάδιον, υψηλός, εύσωμος, ηλιοκαής, φέρων  την λευκοκύανον στολήν των Ελλήνων αθλητών και κατάρρυτος υπο ιδρώτος.

Αχ, ένας ολόκληρος Λαός εχειροκρότει, έσειεν μανδήλια, πίλους και σημαίας, πολλοί έκλαιον, άλλοι δεν ήξευραν πώς να εκδηλώσουν την χαράν των. Πολλοί απο τας χαμηλάς κερκίδας εκατέβηκαν και τον εσήκωσαν εις τας χείρας των και τον ετριγύριζαν εν είδει θριάμβου.

Άλλοι  έστελναν δώρα, ο πλούσιος κύριος Ευκαρπίου προσέφερεν εις τον μέγαν Ολυμπιονίκην το μυθώδες ποσόν των δέκα χιλιάδων φράγκων και εκείνος το ηρνήθη, θέλων να διασώση το Ολυμπιακόν πνεύμα!!!

Ήτο βεβαίως και εκείνη η νεαρά, η οποία τον ηνόχλει με τας ανοησίας της, αλλά ο Σπύρος Μου, εμένα έψαχνε να αντικρύση και ομολογώ δεν άντεξα, εσηκώθην, επροχώρησα ώστε να δύναται να με διακρίνη και εκούνησα το μανδήλιόν μου.

 
Ποτέ άλλοτε δεν τον αγαπούσα περισσότερον! 
Ωστόσο ευθύς ενεθυμήθην το χρέος μου και την απόφασίν μου!
Με αφάνταστον ψυχικόν κόπον εγκατέλειψα το υπερήφανον και αλαλάζον πλήθος και ώδευσα  προς την άμαξαν η οποία με επερίμενεν έξωθεν  του Σταδίου.
Όπως είχαμε συμφωνήσει μετά του συζύγου μου, θα φεύγαμε απο τας Αθήνας, την επαύριον του Μαραθωνίου. Εις τον Πειραιά θα επιβιβαζόμεθα του ατμοπλοίου με προορισμόν την Μασσαλίαν.

Αυτή την στιγμήν έχομεν ήδη  τρείς ώρας οπού εγκαταλείψαμεν τον λιμένα του Πειραιώς.
Όταν μετά τρεις ημέρας φθάσωμεν εις την Μασσαλίαν, θα ταξιδεύσωμεν με τραίνον δια το Παρίσι.
Εκεί θα εγκατασταθώμεν περί τους έξι μήνας.
Δεν έχω αποφασίσει ακόμη πού θέλω να φέρω εις τον κόσμον το αγαπητότατον τέκνον του Σπύρου Λούη. Του μεγάλου μας Ολυμπιονίκου.

Εύχομαι εκ βάθους καρδίας να με λησμονήση και να είναι ευτυχισμένος εις την υπόλοιπον ζωήν του. Εγώ πάντως δεν θα λησμονήσω ποτέ και θα κάμω το παιδί μας να τον θαυμάζη και να τον έχη ως πρότυπον ζωής ...
Της Έλενας Χουζούρη

Κάρυ: Μαμούνι πρέπει να ξέρεις πως στον  βαθιά υλιστικό κόσμο που ζούμε, οι ηθικές αρχές και οι   αρετές όπως η εντιμότητα,  γενναιότητα, αξιοπρέπεια, ανδρεία, που συνήθως δεν εξασφαλίζουν  την  ισχύ του χρήματος, απορρίπτονται!`

Το χρήμα έχει δύναμη τρομερή νικά πολλές φορές ακόμα κι'έναν φτερωτό Θεό.

Στέκεται όμως αδύναμο μπροστά στην απόκτηση της πραγματικής ευτυχίας!

Ο πλούτος είναι πρόσκαιρος ακόμα και αν σε συντροφεύει σ'όλη την ζώσα περίοδο.

Μετά τον θάνατο όμως μόνο η Αρετή παραμένει να φωτίζει το πέρασμά σου, όπως ακριβώς φωτίζει την μαραθώνια... διαδρομή του Σπύρου Λούη.

Ο Σπύρος επέλεξε ν'ακολουθήσει τον "λακωνισμό" που εκτός απο τρόπος έκφρασης είναι και η απλή-λιτή θεώρηση της ζωής!!!

                                                 ΤΕΛΟΣ