O EΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ...συνέχεια Νο 2

-Ελα Κάρυ, στρώθηκα για την συνέχεια του ημερολογίου της Αθηναίας κόρης.
-Μμμ! Μαμουνάκι μου μυρίστηκες ανεκπλήρωτους έρωτες και πάθη ασυγκράτητα και δείχνεις ενδιαφέρον για την συνέχεια της Ιστορίας μας...μα εγώ σήμερα δεν είμαι και σε μεγάλη διάθεση για ανάγνωση! Δεν βάζεις λίγο Τ.V. να δούμε να περάσει η ώρα μας?
-Μπα δεν έχει τίποτα το αξιόλογο,ως συνήθως το πρόγραμμα των τηλεοπτικών σταθμών και η βραδιά δεν θα βγει εύκολα...έλα να! σου τόφερα το βιβλίο δώσε κλώτσο να γυρίσει και η ιστορία μας ν'αρχίσει...

Αθήναι 14 Οκτωβρίου 1895
Αγαπητόν ημερολόγιον,

Εξύπνησα με κακίστην διάθεσιν. Όλα τ'εχω, αλλά ευχαριστημένη δεν είμαι. Συντόμως εννόησα τι με λείπει!
 Με λείπει ο έρως. Ο Ερως με ύψιλον κεφαλαίον.

Δεν έπρεπε να υποκύψω εις τας πιέσεις ουδενός,ούτε του πατρός μου ούτε του ιδίου του Κωνσταντίνου,ειδικά αυτού του υποκριτή. Δεν έπρεπε να νυμφευθώ. Διότι τώρα είμαι τίποτε. Ούτε ύπανδρος- αλλά φευ,- ούτε ελεύθερη!


Αθήναι 18 Οκτωβρίου 1895
Αγαπητόν ημερολόγιον,
Αν και προχωρημένος ο Οκτώβριος, δεν έχει βρέξει καθόλου. Αυτό δημιουργεί πολλά κακά. Και δι'ημάς, οι οποίοι έχομεν την τύχην αλλά και την ατυχίαν να διαμένωμεν εις τας Αθήνας, το πρόβλημα της λειψυδρίας γίνεται εντονώτερον. Προσπαθώ να φαντασθώ τι θα γίνει κατά την διάρκειαν των Ολυμπαικών Αγώνων. Ελπίζω ότι δεν θα γίνωμεν διεθνώς ρεζίλι. Η λύσις των νερουλάδων εις την οποίαν καταφεύγομεν οι Αθηναίοι μάλλον απάδει της εκόνος την οποίαν πρέπει να παρουσιάση η ελληνική μας πρωτεύουσα κατά την διάρκειαν των Αγώνων. Αλλά δεν λέγεις οπού υπάρχουν και οι νερουλάδες...; Ειδάλλως θα έπρεπε να αποξηρανθώμεν όπως τα άνθη. Εμάς μας προμηθεύει το νερό ο κυρ Θανάσης Λούης όπου έχει το σκέκι του εις την Πλατείαν του Μοναστηρακίου, κάθε Τετάρτην και Κυριακήν. Φέρνει, λέγει ο πατέρας, το νερό απο το Αμαρούσιον, το χωρίον του, διότι εκεί έχει πολλά και καλά νερά. Είναι καλός και πρόθυμος άνθρωπος και πάντοτε μας εξυπηρετεί. Αν έχωμεν μεγάλην χρείαν νερού και άλλην ημέραν πλην της Τετάρτης και της Κυριακής, μας φέρνει.
 Όπως σήμερον, όπου έχομεν πολλά πλυσίματα λόγω της αυριανής χοροεσπερίδας εις τον Μέγαρον του Βούρου. Α! να, ακούω να χτυπούν την θύραν, μάλλον ο κυρ-Θανάσης θα είναι. Προς το παρόν σταματώ. Θα επανέλθω αργότερον....


 Αθήναι 19 Οκτωβρίου 1895
Αγαπητόν ημερολόγιον,
Μόλις έχει χαράξει, αλλά εγώ δεν δύναμαι να παραμείνω εις το κρεββάτι. Έτσι κι'αλλιώς έκαμα έναν ταραγμένον ύπνον και η ανησυχία δεν μ'εχει αφήσει καθόλου. Τι είναι αυτό το οποίον έπαθα;
Πώς είναι δυνατόν έτσι μέσα σε μια στιγμή; Θεέμου, βοήθησέ με!!!
Αλλά προτιμώ να τα γράψω όλα καταλεπτώς. Πώς το λέγει εκείνος το φίλος του πατρός μου, ο ποιητής; Δια της γραφής, δια της γραφής όλα θεραπεύονται! Ας γράψω λοιπόν και εγώ μήπως και θεραπευθώ απο αυτό το οποίο με συνέβη εις τα καλά των καθουμένων.
Αναμέναμεν λοιπόν, όπως έγραφα εχθές, τον κυρ-Θανάση να μας φέρη νερό. Ακούω την θύραν να χτυπάη και κατεβαίνω ν'ανοίξω. Αλλά αντί της γνώριμης φιγούρας του κυρ Θανάση τι αντικρύζουν οι οφθαλμοί μου;  Έναν υψηλόκορμον άνδρα, περίπου εις την ηλικίαν του Κωνσταντίνου, ενδεδυμένον την παραδοσιακήν φουστανέλλαν. Εις την κεφαλήν έφερεν το επίσης παραδοσιακόν φέσι με την φούνταν να πίπτη ελαφρώς εις την δεξιάν πλευράν. Αλλά εκείνο το οποίον με έκαμεν να οπισθοχωρήσω, αγαπητόν ημερολόγιον ήτο το βλέμμα του! Ω δεν δύναμαι να το περιγράψω. Βλέμμα καστανόν, βαθύ, ονειροπόλον και δυναμικόν μαζί, τολμηρόν αλλά και ευγενικόν, ελαφρώς παιγνιώδες αλλά και σοβαρόν, διεισδυτικόν και φιλοπερίεργον, τρυφερόν και αρρενωπόν, σεμνόν και συγχρόνως προκλητικόν και αναμφιβόλως άφοβον! Όλαι αι αντιθέσεις συνοικούσαν εις αυτό το ανδρικόν βλέμμα!


 - (Το Μαμούνι διακόπτει) Τόχω δει και γω αυτό το βλέμα Κάρυ..τόχω δει αναμφιβόλως αλλά δεν ενθυμούμαι σε ποιον ακριβώς!
-Μαμούνι, μη διακόπτεις την αφήγησή μου και σταμάτα να μου μιλάς στην καθαρεύουσα γιατί ακούγεσαι γελοίο!!!
-Αμάν βρε Κάρυ, μια κουβέντα είπα κι'εγώ κόλλησα απο την κόρη!
 Τώρα μου ακούγεται όμορφη στα αυτάκια μου λες και μιλά μια ξένη γλώσσα! ΄Ελα συνέχισε δεν θα σε ξαναδιακόψω!
  
΄Αθελά μου το συνέκρινα με το βλέμμα του συζύγου μου. Ω Θεέ μου, ήμαρτον, μόνον δύναμιν και αρρενωπότητα δεν διέκρινον ποτέ εις αυτό. Αντιθέτως φόβον, ναι, τώρα που το σκέπτομαι, φόβον, καχυποψίαν και σκοτεινότητα. Ιδιαιτέρως την στιγμήν κατά την οποίαν ανακοινώνει ότι πρόκειται να εξέλθη. Αλλά τι σημασίαν έχει πλέον δι'εμέ το βλέμμα του συζύγου μου, όταν το βλέμμα αυτού του ανδρός με συνετάραξεν τόσον; Ήκουσα λοιπόν τότε, αγαπητόν ημερολόγιον, την φωνήν μου σχεδόν αγνώριστον να ερωτά ποίος ήτο ο νέος άνδρας." Είμαι ο γιος του κυρ-Θανάση του Λούη, ο Σπύρος" με απεκρίθη, "αρρώστησε και έφερα εγώ το νερό" Και την ίδια στιγμή με ατένισεν εντόνως.
Ω !!1δεν δύναμαι να περιγράψω πώς ένοιωσα.!
Ουδέποτε άλλοτε έχω αισθανθεί τοιουτοτρόπως!
Ενθυμούμαι ότι επαραμέρισα δια να περάση, να τον οδηγήσω εις την αποθήκην όπου είχαμεν τα δοχεία με το νερόν. Εκρατούσε τα υπερπλήρη νερού γκιούμια λες και ήσαν απο πούπουλο, γεγονός το οποίον με έκαμε να αναρριγήσω, σκεπτόμενη την δύναμιν των χεριών του. Αλλά ολόκληρος έτσι καθώς εβάδιζεν, υψηλόκορμος, στητός με την λευκήν φουστανέλλαν, έφερεν εις τον νουν μου τους γενναίους οπλαρχηγούς της Επαναστάσεως και, αγαπητόν ημερολόγιον, ....αναρρίγησα εκ νέου. Και χωρίς να το θέλω τον συνέκρινον, και πάλιν, με τον λεπτεπίλεπτον, τον μυγιάγγιχτον σύζυγό μου, ο οποίος δεν δύναται ούτε μίαν καρέκλαν να σηκώση και φωνάζη τους υπηρέτας. Αφού κι εμένα δεν μ'έχει σηκώσει ούτε μίαν φοράν εις τας χείρας του, όπως ακούω πως κάμνουν άλλοι νεόνυμφοι. Αλλά τι λέγω;
Εδώ δεν έχει κατορθώσει να κάμη άλλα, σπουδαιότερα...
Όταν λοιπόν αγαπητόν μου ημερολόγιον, ετελείωσεν με το νερόν, εγύρισεν προς το μέρος μου, με εκοίταξεν με το ίδιο βλέμμα και με είπεν:"Απο δω και ύστερα θα σας φέρνω εγώ το νερό, αγαπητή κυρία. Κάθε Τετάρτη και Κυριακή, αλλά και κάθε ημέραν, αν το έχετε χρείαν. Αρκεί να στείλετε μίαν ειδοποίησιν και εγώ θα έλθω αμέσως" Τι εσήμαινεν αυτή η διαβεβαίωσις;  
Ω αγαπητόν ημερολόγιον, τι θα συμβή εαν αρχίση να έρχεται συχνά πυκνά; Πώς θα αντέξω η άμοιρη το βλέμμα του; Μήπως πρέπει να προτείνω εις τον πατέρα μου να αλλάξωμεν νερουλά; Αλλά πάλι, είναι δυνατόν να διατρέχω κίνδυνον απο έναν νερουλά;  Δεν είναι υπερβολή; Αχ, δι'όλα αυτά πταίει  ο σύζυγός μου και μόνον αυτός! Δεν παρατούν έτσι μία νέαν γυναίκα κύριε, όχι δεν την παρατούν εις το έλεος κάθε πειρασμού!

Tης Έλενας Χουζούρη

Η επιλογή των τραγουδιών απο το Μαμούνι, δεν έγινε σύμφωνα με το χρώμα της εποχής της ηρωίδας μας, αλλά εμπνευσμένη απο σημεία του ημερολογίου κατά την προσφιλή συνήθειά του!
Τα τραγούδια εξ'άλλου μένουν διαχρονικά για να εκφράζουν τα συναισθήματα των ανθρώπων που παραμένουν όμοια για όλες τις εποχές...