bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Ο αιώνιος εφιάλτης της κουζίνας....

 Μέρες που έρχονται, τα εορταστικά μενού και οι συνταγές για γλυκίσματα προωθούνται και ανταλλάσσονται  απο μαγείρισσα σε μαγείρισσα, απο τηλεοπτικό κανάλι σε κανάλι,απο Αργυρώ σε Βέφα και απο Βέφα σε Αργυρώ...
Όλα αυτά για μένα αποτελούν ένα μαρτύριο, ποτέ δεν αγάπησα την κουζίνα και τα σύνεργά της, αλλά τι να κάνω θέλω δεν θέλω μ'αρέσει δεν μ'αρέσει αναγκάζομαι να φροντίζω το καθημερινό αλλά και το εορταστικό τραπέζι.
Άνοιξα, που λέτε ένα βιβλίο με παλιές συνταγές χριστουγεννιάτικων γλυκών της γιαγιάς Κάρυς και έτσι η σκέψη μου γύρισε πίσω, στα χρόνια τα πολύ-πολύ παλιά!
Θυμήθηκα εκείνα τα υπέροχα πλούσια,νοστιμότατα και θρεπτικότατα γεύματα  που οργάνωναν οι συνομήλικές μου στην Αρχαία Αθήνα.
Θέλετε να  σας δώσω μια μικρή εικόνα των καθημερινών και εορταστικών μενού των Αρχαίων Αθηναίων?:
Τα τραπέζια μας ήταν πάντα πλούσια γεμάτα με  ψωμιά ζημωμένα απο λεπτό αλεύρι μαύρες και πράσινες ελιές.
Σαν πρώτο πιάτο προσφέρονταν πίτες, και όσπρια, δηλαδή φακές, φασόλια αλλά και ρεβύθια (Κούλα ακούς?) που τα προτιμουσαμε ψημένα.
Απαραίτητο σε κάθε τραπέζι το πήλινο μπολάκι με το έτνος.
Θα με ρωτήσετε τι ήταν το έτνος...τώρα.
 Ηταν ένας πουρές πότε  απο μπιζέλια και κουκιά, πότε φτιαγμένος  με την γνωστή σας  φάβα.
Δεν θα ξεχάσω τον Ηρακλή και τον Αριστοφάνη πόσο πήλινα φάβα κατέβαζαν κάθε φορά που τους προσκαλούσαμε σε συμπόσια που φρόντιζαν οι αδελφές μου.
 Ακολουθούσαν τα  κρέατα  που προέρχονταν απο κυνήγι και συνοδεύονταν κυρίως απο  χορταρικά.

Το κυνήγι κυρίως είχε μικρά πουλιά, σπίνους, τσίχλες, ακόμη και λαγούς.
Τα ψήναμε, και μετά τα διατηρούσαμε μέσα σ’ ευωδιαστό λάδι.
 Οι γυναίκες(δούλες) που μας βοηθούσαν στις δουλειές του σπιτιού τα παραγέμιζαν  με διάφορα καρυκεύματα, κάτι που συνηθίζεται ακόμη και  σήμερα στα χωριά της Μάνης.
 Τα κρέατα θα πρέπει να ομολογήσω πως  ήταν και τότε  πανάκριβα, παρά τις πολλές θυσίες που γίνονταν στους θεούς μας.
Βλέπετε  την μερίδα του λέοντος την χαίρονταν οι ιερείς των ναών...
Φθηνότερο, συγκριτικά, ήταν το χοιρινό, που για τους φτωχούς όμως ήταν κι αυτό δυστυχώς απλησίαστο.
Στην ύπαιθρο βέβαια έτρωγαν συχνότερα κρέας, αφού μπορούσαν να θρέψουν στις αυλές τους και τους κήπους πουλερικά, γουρουνόπουλα, κατσίκια κι αρνιά.
Απέφευγαν να τρώνε χοιρινά μυαλά, γιατί τους το απαγόρευαν οι φιλόσοφοι (Αθήναιος, Β 72), ισχυριζόμενοι ότι «όποιοι τρώνε απ’ αυτά είναι σαν να τρώγουν κουκιά στις κεφαλές όχι μόνο των γονέων αλλά και των άλλων απαγορευμένων πραγμάτων».
Στο τέλος το γεύμα έκλεινε πάντα με φρούτα και γλυκάκια.

 Η φτωχολογιά τότε την έβγαζε με  σούπες!
Ήταν το πιο συνηθισμένο καθημερινό φαγητό.
Θυμάμαι και μια στροφή στίχων σχετική με τις σούπες,που τραγουδούσαμε μικρά παίζοντας στις αυλές, πριν μπούμε στα σπίτια μας για να γευματίσουμε:
 Χυλός από βολβούς (– φακές)
είναι σαν αμβροσία
στης παγωνιάς το κρύο!!!
Αγαπημένη σούπα  είχε ο λαός την ψαρόσουπα, φαγητό που  η πλούσια τάξη τ' απέφευγε!
Ένας ζωμός που ευχαριστούσε ιδιαίτερα τον κοσμάκη και ξετρέλαινε τον Ηρακλή (γνωστός για την λαιμαργία του) θυμάμαι πως  ήταν από μπιζέλια!
Στα χορταρικά  (στις σημερινές δικές σας  σαλάτες) ρίχναμε  μια σάλτσα φτιαγμένη από λάδι, δριμύ ξύδι, διάφορα καρυκεύματα, ακόμη και μέλι, κατι παρόμοιο με  την δική σας ανάμεικτη που γαρνίρετε με ξύδι μπαλσάμικο, σουσάμι, τριμμένο τυράκι προσθέτοντας πολλές φορές μέλι.
 Γενικώς όμως όλοι οι Αθηναίοι, πλούσιοι και φτωχοί, είχαμε  μεγάλη αδυναμία στα θαλασσινά και στα όστρακα.
Μεγάλη  ζήτηση είχαν στην αθηναϊκή αγορά  τα παστά ψάρια από τον Ελλήσποντο και τον Εύξεινο Πόντο και φυσικά κάθε τι που ‘φτανε από την κοντινή λίμνη της Κωπαΐδας.
Τα χέλια,τα είχαμε σε μεγάλη προτίμηση όμως ήταν  κι'αυτά πανάκριβα, θυμάμαι πως  γύρω στο τέλος του 5ου π.Χ. αιώνα, στοίχιζαν τρεις δραχμές το ένα, όσο κόστιζε κι ένα μικρό γουρουνόπουλο, ποσό μεγάλο για την εποχή!
Για το απλό λαό,  οι σαρδέλες του Φαλήρου ήταν το πιο συνηθισμένο θαλασσινό, μαζί με κριθαρένιο ψωμί.
Κάθε αύξηση της φαληρικής σαρδέλας έβαζε σ’ ανησυχία το φτωχόκοσμο.

Το καλύτερο λάδι το φέρναμε απο την Τιθορέα, εκεί στις ανατολικές πλαγιές του Παρνασσού.
Το λάδι που έβγαζε  η χώρα των Τιθορέων ήταν λιγότερο σε ποιότητα, απ’ εκείνο που έβγαζε η περιοχή της Αττικής και της Σικυώνας.
Μα στη χροιά του όμως και στη γεύση, ήταν ανώτερο από το λάδι της Ιβηρίας και της νήσου της Ιστρίας.
Φημισμένα επίσης ήταν  και τα λάδια της Σάμου και της Ικαρίας.
Τότε συνηθίζαμε να βγάζουμε  λάδι από άγουρες ελιές.Το προτιμούσαμε στις σαλάτες μας.
Επίσης  από τα αμύγδαλα και τα καρύδια  βγάζαμε  ένα είδος λαδιού, ειδικό  για τα γλυκίσματα μας.
Απαραίτητα επίσης στο καθημερινό  μας τραπέζι ήταν το γάλα και το τυρί, που  στις πόλεις  όπως φαντάζεστε εκτιμούνταν ως σπάνια αγαθά.
 Δεν θα το πιστέψετε ...είχαμε και διαιτολόγους στην εποχή μου!
Κυρίως τους χρησιμοποιούσαν οι αθλητές μας. Αυτοί λοιπόν συνιστούσαν μαλακό τυρί
Πολλές φορές, για να πήξει καλά το τυρί, βάζαμε μέσα στο γάλα, που ‘βραζε, ένα κωναροειδές φυτό, που το έλεγαν  κνήκον ή  κνήκος.
  Προσωπικά θυμάμαι είχα σοβαρό πρόβλημα μ'όσους στο καθημερινό μενού τους χρησιμοποιούσαν ωμά σκόρδα και κρεμμύδια! Συνήθως ήσαν χωριάτες...
Δεν την άντεχα βρε παιδιά αυτή την σκορδίλα και κρεμμυδίλα με τίποτε! Αιώνες έχουν περάσει απο τότε και έτσι και περάσει κανείς που νάχει φάει σκόρδο σε ακτίνα 50 μέτρων, λιποθυμώ...ακόμα και σήμερα!
 Αρνητική στεκόμουν και εξακολουθώ να είμαι σ'ενα απο τα εκλεκτότερα εδέσματα της εποχής μου, που δεν ήταν  τίποτα άλλο απο τους γνωστούς σας κοχλιούς, τα σαλιγκάρια όπως τα λέμε σήμερα.
(Στην Κρήτη συνεχίζουν να τους φωνάζουν κοχλιούς)
Οι Κρητικοί έχω να σας πω πως τα ‘τρωγαν από την εποχή του Μίνωα... μπλιαχχ....!
Στα σπίτια οι νοικοκυρές για να καλύψουν τις δυσάρεστες  οσμές του μαγειρέματος, συχνά  έκαιγαν σμύρνα που έφερναν  οι έμποροι απο την Συρία και λιβάνι.
Θυμάμαι μια φορά, εντελώς συμπτωματικά, βρέθηκα διοργανώτρια  ενός συμποσίου  του Ξενοφώντα,που άφησε εποχή...!
Στα πλούσια τραπέζια που είχαν στρωθεί τι λαχταρούσες και  δεν έβρισκες εκεί επάνω..!
Τρυφερά χταπόδια, λουκάνικα, φούσκες, βραστά σέσκλα και φύλλα, φάβα με σκόρδα, μαρίδες, σκουμπριά, ενθρυμματίδες, φάρο καιχόνδρο, κουκιά, λαθούρια, αρακά, ρόβη, μέλι, τυρί, γεμιστά άντερα ως και σιτάρια, καρύδια, πληγούρι, ψητές καραβίδες, ψητά καλαμάρια, βραστό κέφαλο,  σουπιές βραστές, βραστή σμέρνα, κωβιούς βραστούς, ψητές παλαμίδες, ψητές φυκίδες, βατράχους (ήταν μεζές ο βάτραχος) πέρκες, συνόδια, γάδους, ρίνες, ψησσιά, γαλέον, κούκον, φίσσες και νάρκες, κομμάτια σελάχι, κηρήθρες, σταφύλια, σύκα, γλυκίσματα, μήλα, ακράνεια, ρόδια, ρίγανη, μήκωνα, αχλάδια,  κνήκον, ελιές, τσίπουρα, γαλατόπιτες, πράσα, αμπελόπρασα, κρεμμύδια,  βολβούς, γουλιά, σίλφιον, μάραθο, αυγά, φακή, χυμούς, κάρδαμο, σουσάμι, κουαλούς, αλάτι, πίννες, πεταλίδες, μύδια, στρείδια και χτένια, μεγάλους τόνους ουυυυυυ και τόσα άλλα ορεκτικά που δεν τα θυμάμαι πια!
Κοντά σ’όλα  αυτά αμέτρητο πλήθος από πουλιά, πάπιες, φάσσες, χήνες και σπουργίτια, τσίχλες, κορυδαλούς, κίσσες , κύκνους και πελεκάνους, σουσουράδες, μα και γερανούς .
Τα κρασια λευκά κυρίως με γλυκιά γεύση έρρεαν απο τους οινοχόους.
Τα καλύτερα, τα ονομαστά κρασιά μας ήταν απο την Θήρας, την Κρήτη αλλά κυρίως απο την  Θάσο!
Ο Θάσιος οίνος ήταν ο πλέον ακριβοπληρωμένος οίνος στον 4ο Π.Χ. αιώνα.
Να σκεφτείτε ότι για την προστασία τους απο τις απομιμήσεις και τις παραποιήσεις( και τότε γίνονταν)  η Θάσος τα κρασιά της  τα πωλούσε μέσα σ'αμφορείς, ώστε η ανθεκτικότητά τους να είναι εγγυημένη.

Οι οινικοί νόμοι της Θάσου του 5ου αιώνα Π.Χ.αποτελούν τα αρχαιότερα νομοθετικά κείμενα για την προστασία των οίνων ονομασίας προέλευσης, μιας προσπάθειας που σκοπό είχε την διασφάλιση της ποιότητας του προιόντος.
Οι ομοιότητες που υπάρχουν ανάμεσα στην νομοθεσία της Αρχαίας Ελλάδας για τα κρασιά ποιότητας που προέρχονται απο συγκεκριμένες περιοχές με αυτή της νομοθεσία της ΕΕ είνα εκπληκτικές!
Ο απλός πολίτης της εποχής μου, κάθε πρωί βουτούσε το ψωμί του στο κρασί και αυτή ήταν η μοναδική στιγμή της ημέρας που έπινε άκρατο τον οίνο του, χωρίς δηλαδή να τον αραιώσει με νερό.
Ξέχασα να σας πω πως εμείς τον κρασί το αραιώναμε για να μη μεθάμε
Οι συμποσιαστές, κατανάλωναν πολλές κανάτες οίνου, χωρίς να μεθούν και έτσι κατάφερναν να συνεχίζουν μέχρι πρωίας τις εμπνευσμένες συζητήσεις τους.
Η μέθη ήταν γι'εμάς καταδικαστέα, απο την εποχή του Ομήρου ακόμα, γι'αυτό οι μέθυσοι Κύκλωπες αποτελούσαν παράδειγμα προς αποφυγή.
 Θάχετε φαντάζομαι ακούσει πως σ'εμάς τις γυναίκες δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή μας στις συγκεντρώσεις αυτές τα συμπόσια που διοργανώνονταν, εκτός φυσικά απο τις τραγουδίστριες και χορεύτριες της εποχής αλλά και τις εταίρες που ο ρόλος τους ήταν να διασκεδάζουν τους καλεσμένους και γενικώς τους παρευρισκόμενους.

Κάποτε είχα μία φίλη  Σπαρτιάτισσα  κολλητή(σπάνιο βέβαια αλλά εγώ με την Λαμπιδώ-έτσι την έλεγαν- μία καλλονή,  τα είχα βρει )
Με κάλεσε μια φορά να φιλοξενηθώ για μερικές εβδομάδες στο σπίτι της στην Λακωνία.
Οι Σπαρτιάτισσες είχαν μιαν άλλη-ανεξαρτησία απο μας τις Αθηναίες.
Βλέπετε οι άντρες τους έλειπαν συχνά και κείνες κατά κάποιο τρόπο, είχαν πάρει τα ηνία της κοινωνίας τους...
Αν και στην Σπάρτη απαγορεύονταν  να φιλοξενούνται Αθηναίοι, εκείνη κατάφερε κρυφά να  με περάσει στην πόλη της. Φιλοξενήθηκα στο σπίτι της Λαμπιδούς για μερικές εβδομάδες, διάστημα που ο πατέρας της έλειπε με το στράτευμά του.
Τι τράβηξα τότε δεν περιγράφεται...Μέσα σε τρεις βδομάδες έχασα η δύστυχη 8 κιλά!
Κάθε μέρα ένα νεροζούμι τρώγαμε απο βραστό χοιρινό!
Στο τραπέζι λιγοστό το  κρασί. και μερικές μέρες στο τέλος ερχόταν  και μια  πίτα γλυκιά  για να ολοκληρώσει το γεύμα!

Απ'ότι μου εξήγησε η Λαμπιδώ ήταν ένα  μενού που είχαν καθιερώσει εκείνο το διάστημα ειδικά για μένα που φιλοξενούσαν, γιατί για κείνους  το καθημερινό τους ήταν μια κούπα απο μέλανα ζωμό και ένα ξεροκόμματο.
Στις γιορτές τους, ο Νικόστρατος που γνώρισα, ο γιος του Αριστοφάνη (ποιητής κι'αυτός) μου  αποκάλυψε περήφανα  πως ετοίμαζαν πλουσιότερα το  γεύμα τους!
 Ως πρώτο πιάτο είχαν εχίνον (σκαντζόχοιρο) και το συμπλήρωναν με λακέρδα πασπαλισμένη στη κάππαρι, ένα κομματάκι φέτα (παστό ψάρι) αλλά  και με βολβούς σερβιρισμένους  με μια σάλτσα πολύ πικάντικη....  μπερεκέτια οι Σπαρτιάτες! χαχαχα!
Γι'αυτό κι'όταν μετά απο 2-3 χρόνια μου ξανάπε η γλυκειά μου Λαμπιδώ να την επισκεφθώ, βρήκα μια δικαιολογία και της αρνήθηκα!

Αχ τώρα που σας περιέγραψα όλα τα φαγητά της εποχής μου, πείνασα και πάω να μαγειρέψω κάτι να φάει και το καϋμένο το Μαμούνι που θα γυρίσει νηστικό και κουρασμένο σε λίγο..!
Καλές γιορτές νάχετε και καλή επιτυχία στους κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα, τις δίπλες και βασιλόπιτές σας

46 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρες ! Μου άνοιξες την όρεξη , πάω να φάω .

Ανώνυμος είπε...

Από τις καλύτερες σου αναρτήσεις Καρυάτιδα,σε συγχαίρω!!
Το τραγούδι,μακράν το καλύτερο που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό. Φωνάρα η Μαρία Κώτη,δεν την ήξερα, τρομεροί στίχοι, τρυφεροί και πρωτότυποι,νοσταλγική μουσική που σε ταξιδεύει.Την βρήκα στο Utube και την κατέβασα.
Να πάμε στην αναρτηση; πρωτότυπη, ενημερωτική,χρήσιμη,περήφανη με μία πινελιά χιούμορ.
Μου άρεσες πολύ...
Μόνο απορία μία : Η κολλητή σου η Λαμπιδώ,πέρα από μαγειρική,ραφτική σε δίδαξε;Είχαν βελόνες και ψαλίδια στην Αρχαία Σπάρτη;
Όπως οι άντρες έλειπαν σε πολέμους για καιρό,πέρα από το μαγείρεμα, το σπίθτι και το μεγάλωμα των παιδιών μπας και το έριχναν και στην κοπτοραπτική;Η Μπιρίμπα δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμα! ;) :)

Μάχος ο ΛακεΔΑΙΜΟΝΙΟΣ

Unknown είπε...

επιλογη άσματος υπέροχη.....ανάρτηση πολύ καλή.....αν δεν αγαπάς αυτό που κάνεις σορρυ αλλά....γευση δεν υπάρχει.....ευχομαι με το καλό...

Ανώνυμος είπε...

Μας άνοιξες την όρεξη βρε Κάρυ μεσημεριάτικα. Λιγούρα μας έπιασε με τα "τερψιλαρύγγια" που μας περιγράφεις. Σορώπιασε ο "καταπιώνας" μας.
Λίαν επίκαιρη η ανάρτησή σου, για να έχουμε να θυμόμαστε. Διότι από τώρα και στο μακρυνό μέλλον, θα περνάμε, όπως πέρασες και εσύ στο σπίτι της φίλης σου της Λαμπιδούς "τω καιρώ εκείνω".
ΑΡΗΣ

kariatida62 είπε...

@SPITI ME TA KALODIA: Τρέχα Μίνι, τρέχα η κυρά σου σε φωνάζει!

kariatida62 είπε...

@Μάχος ο ΛακεΔαιμόνιος:
Aν σ'άκουγαν οι Λακεδαιμόνιοι τώρα, ο Λεωνίδας ας πούμε, θα σε καλούσε στο σπίτι του να σου μιλήσει για τις δεξιότητες των γυναικών τους...χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!
Ευχαριστώ Μαχούλη μου, χαίρομαι που ευχαριστήθηκες και την ανάρτηση και το τραγουδάκι που έβαλε το Μαμούνι.

kariatida62 είπε...

@homemade: To ξέρω γατόνι μου!
Αν δεν αγαπάς κάτι δεν το πετυχαίνεις!
Εγώ όταν έχω κέφια μαγειρεύω νόστιμα.
Κυρίως όταν δεν έχω στα πόδια μου τον Έκτορα Μποτρίνι!
Με τι κέφι και κουράγιο να μαγειρέψεις όταν έχεις πάνω απο το κεφάλι σου να σε κριτικάρει συνεχώς ο Μποτρίνι μπορείς? Δεν μπορείς!

kariatida62 είπε...

@Άρης: Xaχαχαχαχαχχα! Οχι όλοι μας!
Εμείς εδώ στο άστυ, θ'ακολουθήσουμε το Σπαρτιάτικο μενού...εσείς εκεί στην ύπαιθρο όπως και τότε, θα χαίρεστε τα αγαθά του ουρανού, της γης σας και της θάλασσας!
Καλή όρεξη Άρη!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Η Κάρυ και το Μαμούνι σε μεγάλα κέφια!
Η πρώτη στην περιγραφή και το δεύτερο στην επιλογή του άσματος!

Η παρέα με τη Λαμπιδώ κομμένη. πόση θα μείνεις πια;;;;
Και εκείνοι οι ιερείς ποτέ δεν είχαν το Θεό τους!
Η μερίδα του λέοντος υπέρ ημών...εις τους αιώνες των αιώνων αμήν!

Είναι που μέθυσα από τον κράσο τον ανόθευτο!

Καλή μας όρεξη αγαπημένη!!!

kariatida62 είπε...

@Γιαγιά Αντιγόνη: Nα σε είχα τώρα εδώ κοντά μου, να σου έσκαγα ένα φιλί να σ'έπαιρνα και μια αγκαλίτσα ζεστή! :))

habilis είπε...

Τέλειο τα γαστρονομικό σου ταξίδι !!!

Frezia είπε...

H ανάρτηση των αναρτήσεων!!!
Διαβάζοντας την πρώτη φράση
σκέφτηκα,η Κάρη με μαγειρική
ασχολείται?δεν μπορούσα να σε
φανταστώ στην κουζίνα.
Κι όταν είδα τη συνέχεια ένιωσα
πρωτόγνωρη χαρά και αγαλίαση.
Απόλαυση ήταν που τα διαβάσαμε
που να τα τρώγαμε κι όλας...
Να περάσεις μια όμορφη Κυριακή.

kariatida62 είπε...

@Frezia: "Διαβάζοντας την πρώτη φράση
σκέφτηκα,η Κάρυ με μαγειρική
ασχολείται?δεν μπορούσα να σε
φανταστώ στην κουζίνα."

Γιατί Λουλουδάκι μου δεν μπορείς να με φανταστείς στην κουζίνα?
Τι δεν σου πάει επάνω μου και πάει κόντρα στις κατσαρόλες και τα ταψιά? χαχαχαχχαχαχαχαχαχαχχαχα!

Οχι την μαύρη μου αλήθεια θα την πω!
Ποτέ η κουζίνα δεν ήταν το βασίλειό μου και ούτε ποτέ θα γίνει! Περαστική είμαι πάντα απο κει...γιατί είναι υποχρέωσή μου να περνώ! Βέβαια όταν έχω κέφια,μπορώ να σταθώ ικανοποιητικά στον ρόλο της μαγείρισσας.
Εκείνα τα τσουμπλέκια που βγαίνουν μετά το μαγείρεμα δεν αντέχω βρε λουλουδάκι μου....χαχαχα!
Χαίρομαι που ευχαριστήθηκες την ανάρτηση!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΝΑ ΧΑΜΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΒΡΑΣΗ.....
ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΧΥΤΡΑ ΤΑΧΥΤ. ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΑΡΑΓΕ;
ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΤΡΩΓΑΝΕ ΚΑΤΑ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΟΙ...ΠΟΛΥ ΥΓΙΕΙΝΑ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ!!!!ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΑ ΕΖΗΣΕΣ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΗΡΕΙΣ ΤΟ ΔΙΑΙΤΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΑΤΑΞΙΕΣ ΜΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑΚΙΑ ΚΑΙ ΓΛΥΚΑΚΙΑ......ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΑΜΕ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΛΑΜΠΙΔΩ;
ΦΙΛΑΚΙΑ!

kariatida62 είπε...

Effie's Sweet Home Design:
Ασε τι θα έλεγαν οι διαιτολόγοι...σήμερα!

Στην Λαμπιδώ Εφάκι μου αν θα πήγαινες θα γύρναγες σίγουρα με νευρική ανορεξία!
Καλύτερα με τα πάχη μας για νάχουμε τα κάλλη μας....χαχαχα!
Καλό βράδυ! Εχει πανσέληνο, έκλειψη σελήνης? Τι έχει κάτι πρέπει νάχει απόψε!

dimitris είπε...

kariatida62 καλημερα, πηγα για σχολιο και μου βγηκε ''κομματακι'' μαααακρυυυ, οποτε αν δεν εχεις τι να κανεις, συρε στο ''σπιτι'' μου και δεν το σχολιο-συμπληρωμα----θυμασαι που σου ειχα γραψει, το δωστου κλωτσο να γυρισει παραμυθι ν'αρχινισει?---το επιασα το ''πλεκτο'' απο εκει που περιπου το αφησες, καθε αρχη και ευκολη...

dimitris είπε...

kariatida62 έκλειψη σελήνης, εχει και οπως ελεγαν οι αρχαιοι, κτυπαει κατακεφαλα τους........................................................κριους...

kariatida62 είπε...

@dimitris: Δημητράκη μου αυτό δεν ήταν πλεχτό της σειράς...αυτό ήταν παλτό ολόκληρο!
Με εξέπληξες σήμερα με την θεματολογία σου! Μ'άρεσε πολύ! Πάρα πολύ!
-----
Όταν λες κτυπά η έκλειψη τους Κριους κατακέφαλα τι ακριβώς εννοείς?
Τους τρελαίνει? Καλά έκανα τότε και πήγα και κοιμήθηκα νωρίς και δεν διάβασα απο χθες την ανάρτησή σου!χαχαχαχχαχαχαχαχαχα!
Ετσι σήμερα αντιμετωπίσθηκε νηφάλια απο μένα.
--
Aααααχχχχ!Κάτι τέτοια μου κάνεις τον τελευταίο καιρό Δημητράκη, κι'εχεις γίνει η αδυναμία μου!!!:))

dimitris είπε...

kariatida62 καλημερα, σημερα ειναι κυριακη, ''τρωμε'', ψητο στο φουρνο με πατατες, θυμασαι?

Ετσι και με τα θεματα, την κυριακη εχουμε...................''προζα''.

Ξερω και ξεματιασμα, ξερεις πως?

Με το ενα δακτυλο, οπως ο Ορεστης Μακρης...

kariatida62 είπε...

@dimitris: Α ωραία! Κάθε Κυριακή θάρχομαι στους Ασώματους για πρόζα και επιθεώρηση...χαχαχαχχαχαχχα!

Δηλαδή θα με ξεματιάσεις με το ένα δάκτυλο αλά Μακρή?!!!!χαχαχαχαχχαχαχαχα!

bilsot είπε...

Επειδή η ζωή είναι τροχός , κάποια μέρα , σύντομα τη βλέπω, θα γυρίσουμε στα παλιά που περιγράφεις, θέλωντας και μή.
Λίγο τα "μέτρα", λίγο η παραγωγή, λίγο που θα κοπούν (πρέπει) τα πολλά εισαγόμενα.....
Αυτό που εμένα προσωπικά με αρέσει , είναι το ...κοκορέτσι(!!!) και ακόμη δεν έχω βρει με τι μπορεί να έμοιαζε στην αρχαιότητα.....

kariatida62 είπε...

@bilsot: To κοκορέτσι ε?
Εμείς δεν φτιάχναμε ακριβώς κοκορέτσι αλλά κάτι σαν μουμπάρι.
Γεμιστά έντερα...έχεις φάει ποτέ μουμπάρι?
χαχαχαχαχαχχαχαχαχχα!

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

φοβερη η αναρτηση .Με τοσα φαγητα σιγουρα ολοι πεινασαμε:)
Να εισαι καλα και καλη εβδομαδα να εχεις.

kariatida62 είπε...

@JK O SKΡΟΥΤΖΑΚΟΣ: Γειά σου Σκρουτζάκο!!!
Νάσαι καλά...

Αγγελική είπε...

Εγώ καλή μου ακόμα και σήμερα αν στο τραπέζι μου δεν έχω καιχόνδρο,δεν κάθομαι να φάω.
Βάζω όλες τις δούλες και το ψάχνουν στην αγορά για να μου το φέρουν, τελευταίως δεν το βρίσκουν και τρέφομαι Σπαρτιάτικα.Πες καλή μου στη δούλα σου να με πληροφορήσει που θα το βρίσκω, κοντεύω να σκάσω απ το κακό μου.

zoyzoy είπε...

Δεν απέχουν πολύ οι σημερινές μας τροφές με τις τότε των αρχαίων οι πρώτες υλες είναι ίδιες και απαράλαχτες!
Εδώ η αγαπητή μου Μελίτη έχει ένα καταπληκτικό πόστ!

Τώρα με την παγκοσμιοποίηση έχουμε ξεφύγει απ'την Μεσογειακή υγιεινή μας διατροφή αλλά πιστεύω η κρίση θα μας γυρίσει με ταχύ ρυθμό πίσω.

Πάντως στα πουλιά τα θαλασσινά και στα χόρτα είμαι μέσα!

Καλή εβδομάδα με φιλιά θαλασσινά!

Οικοδόμος είπε...

Καλησπέρα.
Υποκλίνομαι...
...δεν είναι η πρώτη φορά.
Καλή δύναμη!

Άιναφετς είπε...

Α! μα αυτός είναι ύμνος στη σωστή διατροφή, άξιος μιας Καρυάτιδας Ακροπολίδου!
Αν εξαιρέσουμε το κυνήγι (πουλερικά) και τα κρεατικά (μπιχ!), πολύ μου ταιριάζει το διαιτολόγιο που είχαμε και εξακολουθούμε και έχουν μερικοί μερικοί!
Τους ασπασμούς μου στη φίλη σου τη καλλίγραμμη Σπαρτιάτισσα που μας έμαθε πως να κινούμαστε ή να κουνιόμαστε τουλάχιστον λίγο πιο "ελεύθερα" !!!
Φιλιόντουσαν τότε οι γυναίκες;

Σταυρούλα Σανίδα είπε...

Με τέτοια χορταστική ανάρτηση, οι τηλεοπτικές μαγείρισσες ωχριούν!

Unknown είπε...

Το σίγουρο είναι ότι η αρχαία ελληνική κουζίνα είναι εξαιρετική. είχε και μια έκθεση νομισμάτων προσφατα στην λευκωσία όπου αναγραφόταν με πόσα στοίχιζαν τα αρχαία γεύματα και ποιοί ήταν οι μισθοί των κύριων επαγγελμάτων της εποχής για σκοπούς σύγκρισης υπήρχαν και κάμποσες συνταγές τις οποίες εννοείτε ότι πήρα.

kariatida62 είπε...

@oikodomos: Kαλώς ήρθες περήφανη και αθάνατη εργατιά!

Οταν λες δεν είναι η πρώτη φορά, τι εννοείς στου Δημητράκη?
Ναι εκεί ξανασυναντηθήκαμε αλλά όχι με υποκλίσεις! :))

Πάντως σ'ευχαριστώ και επιφυλάσσομαι για την επίσκεψη!

kariatida62 είπε...

@habilis: Bρε,βρε...καλώς τον!
Καιρό είχα να σε δω και είπα να σας ταίσω λίγο...ΧΑΧΑΑΑΑ!

kariatida62 είπε...

@Mαίρη: Aυτό είδος ψαριού πρέπει νάναι, το οποίο τώρα πρέπει ή αλλιώς να ονομάζεται ή νάχει εκλείψει? Θα σε γελάσω Μαιρούλα...αλλά να μη πω και καμμιά @ακακία...! :))

kariatida62 είπε...

@Zoyzoy: Kαλημέρα Ζουζούκα μου!
Καθόλου δεν έχουμε ξεφύγει...ακόμα και στον τρόπο μαγειρέματος ίσως!
Δεν είδες πώς έτρωγαν τις σαλάτες?

Εσύ πού πιάνεσαι εσύ? :))

kariatida62 είπε...

@Aιναφετς:Χορτοφάφος λοιπόν! Κοίτα εγώ δεν είμαι χορτοφάγος μόνο, αλλά κάνω και χωρίς κρέας γιατί δεν είναι το καλύτερό μου!
Τα ψάρια τα προτιμώ...

-----
Αν φιλιόμασταν παλαιότερα οι γυναίκες?
Τα ναζάκια μας τα κάναμε..ποτέ δεν ήμασταν ψυχρές!
Και τις αγκαλιές μας ρίχναμε, και τα φιλιά μας ενίοτε ξεμαλλιαζόμασταν κιόλας...χαχααχαχαχαχααχα!

kariatida62 είπε...

@Σταυρούλα Σανίδα: Nάσαι καλά Σταυρούλα μου, αν και δεν σκέφτομαι να συναγωνιστώ την Βέφα και την Αργυρώ...χαχα!
Ευχαριστώ που ήρθες θα σ'επισκεφθώ πολύ σύντομα!

kariatida62 είπε...

@alex: Άντε!!! Πολύ ενδιαφέρουσα θα ήταν!
Για γράψε μας μερικά σε ποστ...

α Κενταύρου είπε...

Μετά τα -ήντα η χορτοφαγία είναι απαραίτητη και την ακολουθώ σε γενικές γραμμές.Μοσχάρι μόνο σε κιμά ,λαχανοφαγία,οσπριοφαγία,ντοματοφαγία και φρουτοφαγία και αμυλοφαγία.

Αντώνης είπε...

«...Φιλοκαλούμεν μετ’ ευτελείας, φιλοσοφούμε άνευ μαλακίας, συμποσιαζόμεθα μετ’ εδεσμάτων σπανίων τε και ευγεύστων, ορχούμεθα υπό τους ήχους αυλών ούστινας καλλίπυγαι αυλητρίδες φυσούσιν άμα τε και οι μετά στεφανωμένων βοστρύχων κιθαρωδοί, αρπισταί και κυμβαλισταί τα ίδια αυτών όργανα κρούουσιν, θωπεύοντες θωπευόμενοι υπό εκλεπτυσμένων και ευσταλών εταίρων, των παίδων μή αφιστάμενοι..............».
Άϊ σιχτίρ, και το κουκούτσι μύγδαλο ήτανε, τί τον έπιασε τον πεπονοκέφαλο Περικλή και άνοιξε πόλεμο με τους μελανοζωμίτες και χάσαμε τα ωραία μας?
Και όχι τίποτε άλλο, αλλά αφού και μετά από 2.500 χρόνια όσοι Αθηναίοι μέλανα ζωμό θα ξαναφάμε, ήταν ανάγκη να τον δοκιμάσουμε από τώρα?
« Αρχαίος Αγανακτισμένος» (Χωρίς παρερμηνείες please!!!)

Y.Γ. Το κεφάλι του Περικλή ήταν επίμηκες σαν πεπόνι, γι’ αυτό απεικονίζεται πάντα με περικεφαλαία. ( Η άχρηστη πληροφορία της εβδομάδας).

kariatida62 είπε...

@a-Kενταύρου:Mπράβο Αστέρι μου, καλά κάνεις...εγώ την ακολουθώ απο τα νειάτα μου αυτή την διατροφή!

kariatida62 είπε...

@Αντώνης:Ωραία περνούσαμε αγανακτισμένε μου έτσι?
Ωραία ήταν για σας δε τους άνδρες ακόμα καλύτερα...χαχα!

Υ.γ. Πολύ newsbeast διαβάζεις τελευταία...χαχαχχαχα!

kariatida62 είπε...

@Αντώνης:Ωραία περνούσαμε αγανακτισμένε μου έτσι?
Ωραία ήταν για σας δε τους άνδρες ακόμα καλύτερα...χαχα!

Υ.γ. Πολύ newsbeast διαβάζεις τελευταία...χαχαχχαχα!

magda είπε...

Κάρυ μου, καλημέρα
Το πόσο ευχαριστήθηκα την σημερινή σου, τόσο...νόστιμη ανάρτηση, δεν περιγράφεται!
Εγώ, εν αντιθέσει προς εσένα, έχω έρωτα για την μαγειρική και μάλιστα, την παραδοσιακή!
Όλα αυτά τα κάνω, συν τα σαλιγκάρια, που τα λατρεύουμε!!!
Απεχθάνομαι, τις λεγόμενες "γκουρμέ" αηδίες με τις αλλοπρόσαλλες μίξεις...
Φιλάκια

kariatida62 είπε...

@magda: Kαλημέρα Μάγδούλα!
Εκτός απο καλλιτεχνική φωτογράφος είσαι και μία καλλιτέχνις-μαγείρισσα?!
Χαχα...χαίρομαι!
Είδες πόσο έχει διατηρηθεί η παράδοσή μας στη διατροφή και στον τρόπο μαγειρέματος, μέσα στους αιώνες?!!!

Αντώνης είπε...

Λοιπόν φιλενάδα, σου γράφω μια ΑρχαιοΕλληνική συνταγή που έχει αναβιώσει ιδιαίτερα στις ημέρες μας, μετά την γαστριμαργική έξαρση που έχει εκδηλωθεί, όπως την υπαγόρευσε ο Ευρωπ(ε)αιοσπούδαστος Σεφ κ. Τσικνοπιασμένος σε ζωντανή παρουσίαση:

--Ανακατεύετε, τεμαχισμένα βέβαια, όσο πιό πολλά ανόμοια υλικά μπορείτε (κρέας-αρνίσια εντόσθια-χοιρινά αμελέτητα-ψάρι-λαχανικά-φρούτα-σκύβαλα), ελάχιστο αλάτι (γιά την πίεση), άσπρο και πράσινο φρεσκοτριμμένο πιπέρι για το άρωμα (τρομάρα του), βράζετε στον ατμό για λίγα λεπτά ώστε να μή καταστραφούν οι βιταμίνες (προ παντός οι βιταμίνες γμτ φελέκι μου), αποσύρετε το σκεύος (sick) από την φωτιά, σβήνετε με ένα ποτήρι (κολωνάτο κατά προτίμηση) Sauvignon blanc του Λίγηρα, αν δεν έχετε χρησιμοποιείστε της Νέας Ζηλανδίας, στην έσχατη ανάγκη χρησιμοποιείστε Cabernet Sauvignon, (αν δεν έχετε ούτε αυτό είστε άξια μόνο για ραγού με μπόλικο κρεμμύδι, έ όχι κυρά Καλλιόπη ρετσίνα Μεσογείων δεν κάνει δώστην να την πιεί ο μαστρο-Μήτσος ο σοβατζής), λέγαμε λοιπόν ό,τι αποσύρετε το σκεύος από την φωτιά και αφού του ρίξετε το κρασί (προσέξτε και την χρονιά λίγο εκτός από την προέλευση) το αφήνετε 10 λεπτά να απορροφήσει τα υγρά του (τί σας φτιάχνω μάννα μου) και μετά θα προσθέσετε δύο κουτιά κρέμα γάλακτος κατά προτίμηση light (για να προσέχετε και την σιλουέττα σας που κοντεύετε να γίνετε σαν τον Μαμαλάκη πριν το χειρουργείο).
Σερβίρεται χλιαρό ώστε να έχει πήξει και η κρέμα.
Αν είστε περισσότερο πρωτοπόρα και δυναμική, περιχύστε στα πιάτα λίγη κέτσαπ αραιωμένη με μελάνι από καλαμάρι του Αιγαίου!!!!!!!!!!!!!!

Τί είπες φιλενάδα? Αηδίασες? Σε πληροφορώ οτι υπάρχει τεράστιο ποσοστό τσόκαρα που θα χαρακτηρίσουν το εν λόγω κατασκεύασμα Gourmet !!!!!!!
Αυτά για την ΝεοΕλληνική απώλεια κάθε γούστου και γεύσης.
Επειδή η κουζίνα είναι δημιουργία και όχι εφιάλτης.

kariatida62 είπε...

@Αντώνης: Mία αηδιουλίνα μου ήρθε βέβαια...αλλά καλά κάνεις και κριτικάρεις την τηλεοπτική γαστριμαργική έξαρση που λες κι'εσύ ότι μας έχει έρθει!
----
Δεν ξέρω τι λες φίλε Αντώνη για την κουζίνα πάντως εγώ εφιάλτη την έβλεπα και έτσι εξακολουθώ να την βλέπω!
Δεν μιλώ για την "δημιουργικές ώρες" που μπορεί κάποιος να περάσει σ'αυτήν αυτοσχεδιάζοντας και αναμειγνύοντας γεύσεις, μιλώ για το μάζεμα και πλύσιμο που ακολουθεί μετά απο κάθε δημιουργία...