Ο ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ .... συνέχεια Νο4

Κάρυ: To ημερολόγιο Μαμούνι, φέρε το ημερολόγιο να συνεχίσουμε την ιστορία μας, τώρα που μ'έχει πιάσει διάθεση ανάγνωσης... Μαμούνι:  Τι δεν θα κατέβουμε κάτω στην Αθήνα να διαδηλώσουμε?
Κάρυ: Θα κατέβουμε και ας μας τα χαλάει ο καιρός...Ας συνεχίσουμε λίγο  την ιστορία μας και μετά φεύγουμε...

Αθήναι,23 Δεκεμβρίου 1895
Αγαπητόν ημερολόγιον,
Ετρόμαξα να γνωρίσω τον Κωνσταντίνον. Πώς ήλλαξεν έτσι εντός τριών μηνών; Αδυνάτισεν, εχλώμιασεν,ως και ρυτίδαι ενεφανίσθησαν εις το μέτωπόν του! Μοιάζει κατά δέκα έτη μεγαλύτερος. Τι του έχει συμβεί; Δεν ομιλεί όμως καθόλου και εις τα ερωτήσεις μου απαντά με υπεκφυγάς.
Με έφερε βεβαίως υπέροχα δώρα.

Υφάσματα μεταξωτά, καπέλλα απο το Παρίσι, κασμίρια απο το Λονδίνο, κρύσταλλα αυθεντικά Βοημίας, θαυμασίας πορσελάνας απο την Πολωνία, έως συγκινήσεως είναι αλήθεια.

Τι να το κάμης όμως; Είναι ακόμη πιο απόμακρος και κλειστός απο όταν έφυγεν. Απο την μίαν ανησυχώ δι'αυτόν και απο την άλλην η στάσις του αυτή με εξυπηρετεί. Χθες εσυνάντησα τον Σπύρον εις το εξοχικόν μας εις το Αμαρούσιον. Θεέ μου, τον λατρεύω!!!
-----

Αθήναι 2 Ιανουαρίου 1896
Αγαπητόν ημερολόγιον,
Ευτυχισμένον το νέον έτος 1896! Ευτυχέστερον του 1895. Βεβαίως, εις το 1895 χρωστώ τον έρωτά μου με τον Σπύρο, αλλά επίσης χρωστώ και τον κακόν μου γάμον με τον Κωνσταντίνον.
Δια το 1896 είμαι περισσότερον αισιόδοξος και αυτή η αισιοδοξία ενδυναμώθηκεν την παραμονήν της Πρωτοχρονιάς, την οποίαν επεράσαμεν εις την μεγάλην δεξίωσιν την οποίαν έδωσεν το ζεύγος Σκουλούδη εις την "Μεγάλην Βρεττανίαν"

 Ήτο εκεί ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, ο αγαπητότατος κύριος Δημήτριος Βικέλας , ο φιλέλλην  Γάλλος βαρώνος Πιερ ντε Κουμπερτέν,

μέλος της Επιτροπής, ο οποίος και επρότεινε να τελεσθούν  οι Ολυμπιακοί Αγώνες εις τας Αθήνας, ο αξιότιμος κύριος Τιμολέων Φιλήμων,

τέως δήμαρχος των Αθηνών και νυν γενικός γραμματεύς της Επιτροπής, η οποία εσυστάθη εις την Ελλάδα δια να φέρη εις αίσιον πέρας τους Ολυμπιακούς Αγώνας, οι οποίοι θα εγκαινιασθούν, Θεού  θέλοντος, την 25η Μαρτίου, την ημέραν της Εθνικής Παλιγγενεσίας.

Παρόντες εις την δεξίωσιν ήσαν και ο κύριος Μελάς μετά της κομψής συζύγου του, ο κύριος Μάνος και ο κύριος και η κυρία Στρέιτ, όλοι μέλη της εν Ελλάδι Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων.
 Α!!! ήτο μία θαυμασία συντροφιά! Τι πνεύμα! Τι γούστον ευρωπαικόν! 
Και εσυζητούσαν, διατί άλλο; Δια τους Ολυμπιακούς Αγώνας. ΄Ελεγαν λοιπόν πόσον ενθουσίασεν όλους η επιστροφή του κυρίου Βικέλα απο την Ευρώπην και πώς, σχεδόν συγχρόνως με την άφιξίν του, ήρχισαν να καταφθάνουν εις τον Τύπον τηλεγραφήματα τα οποία ανακοινώνουν γενναίας δωρέας υπέρ των Αγώνων. Ιδιαιτέρως  συγκινητική μάλιστα, αγαπητόν ημερολόγιον, είναι η περίπτωσις ενός φοιτητού, ο οποίος έσπευσε να δηλώση πως θα καταβάλη απο το υστέρημά του συνδρομήν των δέκα δραχμών υπέρ της διεξαγωγής των Αγώνων , αρχής γενομένης απο την 1ην Ιανουαρίου έως την 25η Μαρτίου! Ωστόσο η οικονομική κατάστασις της χώρας είναι ακόμα δεινή και έρριπτον τας ευθύνας εις την προηγούμενην κυβέρνησιν του Χαριλάου Τρικούπη.
Εγώ δεν ηξεύρω την πολιτικήν, αν και θα έπρεπε, όπως παροτρύνει τας γυναίκας η κυρία Καλλιρρόη Παρρέν απο την στήλην του περιοδικού της, το οποίον παρακολουθώ ανελλιπώς, παρά τις αντιρρήσεις των γονέων μου. Πάντως τον Χαρίλαον Τρικούπην τον εσυμπαθούσα περισσότερον απο τον Δηλιγιάννη. Ήτο μοντερνιστής και ήθελεν να ομοιάση η Ελλάς ολίγον της Ευρώπης. Τελικώς δεν γνωρίζω  κατά πόσον το εκατόρθωσεν, αν και έκαμε πολλά καινούργια πράγματα. Η αλήθεια όμως είναι πως ο Δηλιγιάννης υποστηρίζει ενθέρμως τους Ολυμπιακούς Αγώνας. Έλεγον μάλιστα χθες ότι εδέχθη την πρότασιν του Συλλόγου Γραμματοσημοφίλων Αθηνών να εκδοθούν  δώδεκα αναμνηστικά γραμματόσημα, παραχωρών εις την Επιτροπήν Ολυμπιακών Αγώνων το πενήντα τοις εκατό των καθαρών εσόδων.
------
Αθήναι 15 Ιανουαρίου 1896
Αγαπητόν ημερολόγιον,
Συμβαίνουν ανήκουστα πράγματα εις τον σύζυγόν μου. Προχθές κατά την ώραν του δείπνου, εχτύπησεν το ρόπτρον της εξωτερικής θύρας και η Αννίτσα επήγεν να ανοίξη....Δεν επρόλαβεν όμως καλά καλά ν'αναγγείλη τον νυκτερινόν μας επισκέπτην και εκείνος ώρμησεν εις την τραπεζαρίαν.
Ήταν ένας ασκεπής, πολύ νέος άνδρας, έως το πολύ είκοσι δύο ετών, με αγριωπόν βλέμμα και με την ενδυμασίαν την οποίαν φέρουν οι κουτσαβάκηδες οι οποίοι συχνάζουν εις την Πλάκα. 

Πρώτη φοράν τον έβλεπα, αλλά, ως φαίνεται, όχι και ο σύζυγός μου, ο οποίος μόλις τον αντίκρυσεν, επετάχθη απο το κάθισμά του και έτεινεν προς αυτόν λέγων: " Aρίστο, τι γυρεύεις εδώ;" O άλλος ως να μην έδωκεν καμμίαν σημασίαν εις την ερώτησιν, είπεν αγρίως: " Na  με δώκης τα συμφωνημένα,αλλιώς δεν φεύγω" Έκπληκτη ήκουσα τον σύζυγόν μου να συναινή και να οδηγή αμέσως τον κουτσαβάκην αυτόν εις το γραφείον του, όπου και απεμονώθη μετ'αυτού κάποιαν ώραν.
Κάθε λίγον όμως και λιγάκι ηκούοντο αι φωναί του απερίγραπτου επισκέπτου, καθώς και απειλαί κατά του συζύγου μου.
Ήκουσα δε να λέγη:" Όταν τα έκανες ήταν καλά; Τώρα να πληρώσης! Αλλιώς θα σε κάμω ρεζίλι, αριστοκράτη της πεντάρας".  Έτρεξα εις την κάμαράν μας και όταν ήλθεν ο Κωνσταντίνος, εζήτησα να μάθω τι επιτέλους συνέβαινεν εις την ζωήν του το οποίον, ήτο φανερόν πια, εδηλητηρίαζεν και την ζωήν μας. Εκείνος, πιο χλωμός απο ποτέ, πιο γερασμένος απο ποτέ, εκάθισεν πλησίον μου, μου έπιασεν το χέρι και σχεδόν βουρκωμένος με είπεν:
" Έχεις δίκαιο, Αικατερίνη, ό,τι και αν με προσάπτης,  έχεις απόλυτον δίκαιον. Είμαι φταίχτης. Όμως δεν δύναμαι ακόμη να σε είπω τίποτε. Ωστόσο η ώρα πλησιάζει. Κάμε ολίγην υπομονήν. Σου το ζητώ ως μεγάλην χάριν"

------
Αθήναι 26 Ιανουαρίου 1896

Αγαπητόν ημερολόγιον,
Νομίζω πως θα ταραχθή ο νους μου! Σαν να μην έφθαναν τα καμώματα του συζύγου μου, ο Σπύρος με είπεν χθες να χωρίσω και να παντρευτώ εκείνον!