bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΥ ΕΡΩΤΑ...

Βαδίζω το δρόμο μου...
 Το δρόμο , που  εγώ έχω επιλέξει και έχει μόνο μια λωρίδα κυκλοφορίας : τη δική μου!

Στ’ αριστερά μου, ένας αιώνιος τοίχος χωρίζει το δρόμο μου απ’ το δρόμο κάποιου που βαδίζει δίπλα μου, απ’ την άλλη πλευρά του τοίχου...

Πού και πού, σ’ αυτόν τον τοίχο βρίσκω μια τρύπα, ένα παράθυρο, μια σχισμή….Και μπορώ να κοιτάξω το δρόμο του γείτονα ή της γειτόνισσάς μου.

Μια μέρα, καθώς περπατώ, μου φαίνεται ότι βλέπω στην άλλη άκρη του τοίχου μια μορφή που κινείται στο δικό μου ρυθμό, προς την ίδια κατεύθυνση.

Κοιτάζω αυτή τη μορφή: είναι μια γυναίκα. Είναι όμορφη!
 Με βλέπει κι αυτή. Με κοιτάζει?!?!

Την ξανακοιτάζω.

Της χαμογελώ…Μου χαμογελά....
 Παίρνει πάλι να βαδίζει το δρόμο της, κι εγώ επιταχύνω το βήμα μου γιατί ανυπομονώ για την επόμενη ευκαιρία να ξανασυναντηθώ με αυτήν τη γυναίκα.

Στο επόμενο παράθυρο κοντοστέκομαι μισό λεπτό.

Όταν εκείνη φτάνει, κοιταζόμαστε μέσα από το άνοιγμα.

Της δείχνω με νοήματα πόσο πολύ μου αρέσει. Μου απαντά με νοήματα.
 Δεν ξέρω αν σημαίνουν ό,τι και τα δικά μου, αλλά διαισθάνομαι ότι καταλαβαίνει τι θέλω να της πω.

Νοιώθω ότι θα μπορούσα να σταθώ αρκετή ώρα να την κοιτάζω και να την αφήνω να με κοιτάζει, αλλά ξέρω πως ο δρόμος μου συνεχίζεται…
Λέω στον εαυτό μου ότι ίσως, παρακάτω, να υπάρχει μια πόρτα.
Και ίσως να μπορώ να την διαβώ για να συναντηθώ μαζί της.

Τίποτα δεν δίνει περισσότερη σιγουριά από την επιθυμία, κι έτσι επιταχύνω για να βρω την πόρτα που φαντάζομαι.

Αρχίζω να τρέχω με τη ματιά μου καρφωμένη στον τοίχο. Λίγο πιο κάτω η πόρτα εμφανίζεται.

 Είναι εκεί, στην άλλη πλευρά, η πολυπόθητη πια και αγαπημένη περιμένοντας…Περιμένοντάς με…!

Κάνω μια χειρονομία. Αυτή μου επιστρέφει ένα φιλί με τον αέρα.
 Μου κάνει ένα νόημα που φαίνεται σαν να με καλεί. Μου αρκεί.!
Επιταχύνω προς την πόρτα για να βρεθώ μαζί της στη δική της πλευρά του τοίχου.
Η πόρτα είναι πολύ στενή. Κουβαλώ τόσα και τόσους δικούς μου μαζί!
Περνάω ένα χέρι, περνάω έναν ώμο, ρουφάω λίγο το στομάχι, στρίβω λιγάκι το σώμα μου, σχεδόν καταφέρνω να περάσω το κεφάλι μου… Αλλά αδύνατον.. δεν χωρώ!
Σπρώχνω. Δεν υπάρχει τρόπος!
Δεν περνάω ούτε εγώ μα ούτε αυτά/οι που έχω μαζί και με συντροφεύουν γαλήνια στο δικό μου δρόμο.

Η αγαπημένη μου είναι εκεί και με περιμένει…γιατί είναι η γυναίκα που πάντα ονειρευόμουν και νομίζω πως με καλεί…
 Βγάζω ένα σουγιά από την τσέπη μου και, με μια γρήγορη κίνηση βρίσκω το κουράγιο να κόψω ότι με δυσκολεύει να περάσω το πέρασμα και να βρεθώ απο την άλλη πλευρά.
 Και το καταφέρνω : το κεφάλι μου περνάει. Το σώμα μου πληγώνεται στην προσπάθεια να στενέψω για να περάσω...

Και δεν με νοιάζει τίποτα, οπότε…

Κάνω πίσω, και χωρίς να σκεφτώ τις συνέπειες παίρνω φόρα και ορμώ να περάσω την πόρτα.
Από το χτύπημα, ο ώμος μου εξαρθώνεται και το χέρι μου μένει κρεμασμένο και άψυχο.
Αλλά τώρα, ευτυχώς, σε μια θέση που μου επιτρέπει να περάσω την πόρτα…

Είμαι επιτέλους στην άλλη πλευρά!

Ματωμένος, ταλαιπωρημένος  και τυφλός μπροστά στο συνεχές πάθος για την πολυπόθητη συνάντηση

“Να’ μαι. Επιτέλους, πέρασα! Με κοίταξες, σε κοίταξα, σ' ερωτεύτηκα!
Πλήρωσα όλα τα τιμήματα για σένα.
Όλα επιτρέπονται στον έρωτα και στον πόλεμο. Δεν έχουν σημασία οι θυσίες. Άξιζε τον κόπο, αν έγιναν για να συναντηθώ μαζί σου, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε μαζί…Μαζί, για πάντα….”
Αυτή με κοιτάζει και της ξεφεύγει ένας μορφασμός. Λάθος, παρανόησες...
Κοίταξέ με, είμαι έτσι όπως με φαντάστηκες? Κοίταξέ με καλά!

Και τότε ...τότε μόνο ξεπήδησε η πραγματική της εικόνα...
Πώς μπερδεύτηκα, σκέφτηκα...
Έχασα την όμορφη διαδρομή του δικού μου δρόμου για μια αυταπάτη!
 ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ..!



Y.Γ. Διασκευασμένο απόσπασμα του  Χόρχε Μπουκάι "Mόνο απο έρωτα"


35 σχόλια:

~reflection~ είπε...

Δεν Βλεπω στον Έρωτα...

μου αρκεί ο Έρωτας Τυφλά να βλέπει όσα Ονειρεύονται τα κλειστά μου μάτια, η αφή μου, το σενάριο που πλάθω και να μελοποιεί το επιφώνημά μου, να μοιράζει στους ΔΥΟ πρωταγωνιστες τους ρόλους που επιθυμεί η καρδιά μας..

Σιγουρα ο καθρεφτης ευπλαστος εξυψωνει με τις Ιδεατες προβολές τους το Ρεαλισμό των προσωπων..

μα εκείνη την Εξυψωση των Ποιηματων Ερωτευομαι μεσα σου..

και η λέξη θεός γίνετια...
πόρτα να περασεις απεναντι..

Αρκει η σχεση να είανι δυαδική.....

στο τρια χαλάει η μαγιά...
σπάνε τα μάγια...

και οι καθρεφτες των Εραστων γίνοτναι θρυψαλα ...

η αυταπάτη εφιάλτης και μία ομίψλη μελαγχολίας σε ξυπνά αγρια με μία παχνη πανω στο μεχρι χθες ζεστό σου σώμα..

φιλι..................ερωτευμενο...

kariatida62 είπε...

@reflection:Γνώριζα ότι θάχες τις ενστάσεις σου...
Βέβαια δεν ξεχνάς να σημειώσεις για την δυαδική αναγκαία σχέση...
----
Τα ανεκπληρωτα προσωπικά με κουράζουν...όταν δεν εκπληρώνονται ποτέ!
Απεχθάνομαι τις αυταπάτες και τολμώ πάντα να πλησιάσω τον "Μύθο" για να τον απομυθοποιήσω στην συνέχεια και να στήσω ηγέτη πάλι την Κάρυ!!!
Δεν μου αρέσει να την βασανίζω...την αγαπώ και την φροντίζω!
Φιλιά ανθεκτικά!:)

ღ oneiremataღ είπε...

μου άρεσε πολύ, μα πάρα πολύ, εκτός απ΄την τελευταία πρόταση και κατάληξη της ιστορίας...
όμως επειδή σαν Κάρυ διατυπώνεις πως δε μπορείς τα ανεκπλήρωτα και τις χρονοβόρες καταστάσεις, κι εγώ δε μπορώ παρά να μιλήσω περισσότερο στο Μαμούνι σου Κάρυ, που ξέρει πως όταν τραγουδά το χειμώνα,
μπορεί να νιώσει την Ανοιξη...
πως πίσω από τα σύννεφα, υπάρχει ο ήλιος και μπορούμε αν το θελήσουμε να τον νιώσουμε...
πως ναι, όταν είμαι ερωτευμένη τα μάτια της καρδιάς μου εμποδίζουν τα μάτια μου να δουν αυτό που έχω μπρος μου...
πως μερικές φορές ακόμα και η απουσία, σημαίνει παρουσία...
********
«Aν η φαντασία δε σκηνοθετούσε
υπαρκτόν θηριώδη τον έρωτα
ποτέ καμιά πραγματικότης
δε θα μας είχε αγαπήσει»
ΔHMOYΛA
φιλάκια πολλά-πολλά

kariatida62 είπε...

@oneiremata:Oνειρεμάτα, τα Μαμουνάκια είχα στο μυαλό μου όταν πάτησα πάνω στον Μπουκάι και βέβηλα τροποποίησα το κείμενό του!
Δεν θέλω να βλεπω τα Μαμούνια θύματα,
Δεν εξομοιώνω την απόλαυση που μπορεί κάποιος να βρει μέσα απο αυταπάτες με κείνη της ζωντανής της χειροπιαστής!
Ξέρεις πόσες ζωές έχουν καταστραφεί απο μία αυταπάτη???
Ο έρωτας είναι θηριώδης, όπως σωστά σημειώνει και η ποιήτρια, γι'αυτό τον προσέχω ...για να μη με φάει!
Τολμώ και επιχειρώ να τον δαμάσω...Τον αναζητώ και τον χαίρομαι στην πραγματική του διάσταση όσο... διαρκέσει!
Γιατί ξέρω πως γρήγορα θα φύγει και θ'αφήσει το απόσταγμά του!
Αυτό το απόσταγμα λοιπόν φροντίζω να μη είναι πικρό...

iamaticus είπε...

@@..KARY MOY....

KΑΘΕΤΑ ΔΙΑΦΩΝΩ!!!!

ΟΜΩΣ ΜΕ ΜΙΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ!!!!

ΠΡΟΣΕΧΕ:

ΑΝ Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΣΤΗΝ "ΑΛΛΗ"....

ΤΟΤΕ ΟΛΑ ΕΙΝ ΑΛΗΘΙΝΑ!!!!
ΝΑ ΑΚΟΥ ΚΙ ΕΔΩ:

edo

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

kariatida62 είπε...

@iamaticus:Θα σου απαντήσω σε λίγο...

iamaticus είπε...

@@....ΣΕ ΤΣΑΚΟΥΣΑ....

ΜΑΓΕΡΕΥΓΕΙΣ ΓΙΑ????
ΤΙ ΜΕ ΚΑΜΝΕΙΣ???ΧΑΧΑΑΑΑΑΑ!!!

ΚΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΑΚΙ...
(θελω απαντηση ΜΕ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ!!!ΧΑΧΑΑΑΑΑΑ!!!!)

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

kariatida62 είπε...

@ΙΑΜΑΤICUS:Όπα και σου ήρθα!!!χαχαχαχαχα! Μη φοβάσαι καλέ με την φαντασία μου σου ήρθα!χαχαχαχαχαχαχα!
Λοιπόν άκου με προσεχτικά γιατί είμαι σίγουρη πως στο τέλος σαν γιατρός που είσαι θα δικαιώσεις τις θέσεις μου...
Την πρώτη περίπτωση δηλαδή την μονομερή αυταπάτη, δεν θα την αναλύσω καν, γιατί αυτή είναι φοβερά επικίνδυνη, οδηγεί σε ψυχοπαθητικές καταστάσεις...
Ας πιάσουμε λοιπόν την δεύτερη περίπτωση...
Στην περίπτωση που η φαντασίωση (γιατί περί αυτής ομιλούμε)όταν υπάρχει και στις δύο πλευρές, πρέπει νάχει και μία ημερομηνία λήξης...ένα χρονικό όριο! Δεν πρέπει να υφίσταται χρόνια,διότι τότε ο άνθρωπος ικανοποιεί ίσως την ψυχική του ανάγκη αλλά παραμελεί το σώμα του!
Το σώμα για μένα είναι ο ναός της Ψυχής και γι'αυτό το φροντίζω όσο και την ψυχή μου!
Όταν λοιπόν δεν ικανοποιώ το σώμα μου αυτό αρχίζει και διαμαρτύρεται με πόνους! Πόνους υπαρκτούς!
συνεχίζεται...

kariatida62 είπε...

@imaticus: Aυτή την στιγμή γεύομαι την γλυκόπικρη γεύση μιας απολαυστικής σοκολάτας! Παίζω με το αμυγδαλάκι της,το γυροφέρνω στο ουρανίσκο μου και τέλος το δαγκώνω! Το γεύομαι!!! Μία αναντικατάστατη απόλαυση που δεν μπορεί να πληρώσει το ίδιο δυνατά η οποιαδήποτε φαντασίωσή της...
Τι θέλω να πω με το απλό παράδειγμα που σου έφερα:
Tα όνειρα δεν έχουν καμμια αξία όταν δεν υλοποιούνται..ή τουλάχιστον δεν γίνεται προσπάθεια υλοποίησής τους!
Επομένως ονειρεύομαι την γεύση της σοκολάτας, την δουλεύω καλά στο μυαλό μου και όταν ωριμάσει η επιθυμία μου, τρέχω να την αγοράσω.
Κοιτώ πρώτα την ημερομηνία λήξης (μη πάθω και καμμιά δηλητηρίαση) και την κάνω δική μου!!!
Γιατί αγαπημένε μου Ιαματικέ όπως λέει και το παλιό υπέροχο τραγουδάκιείναι κακό-πολύ κακό
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ! Ε! τι λες?
Δεν επιδιώκω να γίνω συντρίμια κομμάτια!

Ανώνυμος είπε...

Εκανες καλη δουλεια!!!

αλλά........τι θα γίνει με τον Σπύρο; Δε πιστευω να το παρατησες το ημερολογιο!!!

Δε πιστευω να τελειωσε και να εχασα επεισοδια;

Για να παω λιγο παραπισω να δω γιατι με αυτα και με εκεινα χανω τη μπαλα με σας που εμπλεξα!

Κατα τα αλλα.....φιλιααααααααα
και στο μαμουνι βεβαιως βεβαιως

kariatida62 είπε...

@Coula: Bρε Κούλα !!!! Τώωωωωωωωωωρα ο Σπύρος!
Νάταν και άλλος!χαχαχαχα!
Τελείωσε κορίτσι μου!
Εμ' έχασες τα καλύτερα....
Χαχαχα! Ψάξε πίσω θα τον βρεις!

zoyzoy είπε...

Κάρυ μου επειδή έχω και'γω ένα θεματάκι με ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες πιστεύω πάντα ο έρωτας ξεκινά απ'αυτές.
Πιστεύω όμως αξίζει η διαδρομή στ'ονειρο στην διαφυγή μας εξυψώνει στα ουράνια!
Θα μου πείς για λίγο και σε κατεβάζει στα τάρταρα μετά!
Αυτός δεν είναι ο Ερωτας η εναλλαγή συναισθημάτων η κορύφωση και το τέλος!

Καλό βράδυ με φιλιά θαλασσινά!

Ανώνυμος είπε...

Καρυάτιδα, λάθος σκέφτηκε ο πρωταγωνιστής. Πολύ λάθος. Δεν έχασε την όμορφη διαδρομή του δικού του δρόμου. Ο δρόμος του είναι οι επιλογές του, ακόμα και οι λανθασμένες (όχι στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι λανθασμένη). Ο δρόμος του πια είναι ο δρόμος που βρίσκεται μπροστά του, από τη μεριά της πόρτας που πέρασε, κι όχι αυτός από τη μεριά που άφησε.

Εδώ μιλάμε για τον έρωτα. Την επιθυμία αυτού που δεν κατέχουμε, σύμφωνα με τη Διοτίμα και το Σωκράτη από το Συμπόσιο του Πλάτωνα. Είναι η αγωνία να το προσεγγίσουμε, η φωτιά που θεριεύει μέσα μας κατά την αναμονή. ΑΛΛΑ, ναι υπάρχει ένα μεγάλο αλλά εδώ. Αλλά μόλις κατακτηθεί ο στόχος, μόλις πατήσουμε την κορυφή, ο έρωτας εξανεμίζεται, άλλοτε ακαριαία κι άλλοτε σταδιακά αλλά πάντα γρήγορα. Κι αυτό που μένει είναι η γλυκιά ανάμνηση της διαδρομής και ενδεχομένως η αγάπη.

Έπιασες μεγάλο θέμα κι άμα αρχίσω δε θα τελειώσω…

Υ.Γ. Έχει αρχίσει και σκουριάζει η πανοπλία μου, τα γαλόνια μου ξεθωριάζουν… πολύ ησυχία…

kariatida62 είπε...

@Ζοyzoy: Zoyzoy μου,έχεις δίκιο!
Ο Έρωτας είναι αυτό το σκαμπανέβασμα....αλλά βρε παιδί μου, δεν πρέπει να τον αφήνουμε και εντελώς ανεξέλεγκτο...
Δηλαδή παράδειγμα, ερωτεύθηκα π.χ. ας πούμε την Μόνικα Μπελούτσι,λέω ένα όνομα γνωστό... ε δεν γίνεται βρε παιδί μου να την αποκτήσω...θα ζω πάντα μ'αυτή την πληγή? Γιατί? Δεν υπάρχει λόγος να βασανίζουμε το μυαλό μας!
Όλα στο μυαλό μας είναι, μην ωραιοποιούμε πρόσωπα και μένουμε πάντα στο αν είχα κάνει εκείνο ή το άλλο γιατί τότε δηλητηριάζουμε την ζωή μας!

kariatida62 είπε...

@teleytaios: Bρε Τελευταίε μου...χαχα! Βοήθα καλέ μου λίγο την κατάσταση, που μου θυμήθηκες την Διοτίμα και τον Σωκράτη χαχαχαχα!
Κάτι προσπαθώ γμτ να πω σε κάποιον/α!
Σιγοντάρησε την κατάσταση και να πεις ότι δεν αξίζει μάτια μου, να βασανίζεσαι...χαχα!
---
Ησυχία, έ??? Απόκαμαν όλοι τους!!!!χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Ξέρεις εσύ μας βρήκες στα τελευταία μας....χαχα!

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΑΚΑΛΩ.
Παρακαλώ να διαγραφεί το προηγούμενο σχόλιό μου καθόσον γράφτηκε υπό την απειλή όπλου και χωρίς τη συγκατάθεσή μου.

Ιδού οι πραγματικές μου πεποιθήσεις:
Δεν αξίζει. ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ. Οι έρωτες είναι για να μας αναστατώνουν πρόσκαιρα, να περνάνε και να τους θυμόμαστε στο μέλλον.
Άλλωστε όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν βιώσει έναν ανεκπλήρωτο έρωτα διότι αυτός συνήθως εξιδανικεύεται και αποτελεί κατά κάποιον τρόπο μέτρο σύγκρισης για τους επόμενους. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τίποτα δεν είναι ιδανικό και ως εκ τούτου πρέπει να μη μένει στη σφαίρα του φανταστικού ως τέτοιο.

Όσοι περισσότεροι έρωτες περάσουν από τη ζωή κάποιου τόσο καλύτερα. Γεμίζει εμπειρίες και ολοκληρώνεται σαν άνθρωπος. Γι’ αυτό λοιπόν οι ανεκπλήρωτοι έρωτες πρέπει να τοποθετούνται στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να προχωράμε γρήγορα μπροστά.

(Ελπίζω να σε κάλυψα…)

Υ.Γ. Δηλαδή με χρίσατε στρατηγό στο τέλος της μάχης; (Κλαψ, λύγμ… νιώθω σαν τις γλάστρες στις τηλεοπτικές εκπομπές… Μόνο που δεν είμαι τόσο όμορφος…χα,χα,χα…)

dimitris είπε...

Kariatida62 καλησπερα, δευτερα, μ,μ.ε, τριτη ωδικη, τεταρτη ''επανασταση'', πεμπτη ψυχαναλυση, ωρε ταλενταρα που εχασε το ''συγκροτημα'', αρχισυντακταρα μου εσυ, ωχ...

kariatida62 είπε...

@teleytaios: Στρατηγέ μου!!!
Τα σέβη μου!!! Με καλύψατε 100% χαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαχαχα!
----
Ήρθες στο τέλος των αψυμαχιών, σε είδαν έτσι επιβλητικό, δεσποτικό και έκοψαν δρόμο...χαχαχαχα!
Αν και χθες βράδυ κάτι πάλι πήγε ν'ανάψει με τα σκουπίδια, αλλά η πυρκαγιά σβήστηκε εγκαίρως!
Δεν πήρες μυρωδιά Στρατηγέ μου!
Kοιμόσουν βαρειά και δεν ήθελα να σε ξυπνήσω...χαχα:P

Un par de neuronas... είπε...

Ήξερα τον Jorge Bucay τον ψυχοδραματιστής και αργεντινός Gestalt θεραπευτής, όχι τον συγγραφέα.

Ανατριχιάζω όταν ακούω για τους θεούς της ψυχολογίας που πιστεύουν ότι έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο των μυαλών!

Τα έργα του δεν τα ήξερα! Ευχαριστώ, φίλη μου!

kariatida62 είπε...

@dimitris: Xαχαχαχαχαχα!!!
Την Τρίτη Ωδική! χαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Εβδομαδιαίο σχολικό πρόγραμμα μου
τόκανες το μπλογκι μου ωρέ!!!
χαχαχαχααχαχχαχαχαχαχαχαχα!

kariatida62 είπε...

@Veronica Marsa:
Eγώ Βερόνικα σαν συγγραφέα τον γνώρισα, φοριέται πολύ τελευταίως...
Ακολούθησε τον ΥΑΛΟΜ,ψυχοθεραπευτής κι'αυτός!
Τελευταίως τους έχουμε ανάγκη!
Καλό βράδυ Βερόνικαααααα!
Φιλι, φιλί δεν σου έστειλα...:)

iamaticus είπε...

@@..ARGHSA BREEE KARY MOY...

ΣΥΜΠΑΘΑΜΕ!!!
Ναι Η ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΒΑΚΤΗΡΙΑ!! (μπαστουνι)...οχι τα ποδια μας!!!
ΕΧΕΙΣ ΔΙΚΙΟ.

Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΟΦΟΤΕΡΟΣ (για μενα)..ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ: "ΕΥ ΖΕΙΝ"!!

ΔΕ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΜΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ...ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ!!!

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΡΙΜΝΟΥΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΟΥΜΕ!!!!
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ)

iamaticus είπε...

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ)...ΚΑΡΥ...

Ας πουμε ΕΙΜΑΙ ΧΟΝΤΡΟΣ...

Τρεφω την ΑΥΤΑΠΑΤΗ οτι οι χοντροι ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΟΚΑΡΔΟΙ...αρα:
ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ....
(κι ετσι ΑΝΤΕΧΩ ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΡΡΙΨΗΣ+ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΑΣ).

ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΑΘΑΙΝΩ ΟΤΙ ΛΟΓΩ ΠΑΧΟΥΣ ΕΧΩ ΚΑΙ ΠΙΕΣΗ!!!ΧΑΧΑΑΑΑΑ!!!


ΕΤΣΙ (για να μην κουραστω κι αδυνατισω...):τελειοποιοω ΤΗΝ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΜΟΥ!!!...

ΕΛΑ ΜΩΡΕ ...ΟΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΘΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΘΑ "ΑΔΥΝΑΤΙΣΩ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.....ΧΑΧΑΑΑΑΑΑ!!!

ΕΤΣΙ ΚΑΛΑ ΠΑΙΡΝΩ ΚΑΙ ΣΑ ΧΟΝΤΡΟ-ΜΑΛΑΚΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕ Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΑΣ!!!!ΧΑΧΑΑΑΑΑΑ!!!

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

kariatida62 είπε...

@iamaticus Νο 3: A γειά σου συνεννοηθήκαμε!

kariatida62 είπε...

@iamaticus: Kαταλαβαίνω τι λες...
Κατι "σαν χαζό παιδί-χαρά γεμάτο?"
ή "ευτυχισμένος μέσα στην τρέλα του"

Ναι εντάξει και εδώ συμφωνούμε..
Μερικές φορές ή καλύτερα σ'ορισμένες περιπτώσειςχρειάζεται και λίγο χαζομάρα...:))

Ανώνυμος είπε...

Κάρυ,
Έχω την αίσθηση ότι αυτό το "έργο" κάπου το έχω ξαναδεί. Κάτι μου θυμίζει. Είναι βιωματική σου εμπειρία ή "έμπνευση" λογοτεχνική;

kariatida62 είπε...

@Ανώνυμος:Γεμάτη η ζωή με παρόμοια σενάρια έργου!
Ολοι οι μπλόγκερς εμπνέονται είτε βιωματικά είτε παρατηρώντας τρίτους...
Στην περίπτωσή μας παρατηρούσα και ειλικρινά λυπόμουν...
Δεν αξίζει να ζει κάποιος με φαντασιώσεις και να χάνει την απόλαυση της πραγματικότητας...
Ότι τον προσπέρασε το αφήνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και προχωρά, όπως εύστοχα σημείωσε και παραπάνω ο Στρατηγός.

Την καλημέρα μου Ανώνυμε!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

βρε Κάρυ...νομίζεις ότι το επιλέγεις; να σαν την σοκολάτα ας πούμε που την βρισκεις σε όλα τα ράφια;αν σου τύχει είναι τεράστια η δύναμη του νου που σκιάζει την λογική.. περιπλανιέσαι σε λαβυρίνθους όπως του Μπόρχες χωρίς θύρες και παράθυρα..πληγώνεσαι και αγαπάς ακόμη και τις γρατσουνιές σου..τις πληγές σου της μεγαλειώδους ψευδαίσθησης που εισχώρησε από μια "σχισμη"..μια "τρύπα" της λογικής!!

"και ύστερα..όταν κάποιος μπαίνει στη ζωή σου ..
είναι σαν να σου παίρνει μια ακόμη βελόνα γραμμοφώνου
ώσπου τελικά πρέπει
να τραγουδίσεις μόνος σου""Τασος Λειβαδίτης!!

Και όταν καταλαγιάσει ο έρωτας..και σε¨γεμίσει η Αγάπη(η εκπλήρωση)! θα τραγουδάς

kariatida62 είπε...

@ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ: Το τραγούδι αυτό, με τους συγκλονιστικούς στίχους του Μιχάλη Γκανά, το θυμόμουν απο την φωνή του Βασίλη Λέκκα, που συγχώρα με, δεν πάω...
Τώρα όμως που το ξανάκουσα απο τον μεγάλο τροβαδούρο του έρωτα,...αχ!!!
----
Τις πληγές δεν θέλω να τις αφήνω ανοικτές, Πέλα...!
Ψάχνω σαν τους επίμονους επιστήμονες να βρω το γιατρικό που θα τις επουλώσει, σχεδόν θα τις αφανίσει!
Όποιον λοιπόν δω πως βασανίζεται απο τον ιό του "σαδιστή ανεκπλήρωτου έρωτα" του προβάλλω την ψευδαίσθηση...ως αντίδοτο! :)

~reflection~ είπε...

Αυτοβουλα ΔΕ βασανιζόμαστε Καρυ-Δάκι μου...

ο έρωτας κρατά τις Ποινές..
τα ερωτικά μαρτύρια που αντιστοιχούν στον καθενα..

Φυσικά οικειοθελώς εισέρχεσαι στο Χωρο των Μαρτυρίων της Αυταπάτης..

Όταν το επιλέξω μαζοχιστικά εμπαίζομαι..
Όταν αλλάξω γνώμη αδιάφορα περνώ το στενό της Αμαρτίας και απλά μουρμουρίζω, κάποτε ήμουν κι εγω εδω..

αυριο ίσως επιστρεψω...

Ολα οικειοθελως γίνονται στον Ερωτα..

με την Υπογραφή της καρδιάς μας..

Μολις εκεινη κουραστεί και παψει να υπογραφει ΚΑΘΕ μαρτυριο χάνει τη δύναμή του..

φιλι...............βελούδινο...

kariatida62 είπε...

@reflection: Δεν μπορώ ν'αντισταθώ και πολύ στις αλήθειες της ποιήτριας που υπογράφει με τα φύλλα της καρδιάς της!
Να βοηθήσω μόνο προσπαθώ τα "θύματα"
Για ρώτα καμμιά μάγισσα έχει κανένα δυνατό αντίδοτο να μου δώσει να το προσφέρω κάπου?

magda είπε...

Κάρυ μου,
Ο έρωτας πολλές φορές στραπατσάρει τους ανθρώπους, η λογική δεν χωράει σε τέτοια έντονα συναισθήματα και πάθη.
Με την τρέλα προχωράς κι όπου σε βγάλει....
Φιλιά :)

kariatida62 είπε...

@Μagda:"Mε την τρέλα προχωράς κι'όπου σε βγάλει..."

Και γω προχωρώ με την τρέλα για την πατρίδα μου ...και όπου με βγάλει!
Καλό σου απόγευμα

magda είπε...

Αυτή η δήλωση σου με ενθουσιάζει!!!!!
Καλό Σαββατοκύριακο

kariatida62 είπε...

@magda: Δες κορίτσι μου την παραπάνω ανάρτησή μου, αν δεν έχεις ακούσει λεπτομέρειες για το ξεπούλημα της πατρίδας μας...
Καλό Σαββατοκύριακο νάχεις και συ.