Στο Ζάππειο μια μέρα...

 Στ' Αττικού ουρανού το περιβόλι, βγήκε και πάλι σήμερα στα μέσα του Δεκέμβρη ένας ήλιος χρυσοκέντητος, λαμπερός, επιβλητικός για να ζεστάνει τις ψυχές των Αθηναίων.

Μόνο αυτός έχει πια  απομείνει να τους υποστηρίζει...

  'Ελαβα μία πρόσκληση να παραβρεθώ σε μια παρουσίαση-συζήτηση δράσεων κέντρου της

Αθήνας, που διοργάνωσε το Υπουργείο Υγείας και ο Δήμος Αθηναίων στο Ζάππειο Μέγαρο και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφτώ το ιστορικό αυτό κτίριο που χτίστηκε το 1888.

Το Ζάππειο ήταν το πρώτο κτίριο στο κόσμο που κτίστηκε για να εξυπηρετήσει Ολυμπιακές ανάγκες και συγκεκριμένα τις εκδηλώσεις του θεσμού των Ολυμπίων.

  Ο Ευαγγέλης Ζάππας γεννήθηκε το 1800 στην Βόρεια Ηπειρο στο χωριό Λάμποβο.
Το Λάμποβο ανήκε στην επαρχία Τεπελενίου, πατρίδα του Αλή Πασά.

Ο Ευαγγέλης, σε ηλικία 13 ετών στρατολογήθηκε απο τον Αλή Πασά και στάλθηκε φρουρός σ' ένα φρούριο κοντά στα Γιάννενα. Με τη συμμαχία των Σουλιωτών με τον Αλή, ο Ζάππας βρέθηκε στο στρατόπεδο του Αγώνα και έγινε υπασπιστής του Μάρκου Μπότσαρη.

Μετά τον θάνατο του Μάρκου ο Ευαγγέλης πολέμησε με τον Λάμπρο Βέικο, τον Γκούρα, τον Μακρυγιάννη, τον Νοταρά, τον Πανουργιά και έγινε ταξίαρχος διοικώντας τα βλαχοχώρια των Σαλώνων.

Εδωσε μάχες δίπλα στους Καραισκάκη, Κολοκοτρώνη και Οδυσσέα Ανδρούτσο.

Στο τέλος της επανάστασης αρνείται την χρηματική αποζημίωση της πατρίδας  για τον αγώνα του και μεταναστεύει στο Βουκουρέστι το 1831.

Εντάσσεται στην τοπική κοινωνία χρησιμοποιώντας ένα εκλεπτυσμένο σύστημα δημοσίων σχέσεων. Εξοικειώνεται με τους άρχοντες και τους ηγούμενους των ελληνικών μοναστηριών οι οποίοι διαχειρίζονταν τα μοναστηριακά κτήματα και ακολουθεί  την τακτική πολλών άλλων Ελλήνων.

Νοίκιασε και εκμεταλλεύτηκε μοναστηριακά κτήματα στην περιοχή της Γιαλόμιτζας, κοντά στο Βουκουρέστι.

Σε τρεις περίπου δεκαετίες απέκτησε τεράστια περιουσία και αντίστοιχα εισοδήματα.

Ο Ε.Ζάππας θέλησε να βοηθήσει την Ελλάδα ν'ακολουθήσει τους ρυθμούς της  βιομηχανικής επανάστασης.

Επηρρεασμένος απο τον Σούτσο για την αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων στην Ελλάδα, αναλαμβάνει τα έξοδα για την ανέγερση ενός Ολυμπιακού κτιρίου, όπου σ'αυτό εκτός απο πολιτιστικά δρώμενα θα λάμβαναν μέρος και εκθέσεις  δειγμάτων της ελληνικής τέχνης και βιομηχανίας, και θα λειτουργούσε ακόμα ως μουσείο με αρχαιότητες για τους ξένους επισκέπτες.

2.000 αυστριακά φλορίνια ήταν αρκετά για τα πρώτα έξοδα των πρώτων Ολυμπίων

Οι πρώτες σκέψεις σχετικά με την επιλογή του χώρου για την ανέγερση του μεγάρου των Ολυμπίων το τοποθετούσαν στην κορυφή του Παναθηναϊκού Σταδίου, από όπου η Αυλή και οι Ελλανοδίκες θα μπορούσαν  από τον εξώστη να επιβλέπουν τους αγώνες.

Το 1869 όμως, η Βουλή των Ελλήνων διέθεσε περίπου 80.000 τετραγωνικά μέτρα δημόσιας γης μεταξύ του ναού του Ολυμπίου Διός και του τότε Ανακτορικού Κήπου, λαμβάνοντας υπόψη και την επιθυμία του Ζάππα το κτίριο να βρίσκεται όσο το δυνατόν κοντύτερα στο Στάδιο. 

Στη συνέχεια, ο αρχιτέκτονας Αναστάσιος Θεοφιλάς κλήθηκε να αλλάξει το αρχικό σχέδιο που είχε ήδη εκπονήσει ο Φ. Μπουλανζέ.

Υστερα από καθυστερήσεις, στις 20 Ιανουαρίου 1874 κατατίθεται ο θεμέλιος λίθος του Μεγάρου. Στα τέλη της δεκαετίας του 1880 ο Κωνσταντίνος Ζάππας αναθέτει στον Θεόφιλο Χάνσεν τη σύνταξη καινούριου σχεδίου, με την πρόθεση να κάνει εν ανάγκη θυσίες σε βάρος του ήδη οικοδομηθέντος τμήματος.

Η Σκηνή της ιστορικής Αίγλης

Οι επαγγελματικοί ανταγωνισμοί μεταξύ των γνωστότερων αρχιτεκτόνων της εποχής και οι υπόνοιες για σοβαρές οικονομικές καταχρήσεις οδήγησαν σε σοβαρές καθυστερήσεις και δύο φορές στη διακοπή των εργασιών.

Τα εγκαίνια έγιναν, τελικά, με κάθε επισημότητα στις 20 Οκτωβρίου 1888.

Στο Μέγαρο στεγάσθηκε από το 1938 και επί σειρά ετών ο «Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών» και φιλοξενήθηκε από το 1951, μέχρις ότου απέκτησε δική της στέγη, η Εθνική Πινακοθήκη.

Την 28η Μαίου 1979 έλαβε χώρα στο περιστύλιο του Ζαππείου η τελετή υπογραφής της ένταξης της Ελλάδος στις Ευρωπαϊκές  Κοινότητες, τους χώρους του χρησιμοποίησε επίσης η Ελληνική Προεδρία των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, κατά δε την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 εγκαταστάθηκε εδώ το Κέντρο Τύπου

 Στο σημερινό συνέδριο, όπως ήδη σας εξήγησα διοργανώθηκε απο το Υπουργείο Υγείας σε

συνεργασία με την Δημαρχεία των Αθηνών. Σκοπό είχε την συζήτηση με διάφορους

υγειονομικούς φορείς και  ΜΚΟ για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο δράσης βελτίωσης της

καθημερινότητας των κατοίκων και την εξασφάλιση των καλύτερων δυνατόν συνθηκών

διαβίωσης και αντιμετώπισης της εγκληματικότητας, η οποία έχει εξαπλωθεί σ'όλο το ιστορικό κέντρο της πόλης.

Η παρουσία  τοξικοεξαρτημένων ατόμων, ο συγκεντρωμένος αριθμός λαθρομεταναστών, αστέγων στο κέντρο της πόλης τείνει να δημιουργήσει ένα γκέτο μέσα στην πόλη και ο κίνδυνος του θανάτου της πρωτεύουσας είναι μεγαλύτερος απο κάθε άλλη χρονική στιγμή τόνισε ο δήμαρχος κ. Καμίνης.

Αμεση αναγκαιότητα ήταν η βοήθεια της πολιτείας στο δύσκολο έργο του Δήμου να κινητοποιήσει κάθε φορέα που μπορεί να βοηθήσει προς την εξυγίανση της κατάστασης που επικρατεί στην Πόλη .

Γι'αυτό τον λόγο υπογράφηκε μνημόνιο συνεργασίας(έχουν πια ταυτιστεί  με την λέξη μνημόνιο-και δεν βρίσκουν άλλη πιο επίσημη) μεταξύ του Υπουργού Υγείας κ. Λοβέρδου και του δημάρχου κ.Καμίνη,το οποίο  περιλαμβάνει προληπτικούς ιατρικούς ελέγχους στα σχολεία,στις ομάδες των μεταναστών και άλλων ειδικών ομάδων(όπως θέματα trafficking,Aids,τοξικοεξαρτημένους)στους άστεγους, ανασφάλιστους κλπ.ξεκινώντας  μια  μεγάλη εκστρατεία απο όλες τις προνοιακές υπηρεσίες του Δήμου,και των υγειονομικών μονάδων του Υπουργείου.

 Υπογραφές, χαιρετούρες, αγκαλιές, φιλιά και γεμάτοι αισιοδοξία οι δύο άνδρες υποσχέθηκαν στους Αθηναίους πολίτες μέριμνα-ενδιαφέρον και συστηματική προσπάθεια συνεργασίας όλων των φορέων που διοικούν, προκειμένου ν'αλλάξουν την άσχημη εικόνα της πρωτεύουσας.

Όσο κι'αν όλες αυτές οι επισημότητες  μου προκαλούν αισθήματα αποστροφής και αηδίας διότι γνωρίζω πως οι πομπώδεις δηλώσεις των "αρχόντων"  κανένα αντίκρισμα ουσίας και αποτελεσματικότητας δεν έχουν, ευχήθηκα  η προσπάθειά τους να έχει απήχηση, επιτυχία και η Αθήνα να ξανακερδηθεί απο τους κατοίκους της.

Ξελογιάστηκα απο τον φωτεινότητα της ημέρας και έτσι πήρα τον δρόμο της επιστροφής με 

Μια στάση στην βιτρίνα της Boulangerie-patisserie του Paul!

Ρίξτε μια ματιά στις τιμές του Paul...

2.40 το εκλαιράκι, στην Αθήνα του Paul, στο Παρίσι πόσο έχει;

τα πόδια, με μια διάθεση να καλημερίσω όσες ομορφιές ακόμα έχει η πόλη μου...

Noμισματικό Μουσείο

Κλειστό το Μουσείο...τι πρωτοτυπία!!!

τα  λιγοστά μνημειώδη  κτίρια της

και τα ιστορικά στέκια της....

Μέχρι εδώ!

Απο κει και κάτω πέρασα στην "πόλη των κολασμένων..."