bilsot - AMATEUR PHOTOGRAPHER - ...Λείπει μια Καρυάτιδα! Μα εμείς θα την φέρουμε πίσω!

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ...ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

 Εκεί ψηλά, λοιπόν, αποφασίζουν να συνέλθουν σε σύσκεψη-"Εκκλησία"-την έλεγαν οι πιο παλιοί τους-οι Μεγάλοι να βγάλουν κρίση και να προσπαθήσουν να πείσουν τους Μικρούς, πως έχουν κι αυτοί λόγο, αν και μακριά.
Τόπαν ο ένας στον άλλο, ψάχτηκαν στα μέρη που είναι, βρέθηκαν, κλείστηκε η μάζωξη κι ήρθαν στην ώρα τους!
Κάθισαν κυκλικά, χωρίς πολλές προσποιήσεις, γνωρίζονταν είναι η αλήθεια, οπότε είχαν το θάρρος και δεν χρειάζοντν πολλές συστάσεις και διατυπώσεις.
Συμφώνησαν να μην πουν κάτι καινούργιο, αλλά να πουν κουβέντες απ'αυτές που είχαν πει και παλιά όταν κρέμονταν απ'τα λόγια τους ή τα γραπτά τους οι άνθρωποι.
Επίσης συμφώνησαν οι κουβέντες τους νάναι λίγες και να χτυπήσουν στην "καρδιά" των Μικρών, γιατί θα τους ακούνε απ'την πατρίδα αυτοί που τους αγάπησαν...
 Κάθεται στην σειρά λοιπόν ο Νίκος, ο μεγάλος Κρητικός σε στάση "δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα..."μασά το μασούρι της κανέλας, όπως τότε που απ'τις ακτές του Λυβικού, έγραφε φιλοσοφώντας και φιλοσοφούσε γράφοντας...και παίρνει το λόγο φουριόζος.
Κι'ο λόγος είναι παρμένος απ'τον "Καπετάν-Μιχάλη":
"Στα χρόνια που ζω και ζώνουμαι κατάλαβα πως δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω. Είναι κάστροκαι το παίρνεις με το σπαθί σου! Όποιος δέχεται απο ξένα χέρια την λευτεριά είναι σκλάβος"
και συνεχίζει με τα λόγια του Μανωλιού απο το "Χριστό":
"Θάθελα νάχα την δύναμη να σηκωθώ να κυρύξω την επανάσταση σ'όλο τον κόσμο!
Να ξεσηκώσω όλους τους ανθρώπους, άσπρους, μαύρους κίτρινους, να γίνουμε ένας στρατός της πείνας παντοδύναμος και να μπούμε στις μεγάλες σαπημένες πολιτείες και στ'άτιμα παλάτια και τα ξετσίπωτα σεράγια της Πόλης και να βάλουμε φωτιά!"
Τελεύει τον λόγο του και η παρέα "ζωντανεύει", ακόμα κι εκεί που είναι.
 Ζητά τον λόγο ο Ιωάννης, γόνος της κερκυραικής αριστοκρατίας ο πρώτος Κυβερνήτης , με τον κολλαριστό γιακά που του κρύβει το λαιμό. Θέλει να (ξανα)πει δυο κουβέντες και νάναι κι οι τελευταίες. Υπενθυμίζει στην παρέα πως:
"Προτιμώ τον θάνατον παρά να απατήσω λαόν, εμπιστεύσαντα την τύχη του εις την αφοσίωσιν μου"
Με την επτανησιώτικη αβρότητά του απλά μειδιά και σκέφτεται τους Μικρούς.
 Εκεί πετάγεται ξαναμμένος ο Γιάννης, ο πολεμιστής, ο επαναστάτης, ο απομνημονευματογράφος, με τις πιστόλες στην μέση του(δεν τις αποχωρίστηκε ποτέ ούτε κει), ξαγριεμένος απ'τα νέα που του φέρνουν , διαολισμένος που και σήμερα οι Ρωμιοί πολιορκούν το ίδιο κτίριο που πολιόρκησε κι'αυτός πριν απο 169 χρόνια.
 Μόνο που εκείνος ζητούσε δικαιοσύνη απο τον Βαυαρό κι οι δικοί μας σήμερα ζητούν δικαιοσύνη απ'τους Έλληνες ή μήπως τους "έλληνες";
"Εγώ μωρέ θα πω με την σειρά μου τούτα, που τέλειωσα κι εκείνο τον Μεγάλο Λόγο":
"Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα-ένα πράμα μόνον με παρακίνησε κι'εμένα να γράψω, ότι τούτην την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς έχομεν να ζήσωμεν εδώ"
Κι έρχεται η σειρά του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή. Με την γνωστή χλωμάδα του, που την καλύπτουν τα στρογγυλά γυαλιά, με βλέμμα υπεροπτικό να κοιτάζει λοξά προς τα κάτω, τα μαλλιά ανάκατα και το μακρόστενο πρόσωπο που ποτέ δεν μπορείς να καταλάβεις τι σκέφτεται, παίρνει το λόγο:" θα σας παρακαλούσα να στείλετε ένα ποίημα στους κάτω. Ενα μόνο...:
Tελειωμένα
Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,
με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,
λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πως να κάμουμε 
για ν'αποφύγουμε τον βέβαιο
τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.
Κι' όμως λανθάνουμε, δεν είναι αυτός στον δρόμο
ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα
(ή δεν τ'ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά).
Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,
εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας, 
και ανέτοιμους-που πια καιρός-μας συνεπαίρνει
Κ.Π.Καβάφης
Ακούει τα παραπάνω λόγια ο γέρο-Κωστής που κάθεται σκεφτικός, κρατώντας-όπως συνήθιζε-το κεφάλι του με τα αριστερό του χέρι.
 Τα τεράστια άσπρα φρύδια του καλύπτουν τα βλέφαρα του, το πρόσωπο του αποστεωμένο, γίνεται ακόμα πιο "βιβλικό" με το άσπρο τριγωνικό μούσι-μονίμως θλιμμένος απο τότε που έχασε το γιο του- σηκώνεται όρθιος και με την αργόσυρτη φωνή του ζητά την προσοχή όλων.
"Αδέλφια μου" λέει "τόχα προφητέψει στον Προφητικό μου, μα φαίνεται κανείς τους δεν τον διάβασε"...τον ξαναλέω, λοιπόν, για να τ'ακούσουν έστω και τώρα...η φωνή το ίδιο μακρόσυρτη σαν χειμωνιάτικος θαλασσινός βοριάς "ξυρίζει" τ'αυτιά!
------------------------------------------------------
Και θ'ακούσεις την φωνή του λυτρωτή,
θα γδυθείς της αμαρτίας το ντύμα,
και ξανά κυβερνημένη κι αλαφρή,
θα σαλέψεις σαν την χλόη, σαν το πουλί,
σαν το κόρφο το γυναικείο, σαν το κύμα,
και μη έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί 
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά 
στου Κακού τη σκάλα,
για τ'ανέβασμα ξανά που σε καλεί
θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
Τα φτερά, 
τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!
Η παρέα πια είναι ανταραμένη, όπως τα θαλασσοδερμένα αιγιοπελαγίτικα βράχια του Ελύτη, όπως οι κόκκινες πέτρες του Ρίτσου...κάπου εκεί ένας άλλος Επτανήσιος Ζακυνθινός αυτός, ευγενικής καταγωγής απο πατέρα και λαικής απο μητέρα παίρνει την σκυτάλη του λόγου.
 Θέλει να πει πολλά, έχει κάθε δικαίωμα αυτός που στον ΥΜΝΟ του τα είπε όλα, αυτός που και τους "Πολιορκημένους" τους έπλασε "Ελεύθερους", μα θέλει ένα λόγο να εκστομίσει και με την τραγουδιστή επτανησιακή προφορά του το λέει:
"Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελεθερία και γλώσσα"

Κάπου εκεί η σύναξη των Μεγάλων τελειώνει. Είχαν χρόνια να ξαναβάλουν στο στόμα τους αυτές τις κουβέντες.
Λόγια γραμμένα μ'ανεξίτηλο μελάνι, βαριά κληρονομιά σε φλύαρους "κληρονόμους".
Και δεν είναι μόνο αυτοί, είναι κι'άλλοι που αναθυμούνται θυμωμένοι τους λόγους τους!
Πιο παλιοί, πιο πολυκαιρισμένοι εκεί ψηλά, που κοιτούν προς τα κάτω θυμωμένοι, αυστηροί!
Κι όλοι μαζί φωνάζουν:
" MAΣ  ΑΚΟΥΤΕ ΜΩΡΕ;"

Υ.Γ.  Στην σύσκεψη του παραδείσου μίλησαν κατά σειράν:
o N. Kαζαντζάκης, 
ο Ι. Καποδίστριας, 
ο Ι. Μακρυγιάννης,
ο Κ.Καβάφης, 
ο Κ. Παλαμάς,
και ο Δ.Σολωμός
΄                                  ( Μιχάλης Τζανάκης -Φιλόλογος)

22 σχόλια:

μαχαιρης είπε...

Τιποτα...!!
Εδακρυσα...!!

magda είπε...

Κατά σύμπτωση με τον φίλο "μαχαίρη", δάκρυσα κι εγώ!
Εξαιρετική η γραφή του φιλολόγου κ.Μιχάλη Τζανάκη και τον ευχαριστώ γι αυτό, καθώς και για τον "Μανούσο".
Ακόμα κι αν δεν είχε κάνει τις συστάσεις, όλοι γνωρίζουμε από τα παιδικά μας χρόνια, τους σπουδαίους αυτούς Έλληνες, τα λόγια τους, τα κείμενα και τα ποιήματα τους.
Και πιστεύω ακράδαντα, ότι υπάρχουν πολλοί και τώρα.
Αυτή και μόνο η ιδέα με κάνει να ελπίζω.
Ευχαριστώ πολύ Κάρυ μου, που φιλοξενείς τέτοια θαυμάσια κείμενα!
Σου εύχομαι μια όμορφη μέρα και σου στέλνω τα φιλιά και την φιλία μου!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Μια ευφυής σύσκεψη από τον φιλόλογο που "ένωσε" όσους αγαπήσαμε από τα νιάτα μας όλοι εμείς οι μικροί.
Που πήραμε ελπίδα τότε και ακόμα την κρατάμε στη καρδιά.

Συγκινητικό.. υπέροχο!
Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά τον φιλόλογο και την χάρη σου αγαπημένη μας!

Un par de neuronas... είπε...

Ναι, μας ακούνε αλλά δεν μας φοβούντε, αν και είμαστε πολύ θυμομένοι...

Φιλάκια.

ElenaG είπε...

A! ρε Κάρυ μου...
ευχαριστούμε τον κύριο Τζανάκη αλλα και σένα που μας το έβαλες... αλλα ποιος να ακούσει μάνα μου...

kariatida62 είπε...

Aγαπημένοι μου φίλοι:
Mαχαίρη,Μάγδα,Γιαγιά Αντιγόνη,Veronica Marsa,Elena G

Όταν διαβάζω παρόμοια κείμενα,μία μεγάλη επιθυμία μου γεννιέται!
Να πάρω ένα τεράστιο χωνί και να τα διαβάζω μέσα απ'αυτό, απο δω πάνω που βρίσκομαι να τ'ακούσει ολόκληρος ο Ελληνισμός σε κάθε άκρη του!
Ο χώρος που έχω δημιουργήσει στον κυβερνοχώρο ευτυχώς μου δίνει την ευκαιρία να καλύψω έως ένα βαθμό αυτή την ανάγκη μου!
Ευχαριστώ τον Γκούγκλη για αυτό το μεγάλο δώρο, να μου επιτρέπει να επικοινωνώ μ'όλους σας και να σας μεταφέρω ότι αγγίζει την ψυχή και τον νου μου!

Ο κ. Μιχάλης Τζανάκης είναι ένας αρθρογράφος που ζει και εργάζεται στο νοτιότερο κομμάτι της Ελληνικής γης στην όμορφη Κρήτη.
Τα λίγα κείμενά του, που είχα την τύχη να διαβάσω με εκφράζουν τόσο πολύ που νομίζω πως αν είχα την δύναμη της πέννας του κάπως έτσι θα τάγραφα κι'εγώ!
Σας υπόσχομαι ότι στο μέλλον θα σας προσφέρω πολλά απο τα γραπτά του!
Να γνωρίζετε ότι είναι σιωπηλός "συνδαιτυμόνας" μας, απολαμβάνει την παρέα μας και σας ευχαριστεί θερμώς για τα καλά σας λόγια!

Ανώνυμος είπε...

Ο Καβάφης πάντα επίκαιρος, λέει στο ποίημά του "Περιμένοντας τους βαρβάρους":

-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.

-Γιατί μέσα στη Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι καθοντ'οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;

Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πιά θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
...................................
ΑΡΗΣ

kariatida62 είπε...

@Αρης: Eυχαριστούμε τον Άρη για το απόσπασμα που μας έφερε...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Θα έρθω αύριο!
Και πρόβλημα PC οικίας( μου έχει σπάσει τα νεύρα με την Blue screen of Death) και ευλογία εγγονιών μέχρι και αύριο. ( ευλογία μεν κάματος δε)!!

Άιναφετς είπε...

Δεν ακούμε Κάρυ μου...δεν ακούμε, ακούμε μόνο το βουητό που έχουμε μες το κεφάλι μας...
Θα είχε τέτοια χάλια η ανθρωπότητα αν άκουγε τους φωτισμένους;
Και αυτός όμως δεν είναι ένας λόγος να σιωπούν αυτοί που "κάτι" πήρε το αυτί τους!

ΑΦιλάκια με μια όμορφη δύση!

kariatida62 είπε...

@Χριστόφορος:Bρε Χριστόφορε έχω αγχωθεί τόσο πολύ μαζί σου, που τι να πω...έτσι μούρχεται νάρθω να κρατήσω εγώ τα μικρά να ξεκουραστείτε κομματάκι με την Χαρούλα! χαχαχαχχαχαχαχχαχαχχαχαχα!
Εδώ θα είμαστε κι'αύριο γλυκέ μου!
Θα σε περιμένουμε...φέρε και την Χαρούλα μαζί έτσι? :))

kariatida62 είπε...

@Aιναφετς:Κόφωση λέγεται η παθησή μας Μάγισσα? Κόφωση ή οξεία αναισθησία

Πράγματι αρχίζουν τα μαγικά δειλινά μας απο δω και πέρα...

Αγγελική είπε...

Με άριστα το δέκα, δέκα!Μπράβο στον φιλόλογο είναι ταλέντο!
Το έντυσες και με την καταπληκτική μουσική του Χατζηδάκη.
Πάντα μου φέρνει νοσταλγία αυτή η μουσική!
Να χεις ένα όμορφο βράδυ καλή μου Κάρυ.Τα φιλιά μου

kariatida62 είπε...

@Μαίρη: Θησαυρός είναι τα κείμενά του!
Πήρε και ένα μπράβο και το καϋμένο το Μαμούνι που πάσχισε πολύ να βρει μουσικό κομμάτι αντάξιο του κειμένου!
Είναι η οδός Ονείρων του Χατζηδάκι, και θεώρησε πως μόνο σ'εκείνη την διεύθυνση θα μπορούσε να συναντήσει όλους τους Μεγάλους Μας!

Μπράβο Μαιρούλα και σε σένα που το πρόσεξες και τ'ανέφερες!
Οι παρατηρήσεις σου πάντα πολύ μελετημένες! :)

Magia da Inês είπε...

Olá, amiga!
Boa semana com tudo de bom: saúde, paz e muitas alegrias.
Beijinhos.
Brasil.


¸.•✿⊱╮
(✿◠‿◠)
¸.•°`♥✿⊱╮

kariatida62 είπε...

@Μgia da Ines: Ola Magia!
Boa semana a tu!
Beijinhos

dimitris είπε...

kariatida62 καλημερα, ευστοχος ο κυριος Τζανακης...

kariatida62 είπε...

@dimitris: Kαλημέρα Δημητράκη!
Μόνο εύστοχος..!

zoyzoy είπε...

Υπέροχη η σύναξη των μεγάλων!
Ολοι μαζί και ο καθένας μόνος του έχουν αφήσει σπουδαίο έργο στην λογοτεχνία μας.

Καλό απόγευμα με θαλασσινά φιλιά!

kariatida62 είπε...

@Zoyzoy:Είδες Ζουζούκα μου, καταπληκτικό σαν σύλληψη ιδέας αλλά και ως κείμενο! Εχει κάνει τόσο τέλεια σύνδεση...και σε μένα άρεσε πάρα πολύ!
Φιλιά και σε σένα

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΚΑΡΥ ΜΟΥ ΑΥΤΟΙ ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΓΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΑΝΕ...ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΗΤΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ....ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΑΤΩ ΣΤΟ ΠΥΡ ΤΗΣ ΚΟΛΑΣΕΩΣ ΤΙ ΛΕΓΑΝΕ;
ΦΙΛΑΚΙΑ!

kariatida62 είπε...

@Effie's Sweet Home Designs:
Tώρα είναι στον Παράδεισο.
Στην γη όμως άφησαν τα δείγματα γραφής, που τόσο αριστοτεχνικά ο Μιχάλης Τζανάκης, ένωσε και ζωντάνεψε τους λόγους τους...
Καλό βράδυ Εφάκι, ευχαριστώ που πέρασες...