bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

Αυτό δεν το περίμενα..!



Το  Σάββατο που μας πέρασε ήταν λέει μεγάλη γιορτή...!
Το Σάββατο των ψυχών, η γιορτή των πεθαμένων!
Οι πιστοί φτιάχνουν κόλλυβα, τα πηγαίνουν στην λειτουργιά  να τα διαβάσει ο παππάς και να κάνουν έκκληση οι ζωντανοί στον ΄Υψιστο να συγχωρέσει όσους αγαπημένους τους πήρε κοντά Του.
Οι ζωντανοί φροντίζουν και θυμούνται τους πεθαμένους...
Η μέρα αν θυμάστε ήταν ανοιξιάτικη. Αυτή η πρώιμη άνοιξη που έρχεται στην Ελλάδα και δίνει την ελπίδα νωρίς...
Ετσι λοιπόν θυμηθήκαμε και μεις τους δικούς μας πεθαμένους και ανηφορίσαμε με το πεσκέσι στα χέρια, το πιάτο με τα στολισμένα κόλλυβα, το μονοπάτι με τα μνήματα για να συναντήσουμε εκείνο του δικού μας αγαπημένου.
΄Ομως εκεί σ'αυτό το κοπάδι των λυπημένων, με τα πιατάκια στα χέρια, ανθρώπων που ανηφόριζαν όλοι για να συναντήσουν τα μνήματα των δικών τους ανθρώπων, να κι'ενας άντρας, είχε ανοίξει βήμα γοργό, λες και βιαζόταν να συναντήσει το μνήμα της αγαπημένης του γυναίκας που έχασε πριν δύο μήνες, προσπερνούσε τον απρόσωπο όγκο των πιστών που τον αργοπορούσε για να φτάσει κοντά της.
Ήταν ναυτικός και δεν κατάφερε να χαρεί την αγαπημένη του πολλά χρόνια.
Τα περισσότερα απο την έγγαμη ζωή τους, τα πέρασε μακριά της.
 Μια-μια πρόβελναν οι ώρες οι στιγμές της  κοινής ζωής τους, οι νύχτες μπορούσαν να μετρηθούν, οι δυνατές στιγμές χαράς των κορμιών τους όταν αυτά δαμασμένα μπορούσαν πια να μιλήσουν με τ χτύπο της καρδιάς τους, μετριούνταν κάλλιστα στην μνήμη.
Πήδησε πάνω απο έναν τάφο, αντί να κάμει πλάι και έστριψε το μονοπάτι όπου εκεί βρίσκονταν ο τάφος εκείνης.
΄Ομως στρίβοντας το μονοπάτι, καρφώθηκε στον τόπο του, σαν να τον είχε χτυπήσει αστροπελέκι.
Πάνω απο τον τάφο της δικής του γυναίκας ένας άγνωστος άντρας σκυμένος κάτι έκανε!
Ο ναυτικός άνοιξε τα μάτια του καλά, είδε την σκυμένη φιγούρα και ανατρίχιασε.
Ο άγνωστος άντρας άναβε το καντήλι της πεθαμένης γυναίκας του!
Χίμηξε επάνω στον ξένο, τον άρπαξε απο τον λαιμό και τον στύλωσε ολόθρο πάνω στον σταυρό!
Ο άγνωστος άντρας, στην ίδια μεσόκοπη ηλικία μ'εκείνον, με πρόσωπο αυλακωμένο απ'την λύπη, χλωμός ψέλλισε:
- Tι είναι, τι συμβαίνει;

Το καντήλι με το λάδι ξέφυγε απ'το χέρι του, το πιάτο με τα ζαχαρωμένα κόλλυβα έπεσε πάνω στο μάρμαρο και κείνα πήραν να κατρακυλούν παντού ολόγυρα, ο υπόλοιπος κόσμος σαστισμένος απο τις φωνές κοντοστάθηκε ως και κείνο το τραγούδι των πουλιών στις φυλλωσιές των κυπαρισσιών διακόπηκε.
-Ποιος είσαι εσύ;;; Ποιος είσαι εσύ; Tι γυρεύεις σκυλί επάνω στον τάφο της γυναίκας μου;
Tι την είχες εσύ την γυναίκα μου; ακούστηκε η φωνή του ναυτικού αγριεμένη.
Ο άλλος άρχισε να μιλά ήσυχα. Προσπάθησε να ξεφύγει απο τα χέρια του συζύγου και με ήρεμες κινήσεις του έδειχνε τον διπλανό τάφο.
-Κοίταξε πλάι. Εδώ είναι η δική μου η γυναίκα. Την θάψαμε προχτές. Ηρθα για ν'ανάψω το καντήλι της και τότε είδα το τάφο της δικής σου. Είχε σβήσει το καντήλι της και μου φάνηκε τόσο έρημος ο ξένος τάφος. Μήτε είδα γυναίκα ήταν, άντρας ήταν, είδα το καντήλι σβηστό και πήγα να το ανάψω ! Χριστιανοί είμαστε...
Μα ο ναυτικός δεν ήθελε ν'ακούσει. Βίαιη, αναπάντεχη, αδυσώπητη, ερχόταν για κείνον η αποκάλυψη. Η ζωή του γκρεμιζόταν για  μία ακόμα φορά και αυτή ήταν η χειρότερη γιατί γκρέμιζε την πίστη και το ρυθμό της!
-Ας'τα αυτά! ούρλιαζε στον ξένο. Για την γυναίκα μου ήρθες κι'εσύ...Λέγε! Τι την είχες την γυναίκα μου; Απο πότε την είχες;
Λίγο παραπέρα στεκόμασταν όλοι εμείς μάρτυρες του καβγά, γυναίκες οι περισσότερες, σαστισμένες απο το απρόσμενο γεγονός που εξελισσόταν στο Κοιμητήρι.
-Τι είναι; Tί είναι ρωτούσαμε η μία την άλλη και μερικές πήραν ν'απαντούν στα ερωτήματα των καινούργιων που δεν πρόλαβαν το σκηνικό του καβγά απο την αρχή.
Ο άγνωστος ένοχος απεγνωσμένα γυρίζει και απαντά.
-Μα άνθρωπε, ρώτησε και τις γυναίκες που ήσαν εδώ απ'την αρχή και μ'είδαν να έρχομαι για τον άνθρωπό μου. Ρώτησέ τες αν ήξερα τι είναι ο τάφος τούτος που λες πως είναι η γυναίκα σου.
 Άφησέ με άνθρωπε!
-Ετσι είναι! Ετσι είναι! φώναξαν μερικές μαυροντυμένες μπαίνοντας στην μέση, ξαφνιασμένες κι'αυτές απο το αναπάντεχο.
-Πού ακούστηκε αυτό; Tσίριξε μια στρουμπουλή η πιο σβέλτη του χορού, κάνοντας το σημείο του σταυρού τρεις φορές. Να μαλώνετε γι'αυτό; Aκούς να μαλώνουν σαν τα κοκκόρια ζηλεύοντας μια πεθαμένη γυναίκα! Χωριστείτε λοιπόν! Ας πάει ο καθένας στον τάφο του ν'ησυχάσει!!!
Και μια τους, πιο σιγά, όταν η στρουμπουλή σώπασε, είπε με ξαναμμένα μάτια στον ναυτικό:
-Xώμα πια είναι! Δεν πάει να 'καμε ό,τι θέλει σα ζούσε! Χώμα γίνηκε... καθώς κι'άλλη!
Λοιπόν, ας πάει ο καθένας σας στο χώμα του!
Ο λόγος της έπεσε τελειωτικός σαν τελευταίο χτύπημα στην γαλήνη.
 Ο ναυτικός αποκαμωμένος κατέβασε τα χέρια του, ο άλλος αποτραβήχτηκε αμίλητος και το λάδι τ'αναποδογυρισμένου καντηλιού έμεινε μόνο να στάζει σιγά-σιγά την γη...

Υ.Γ. Για το λογοτεχνικό Σάββατο της Βερόνικα με την αγάπη μου.

36 σχόλια:

Asamonas είπε...

:-) πολυ καλο !!!!

Ανώνυμος είπε...

Ιστορίες που γράφει η ζωή.

Τι μπορεί να συμβεί από το τίποτα...

Καλό Σ/Κ

kariatida62 είπε...

@Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος: Nάσαι καλά φίλε Βασιλάκη.! Καλό βράδυ-καλό Σαβ/κο!

kariatida62 είπε...

@Gip: Eίδες τι σου σκαρώνει η ζωή και ο ζηλιάρης εγωισμός ε???
Να προσέχουμε γι'αυτό Τζιπάκο μου...η ζήλεια είναι το χειρότερο συναίσθημα του ανθρώπου! Σβύνει την λογική και τον ευτελίζει... :))

ElenaG είπε...

αλήθεια έγιναν;...αλήθεια ψέματα υπέροχα τα έγραψες!!!!

καλο Σ/K Κάρυ μου...

ElenaG είπε...

A! ξέχασα να πω πως διάβασα και τα αλλα και μου άρεσαν!

kariatida62 είπε...

@Elena G: Xαχαχαχαχαχα! Η μόνη αλήθεια που μπορώ ν'αποκαλύψω είναι ότι εγώ πήγα στο κοιμητήρι...
Νάσαι καλά Ελενάρα μου!
Καλό Σαβ/κο νάχετε και σεις!

valia είπε...

Βρε τι γινεται στον κοσμο...βρε τι θεμα δημιουργει μια γυναικα ακομα κ μετα θανατον...
βεβαια το θεμα μπορει και να ηταν...η αρρωστημενη ζηλεια του συζυγου...ως συνηθως!!

Τι να πει κανεις...ουτε κ σε τετοιο μερος δεν ησυχαζει κανεις...

Ειδες τι μαθαινει κανεις πηγαινοντας σε τετοια μερη...

Καλο ξημερωμα και ενα ομορφο Σαββατοκυριακο να περασεις!!!

kariatida62 είπε...

@Άγγελέ μου: Eγώ πάντως έχω να το λέω...ευχαριστήθηκα κόλλυβα το προηγούμενο Σάββατο!
Μέχρι και της άπιστης δοκίμασα...χαχαχαχαχα!

Αστοριανή είπε...

Κάρυ μου!

Μόλις κατάφερα να βάλω κι εγώ κάτι στην ...Αστοριανή!1.00 μετά τα μεσάνυχτα...
Υποχρεώσεις;;;!!!
Όμως, δεν γινόταν
να μη σας επισκευτώ, έστω στα γρήγορα!

Ευχαριστώ που με αποζημίωσες, μόνο που με ξαγρύπνησες!!!
Αληθινό ή μη,
όταν αξίζει η απόδοση, αξίζει και η... ξαγρύπνια!
Καληνύχτα από δω...
με την αγάπη μου,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ

kariatida62 είπε...

@Αστοριανή:Xαχαχαχα! Ολοι οι μπλόγκερς έτσι ξενυχτούμε, παρέα στα μπλογκοσπιτάκια μας!
Θα περάσω να διαβάσω και γω την Αστοριανή, τι μας ετοίμασε μεταμεσονύχτια....
Φιλιά πολλά όνειρα γλυκά

bilsot είπε...

...αντί να γνωριστούνε και να πάνε για κανένα ταβλάκι ...
Η βλακεία και η ζήλεια ακολουθούσε τον άνθρωπο μέχρι ...το τάφο!!!
Περαστικά του και ζωή σε λόγου μας!
Βασίλης.

Ελένη Λιντζαροπούλου είπε...

Με μια "τρομερή" ιστορία έρχεσαι στο Λογοτεχνικό Σάββατο.

Δυστυχώς ο εγωϊσμός ούτε πάνω από το χώμα δεν παύει.

Πολύ καλή ιστορία. Μου άρεσε.

ΥΓ. Καλώς μας ήρθες. Θα λάβεις μια πρόσκληση για το blog "Λογοτεχνικό Σάββατο" όπου θα αναρτάς και εκεί τις ιστορίες σου για να είναι παρέα με όλων μας. Καλή σου μέρα και πάλι καλώς ήρθες.

Το blog θα το δεις εδώ:

http://logotexnikosabbato.blogspot.com/

kariatida62 είπε...

@bilsot: Eλα μου ντε...χαχαχαχαχα!
Οι ευχές σου φοβερές....χαχαχαχαχαχα!

Μήπως θες και λίγα κόλλυβα να συγχωρεθούν κι'εσένα τα πεθαμένα σου?

kariatida62 είπε...

@Ελένη Λιντζαροπούλου: Ωωωωωω είσαι η ωραία Ελένη που είχε την ιδέα με την φίλη μας Βερονικούλα να δημιουργήσουν το Καλλιτεχνικό Σάββατο?!!! Χαίρω πολύ και τιμή μου που με βάζετε στην παρεούλα σας....
Ευχαριστώ πολύ Ελένη.

μαχαιρης είπε...

Ατιμουλα...!!
Με πεθανες...!!
Η ιδεα σου πρωτοποριακη και απιθανη...!!
Θυμιζει το ρισκο των ναυτικων..Οπου δεν ειναι ολες Πηνελοπες...!!

Κι οπου...Η Ιδιοκτησια των ανθρωπων...Στην ουσια ειναι μια συμβαση...!!

Που εμεις την νομιζουμε αληθινη...!!

ioanna assani είπε...

@kariatida 62 μηπως εχετε καμμια στενή συγγένεια με τον Α. Σακελλάριο? κι αν οχι...μα τι καθεσαι και δεν το κανεις σεναριο ταινιας? τι καθεσαι? μας εχουν κατακλεισει από παντου τα τουρκικα, βραζιλιανικα, ινδικα κακοποιημενα σεναρια ιδιας κόπιας! Εδω κρυβεις τον παλαιό καλό μας γνωριμο Ελληνικο θησαυρο.!

kariatida62 είπε...

@Μαχαίρης:Mαχαίρη μου...
Ο έρωτας πάντα συμπεριλαμβάνει και τον εγωισμό....
Η αγάπη η πραγματική αγάπη που είναι ανιδιοτελής ποτέ!
Ο φτωχός ναυτικός της ιστορίας μας δεν είχε προλάβει τον έρωτά του να τον αλλάξει με την αγάπη του για την σύζυγό του! Εχασε ταξιδεύοντας πολλές στιγμές της κοινής ζωής τους.
Βέβαια δεν τον βοήθησε ποτέ ο κοινωνικός περίγυρος να δει την συζυγική του σχέση διαφορετικά απο μία εμπορική σύμβαση...γι'αυτό και το χτύπημα ήταν δυνατό γι'αυτόν!

Ευχαριστήθηκα πάντως που χάρηκες την ιστορία ... Ούτε κι'εσύ το περίμενες προφανώς! χαχαχαχαχχαχαχαχα!

kariatida62 είπε...

@ioanna assani: Καλώς ήρθες Ιωάννα!
Καμμία σχέση δεν έχω με τον αξέχαστο και αναντικατάστατο Αλέκο Σακελλάριο, πέρα απο το γεγονός, ότι δεν υπάρχει έργο του που να μη τόχω δει! Είμαι η πλέον θερμή οπαδός του παλαιού ελληνικού κινηματογράφου,υπερηφανεύομαι ότι δεν μου έχει ξεφύγει καμμιά παλιά ελληνική ταινία, όλης της γκάμας που αρχίζει με τις μελό ταινίες της εποχής μέχρι και τις τελευταίες υπέροχες κωμωδίες που έχουν γυριστεί και αφορούν τον παλιό καλό Ελληνικό Κινηματογράφο!
Μου έδωσες τώρα δα ιδέα για να κάνω σχετικό αφιέρωμα στο μπλογκοσπιτάκι μου. Ο Αλέκος Σακελλάριος πρωτοστάτησε στην δημιουργία του και βέβαια η σύγκριση που έκανες(με την καλή σου την καρδιά)θέλοντας να δείξεις πόσο ευχαριστήθηκες την ιστορία που σας είπα,ήταν τουλάχιστον υπερβολική!
Νάσαι καλά Ιωάννα μου σ'ευχαριστώ πολύ!

Μη μου θυμίζεις όμως τις Τούρκικες σειρές που αποβλακώνουν τις συνομήλικές μου κάθε απόγευμα..., μη μου τις θυμίζεις και πάρω φωτιά και αρχίζει να λέει ο... "στόμας μου"!χαχαχαχαχχαχαχαχαχαχχα!

μαχαιρης είπε...

Αληθινα δεν το περιμενα...Και με εξεπληξε ευχαριστα...!!
Παντως η φιλη, πιο πανω..Δεν εχει πολυ αδικο..!! τοχεις...!!

Οσο για τα τουρκικα...
Καποτε ισως να μαθουμε...ΓΙΑΤΙ μας ταιζουνε..Μαφια...!!

Ο Νικατσου...Γραφει για εκθεση του ναυαγιου των Αντικηθηρων...Στο Μουσειο...[ΤΟ μουσειο]
Να μην το χασεις...!!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Θα πρέπει να κάνω υπομονή για να έρθω με ησυχία. Μη με κακοχαρακτηρήσεις πληζ που λένε Ελληνικά.

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Δεν μπόρεσα να λείψω για πολύ. Σε λίγο έρχονται τα μικρά και PC παπαλα!

ΘΑΥΜΑΣΙΟ.
"Ας πάει ο καθένας στο χώμα του"
Πραγματικά δυνατό, λιτό και εξαίσια αληθινό σαν την ζωή ή μάλλον σαν τον θάνατο!!!!

kariatida62 είπε...

@Μαχαίρης: Nάσαι καλά φίλε Μαχαίρη!
Ολοι λίγο πολύ τόχουμε εδώ μέσα...το κίνητρο, την έμπνευση χρειαζόμαστε και όταν έρχεται...τσακ νάσου η αναρτησούλα!
Τον Νικατσου ναι τον έχω πετύχει, δεν ξέρω την διεύθυνσή του θα τον ψάξω όμως...!
Θέλω όμως απο δω να σας γνωστοποιήσω κι'ενα γεγονός που μ'εκανε πολύ χαρούμενη! Μου έδωσε ελπίδα και κουράγιο πως σ'αυτό τον τόπο τίποτα ακόμα δεν έχει χαθεί
εφ'όσον υπάρχουν κι'αυτοί
οι Έλληνες!

kariatida62 είπε...

@Xριστόφορος:Aχ βρε Χριστόφορε να μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι μονάχα ένα κομμάτι γης αναλογεί στον καθένα μας στο τέλος, πόσο διαφορετικά θα είχαμε στήσει την ζωή μας...
Νάσαι καλά φίλε μου, που πέρασες και με χαροποίησες τόσο πολύ με το σχόλιό σου.
Φιλάκια στα εγγονομαμουνάκια σου!

Frezia είπε...

Ο ταλαίπωρος ναυτικός,ποιος
ξέρει τη φανταζόταν για τη
Γυναίκα του όταν όργωνε τις
θάλασσες...
Η φαντασία του εξακολουθούσε
να δουλεύει ακόμα και όταν αυτή
ταξίδεψε στα... άστρα!!!
Καλό Σαββατοκύριακο.

kariatida62 είπε...

@Frezia:Ταλαίπωρος ο φουκαράς...όπως τόπες Λουλουδάκι μου φουκαράς...!
Επίσης Καλό Σαββατοκύριακο!

zoyzoy είπε...

Αμάν ρε φιλενάδα που το σκαρφίστηκες τέτοιο μακάβριο θέαμα.
Και καλά που'ταν ναυτικός ο σύζυγος φαντάζεσαι να'ταν στεριανός και να την ΄"ετρωγε" με την ζήλια του και ζωντανή!

Απαπα για φαντάσου να μην ησυχάζεις ούτε πεθαμένη!!

Τα φιλιά μου για καλό ΣΒΚ!

kariatida62 είπε...

@Ζoyzoy: Xαχαχαχαχα! Είσαι σίγουρη ότι το σκαρφίστηκα? χαχαχαχαχχαχαχα!

Η Παλιές γυναίκες έλεγαν μακριά απο ζηλιάρη και τσιγκούνη άντρα!
Κάτι παραπάνω ήξεραν αυτές!
Επίσης έχεις και τα δικά μου!

Υ.Γ. Να σας ζήσουν τα παιδιά...
Και στα δικά σου τώρα...!

teleytaios είπε...

Καλά ρε Κάρυ, τι αράδιασες στο ιστολόγιό σου; Το διάβασα κι έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Πάντως η λεγάμενη πρέπει να ήταν ομορφογύναικα για να προκαλεί τέτοια αισθήματα και τέτοιες αντιδράσεις ακόμα και μετά θάνατον!

Την καλημέρα μου.

kariatida62 είπε...

@teleytaios: Ε...όλο και κάποιες χάρες θα είχε η συγχωρεμένη...χαχαχα!
Αλλά την παράφορη ζήλια του συζύγου δεν στέκεσαι να την σχολιάσεις?
Αυτό ειλικρινά δεν το περίμενα που λέει και ο τίτλος του θέματος! χαχαχααχαχαχχααχαχαχαα!
Εχεις και την δική μου καλημέρα φίλε μου!

Αγγελική είπε...

Ο Θεός ν΄αναπαύσει την ψυχούλα της, τα κατάφερε ακόμα και μετά θάνατον να την διεκδικούν.
Δεν θα μπορούσε να της συμβεί κάτι καλύτερο.χαχαχα
Καλή σου μέρα Κάρυ μου

kariatida62 είπε...

@Μαίρη: Nαι, ναι!χαχαχαχα! Να μπορούσε μόνο να δει τι σκηνικό παιζόταν απο πάνω της....θα ξανααναστένονταν!χαχαχαχαχαχαχχααχαχα!
Καλημέρα Μαιρούλα...χαχαχα ακόμα γελάω....

Ανώνυμος είπε...

Πολύ έξυπνο κείμενο. Γιατί απλούστατα τα πάθη δεν πεθαίνουν ποτέ,ούτε και μετά το θάνατο!!
Καλημέρα Κάρυ μου, συνεχισε έτσι.

kariatida62 είπε...

@περήφανη μανιάτισσα: Δεν πεθαίνουν τ'άτιμα όσο υπάρχει ο ανθρωπος! Τον ακολουθούν σε κάθε βήμα του, σαν ευχή και κατάρα...
Νάσαι καλά περήφανή μου!

Un par de neuronas... είπε...

ΉΡΘΑ, ΉΡΘΑ!!!!
Δεν πρόλαβα να σας δω σε όλο το Σ/Κ!!! Φιλενάδα, μόλις σε έβαλα στο μλπογκ μου και δεν ξέρω πώς να σε ευχαριστώ! Πολύ μου άρεσε να σε διαβάζω, πολύ καλή ιστορία!

Και διάβασα όλα αυτά που έγραψες για την φίλη μου Δόμνα, και εγώ μιλάω λίγο από αυτήν στο μλπογκ μου. ΠΟλλά μας άφησε αυτή την γυναίκα.

Φιλιά.

kariatida62 είπε...

@Veronica Marsa: Aσε κι'εγώ δεν είχα καταλάβει καλά τους όρους και έβαλα φωτο δικές μου(όπως συνηθίζω σε κάθε μου ποστ) και δεν έδωσα σημασία στην πρώτη την δική σου, για να το συνδέσω με το διήγημα.
Μετά το κατάλαβα...
Την άλλη φορά καλύτερα!
Εχω σ'ευχαριστώ για την όμορφη ιδέα που είχες και μας προσκάλεσες!
Την ήξερες την Δομνα Σαμίου?
Εμ' βέβαια είσαι μουσικός το ξέχασα...
Είσαι παιδί μου εσύ Ελληνίδα περισσότερο και απο τις γεννημένες Ελληνίδες!
Δεν έχω ξανασυναντήσει άλλη ξένη φίλη που ν'αγαπα τόσο πολύ την χώρα μου, όσο εσύ...
Μ'εχεις εντυπωσιάσει στόχω ξαναπεί!