bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011

Ποιητική βραδυά με τον Οδυσσέα Ελύτη

 ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ
Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν'εκείνα που αγαπώ
γι'αλλού γι'αλλού ξεκίνησα

Στ'αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ'ομολογώ
Σαν νά'μουν άλλος κι όχι εγώ
μες την ζωή πορεύτηκα.

Όσο κι αν κανείς προσέχει
όσο κι αν τα κυνηγά
Πάντα, πάντα θάναι αργά
δεύτερη ζωή δεν έχει...
 (Τα ρω του έρωτα)
ΤΟ ΚΟΧΥΛΙ
Επεσα για να κολυμπήσω
κι άφησα την καρδιά μου πίσω
Άφησα την καρδιά μου χάμω
σαν το κοχύλι μες την άμμο.

Πέρασαν όλες οι κοπέλες
με τα μαγιό και τις ομπρέλες
Υστερα πέρασαν οι φίλοι 
κανείς εεν βρήκε το κοχύλι

Χρόνους και χρόνους κολυμπάω
πούνάν' η αγάπη για να πάω
Εφαγε η θάλασσα το βράχο 
κι έμεινε το νησί μονάχο.(τα ρω του έρωτα)

ΤΟ ΤΡΙΖΟΝΙ
Κοιμήθηκα κοιμήθηκα
στου γιασεμιού την ευωδιά 
Στων φύλλων το μουρμουρητό
στων άστρων το χρυσό γιαλό

Οι άνθρωποι μ'αρνήθηκαν
κανείς δεν μου σιμώνει
Μόνο μου κάνει συντροφιά 
της νύχτας το τριζόνι:

-Eννοια σου λέει έννοια σου 
κι εγώ είμαι δω κοντά σου
Για συντροφιά στην έγνοια σου 
και για παρηγοριά σου.

Τρι και τρι Τρι και τρι
τι πικρή πούναι η ζωή 
Τι γλυκειά και τι πικρή
τρι και τρι και τρι και τρι

Κοιμήθηκα, κοιμήθηκα 
στων Αρχαγγέλων τη σκιά 
Στην ερημιά του φεγγαριού
στο κυμματάκι του γιαλού

Τι νά'φταιξα της μοίρας μου
κι έτσι με φαρμακώνει 
Μονάχα μου αποκρίνεται της νύχτας το τριζόνι:

- Eίμαι μικρό πολύ μικρό
μα'ναι ο Θεός μεγάλος
Αυτό ποτέ δε θα στο πω
μήτε κανένας άλλος

Τρι και τρι και τρι και τρι
τι πικρή πο'ναι η ζωή 
Τι γλυκειά και τι πικρή 
τρι και τρι και τρι και τρι. (τα ρω του έρωτα)
ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ
Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ'άλλα που πέρασαν
Εαν είναι αλήθεια

Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά
Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω απο τα νερά
Τα "πίστεψέ με" και τα "μη"
Μια στον αέρα, μια στη μουσική

Τα δυό μικρά ζώα, τα χέρια μας
που γύρευαν ν'ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο
ή γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες
Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί 
Πανω απ' τις ξερολιθιές, πίσω απ' τους φράχτες
Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου
Κι έτρεμε τρείς φορές το μωβ τρείς μέρες πάνω απο τους καταρράχτες

Εάν αυτά είνα αλήθεια τραγουδώ 
Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό
Στο τοίχο, τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά
Τη γάτα που μας κοίταζε μέσα στα σκοτεινά
Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό
Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο
Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.


---------

Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ'άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί  που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνά στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ
(ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ)
Πρώτη φορά σ'ενός νησιού τα χώματα
δύο του Νοεομβρίου ξημερώματα
βγήκα να δω  τον κόσμο και μετάνιωσα
τα "ζόρικα" που λεν αμέσως τά'νιωσα

Μήνες εννέα πρι την πρώτη μέρα μου
δούλευα για το σπέρμα  του πατέρα μου
και πεντακόσιες τρεις κατά συνέχεια
μετά -για την ψευτιά και την ανέχεια

Δύσκολο δύσκολο της γης το πέρασμα
και να μη βγαίνει καν ένα συμπέρασμα
Μεσα στον εαυτό μου τόσο κρύφθηκα
που μήτε ο ίδιος δεν τον αντελήφθηκα

Ωσπου μια μέρα το'φερε η περίσαταση 
κι αγάπησα χωρίς καμιάν αντίσταση
αλλά και στην προσπάθεια την ελάσσονα
πάντοτε βρε παιδιά μου τα θαλάσσωνα

Πρώτον διότι κυνηγούσα το Άπιαστο
και δεύτερον γιατ'ήμουν είδος Άμοιαστο
Εφ'ώ και αφού την τύχη μου σιχτίρισα
πίσω στον εαυτό μου ξαναγύρισα.
ΤΑ ΠΑΘΗ 
(Το άξιον Εστί)
Ιδού εγώ λοιπόν
ο πλασμένος για τις μικρές Κόρες και τα νησιά του Αιγαίου
ο εραστής του σκιρτήματος των ζαρκαδιών
και ο μύστης των φύλλων της ελιάς
ο ηλιοπότης και και ακριδοκτόνος
Ιδού εγώ καταντικρύ
του μελανού φορέματος των αποφασισμένων
και της άδειας των ετών, που τα τέκνα της άμβλωσε,
γαστέρας το άγγρισμα!
Λύνει αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλλει τα βουνά.
Μοίρα των αθώων, πάλι μόνη, νά σε, στα Στενά!
Στα στενά τα χέρια μου άνοιξα
στα στενά τα χέρια μου άδειασα
κι'άλλα πλούτη δεν είδα, κι'άλλα πλούτη δεν άκουσα
παρά βρύσες κρύες να τρέχουν
Ρόδια ή Ζέφυρο ή φιλιά.
Ο καθείς και τα όπλα του είπα:
Στα στενά τα ρόδια μου θ'ανοίξω 
Στα στενά φρουρούς τους ζέφυρους θα στήσω
τα φιλιά τα παλιά θ'απολύσω που η λαχτάρα μου άγιασε!
Λύνει ο αέρας τα στοιχεία και βροντή προσβάλλει τα βουνά.
Μοίρα των αθώων, είσαι η δική μου Μοίρα!
Η Ποίηση του Ελύτη:
O Oδυσσέας Ελύτης παρουσιάζεται για πρώτη φορά στα γράμματά μας σε ηλικία είκοσι τριών χρονών, απο το περιοδικό "Τα νέα Γράμματα", τον Νοέμβρη του 1935, με μια σειρά ποιήματα που πολύ εύστοχα ο Γιώργος Θεοτοκάς τα χαρακτήρισε "σα μυστηριακό ξημέρωμα στο Αιγαίο"
Ήταν η πρώτη εκδήλωση ενός ολότελα άγνωστου νέου, που χρόνια γυμνάζονταν κρυφά στα μοντέρνα ποιητικά εργαστήρια. Ο υπερρεαλισμός, που βρισκόταν τότε στην ακμή του, και ποιητές σαν τον Πωλ Ελυάρ, τον Ροβερντύ και Ζουβ, γοήτευαν την παρθένα φαντασία του και θρέφαν με μαγικές ουσίες νέου λυρισμού την έκτακτη ευαισθησία του. 
Τα συρτάρια του ήταν γεμάτα απο τετράδια με λογής ασκήσεις και σχεδιάσματα, με ελεύθερους στιχουργικούς τύπους και τρόπους που τους κατάστρωνε υπομονετικά και μουσικά.
Πληθωρικός και μαζί αυτοελεγχόμενος, σχεδιάζοντας, ονειροπολώντας, καθόλου βιαστικός, καθόλου θορυβώδης, δειλός και παρθενικός, γύρευε μια ώρα ωριμότητας και ιδεώδεις φιλολογικές συνθήκες, για να παρουσιαστεί.
Ποίηση και ζωγραφική στις μοντέρνες του εκδηλώσεις, τα ινδάλματά του. Όμως ήθελε το μοντέρνο αυτό να είναι κάτι το απόλυτα καθαρό και το σαφώς ελληνικό. Γι'αυτό απο όλους τους ποιητές προτιμούσε κατά κύριο λόγο τον Κάλβο.
Η ποιητική του σταδιοδρομία ολοκληρώνεται το 1996. Διαρκεί εξήντα γεμάτα χρόνια.

Η ποιητική βραδυά με τον Οδυσσέα Ελύτη έναν απο τους  σημαντικότερους Έλληνες ποιητές,βραβευθέντα με το Βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας θα συνεχιστεί  και σε δεύτερο αφιέρωμα...


34 σχόλια:

a-kentavrou είπε...

Σταθερά αμετακίνητα σε αυτό που μας ανεβάζει . Το υποστηρίζω από καιρό το blogging δεν είναι μόνο προσωπική, ιδιωτική υπόθεση είναι δημόσιος χώρος είμαστε υποχρεωμένοι να διατηρούμε ένα επίπεδο και να μην εξαντλούμενα σε άσκοπες διαμάχες και σε θέματα που μας ευτελίζουν.

kariatida62 είπε...

@a-kentavrou: E! Kαλά Αστέρι μου!
Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι...
ανθρωποι είμαστε με αδυναμίες!
Οι μπλόγκερς και θα αστειευτούν και θα διαφωνήσουν ενίοτε θα τσακωθούν ως γνήσιοι Ελληνες μπλόγκερς!χαχαχαχα!
Αυτά συμβαίνουν και στα καλύτερα σπίτια!!!
Ετσι εξ'άλλου χτίζονται "υγιείς" σχέσεις...ακόμα και μέσα απο τα μπλογκς!:)

ღ oneiremataღ είπε...

Κάρυ μου,
απόψε σε νιώθω ακόμα περισσότερο δίπλα μου...ανήσυχό μου πνεύμα κι εσύ που διψάς για πνευματική γνώση, αλλά κι απλόχερα χαρίζεις τριγύρω σου όλη εκείνη που κουβαλάς μέσα στην ψυχή σου...ρουφάω διψασμένη το νεράκι της γνώσης απ΄το χέρι σου που μου προσφέρεις, να ξεδιψάσω...λατρεύω Ελύτη, λατρεύω Κάρυ...ο ένας κατακτητής της ...κορυφής, εσύ κατακτάς όλο και περισσότερο την ψυχή μου... φιλάκια πολλά

kariatida62 είπε...

Ελα μεσα! Μη στέκεσαι στη πόρτα, θα κρυώσεις....

Ανώνυμος είπε...

Να σχολιάσω ή θα δεχτώ επίθεση; Καλού κακού έχω φορέσει και μια πανοπλία, χα, χα, χα...

Πολύ καλή η ποιητική βραδιά. Ο Ελύτης είναι αγαπημένος.

"Όπως σε ξέρει το φιλί κανένας δεν σε ξέρει..."

Σε χαιρετώ ελπίζοντας όταν ξαναγυρίσω να μην πέσω πάλι σε μάχες κι αντιπαραθέσεις. Αναμένω με αγωνία και τη συνέχεια...

kariatida62 είπε...

@Οneiremata:Eίναι πραγματικά μαγικό δυο άνθρωποι που δεν έχουν ποτέ τους συναντηθεί να νιώθουν τόσο κοντά ο ένας τον άλλον!
Και ένας ποιητής νάρχεται με τους στίχους του να "ευλογεί"αυτή την σχέση που αναπτύσσεται!
Σ'ευχαριστώ φίλη μου, σ'ευχαριστώ πολύ!

kariatida62 είπε...

@teleytaios:Xαχαχαχαχα!
Τελευταίε μου, βλέπω πως είσαι και προνοητικός...χαχαχαχα!
Ποτέ δεν ξέρεις εδώ μέσα τι θα σου ξημερώσει όσο ηρεμα κι'αν βλέπεις τα πράγματα....χαχαχα!
Για να ένα πράγμα όμως θα πρέπει να περηφανευτώ...δεν σας αφήνω ποτέ να πλήξετε!!!!χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Σας κρατώ σε εγρήγορση και ετοιμότητα....χαχαχα!

kariatida62 είπε...

Μα γιατί δεν μπαίνεις μέσα?
Ελα μη φοβάσαι...είμαι κάτω απο την γαλήνια επήρεια των στίχων του ποιητή! Ελα!

a-kenavrou είπε...

Ας βάλω τον Ελύτη να χαιρετίσει ποιητικά τη γυναίκα την ανυπεράσπιστη από την ανδρική λεκτική βία.
ΧΑΙΡΕ η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή
Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί

Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται
Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται

Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία
Χαίρε της ερημίας των νήσων η Αγία

Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή
Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη

Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο
Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα

Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των κήπων
Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου

Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή
Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική

kariatida62 είπε...

@α-Κενταύρου: Δεν είστε εσείς Φυσικοί!!! Αποκλείεται!
Κλώνοι ποιητών είστε και μου κάνετε πλάκα! χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!

Ανώνυμος είπε...

Υποκλίνομαι στον α-Κενταύρου.

(Παρά το γεγονός ότι με δυσκολεύει η πανοπλία και η περικεφαλαία είναι εξαιρετικά βαριά... χα,χα,χα...)

dimitris είπε...

Kariatida62 καλησπερα, ωραια ιδεα ο Ελυτης ειχε γραψει στιχους που ''ΣΚΙΑΓΡΑΦΟΥΝ'' ολη την ''γκαμα'' των Ελληνων, ενα απο τα ποιηματα του ειναι και ο,

ΧΑΜΑΙΛΕΩΝ

Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
Χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων

Πρωί πρωί χαράματα
κόβω απ' τον ήλιο γράμματα
Στη γλώσσα που διαβάζουνε
οι αγράμματοι κι αγιάζουνε

Κατά τις έντεκα παρά
το στήνω μες στην Αγορά
Πουλάω φως ουράνιο
στίχους απ' το Κοράνιο

Πουλάω τ' όχι και το ναι
κι όσα ποτέ δεν είδανε
Στη Λεϊλά στη Λεϊλέ
πουλάω το ροζ και το βιολέ

Στο τζαμί την ώρα που 'ναι
οι πιστοί και προσκυνούνε
Κάνω κι έρχονται από πέρα
τα ουρί μες στον αέρα

Μια στιγμή στο δειλινό
ρίχνω χρώμα γαλανό
Ύστερα πάνω απ' τα κάστρα
πάω να καρφώσω τ' άστρα

Δεν είμαι Μωαμεθανός
ούτε και ανήκω κανενός
Σ' όσους και να πάω τόπους
ίδιους βρίσκω τους ανθρώπους

Το επάγγελμά μου το εξασκώ
στο Κάιρο και στη Δαμασκό
Χρόνους εννιά και πλέον
σαν ένας χαμαιλέων!!!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

"...Ξέρεις, κάθε ταξίδι ανοίγεται στα περιστέρια
Όλος ο κόσμος ακουμπάει στη θάλασσα και τη στεριά
Θα πιάσουμε το σύννεφο θα βγούμε από τη συμφορά του χρόνου
Από την άλλην όψη της κακοτυχιάς
Θα παίξουμε τον ήλιο μας στα δάχτυλα
Στις έξοχες της ανοιχτής καρδιάς
Θα δούμε να ξαναγεννιέται ο κόσμος..."

Καλό σου βράδυ!!! Καρυάτιδα!!

(δεν έχω λόγια............!!!!!

kariatida62 είπε...

@dimitris:Εχεις δίκιο Δημητράκη, ο Ελύτης μέσα απο τους στίχους του περιέγραψε κάθε τι Ελληνικο. Τον τόπο,τα χρώματα του, την ιστορία, τους ανθρώπους του...
Το ποίημα που διάλεξες να μου αφήσεις ήταν προγραμματισμένο να μπει στη δεύτερη ποιητική βραδυά.
Με πρόλαβες...αλλά δεν πειράζει, μ'άρεσε που συμμετείχες στην κουβέντα μας για τον Ελύτη χαρίζοντας ενα ποίημα του!
Στο συγκεκριμένο όλα τα μηνύματα που ηθελε να περάσει κρύβονται στον προτελευταίο στίχο!
Καλό βράδυ

dimitris είπε...

Kariatida62, εβαλες μονο ποιηματα απο τον νομπελιστα ποιητη μας, τιποτα για το ποιος ηταν, πιστευω οτι θα βαλεις, βρηκα λοιπον μια παρουσια του Χριστιανοπουλου, στην τοποθετηση του για τους μεγαλους μας ποιητες, χωρις να μασαει τα λογια του ειπε..........Αλλά όσο λακωνικός και βαθύς είναι ο ποιητής Χριστιανόπουλος όταν γράφει τόσο… εξωστρεφής και καυστικός γίνεται όταν είναι να υπερασπίσει τις απόψεις του. Η ερώτηση (που του έθεσε ο Γρηγόρης Ψαριανός) αφορούσε την επικριτική άποψη που είχε καταθέσει σε συνέντευξή του, πριν από µια δεκαετία περίπου, για τον Σεφέρη. Είχε αναθεωρήσει άραγε;

«Καθόλου», απάντησε. «Η αντίρρησή µου πηγάζει από κάποιες µικρές λεπτοµέρειες. Ο Σεφέρης αποδέχτηκε να αλλάξει τον τίτλοτου ποιήµατος “Κύπρον ου µ’ εθέσπισεν” και νατο κάνει “Ηµερολόγιο Καταστρώµατος Γ’” κι έτσι πήρε το Νοµπέλ. Ε, να χέσω τέτοιο Νοµπέλ». Και για τον Ελύτη είχε εκφράσει πολλές φορές τις αντιρρήσεις του. Συγκεκριµένες αντιρρήσεις που αφορούσαν τον τρόπο ζωής του. «Τον επέκρινα– και τουτο είχα πει στα ίσια και µετά δεν µου µίλαγε. Ηταν τεµπέλης. Ηταν από πλούσια οικογένεια και ζούσε µια ζωή µε το χαρτζιλίκι της µαµάς του και των αδελφών του για να είναι απερίσπαστος και να γράφει ποίηση. Μα είναι δυνατόν, επειδή είσαι ποιητής, να τεµπελιάζεις και να τρέχεις µε τις πιτσιρίκες;».

Nαι, αλλά και ο Σαχτούρης δεν δούλεψε ποτέ (παρατήρηση από το κοινό). «Μα είναι ολόκληρη συνοµοταξία τεµπελχανάδων. Παράδειγµαείναι ο Ελύτης».
Αυτο δεν εχει να κανει με την ''ποιοτητα'' των στιχων...

kariatida62 είπε...

@ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ:ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ
Γέννηση της μέρας!
Συμπεριέλαβες στίχους απο ποίημα που ανήκει στον κύκλο προσανατολισμοί.
Ήδη σε λίγες ώρες μια καινούργια μέρα θα γεννηθεί..και θα την απολαύσουμε μαζί εσύ στην Καστοριά και γω εδώ στην Αθήνα...μα και οι δύο τώρα θα προσπαθήσουμε στο όνειρό μας να πιάσουμε το σύννεφο, για να βγούμε απο την συμφορά...
Καλό βράδυ Πέλα,ραντεβού στα σύννεφα! :)

Ανώνυμος είπε...

Γαλήνη σαν της Kυριακής που λείπουνε όλοι
σ' ένα δωμάτιο που του αφαίρεσα τα αισθήματα.

Πλανιέται κάποια πιθανότητα θανάτου
υπέροχου με σκαλιστές επάνω στο γυαλί ορχιδέες.
Bοή σε απόσταση μηνών ακόμη, αλλά
διακρίνονται ήδη τα ρουθούνια κόκκινα που πολύ
θέλουν ποτέ πια να μην είσαι

kariatida62 είπε...

@dimitris: Σε ποιητική βραδυά σε κάλεσα Δημητράκη μου, σε ποιητική βραδυά! Δηλαδή απαγγέλουμε στίχους, πίνουμε το ποτάκι μας, ακούμε την μελοποιημένη ποίηση του Ελύτη επιμελημένη απο το Μαμούνι και στοχαζόμαστε...
Ο ποιητής Δημητράκη μου, κατα΄κανόνα είναι ιδιόρυθμο άτομο..
Δεν μοιάζει με εμάς τους κοινους θνητούς! Είναι ένας καλλιτέχνης!
Απόψή μου είναι πως πρέπει να τους συγχωρούμε πολλά!
Δεν μπορούν επι παραδείγματι να δουλεύουν το πιλοφόρι και το μυστρί και να σου γράφουν παράλληλα τα ρω του έρωτα!
Είναι λίγο αντιφατικός ένας τέτοιος συνδυασμός, οπότε νομίζω πως ο Χριστιανόπουλος είναι αρκετά αυστηρός με τους ποιητές και ίσως αυτό κανει την διαφορά του μ'αυτούς και δεν προκειται να πάρει ποτέ Νόμπελ λογοτεχνίας...
Βέβαια κι'αυτός δεν νομίζω πως λιώνει κάθε μέρα στο μεροκάματο, μπροστά απο βιβλία, σπουδές και περιοδικά έχει όλη την ζωή του αφιερώσει!

kariatida62 είπε...

@coula:από το Hμερολόγιο ενός αθέατου Aπριλίου, οι στίχοι που έφερες Κουλίτα!
Μ'αρέσει που μου φέρνετε νοηματικά, αρκετά δύσκολους στίχους!
Ο Ελύτης δεν είναι εύκολα αναλύσιμος...θέλει αρκετή μελέτη!
Νάσαι καλά,καλό βράδυ, καλή ξεκούραση!

dimitris είπε...

Καλα λοιπον, πιασε ενα βερμουτ, υπαρχει?
ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ.
Γιατί τα παλικάρια μας κι οι κόρες μας γιατί,
πια δεν γνωρίζουνε αίμα και δάκρυα τι θα πει.
Γιατί το μόνο αίμα να 'ναι απ' τα σφαχτάρια,
γιατί τα μόνα δάκρυα που λάμπουν το πρωί
να ΄ναι η βροχή που ανθίζει την ελιά πάνω στη γη με ορμή.

Ο βασιλιάς καινούργιες χώρες θα κατακτήσει
και τη φελλάδα των φτωχών κι αυτήν θα την ζητήσει
Του κόσμου το βασίλειο λαμπρά για να στηθεί
πρέπει το φτωχοκάλυβο να ξεθεμελιωθεί...

Drmakspy είπε...

Όπως πάντα με κάνεις να περηφανεύομαι που είμαι Έλληνας και συμπατριώτης της πιό φωτισμένης Καριάτιδας... Όσα μπράβο για τις αναρτήσεις σου είναι ελάχιστα...
Μνεία σε όσους μελοποίησαν τους μεγάλους ποιητές μας, εκλαϊκεύοντας το λαμπρό έργο τους... Είναι μαγεία να τραγουδάει ο όχι ιδιαίτερα μορφωμένος εργάτης Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσο, Καββαδία.... Να'ναι κτήμα της ψυχής του χωρίς να πρέπει να ανοίξει βιβλίο....

ΜΑΜΟΥΝΙ είπε...

@dimitris:Πιάσε το βερμουτάκι κύριε Δημητράκη(μες την εποχή του είναι αυτός ο άνθρωπος!)και εδώ σου έχω και τα εμβατήριά σουχορωδιακά!

kariatida62 είπε...

@DrMakspy: Kαλημέρα Σπυρέττο μου!
Εχεις απόλυτο δίκιο...οι συνθέτες που μελοποίησαν ποιητές έχουν προσφέρει τα μάλα για την ευρεία διάδοση του ποιητικού λόγου.
Χατζιδακις, Θεοδωράκης, Μικρούτσικος,Μαρκόπουλος,Μούτσης,Β.Δημητρίου που μελωποίησε Καρυωτάκη, μέχρι και Γιάννης Σπανός που μελωποίησε το Χριστινάκι του Βασίλη Ρώτα. Αλλά και πολλοί ακόμα που δεν έρχονται στο μυαλό μου, α!κάτσε θυμήθηκα κι'άλλους : Λουδοβίκος των Ανωγείων,
Νίκος Ξυδάκης,
Κώστας Λειβαδάς,Φοίβος Δεληβοριάς, Γιώργος Ανδρέου, Ορφέας Περίδης, με τον γενικό τίτλο Δεν ξέρω παρά να τραγουδώ, και άλλοι και άλλοι...!

Αστοριανή είπε...

...Πόσο μου λείπεις, Ελλάδα!
(κι ας με πονας με τις...απεργίες σου, τα σκουπίδια σου, τις ...κ.λ.π.)
Μία και 50΄, και ο ύπνος δεν με παίρνει!

Καρυάτιδά μου,

καλή μέρα, καλό μήνα,

από μια ΝΥ που δεν σ' αφήνει να σταθείς όρθια...
γλυστρώντας από τον πάγο!!!!!!!!!!!

Σε φιλώ,
Υιώτα
αστοριανή

kariatida62 είπε...

@ Αστοριανή: Kαλημερα και καλό μήνα στην Ελλάδα της Διασποράς!!!
Μου στέλνεις τον νόστο σου, σου στέλνω μια ζεστή αγκαλιά απο την μάνα- πατρίδα.
Κάνε τσουλήθρα και πέταξε κοντά μας!
Την αγάπη μου!

ξωτικό είπε...

Aαα ανάσες κι εδώ βλέπω !!!
Ζωτική ανάγκη επείγουσα !!!
Μια αισιόδοξη καλημέρα και θα μείνω να απολαύσω με ησυχία !!

kariatida62 είπε...

@Ξωτικό:Βαθειές ανάσες με μάτια και αυτιά...για ν'αντέξουμε!
Καλημέρα παγωμένη...τουρτουρίζω!
Χάλασε το καλοριφέρ εδώ που είμαι και έχω ξεπαγιάσει.

ξωτικό είπε...

ωωωχ σε λάθος μέρα !! δε χάλαγε στους καυγάδες που ανάβουν τα αίματα;;; χαχαχα !!!
κουράγιοοοοο !!!

zoyzoy είπε...

Υπέροχος μοναδικός ο Ελύτης!
Οι στίχοι του αγαπήθηκαν ακόμα περισσότερο με τους συνθέτες που μελοποίησαν και έδωσαν την ευκαιρία σ'ολους να σιγοψιθυρίζουν Ελύτη!

Καλή σου μέρα με φιλιά θαλασσινά!

magda είπε...

Πολύ ωραίο αφιέρωμα στον αγαπημένο μας ποιητή, ευχαριστώ...

kariatida62 είπε...

@Zoyzoy: Nαι Ζουζού μου έχεις δίκιο!
Οι συνθέτες έχουν βοηθήσει πολύ ν'ακουστεί ο ποιητικος λόγος!
Κρύο πολύ και βροχή σ'εμάς!
Το ίδιο μου λέει και το καμάρι μου έχετε και κάτω...
Φιλιά

kariatida62 είπε...

@magda: Εγώ ευχαριστώ, που πέρασες Μάγδα!

Ελένη Μπέη είπε...

Α, μα εσύ, παιδάκι μου, βάλθηκες να με κρατήσεις ολονυχτία στο ...Ερεχθείο. Καρυάτιδα κοντεύω να γίνω, αυτή που λείπει. Χαχαχαχαχαχα

Μα Ελύτη; Ελύτη; Καλά, συνέχισε εσύ και σου φυλάω μια έκπληξη εγώ που θα τρίβεις τα μάτια σου.

Περαστική είμαι και βιαστική τέτοιαν ώρα. Κουτουλάω. Κι εδώ πρέπει να σταθώ. Αύριο, λοιπόν.

kariatida62 είπε...

@Nερενια: Eμ'εχθές που είχαμε ποιητική βραδυά και το Μαμούνι έβαλε, τα μελοποιημένα ποιήματα δεν ηρθες να τα ακούσεις! Τι να σου κάνω?
Σήμερα τόπιασε το παλαβό και άρχισε τα swing!!!!
Περιμένω την έκπληξη...
Καληνύχτα καλή ξεκούραση!